حرامخواری، دیگر خصوصیت قاتلان امام حسین (علیه السلام)

روابـط درسـت اقـتـصـادی از پایه‌های مهمّ ادیان الهی و حکومت اسلامی و جامعه دینی است و روی آوردن بـه روابـط اقتصادی نامشروع، نشانه بیماری جامعه و تباهی افراد است و این بیماری …

روابـط درسـت اقـتـصـادی از پایه‌های مهمّ ادیان الهی و حکومت اسلامی و جامعه دینی است و روی آوردن بـه روابـط اقتصادی نامشروع، نشانه بیماری جامعه و تباهی افراد است و این بیماری در روزگار امام حسین (علیه السلام) آشکارا خودنمایی می‌کند. چون امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا کوشید تا بـا نـصـیـحـت و موعظه سپاه کفر را از زشتکاری‌شان آگاه کند و از ادامه راهی که در آن لغزیده‌اند، بازدارد، آنان با غوغا و جنجال، مانع رسیدن صدای امام به گوش خود شدند. امام حسین (علیه السلام) رو بدانان کرد و فرمود:

«کـُلُّکُمْ عاصٍ لاَِمْری غَیْرُ مُسْتَمِعٍ قَوْلی فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرامِ وَ طُبِعَ عَلی قُلُوبِکُمْ وَیْلَکُمْ اَلا تَنْصِتُونَ؟ اَلاتَسْمَعُونَ؟»(۱) ؛ همه شما فرمان مرا سرپیچی می‌کنید، به سخنم گوش فرا نمی‌دهید؛ زیرا شکم‌هایتان از حرام پر شده و بر دل‌هایتان مُهر خورده است. وای بر شما چرا ساکت نمی‌شوید؟ چرا نمی‌شنوید؟!

گـرد آوردن مـال و ثـروت از راه نـامـشـروع و حـرامـخـواری، بـر عـقـایـد، اخـلاق و اعمال آدمی تاثیری بسیار زیانبار دارد و راه سعادت و خیر و فلاح را بر او می‌بندد و چنان او را سـرگرم دنیا و سرسپرده شیطان می‌کند که حتی حاضر نمی‌شود به سخنان عبد صالح و حجّت خدا گوش فرادهد و در برابر از ناپاکانی چون یزید، عبیدالله و عمر سعد، بدون چون و چرا فرمان می‌بَرَد.

حیف و میل بیت المال از زمان عثمان به بعد در دستگاه خلافت رواجی بسیار یافت و خـلفـا از ایـن رهـگـذر فریاد اعتراض بسیاری افراد را خاموش ساختند و افرادی بسیار را با خـود هـمـراه کـردنـد و یـزیـد نـیـز بـا اسـراف و تـبـذیـر و دسـت بـردن در بـیـت المـال، حـکومت خویش را سامان می‌داد و حاتم بخشی‌هایش در منابع تاریخی بسیار مشهور است .(۲)

آنان که به دستور یزید به جنگ امام حسین (علیه السلام) برخاستند، همگی به حرامخواری آلوده بودند و ایـن خـصـلت شـیـطـانـی بسان سرطان، چشم و دل و اندیشه آنان را در هم نوردیده و نقش حقیقت و صـداقـت را از ذهـنشان زدوده بود. نقل است که چهار نفر از خواص جبهه حق در نزدیکی کوفه به امـام پـیـوسـتـنـد. امـام اخـبـار کـوفـه را از آنان پـرسـیـد. در پـاسـخ گـفـتـنـد: رؤسـای قـبـایـل و سـرشـناسان شهر، رشوه‌هایی کلان گرفته‌اند و به سختی از بنی‌امیه حمایت می‌کـنـنـد و امـیـد نـمـی‌رود مـددی بـه شـمـا رسـانـنـد. اما مـردم، گـرچـه در دل به شما علاقه‌مندند، به روز حادثه بر شما شمشیر خواهند کشید.(۳)

پی‌نوشت‌ها:

۱- بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۸.

۲- بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۲۷.

۳- تاریخ طبری، ج ۵، ص ۴۰۵.

برگرفته از کتاب عبرت‌های عاشورا، علی اصغر الهامی‌نیا .