دوچرخه سواری نیاز دنیای مدرن

پس از اسب سواری, دوچرخه سواری فعالیت مورد علاقه خانم ها در بریتانیا بود در قرن نوزدهم که خانم ها فرصت مناسبی برای نشان دادن قدرت خود در جوامع نداشتند, استفاده از دوچرخه آنها را وارد عرصه جدیدی کرد

تا دهه ۱۸۷۰ دوچرخه وسیله ای بود که بیشتر در دسترس انسان های ثروتمند بود و در جوامعی چون فرانسه، بریتانیا و آمریکا استفاده می شد. استفاده از ماشین در آن زمان به نظر بسیار خطرناک بود، اما دوچرخه هم به خاطر اینکه از سطح زمین فاصله بسیاری داشت به نظر دیگر وسیله مناسبی برای جابه جاکردن انسان ها نبود.

سال ۱۸۸۰ دوچرخه هایی با ایمنی بیشتر به بازار آمد که چرخ های کوچک تری داشت و صندلی اش پایین تر از دوچرخه های معمولی بود. از آن زمان به بعد دوچرخه سواری برای کسانی که حتی به ماشین دسترسی داشتند وسیله بسیار جالبی بود، بخصوص برای خانم ها. سال ۱۸۹۰ در بریتانیا «انجمن تور دوچرخه سواری» ۶۰ هزار عضو داشت که ۲۰ هزار نفر از اعضای آن خانم ها بودند.

پس از اسب سواری، دوچرخه سواری فعالیت مورد علاقه خانم ها در بریتانیا بود. در قرن نوزدهم که خانم ها فرصت مناسبی برای نشان دادن قدرت خود در جوامع نداشتند، استفاده از دوچرخه آنها را وارد عرصه جدیدی کرد.

برخی جامعه شناسان بر آنند که دوچرخه بیش از هر چیز دیگری در دنیا به خانم ها رهایی بخشید. در اواسط دهه ۱۸۹۰ دوچرخه در تعداد زیادی تولید شد تا جایی که قیمت آن پایین آمد و در دست انسان های معمولی جامعه هم قرار گرفت.

سال های پس از جنگ جهانی اول را عصر طلایی دوچرخه می نامند، طی این سال ها دوچرخه سواری در جوامع بسیار عادی و نرمال به نظر می رسید و بسیاری از مردم معمولی امور زندگی شان را از طریق دوچرخه انجام می دادند. تردد دوچرخه ها در بیشتر خیابان های شهر دیده می شد. دوچرخه در عصر طلایی پادشاه جاده ها بود. پس از این دوران با حضور اتومبیل در بریتانیا و دیگر کشورها دوچرخه سواری وارد دوران تیره و تاریکی شد.با حضور اتومبیل دیگر به نظر نمی آمد که کسی از دوچرخه سواری لذت ببرد.

اما طرفداران محیط زیست به نظر بیشتر طرفدار دوچرخه بودند. تا جایی که دوچرخه دیگر سمبلی برای پاکی محیط زیست به حساب می آمد، درحالی که ماشین ها مثل هیولایی برای محیط زیست به حساب آمدند. در این سال ها بحث های بسیاری در ارتباط با استفاده از دوچرخه یا اتومبیل درگرفت. روزنامه ها، وب سایت ها و مجلات هریک مقاله هایی تحت عنوان «وسیله دوچرخ بهتر از چهار چرخ است» را به چاپ می رساندند. بسیاری از پزشکان هم با چاپ مقاله هایی مردم را به خاطر حفظ محیط زیست و سلامتی شان به دوچرخه سواری تشویق می کردند.

دوچرخه سواری باعث کاهش آلودگی، کاهش چاقی مفرط و افزایش توانایی بدن می شد و برای مردمی که توانایی خرید اتومبیل را نداشتند بسیار ارزان بود. جان ریان معتقد است که دوچرخه یکی از عجایب تداوم پذیر هفت گانه دنیاست. به خاطر مزیت های دوچرخه بر ماشین سال ۲۰۰۰ تولید دوچرخه به ۱۰۱ میلیون رسید یعنی بیش از دو برابر میزان اتومبیل.پس از آمدن اتومبیل اغلب مردم از دوچرخه سواری اجتناب کرده و هر روز با اتومبیل های خود سر کار می رفتند و حتی خدا را به خاطر اختراع چنین وسیله نقلیه ای شکر می کردند.

تقریبا در همه خیابان های شهر تردد ماشین ها دیده می شد. این در حالی بود که برخی استفاده از اتومبیل را تنها هدر رفتن سوخت و وقت انسان ها می دانستند. به علاوه به خاطر ترافیکی که حضور اتومبیل در شهر ایجاد کرده بود، رانندگان باید بسیار صبور هم می بودند. تقریبا دیگر هر کسی هر روز ۵۰ مایل از محل کار تا خانه اش رانندگی می کرد.

اغلب طرفداران اتومبیل حتی با گفتن این جمله که امکانات دیگری برای حمل و نقل در سطح شهر ندارند از حضور اتومبیل ابراز شادی و خوشحالی می کردند؛ آنها در وسایل نقلیه موتوری می نشستند در حالی که دستمزدهای درآمده از کار خود را صرف خرید سوختی می کردند که باعث افزایش گازهای گلخانه ای و در نهایت دیگر مواد آلوده کننده می شد، اما هنوز هم در بسیاری از جوامع کسانی هم دیده می شدند که هیچ اهمیتی به اتومبیل نمی دادند و ترجیح می دادند از دوچرخه های خود برای جابه جایی در سطح شهر استفاده کنند.

این دوچرخه سواران بدون هیچ دردسر و مشکلی به محل کار خود می رفتند و حتی گاهی هم از اتومبیل های مدرن سبقت می گرفتند، بعضی وقت ها هم که ترافیک خیلی سنگین بود به راحتی راه خود را از گوشه و کنار خیابان باز می کردند و خیلی سریع تر از ماشین ها به مقصد خود می رسیدند. به هر حال این افراد با استفاده از دوچرخه گویی هر روز تا محل کار خود ورزش می کردند، برای بسیاری از آنها رفتن به سر کار حکم سفر کوتاهی را داشت که با ورزش همراه بود.

همانطور که می دانید فعالیت دائم برای سلامت بدن انسان ها ضروری است. دوچرخه سواری هم می تواند راه تفریحی برای فعالیت بیشتر در طول یک روز باشد.

دوچرخه سواری باعث افزایش فعالیت قلب و کاهش حملات قلبی شده، از چاقی مفرط، فشار خون و کلسترول بالا هم جلوگیری کرده و با کاهش افسردگی و عصبانیت، کم خوابی و استرس باعث افزایش اعتماد به نفس می شود. علاوه بر آن باعث افزایش توانایی در ماهیچه های کمر و پا خواهد شد و انعطاف پذیری بیشتری به مفاصل زانو می دهد. شما تنها با ۳۰ دقیقه دوچرخه سواری در روز قطعا بعد از یک هفته متوجه تغییرات مثبتی در بدن خواهید شد. البته نیازی هم نیست که این ۳۰ دقیقه را به طور مداوم رکاب بزنید، می توانید با فاصله این کار را انجام دهید.

با دوچرخه سواری و رفتن به محل کار خود و یا به عکس دیگر حتی نیازی نیست از اوقات تفریح خود برای پرداختن به فعالیت های ورزشی استفاده کنید. اگر به دقت به گوشه و کنار شهر خود نگاه کنید قطعا مسیرهای امن مناسبی را برای دوچرخه سواری خواهید یافت. این تفریح و یا ورزش در کنار تمام مزیت هایش هم ارزان است و هم برای سالم نگه داشتن محیط زیست بسیار مفید خواهد بود.

همه انسان ها با استفاده کمتر از وسایل نقلیه سوختی و استفاده از دوچرخه می توانند به پاکیزگی شهر خود کمک کنند. با دوچرخه سواری تولید CO۲ که برای انسان بسیار مضر است، کاهش می یابد و آلودگی صوتی هم به حداقل خود می رسد و با حضور دوچرخه در جوامع حتی نیازی به اتوبان های بزرگ و لاین های مختلف در جاده ها نخواهد بود.

● ایمنی دانش آموزان و دوچرخه سواری

یادگیری دوچرخه سواری در بچه ها نخستین قدم به سوی مستقل شدن است. زمانی که بچه ای یاد گرفت چگونه دوچرخه سواری کند، دوچرخه دیگر برای او یک وسیله تفریح و حتی وسیله نقلیه ای به حساب می آید که او را به پارک یا خانه دوستانش می برد. دانش آموزانی که به جای استفاده از سرویس مدارس یا تاکسی، دوچرخه را انتخاب می کنند در واقع به سلامت خود کمک کرده اند. عدم استفاده از اتومبیل به کاهش بار ترافیک کمک می کند و موجب می شود همه مردم به موقع به محل کار خود برسند.

خیلی مهم است که مادران بدانند حس استقلال طلبی در فرزندانشان مسوولیت پذیری را هم به همراه می آورد. والدین باید به فرزندان خود آموزش دهند که راندن دوچرخه مستلزم «شناخت قوانین جاده ها» است، بخصوص اگر دانش آموزان مجبور شوند از یک خیابان و اتوبان برای رانندگی یا دوچرخه سواری استفاده کنند.

خطر همیشه در کمین دوچرخه سواران است. هر ساله در کالیفرنیا چیزی حدود دو هزار دانش آموز به خاطر استفاده از دوچرخه به عنوان وسایل نقلیه، جراحت های عمیقی می بینند. این آمار تکان دهنده مسوولان کالیفرنیا و بسیاری از شهرهای دیگر را بر آن داشت که برای دانش آموزان زیر ۱۸ سال قوانین بسیار سخت و جدی در مورد استفاده از دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه تعیین کنند.

به عنوان مثال یکی از این قوانین که اجرای آن ضرورت دارد استفاده از کلاه ایمنی است. در هر جامعه ای مدرسه می تواند نقش بسیار مهمی در آموزش مسائل مختلف به دانش آموزان داشته باشد.

ترجمه: آزاده هاشمی