حکمت آفرینش دانه گیاه

امام صادق(ع) خطاب به مفضل می فرمایند: در هسته و دانه و راز آن ها اندیشه کن.

امام صادق(ع) خطاب به مفضل می فرمایند: در هسته و دانه و راز آن ها اندیشه کن. هسته در دل میوه قرار گرفته تا اگر مانعی برای کاشتن خود درخت پیش آید، این هسته جایش را پر کند. چنان که گاه که به چیز نفیس و گرانقدری نیاز فراوان است [قدری از آن] در جای دیگر نگهداری می شود تا اگر آفتی در آن ها افتاد و حادثه ای رخ داد، از آن در جای دیگر داشته باشیم.

هسته سفت و محکم، میوه نرم و لطیف را نگاه می دارد. اگر چنین نبود میوه می شکست، آلوده می گشت و به سرعت فاسد می شد.

در کتاب توحید مفضل ترجمه و نگارش نجفعلی میرزایی آمده است که امام صادق (ع) می فرمایند: برخی از هسته ها را می شکنند و می خورند و از برخی دیگر روغن می گیرند و در جاهای گوناگون استفاده می کنند.

حال که از [برخی از] فواید هسته و دانه میوه آن ها آگاه گشتی بیندیش که چرا از هسته، خرما و از دانه، انگور پدید آمد؟

به جای خرما و انگور لذیذ و خوشمزه، می شد که چیزهای ناخوردنی دیگر مانند سرو و چنار پدید آید. آیا این جز برای آن است که انسان را سود و لذت برساند؟