بلاتكلیفی در استقلال

استقلال تهران بی شک تلخ ترین سال عمرش را در فصل ۸۶ ۸۵ تجربه کرد و هیچ گاه نتوانست شادی حاصل از قهرمانی در لیگ پنجم را به درستی بچشد

اگر در هر شهر و روستایی از کشور تنها چند دقیقه وقت صرف کنید به‌خوبی متوجه می‌شوید که تیمی همچون استقلال چقدر طرفدار کوچک و بزرگ دارد که به عشق یک پیروزی تیم محبوبشان از اعماق قلب خود می‌خندند و در غم شکست صادقانه می‌گریند.

تازه همه این‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که هرگز از این تیم‌ها هیچ چیز به جز یک خاطره تلخ و شیرین به هواداران باغیرتشان نمی‌رسد.

آنها در گرما و سرما، در غم و شادی در کنار تیم محبوبشان هستند و هرچقدر بدی هم ببینند باز هم دلشان راضی نمی‌شود که آنها را تنها بگذارند و پشت تیم محبوبشان را خالی کنند.

حال شما بگویید این حق است که این هواداران و عاشقان فوتبال شاهد از بین رفتن تدریجی تیمی باشند که سال‌هاست به آن عشق می‌ورزند؟

استقلال تهران بی‌شک تلخ‌ترین سال عمرش را در فصل ۸۶-۸۵ تجربه کرد و هیچ‌گاه نتوانست شادی حاصل از قهرمانی در لیگ پنجم را به درستی بچشد.

آبی‌های پایتخت در حالی که در لیگ ششم هم یکی از مدعیان اصلی قهرمانی بودند و به امید قهرمانی مجدد در لیگ برتر و همچنین درخشیدن در لیگ قهرمانان آسیا همچنان امیدوارانه با مشکلات می‌جنگیدند و در مقابل حریفان لحظه‌ای دست از تلاش برنمی‌داشتند تا اینکه به یکباره با فاجعه‌ای روبرو شدند که به اعتقاد تمامی اهالی فوتبال تلخی این حادثه سال‌های سال در کنار این باشگاه و هواداران میلیونی‌اش خواهد ماند.

استقلال از لیگ قهرمانان کنار گذاشته شد آن هم تنها به این دلیل که مدیران وقت استقلال کفایت نداشتند و هیچ‌کس در این تیم حد و حدود و جایگاه خود را نمی‌دانست.

آنها هم که موقعیت را خراب دیدند فرار را بر قرار ترجیح دادند و به یکباره استقلال در اوج مشکلات بی‌مدیر هم شد. دقیقاً از همان روزها بود که ریاست سازمان تربیت‌بدنی که فعلاً به‌عنوان مسؤول اول و آخر استقلال و حتی پرسپولیس نیز شناخته می‌شود، خبر از تعیین هیأت مدیره جدید استقلال داد که به زودی کار خود را آغاز خواهد کرد و حتی به مسأله حذف استقلال هم رسیدگی خواهد شد.

این گفته علی‌آبادی را از آن روزها به خوبی به خاطر داریم، حرفی که هنوز هم محقق نشده و حتی اکنون که فصل نقل و انتقالات لیگ هفتم نیز آغاز شده خبری از مدیر و هیأت مدیره نیست و تنها نام فتح‌ا...زاده است که دل‌های هواداران را گرم کرده است.

معلوم نیست مشکل مدیردارشدن استقلال در کجاست که این تیم نزدیک به یک فصل است که بی‌مدیر به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

اینگونه به نظر می‌رسد که فوتبال کشور ما با بحران مدیر و مدیریت روبرو شده و دیگر مدیری در مملکت بزرگ ما وجود ندارد که رئیس یک سازمان بزرگ با نام ورزش نمی‌تواند مدیری برای تیم پرطرفداری همچون استقلال پیدا کند.

مدیر ورزشی و پیشکسوتان استقلال که هیچ ظاهراً خبری از مدیران غیرورزشی هم در استقلال نیست و این رئیس سازمان تربیت‌بدنی است که روز به روز بدقول‌تر از دیروز شناخته می‌شود.

چند روزی است که بار دیگر بحث مشکلات استقلال و عدم انتخاب هیأت مدیره این تیم بحث اول محافل و رسانه‌های ورزشی شده و پیشکسوتان و کارشناسان فوتبالی هم از این موضوع ابراز نارضایتی می‌کنند.

حتی علی پروین که اسطوره سرخپوشان پایتخت، رقیب دیرینه استقلال است نیز در گفت‌وگویی مفصل با یکی از رسانه‌های داخلی، سالی سخت و به طور کلی بسیار پرمشکل را برای آبی‌پوشان پایتخت پیش‌بینی کرده است.

آنهایی که سالیان سال است در فوتبال هستند و دیگر با تمام مسائل این رشته آگاه هستند به خوبی می‌دانند که یک تیم برای آماده شدن و فرار از مشکلات به چقدر زمان احتیاج دارد و اکنون به خوبی می‌دانند که این فرصت حتی با مشخص شدن امروز و فردای هیأت مدیره جدید استقلال دیگر برای این تیم کافی نخواهد بود و قطعاً مشکلات طاقت‌فرسایی در لیگ هفتم در انتظار تیم بحران‌زده استقلال خواهد بود.

تازه این در صورتی است که هیأت مدیره جدید با یکدیگر مشکل نداشته باشند و بتوانند به اتفاق نظر برسند، حال فرض کنید که این اتفاق هم نیفتد و هیأت مدیره جدید هم کارایی لازم را نداشته باشد.آنوقت دیگر باید منتظر مطلب «خداحافظ استقلال» باشیم.