در آ رزوی مدال المپیك

برخلاف دهه های قبل كه سنگین وزن های بوكس ایران بدون مشكل و در مصاف با حریفان هندی و عراقی سر از سكوی قهرمانی درمی آوردند, امروز كسب مدال و آن هم طلا در حضور قهرمانان مطرح بوكس جهان از كشورهای آسیای میانه مثل قزاقستان, ازبكستان كه در دنیای حرفه ای ها نامی شناخته شده اند دل شیر می خواهد

شناسنامه قهرمان

نام: روح الله

فامیل: حسینی

متولد: ۱۳۵۷

قد: ۱۸۲

وزن:۹۷ كیلوگرم

تحصیلات: دانشجوی فوق لیسانس تربیت بدنی

نام اولین مربی: مرتضی صادقی

نام نخستین باشگاه: شهید انور دولت آباد

باشگاه فعلی: راه آهن

محل تولد: محله شهدای صفائیه شهرری

محله كنونی: نواب

افتخارات: مدال برنز بازی های آسیایی ۱۹۹۸ بانكوك و مدال طلای قهرمانی آسیا ۲۰۰۵ ویتنام

داستان زندگی قهرمان فوق سنگین بوكس آسیا هم داستانی شنیدنی است. او از محله شهدای صفائیه شهرری برخاسته است، همان محله ای كه در جنوب شهر تهران علیرضا دبیر، هادی ساعی و حمید سوریان در آن شهره آفاق در ورزش جهان شدند. جالب آنكه اوهم ابتدا همانند اكثر قهرمانان شاخص ورزش های انفرادی همه آمال و آرزوهایش را در فوتبال و توپ گرد جست وجو كرد ولی توصیه های مادر او را به رینگ بوكس كشاند. هیجان و دیدن بازی های محمدعلی كلی محرك های قوی بودند كه روح سركش روح الله را سرانجام تسلیم ساخته و او زندگی ورزشی جدیدی را تجربه كرد.هنگامی كه مادر در سن ده سالگی دستان او را در دستان معلمی دلسوز بنام مرتضی صادقی در باشگاه انور دولت آباد گذاشت؛ او هنوز فوتبال را كاملا رها نكرده بود و تا عضویت در تیم نوجوانان بانك ملی هم پیش رفت، تیمی كه در رده های نوجوانان و جوانان همواره یكپای قهرمانی در تهران بود.طعم نخستین موفقیت مدال آن هم در سن ۱۵ سالگی در رده جوانان كشور دیگر پای او را از فوتبال برید و او همه تلاشش را از آن پس صرف بوكس كرد.او در بوكس تا آنجا پیش رفته است كه هم اكنون قهرمان فوق سنگین بزرگترین قاره جهان است. او حالا جانشین مردان بزرگی چون ماسینس، هامبارسومیان، ایرج كیارستمی، مرتضی شیری، قوشچی، صمدی و... شده است.روح الله حسینی در «هوشی مینه» در شرایطی نابرابر با حریفان به لحاظ فیزیكی مزد جسارت و هوشیاری خود را گرفت و همه را تسلیم اراده آهنین خود ساخت. برخلاف دهه های قبل كه سنگین وزن های بوكس ایران بدون مشكل و در مصاف با حریفان هندی و عراقی سر از سكوی قهرمانی درمی آوردند، امروز كسب مدال و آن هم طلا در حضور قهرمانان مطرح بوكس جهان از كشورهای آسیای میانه مثل قزاقستان، ازبكستان كه در دنیای حرفه ای ها نامی شناخته شده اند دل شیر می خواهد. حسینی در «هوشی مینه» برای به ترنم درآوردن سرود و به اهتزازدرآوردن پرچم مقدس ایران از جان مایه گذاشت تا توانست تنها مدال طلای كشورمان را به ارمغان آورد.

*چطور شد بوكس را انتخاب كردی؟

- راستش انتخاب خودم فوتبال بود ولی اصرار مادرم این بود كه بوكسور شوم، در فوتبال آنقدر استعداد داشتم كه تا عضویت در تیم نوجوانان باشگاه بانك ملی هم پیش رفته بودم. باشگاهی كه هر بازیكنی نمی توانست به آن راه یابد. در آن سالی كه من به تیم نوجوانان بانك ملی راه پیدا كردم مهدی مهدوی كیا از تیم نوجوانانش به تیم جوانان رفته بود. جالب آنكه هر موقع فوتبال می رفتم مادرم مرا تحویل نمی گرفت و روی خوش به من نشان نمی داد.

* بوكس را از چندسالگی آغاز كردی؟

- ده سالگی

* در كدام باشگاه با كدام مربی؟

- در باشگاه شهید انور دولت آباد و زیرنظر مرتضی صادقی

* پس فوتبال را كی كنار گذاشتی؟

- همزمان با رفتن به بوكس فوتبال را هم ادامه دادم كه پایانش تا بازی در رده نوجوانان تهران بود.

* چه چیز بوكس تو را به خداحافظی از فوتبال كشاند؟

- هیجان و از همه مهم تر دیدن فیلم بازی های «كلی» بود كه مسیر زندگی ورزشی ام را عوض كرد. هرگاه فیلم مسابقات «كلی» را می دیدم شوق و شور بوكس و حضور در رینگ مرا بیشتر وسوسه می كرد.

* اولین موفقیت در بوكس؟

- ۱۵ سالم بود كه نایب قهرمان جوانان كشور شدم.

جالب آنكه قاچاقی در این مسابقات حاضر شدم چراكه حداقل سن شركت در رده جوانان ۱۶ سال بود كه با یك سال كمتر به مصاف حریفان بزرگتر از خود رفتم و با ارایه نمایشی جالب به مقام دوم رسیدم. این مسابقات سال ۷۳ در شهر دامغان انجام شده بود.

* از اولین حضور در رینگ چه احساسی داشتی؟

- احساس كردم وارد قفس شدم، چراكه تا قبل از حضور در نخستین مسابقه رسمی هرگز وارد رینگ نشده بودم.

* هفته ای چند جلسه تمرین می كنی؟

- هفته ای سه جلسه

* آیا هفته ای ۳ جلسه برای یك قهرمان كافی است؟

- تمرین زیاد در بوكس آماتوری درصد ضرب دیدگی را بالا می برد.

* اولین پاداش؟

- اولین پاداش درست و حسابی را بعد از مدال برنز بازی های آسیایی ۱۹۹۸ بانكوك گرفتم.

* پاداش مدال طلای قهرمانی آسیا در ویتنام؟

- هنوز كه چیزی نگرفتم.

* می گویند در بانكوك حقت طلا بوده است؟

- بسیار آماده و سرحال بودم، در پیكاری نزدیك در پیكار با قهرمان ازبك كه هم اكنون در جمع حرفه ای هاست از راهیابی به فینال محروم شدم. روسلان چاقایف حتی تا قهرمانی جهان هم پیش رفت.

* وزن هم كم می كنی؟

- هنگامی كه در وزن ۹۱ كیلوگرم بودم مجبور به كاهش و كنترل وزنم بودم، اما با صعود به وزن ۹۱+ كیلوگرم دیگر نه تنها مشكلی ندارم بلكه چندین كیلو هم از سایر همتاهایم سبك ترم.

* در ویتنام در فوق سنگین چند نفر شركت داشتند؟

- نزدیك به ده نفر.

* در پیكار با حریفان بلندقامت تر از خودت به مشكل برنخوردی؟

- در بازی اول حریف سریلانكایی بسیار بلندتر و سنگین تر از من بود كه با مبارزه از راه دور به راحتی بر او پیروز شدم.

---