چندگانگی معیارها از سیاست تا مقدسات

موضوعاتی همچون گرانی, نرخ بنزین, رابطه با آمریکا, حضور مسئولان در بعضی مجالس و از نمونه هائی است که برخی سیاستمداران وطنی, در مواجهه با آن پیش از آنکه اصل موضوع را مورد توجه قرار دادند به میزان ارتباط یا فاصله آن با گروه های مورد علاقه خود می پردازند

هر یک از ما، داستان‌های متعددی از ”عدالت علوی“ شنیده‌ایم و هرگاه می‌خواهیم سرآمد بودن مکتب خود در برقراری عدالت را به مدعیان یادآوری کنیم به داستان‌هائی از دوره کوتاه اما پربرکت حاکمیت امام علی (ع) اشاره می‌نمائیم.

دوره‌ای که در آن از کارگزاران حکومتی خواسته می‌شد در برابر زیردستان مهربان و باگذشت باشند اما در عین حال، عالی‌ترین مقام حکومت اسلامی همچون فردی عادی در محکمه حاضر می‌شد و به حکم قاضی که علیه خود او صادر شده بود، تن می‌داد.

توصیه‌های امام علی (ع) نیز اکنون به راحتی در قالب کتاب ارزشمند نهج‌البلاغه در دسترس ما می‌باشد نشان می‌دهد که بر رفتار حاکمان با مردم باید یک معیار واحد حاکم باشد: مدارا تا حد امکان، برخورداری یکسان از مواهب و مواجهه برابر با مجازات‌ها.

براساس معیار ترسیم‌شده از سوی مولای متقیان، حاکمان نیز در برابر قانون با همه مردم یکسان هستند و هیچ برتری نسبت به زیردستان ندارند.

اما ظاهراً این معیار واحد، آنگاه که برای اجراء در اختیار ما قرار می‌گیرد خود را مجاز می‌دانیم که آن را ”چندگانه“ کنیم و هر کس را مطابق میل خود با این معیارها بسنجیم. شاید برای اثبات رفتار چندگانه برخی سیاستمداران نسبت به‌طور روزمره کشور، ارائه مثال ضروری نباشد زیرا مردم در دو سه سال اخیر نمونه‌های فراوان دیده‌اند و شنیده‌اند و کم کم، بسیاری از مردم قبول کرده‌اند که ”رفتار چندگانه در برابر موضوعات واحد“ را به‌عنوان ”تنها معیار واحد“ بپذیرند که بر عملکرد بسیاری از سیاستمداران حاکم است.

موضوعاتی همچون گرانی، نرخ بنزین، رابطه با آمریکا، حضور مسئولان در بعضی مجالس و ... از نمونه‌هائی است که برخی سیاستمداران وطنی، در مواجهه با آن پیش از آنکه اصل موضوع را مورد توجه قرار دادند به میزان ارتباط یا فاصله آن با گروه‌های مورد علاقه خود می‌پردازند و ”حسن و قبح“ آن را بر همین اساس می‌سنجند اما ظاهراً این چندگانگی از حوزه سیاست و اقتصاد خارج شده و اکنون مقدسات مورد احترام همه مردم را نیز دربر گرفته است. چندی قبل از اخبار تأثرانگیزی از اهانت به ساحت مقدس رسول اکرم (۲) در قالب آزمون ضمن خدمت فرهنگیان مخابره شد.

این سؤالات که توسط یک مرجع رسمی و دولتی تنظیم شده بود آنقدر سخیف به‌نظر می‌رسید که هیچ‌یک از رسانه‌های داخلی به خود اجازه ندادند حتی به صورت تفریحی آنها را افشاء کنند البته این رفتار، مطابق با توصیه اسلامی ”عدم اشاعه منکر“ بود، اما در عین حال، بسیاری از شخصیت‌های مذهبی خواستار برخورد جدی با عوامل آن شدند.

در مقابل، عده‌ای از مقامات رسمی، عذرخواهی مقامات وزارت آموزش و پرورش را کافی می‌دانستند و حتی به رسانه‌ها توصیه می‌کردند که به موضوع دامن نزنند. برخی رسانه‌های غیرخصوصی هم ترجیح دادند که حتی اعتراض شدیداللحن مراجع تقلید به مسببان و مباشران این اهانت بی‌سابقه را پوشش ندهند یا برای آن اهمیت زیادی قائل نشوند!

در فاصله‌ای نه چندان زیاد از این اقدام سخیف، ناگهان اخباری در خصوص اهانت به مقدسات دینی و برخی ارزش‌های مورد احترام در نظام جمهوری اسلامی ایران، وسط چهار نشریه منتسب به دانشجویان امیرکبیر منتشر شد و بسیار سریع‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌گردید در کانون توجه برخی سیاستمداران رسانه‌ها و مسئولان قرار گرفت.

بسیاری از کسانی‌که در موضوع اهانت به وجود مقدس پیامبر اکرم (ص)، هیچ تحرکی از خود نشان ندادند این بار سنگ تمام گذاشتند، کسانی هم که - لابد به استناد عذرخواهی وزیر آموزش و پرورش - به صراحت خواستار عدم پی‌گیری موضوع در رسانه‌ها بودند، اکنون حاضر نیستند که تکذیب مکرر دست‌اندرکاران این نشریات را بشنوند و از معترضان بخواهند تا مشخص شدن نتیجه بررسی‌ها، از اتهام‌افکنی علیه آنها خودداری کنند.

البته حساسیت عده زیادی از معترضان امروز - و شاید اکثریت آنان - ستودنی است و پیامی برای هتاکان خواهد داشت که در مقابله با اهانت به مقدسات دینی، همه مرزبندی‌های سیاسی شکسته می‌شود و هیچ‌کس آن را تحمل نخواهد کرد روی سخن این یادداشت نیز با این دلسوختگان واقعی نیست اما سکوت دیروز برخی افراد در برابر آنچه در آزمون فرهنگیان اتفاق افتاد - و اعتراضات همراه با نیش و کنایه آنان نسبت به اصلاح‌طلبان، این نگرانی را افزایش می‌دهد که گوئی در کشور ما، حاکمیت معیارهای چندگانه در حال تبدیل به یک عرف قابل قبول در همه زمینه‌ها می‌باشد.

فراموش نکنیم رفتار ما، علاوه بر آنکه همین امروز زیر ذره‌بین دوستان، مخالفان، رقبا و دشمنان است در معرض قضاوت بی‌رحم تاریخ نیز قرار خواهد گرفت.

پس اگر قرار است دلبستگی‌های جناحی و گروهی را در ارزیابی‌های خود دخالت دهیم، بهتر است آن را به مسائل سیاسی محدود کنیم و حوزه مقدسات مردم را همچنان مصون از برخورد سیاسی نگه داریم البته در قضیه تأسف‌انگیز اخیر، دستگاه‌های مسئول می‌توانند و باید با بررسی دقیق و سریع، عوامل اصلی را شناسائی و اجازه ندهند ابراز انزجار از حرکت زشت و کثیف اهانت به مقدسات، توسط عده‌ای خاص مصادره و در خدمت اهداف سیاسی قرار گیرد.