دنیای ویژه شکیل اونیل

شامروک بزرگ حتی به نیمی از افتخارات بیل راسل هم رضایت می دهد

شکیل اونیل که بتازگی از تیم کلیولند کاوالیرز به بوستون سلتیکز، دیگر تیم لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا (N.B.A)‌ نقل مکان کرده، امیدوار است در مدت اندک باقیمانده از دوران بازیگری‌اش تعداد عناوین قهرمانی‌هایش در این لیگ را به عدد ۶ برساند.

او در دوران حضورش در لس‌آنجلس لیکرز ۳بار متوالی از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ فاتح این لیگ شد و سپس به میامی هیت رفت و این تیم را نیز در سال ۲۰۰۶ به عنوان نخست رساند؛ اما بعد از آن در فینیکس سانز و کلیولند کاوالیرز بیشتر با مصدومیت‌ها و دوری از فرم ایده‌آل دمخور بود و با این که در مقاطعی کوتاه از ۲ فصل گذشته با این تیم‌ها نمایش‌هایی تماشایی داشت، اما بندرت مثل دوران اوجش (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶)‌ نشان داد. آیا عضویت در بوستون سلتیکز که سه‌ چهار سالی است از نو اوج گرفته و قهرمان سال ۲۰۰۸ و نایب‌قهرمان لیگ در فصل ۲۰۱۰ شده است، می‌تواند شک را در واپسین سال‌های حضورش در میدان به آرزوهایش برساند؟ او می‌گوید: «وقتی تازه وارد این لیگ شده بودم، آرزو و هدفم را برابری با تعداد قهرمانی‌های بیل راسل (عضو اسبق سلتیکز و یکی از بزرگان تاریخ N.B.A)‌ قرار داده بودم که ۱۱ بار فاتح این لیگ شد، اما حالا باید اعتراف کنم که در ۳۸ سالگی هیچ بختی برای رسیدن به آن آمار ندارم. در نتیجه‌ اگر تا زمان بازنشستگی‌ام صاحب ۲ عنوان اولی دیگر بشوم و تعداد قهرمانی‌هایم به عدد ۶ برسد و قدری بیش از نیمی از دستاوردهای راسل شود، نیز بسیار شادمان و راضی خواهم بود. در آن صورت کارنامه‌ام مشتمل بر ۶ عنوان قهرمانی با عضویت در ۶ تیم و در ۲۰ فصل بازی در این لیگ خواهد شد که قابل توجه خواهد بود. من حتی یک عنوان اولی دیگر را هم در ۲ فصل پیش رو کاملا خواهم پذیرفت.»

● یک لقب تازه

اما کوبی برایانت، زوج سابق شکیل در لس‌آنجلس لیکرز که هرگز این تیم را ترک نگفت بعد از رفتن وی ۲ بار دیگر در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ به عنوان قهرمانی رسیده تا کارنامه‌اش پربارتر از اونیل و مشتمل بر ۵ مقام اولی و ۲ نایب‌قهرمانی در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ باشد. عجیب است که اونیل در این سن و سال و در پاییز ایام قهرمانی‌اش و در حالی که همیشه لقب و نام مخفف «شک» را یدک می‌کشید، بتازگی لقب تازه‌ای به نام «شامروک بزرگ» را هم اختیار کرده است. او را هرچه بنامیم، این غول ۱۶‌/‌۲ متری ۱۴۸ کیلویی، قراردادی ۲ ساله با سلتیکز، رکورددار قهرمانی در لیگ (با ۱۷ مورد)‌ بسته است. مبلغی که او در بوستون می‌گیرد آشکارا کمتر از پولی است که سایر متقاضیان وی حاضر به پرداخت آن بودند، اما اگر شک این یکی را انتخاب کرد، به این دلیل ساده بود که این تیم بهتر و بیشتر می‌توانست و می‌تواند او را به آرزویش که کسب عناوین قهرمانی تازه است، برساند.

حال آن که سایرین فاقد این توان بودند. شکیل به حد نهایت شهرتی که برای یک ورزشکار متصور است، رسیده و دنیایی ویژه خود دارد و ماجراهایی جالب را گرداگرد خود آفریده است. او در چند فیلم سینمایی هم بازی کرده و یک شوی تلویزیونی مختص خودش دارد و در آن، هم قطعات نمایشی اجرا می‌کند و هم ادای کشف استعدادهای تازه را در عرصه هنر و ورزش در می‌آورد. حتی با پلیس ایالات فلوریدا و کالیفرنیا هم ادعای همکاری داشته است و می‌گوید با کسب اجازه مخصوص از آنها حق بازداشت خلافکاران را دارد(!)‌ و نشریات آمریکا مدعی شده‌اند که وی در هر منطقه‌ای در این ایالات که فعالیت مشکوکی ببیند بلافاصله آن را گزارش می‌کند تا ماموران بیایند و فرد متخلف را بگیرند و ببرند.

● شخصیت چند وجهی

اگر از این وجوه دروغین آخر بگذریم، باید معترف شد برنامه‌ریزان و مدیران تبلیغاتی شکیل بخوبی توانسته‌اند روی شخصیت چند وجهی او مانور دهند و با آن کسب درآمد کنند. این‌گونه مسائل و سال‌ها کار در عرصه‌های اجتماعی، سینمایی و تبلیغاتی او را صاحب قریحه و ذوقی خوش و هنری نیز کرده و وی یاد گرفته است که چگونه صحنه‌گردان اجتماعات و محافل باشد، با اطرافیان خود شوخی کند و باب خنده و چانه‌زنی‌های کلامی را بگشاید. او در ادغامی از شوخی و جدی می‌گوید: «می‌ترسم بچه‌هایم که در این چند سال زیاد سرگردانی کشیده‌اند و همراه من مکرر از این شهر به آن شهر رفته‌اند، با آخرین سفرم لهجه بوستونی را ملکه ذهن خود کنند و از این پس فقط با گویش بوستونی سخن گویند.» او حتی در مراسم معارفه‌اش به هواداران سلتیکز که در محل این باشگاه صورت پذیرفت با گلن دیویس، دیگر بازیکن پرسابقه این تیم یک مسابقه سالادخوری برگزار و سرانجام این حریف را از میدان به در کرد، زیرا ۵ ظرف بزرگ سالاد را خالی کرد، حال آن که دیویس در ظرف چهارم برید!

اما وقتی بحث جدی‌تر می‌شود، شک در مورد میزان علاقه خود برای ادامه حضوری موفق در صحنه مسابقات می‌گوید: «برخی پیوسته می‌پرسند آیا من همان اشتیاق گذشته را دارم یا خیر و جواب من این است که اگر نداشتم اصلا به اینجا نمی‌آمدم. دوست ندارم وقتم را هدر بدهم و همین‌طور وقت دیگران را. در نهایت هر کاری انجام می‌دهم برای کسب پیروزی‌ها و قهرمانی‌های تازه است.» در نگاه نخست، برگزاری مراسم معارفه برای بازیکنی که بابت هر فصل بازی در تیم جدیدش بیشتر از ۴‌/‌۱ میلیون دلار نخواهد گرفت، نباید اینقدر پرشکوه و پرتماشاگر باشد، اما خب، آن بازیکن شک اونیل است و با این که گفته می‌شود او در اکثر روزها در سلتیکز نیمکت‌نشین خواهد بود، اما با توجه به شدت برخوردها و کثرت خطاها و مصدومیت‌ها در N.B.A بعید است که اونیل در فصل تازه (که از ۱۲ آبان به راه می‌افتد)‌ در هر مسابقه کمتر از ۱۵ دقیقه در میدان حاضر باشد. این در حالی است که بازی مثلث اصلی تهاجمی سلتیکز مرکب از کوین گارنت، ری الن و پال پی‌یرس در ترکیب اصلی به دور از تردید است. مگر در روزهایی که مصدوم و محروم باشند. در مراسم معارفه شک، گارنت نیز حضور داشت. او قول داده بود این آیین را از دست ندهد و بموقع از هاوایی، جایی که تعطیلات خود را در آنجا می‌گذراند به شهر والتام واقع در ایالت ماساچوست، محل برگزاری مراسم بیاید و چنین نیز کرد.

از حالا راهیابی اونیل به تالار مشاهیر (Hall Of fame)‌ بسکتبال قطعی است، اما او باید طبق قواعد لازم برای کسب این افتخار، ابتدا اعلام بازنشستگی کند و چند سالی از رکود او بگذرد تا آیین راهیابی او به این انجمن قابل اجرا و این کار انجام شدنی باشد.

● وزن مخاطره‌آمیز

با این حال شکیل تحت استخدام بوستون با اونیل‌ سابق و کسی که ۱۸ فصل است در N.B.A بازی می‌کند، فرق‌های زیادی دارد. مهم‌ترین مساله، سنگین‌تر شدن دائمی او طی سال‌های اخیر است و با این که او هیچ‌گاه سبک وزن و لاغر اندام نبوده، اما در سال‌های اخیر وزن وی به شکل مخاطره‌انگیزی بالا رفته که طبعا اولین تفکر برخاسته از این مساله، تردید در مورد کارایی‌های او در میدان مسابقات است. در همین خصوص می‌توان به دستاوردهای متوسط او در فصل گذشته N.B.A نگریست و به نتیجه‌گیری‌های مشخصی رسید.

او فصل پیش از معدل‌ ۱۲ پوئن و ۷‌/‌۶ ریباند در هر بازی کاوالیرز فراتر نرفت، حال آن که او با توقعات بیشتری جذب این تیم شده بود و گمان می‌رفت قطعه غایب درپازل قهرمانی کلیولند و بهترین کامل‌کننده تلاش لبرون جیمز در این راه باشد، اما چنین نشد و جیمز که دائما استخدام یارانی قوی را برای خود از مدیران کاوالیرز می‌طلبید باز هم به آرزوی خود که کسب اولین قهرمانی‌اش در این لیگ است، نرسید و به همین سبب بود که چندی پیش به میامی هیت، تیم سابق شکیل کوچ کرد و آنجا با د واین‌وید و کریس بوش یک مثلث تازه و امید آفرین ساخته و در انتظار شروع فصل تازه لیگ است.

اونیل حدود ۲ ماه از فصل پیش را نیز به خاطر آسیب‌دیدگی پنجه دستش از دست داد که از قضا آن عارضه را در دیدار در برابر تیم فعلی و جدیدش ـ بوستون ـ متحمل شد. همان طور که پیشتر آمد نه خود اونیل انتظار دارد که یک مرد ۴۸ دقیقه‌ای (N.B.A در ۴ وقت ۱۲ دقیقه‌ای برگزار می‌شود)‌ باشد و نه سران بوستون از او چنین چیزی را خواسته و وعده‌ای از این دست داده‌اند. داک ریورز، مربی سلتیکز که تیمش در ۳ سال گذشته یک بار قهرمان و یک مرتبه هم نایب‌قهرمان لیگ شده است، می‌گوید: «ما حتی انتظار ۳۰ دقیقه در هر مسابقه از اونیل را هم نداریم و ۲۰ تا ۲۵ دقیقه موفق و پرثمر از جانب او برای ما کافی است. به اعتقاد ما این تنها روش و بینشی است که به این الحاق و همکاری رنگ موفقیت می‌زند.»

● رگه‌هایی از گذشته

اونیل نیز چنین می‌اندیشد. او در ابتدای تابستان با اعلام جدایی از کلیولند و ورود به جمع بازیکنان آزاد لیگ، آمادگی خود را برای انتقال به تیمی تازه با انعقاد قراردادی جدید و ۲ ساله به بهای ۸ تا ۱۰ میلیون دلار در طول هر فصل اعلام کرد. سلتیکز چون این ارقام را نمی‌پذیرفت ابتدا به سوی پیشنهادات و موارد دیگر رفت تا این که بعد از گذشت چند هفته، مدیر برنامه‌های اونیل به دنی اینگ، مدیرکل سلتیکز زنگ زد و به اطلاع او رساند که وی حاضر است با شرایط خاص سلتیکز به این تیم بپیوندد و قیمت خود را نیز آشکارا پایین آورده است.

اینگ به عنوان یکی از عمده‌ترین مردان سلتیکز در آخرین روزهای تابستان امسال می‌گوید: «شکیل هنوز هم می‌تواند در این لیگ تعیین‌کننده و در ترسیم سرنوشت ما سهمی آشکار داشته باشد. فراموش نکنیم موقعی که او در اوجش بود یکی از بهترین‌های دوران معاصر بسکتبال به شمار می‌آمد و اینک نیز یک بازیکن رنگ و رو رفته نیست و برعکس، رگه‌هایی از گذشته را با خود دارد. با این حال توقعات ما از شک همانی نیست که از او در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ می‌دیدیم و می‌توانست همه چیز را درهم بکوبد.

ولی نقش شکیل در ترکیب سلتیکز در فصل پیش رو، شاید بیش از چیزی باشد که در حرف‌های اینگ» و خود شک به آن اشاره شده است. کندریک پرکینز، بازیکن پست سنتر تیم بوستون بر اثر آسیبی که در ششمین بازی فینال فصل گذشته N.B.A به زانوی وی وارد شد، حداقل تا اواخر دی ماه امسال حاشیه‌نشین خواهد بود و رشید والاس، بازیکن بسیار جنگنده این تیم نیز که پیشتر عضو دیترویت پیستونز بود، سرانجام اعلام بازنشستگی کرد و سلتیکز هم طبعا نام او را از ابتدای شهریورماه از لیست فصل جدید خود خط زد. سلتیکز برای جبران این رویدادها یک اونیل مشهور دیگر ـ ژرمن اونیل ـ را نیز استخدام کرده است و طبعا او و شک می‌توانند تا زمانی که پرکینز برمی‌گردد روی دقایق بیشتری برای حضور در میدان حساب کنند.

● فصلی پربارتر

در حالی که از خریدهای بزرگ میامی هیت در سطور قبلی گفتیم و لیکرز قهرمان هر دو فصل گذشته نیز اکثر قریب به اتفاق نفراتش را حفظ کرده است،‌ سلتیکز با حفظ تمامی نفرات شاخص فصول اخیر خود و اضافه کردن دو اونیل (شکیل و ژرمن)‌ به جمع قبلی، ‌به فصلی پر بارتر و تکرار قهرمانی دو سال پیش خود می‌اندیشد. یکی دیگر از نفرات شاخص بوستون در این ارتباط راخون روندو است که در پست گارد راس در ۳ سال اخیر خوش درخشیده است. اونیل به عنوان حرف آخر می‌گوید: «شاید فقط ۲ سال دیگر از ایام حضور من به عنوان یک بازیکن مانده باشد و به این سبب تصمیم گرفتم این مدت درکنار کسانی سپری شود که مدعی جدی کسب عنوان قهرمانی هستند. سلتیکز با من یا بی‌ من، تیم فوق‌العاده‌ای است.

● شمه‌ای کوتاه از یک قهرمان

شکیل در ۳۸ سالگی هر چه باشد، در دستاوردهای بزرگ وی تا این لحظه ـ که شمه‌ای کوتاه از آن در ذیل می‌آید ـ تردیدی وجود ندارد.وی سال ۱۹۹۲ در مراسم موسوم به Draft (انتخاب و جذب مهره‌های جوان و رده‌سنی امید توسط تیم‌های لیگ در چهارماه و اندی پیش از آغاز هر فصل)‌ وارد N.B.A و عضو اورلاندو مجیک شد. او از دانشگاه لوییزیانا فارغ‌التحصیل شده و با درخشش در تیم آن دانشگاه در مسابقات بسکتبال کالج‌ها و دانشگاه‌های آمریکا (NCAA) حواس تیم‌های N.B.A را به خود جلب نموده و حضورش در مراسم Draft را کاملا موجه کرده بود. ۱۸ سال بعد از آن تاریخ، بوستون ششمین تیم این لیگ است که اونیل آن را تجربه می‌کند و ۱۵ بار برای حضور در بازی مهم و سالانه و دوستانه و سنتی ستاره‌های شرق و غرب لیگ (موسوم به All Stars)‌ که هر ساله در فرصت بسیار کوتاه ۴ روزه بین ۲ تیم فصل لیگ برگزار می‌شود، انتخاب شده است.

شک در جدول بهترین گلزنان تاریخ N.B.A با اندوختن ۲۸۲۵۵ امتیاز پنجم است و در رده‌بندی ریباندرها با ۱۲۹۲۱ ریباند در جای چهاردهم قرار دارد. او یک بار (به سال ۲۰۰۰)‌ به عنوان با ارزش‌ترین و بهترین بازیکن (MVP) لیگ انتخاب شده و در کل دوران حضورش در این لیگ همان‌طور که پیشتر گفتیم ۴مرتبه به عنوان قهرمانی رسیده و به معدل‌های بسیار جالب ۱‌/‌۲۴ امتیاز، ۱۱ ریباند و ۳‌/‌۲ بلوک در هر مسابقه خود نایل شده که افراد صاحب معدل‌هایی بهتر از این چندان زیاد نیستند.تیمی که او اینک در آن عضو است، هنوز رکور د دار قهرمانی در N.B.A است و بالاتر از لس‌آنجلس لیکرز، تیم سابق خود وی قرار دارد.

سلتیکز تیمی است که شماری از بزرگان تاریخ این لیگ در آن بازی کرده و دلایل انباشت عناوین قهرمانی در آن بوده‌اند. بازیکنان برجسته و متفاوتی همچون لری برد، جان هاولیچک و البته بیل راسل که مطلب با ذکر نام او و اعلام عجز شک در رسیدن به وی آغاز شد. پایان این راه کجاست؟

منبع: نیویورک تایمز

وصال روحانی