کتابشناسی محمد مهدی شمس الدین

محمد مهدی شمس الدین به سال ۱۹۳۶ م ۱۳۵۴ ق در خانواده شیخ عبد الکریم در نجف اشرف پا به دنیا نهاد پدرش از لبنانی های مقیم عراق و از روحانیان سرشناس و مدرس علوم دینی بود

محمد مهدی شمس الدین به سال ۱۹۳۶ م/۱۳۵۴ ق در خانواده شیخ عبد الکریم در نجف اشرف پا به دنیا نهاد. پدرش از لبنانی‏های مقیم عراق و از روحانیان سرشناس و مدرس علوم دینی بود. سلسله خاندان او به شمس ‏الدین محمد مکی معروف به شهید اول می‏رسد. دوازده ساله بود که پدرش عزم بازگشت به لبنان (۱۹۴۸) نمود. وی محمد مهدی را به رفتن از نجف یا ماندن در آن مخیرکرد. اما از آنجا که شیفته فراگیری علوم اسلامی بود، با وجود همهٔ دشواریهای زندگی و فقر شدید، اقامت در نجف را ترجیح داد و ۳۵ سال به تحصیل و پژوهش پرداخت. با سخت‏کوشی در کسب معرفت و دانش, سریعاً به درجهٔ اجتهاد رسید و در مقام یکی از استادان سطح عالی حوزه علمیه نجف قرار گرفت.

شمس‏ الدین به عنوان متفکر و پژوهشگر در میان حوزویان شناخته شده بود. از سوی دیگر وی معاون مرجع مطلق آن زمان؛ یعنی آیت الله سید محسن حکیم بود. این موقعیت، زمینه مناسبی را فراهم می‏آورْد تا وی بتواند استعدادهای ذاتی خود را به شکوفایی برساند و در کوران حوادث مختلف آبدیده گردد. بعلاوه حضورش در بیت مرجعیت موجب آشنایی او با شخصیت‏هایی همچون سید موسی صدر, سید محمد باقر صدر, سید محمد باقر حکیم, سید مهدی حکیم, سید محمد تقی حکیم ـ که همگی به خانه آیت ‏الله سید محسن حکیم رفت و آمد داشتند ـ گردید. پیوستن او به تشکیلات مرجعیت آیت‏ الله سید ابوالقاسم خوئی پس از رحلت آیت الله سید محسن حکیم, از وی شخصیت بارزتری ساخت.

در نجف اشرف، جدا از تدریس و نویسندگی، در انتشار مجله الاضواء همکاری داشت. خودش بعدها آن مجله را همانند مجله‏های مکتب اسلام و حوزه, نشریات ویژهٔ حوزهٔ علمیه می‏دانست و از آنها به نیکی یاد می‏کرد.

شمس ‏الدین ساختار و عملکرد موجود حوزه را مطلوب و کارآمد نمی‏دانست؛ از این رو به اصلاح ساختار آموزشی و پرورشی حوزه می‏اندیشید و در جهت اصلاح شیوه تدریس و متون آموزشی طلّاب اقداماتی انجام داد.

شکی وجود ندارد که نظام حوزه‏های علمیه تا زمانهای متأخر، نظامی قاصر و به دور از هر گونه تجدد و پیشرفت و نوآوری بوده، به طوری که از پاسخ به نیازهای دینی امروز جوامع عاجز مانده است.

یکی از اقدامات شمس‏ الدین، اصلاح مراسم عزاداری حسینی بود، به گونه‏ای که با اقتضائات این دوره سازگار باشد. «جمعیهٔ منتدی النشر» که محمد رضا مظفر و محمد تقی حکیم در رأس آن قرار داشتند و شمس ‏الدین در آن فعالیت می‏کرد, اولین گروهی بو‏‏د که با جدیت به اصلاح شکل عزاداری‏ها پرداخت. این جمعیت پس از مدتی دانشکده فقه (کلیهٔ الفقه) را تأسیس کرد و شمس ‏الدین یکی از اعضای هیئت علمی این دانشکده بود.

جلسه‏ای منظم از سید موسی صدر, سید محمد باقر صدر, سید محمد تقی فقیه, محمد مهدی شمس ‏الدین در نجف تشکیل می‏شد که در آن به بحث و بررسی مسائل حوزه و جهان اسلام می‏پرداختند. پس از عزیمت سید موسی صدر به لبنان, روابط آنها گسسته نشد و مکاتبات بین آنها ادامه یافت.

در طول ۳۵ سال اقامت در عراق، علاوه بر فعالیت‏های علمی و درسی، به کارهای اجتماعی مانند شرکت در حرکت‏های مردمی علیه استعمار, ساختن مساجد و کتابخانه‏ها مشغول بود. با شروع انقلاب چهاردهم تموز ۱۹۵۸ عراق, وارد جرگه مبارزات سیاسی شد و خود از فعالیت‏هایش در این دوره می‏گوید. بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۹ در منطقهٔ فرات میانه و بویژه شهر دیوانیه، میان مردم زیست و همراه آنها در فعالیت‏های فرهنگی و اجتماعی مشارکت داشت. در این شهر، مرکز اسلامی و کتابخانهٔ ‏عمومی بزرگی تأسیس کرد. همچنین بالغ بر بیست مسجد در آن ساخت. وی نمایندهٔ تام الاختیار آیت ‏الله حکیم در این منطقه بود.

دورهٔ اقامت او در عراق با حوادث بسیاری در جهان اسلام مانند مصائب فلسطین و درگیری‏های ‏شدید اعراب و اسرائیل, انقلاب‏ها و جنبش‏های گوناگون در خاور میانه مصادف بود. او همراه با دیگر عالمان دینی نجف اشرف در جریان این حوداث قرار داشت.

در ۱۹۶۹ یعنی پس از تأسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان و ضرورت حضور شمس‏ الدین, وی به لبنان عزیمت کرد تا از نزدیک به همکاری با سید موسی صدر مشغول گردد. با هجرت به لبنان, عصر جدیدی در زندگانی و فعالیت‏های وی گشوده شد. مؤسسه‏ها و مراکز مختلف اجتماعی و فرهنگی را تأسیس و اداره کرد. نام برخی از این مراکز بدین قرار است: المعهد الفنّی الإسلامی, معهد الشهید الأول للدراسات السلامیهٔ, مدرسهٔ الضّحی, معهد الغدیر و الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ. شمس‏ الدین از سوی آیت ‏الله خوئی وکالت تام در امور اداری و مالی این مؤسسه داشت. پس ازمفقود شدن سید موسی صدر، به ریاست مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد و بدین وسیله رهبری شیعیان لبنان را بر عهده گرفت و به عنوان یک شخصیت سیاسی در صحنه لبنان حضور یافت.

فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی او همگام با پیشرفتهای علمی و فن‏آوری روز بود، مثلاً با بهره‏گیری از اطلاع‏رسانی روی اینترنت , سایتی راه‏اندازی کرد و شخصا ًبه سؤالات فقهی و کلامی افراد پاسخ می‏گفت. اخبار سیاسی, اجتماعی و فرهنگی مربوط به او, همچنین سخنرانی‏های او در این سایت درج می‏شد.

●آثار علمی

با آنکه در دورهٔ طلبگی به شدت درگیر فعالیت‏‏های اجتماعی و فرهنگی بود، از همان دوره، شمس ‏الدین در نجف به نگارش و تألیف روی آورْد. آثار زیادی در زمینه‏های فقه، فلسفه، تاریخ و جهان اسلام ارائه نمود. نوآوری و خلاقیت همراه با واقع ‏گرایی و توجه به مقتضیات حقیقی جهان اسلام، در تألیفات او موج می‏زند. با نگارش کتاب نظام الحکم فی الإسلام، به مسائلی پرداخت که دیگران چندین سال بعد به آنها پی بردند. وی به این ترتیب پیشگامی خود را ثابت کرد. برخی آثار او در عراق, اعجاب بزرگانی نظیر سید محمد باقر صدر را برانگیخت.

در این کتابشناسی, آثار وی به چند طبقهٔ آثار چاپی, آثار چاپ نشده, مقالات نشریات, مقالات ارائه شده به کنگره‏ها, سخنرانی‏ها و بالاخره آثار در بارهٔ او طبقه‏بندی و معرفی می‏گردد.

یکی از ویژگیهای مهم آثار او, اتکا بر میراث فرهنگی تشیع و وفاداری به آنهاست. همانند برخی تجدد گرایان پشت به گذشته اسلام ننمود، بلکه سنت و تجدد را با هم می‏خواست و سعی در ایجاد هماهنگی بین آنها داشت. از این رو به نهج ‏البلاغه علاقه وافر داشت به طوری که چهار اثر در بارهٔ مسائل نهج ‏البلاغه نوشت.

●تألیفات چاپ شده

۱)الاجتهاد و التجدید فی الفکر الإسلامی, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر.

به ضمیمه مجموعه‏ای از مقالات منتشر شده در نشریات عربی.

۲) الاجتهاد و التقلید: بحث فقهی استدلالی مقارن, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۸۸ م.

۳)الاحتکار فی الشّریعهٔ الإسلامیهٔ، بحث فقهی مقارن, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۴۱۰ق / ۱۹۹۰ م.

بخشی از مجموعه‏ مباحث فقهی بوده که در حمله اسرائیل به منزل ایشان در عرمون مفقود شده و فقط همین قسمت مانده است.

بررسی تطبیقی احتکار در قالب فقه مقارن است. این اثر مشتمل بر مباحث زیر می‏باشد: احتکار در لغت و اصطلاح, احکام احتکار, وادار کردن بر فروش اجناس احتکاری, احتکار در شرکت‏ها و دولت‏ها.

● ترجمه فارسی

احتکار در اسلام, پژوهشی تطبیقی در فقه از دیدگاه مذاهب اسلامی, ترجمه سید مرتضی آیت‏ الله زاده شیرازی, تهران, سازمان تبلیغات اسلامی, ۱۳۷۸, ۳۳۸ ص, چاپ اول.

۴) الأمّهٔ و الدولهٔ و الحرکهٔ الإسلامیهٔ, بیروت، منشورات الغدیر, ۱۴۱۴ ق/ ۱۹۹۴ م.

۵) أنصار الحسین ، الرجال و الدّلالات، بیروت، دار الفکر، ۱۳۹۵ ق / ۱۹۷۵ م؛ تهران، مؤسسهٔ البعثهٔ, ۱۴۰۷ ق؛ بیروت، المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م/ ۱۴۱۶ ق.

گزارشی از زندگینامه و فداکاریهای اصحاب امام حسین (ع) است. وی صرفاً به زندگینامهٔ آنها نپرداخته بلکه درس آموزی‏ها از سیره و عملکرد آنها را هم مطرح کرده است.

۶) أهلیّهٔ المرأهٔ لتولّی السلطهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م, ص ۱۶۸.

۷) بین الجاهلیهٔ و الإسلام, بیروت و قاهره, دار الکتاب اللبنانی و دار الکتاب المصری, ۱۳۹۵ ق / ۱۹۷۵م. الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت , المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م/ ۱۴۱۶ ق.

شمس‏ الدین در صدد ایجاد مرز بین اسلام و غیر اسلام و تعیین قلمرو اسلام است. وی اسلام را به دلیل اشتمال بر طرحهای نجات‏بخش بس قابل اعتماد می‏دانست و ایدئولوژی‏های شرق و غرب را در اردوی جاهلیت قرار می‏داد. شهید محمد باقر صدر این اثر را گرامی می‏داشت.

۸) التجدید فی الفکر الإسلامی, بیروت, دار المنهل, ۱۹۹۷ م / ۱۴۱۸ ق.

۹) « تحدید النسل, مشروعیته و وسائله, دراسات و مواقف», بیروت, مؤتمر الإسلام وتنظیم الوالدیهٔ, ۱۴۱۰ ق, ص ۲۴۲- ۲۴۶.

۱۰) التطبیع بین ضروراتِ الأنظمهٔ و خیاراتِ الأمّهٔ، طبعهٔ ثالثهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م , ۱۴۱۷ ق.

۱۱) تفسیر آیات الصّوم, الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, بیروت, ۱۳۸۶ ق.

۱۲) ثورهٔ الحسین: ظروفها الإجتماعیهٔ‏ و آثارها الإنسانیهٔ, الطبعهٔ الأولی, بیروت‏, دار الأندلس، الطبعهٔ الثانیهٔ , بغداد, مکتبهٔ التربیهٔ؛ الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, التّراث الإسلامی, ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م؛ الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۷ ق/۱۹۷۷ م؛ الطبعهٔ الخامسهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۸ ق/ ۱۹۷۸ م؛ الطبعهٔ السادسهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق؛ الطبعهٔ السابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م/ ۱۴۱۷ ق.

● ترجمه انگلیسی:

The rising of al-Husayn: its Impact on the consciousness of Muslim Society, Shaykh Muhammad Mahdi Shams al-Din, Tra. byI. K. A. Howard, London: Muhammadi Trust, ۱۹۸۵, pp. ۲۱۸

از نگاه جدید به بررسی قیام امام حسین (ع) پرداخته است. واقعهٔ کربلا را بر اساس مفاهیم امروزین مانند کرامت انسانی و عدالت اجتماعی و ارتقای معنویت بشر بررسی کرده است.

این اثر توسط مهدی پیشوایی به فارسی ترجمه و زیر عنوان ارزیابی انقلاب امام حسین (ع) از دیدگاه جدید‏‏ (قم, دفتر تبلیغات اسلامی) منتشر شد. در مرتبه دوم زیر عنوان پژوهشی پیرامون زندگانی امام حسین (ع) به چاپ رسید[۱۸]. غیر از ترجمه انگلیسی مزبور، توسط سید حسن امین هم به انگلیسی ترجمه و در دائرهٔ المعارف الإسلامیهٔ درج گردید.

۱۳) ثورهٔ الحسین فی الوجدان الشعبی, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ، [بی‏تا].

زیر عنوان واقعهٔ کربلاء فی الوجدان الشعبی همراه با اضافات و این مشخصات منتشر شد: الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت , المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م / ۱۴۱۶ ق.

این اثر در مقام اثبات این مطلب است که قیام امام حسین (ع), بین قیام‏ها و جنبش‏های دیگر نمونه است و از این رو تا اعماق وجود شیعیان و مردم نفوذ کرده و تأثیر گذاشته است. دارای این مباحث است: انقلاب امام حسین (ع) و تأثیرات اجتماعی آن، زیارت امام حسین (ع) و مشروعیت آن, زیارت ابوالفضل و علی‏ اکبر و دیگر شهدای کربلا, شعر رثائی, عزاداری, گریه برای امام و شهیدان.

۱۴) حرکهٔ التاریخ عند الإمام علی, دراسهٔ فی نهج‏ البلاغهٔ، الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷م , ۱۴۱۸ ق؛ تهران, بنیاد نهج ‏البلاغه, ۱۴۰۵ ق.

شامل مبنای تاریخ و حرکت پیشرفت بشری از دیدگاه امام علی (ع) است. آخرین بحث وی فتنه و موضع امام علی (ع) در برابر آن می‏باشد. مباحث دیگر آن عبارت ‏است از:

تاریخ و حرکت پیشرفت بشری, امام علی (ع) در مواجهه با تاریخ، دانش تاریخ و استفاده علمی و سیاسی و فکری از آن.

۱۵) حقوق الزوجیهٔ و حق العمل للمرأهٔ. الطبعهٔ الأولی, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م/۱۴۱۶ ق.

۱۶) دراسات فی نهج ‏البلاغهٔ, الطبعهٔ الأولی, النجفالأشرف, ۱۳۷۵ ق/ ۱۹۵۶ م؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت، دار الزهراء , ۱۳۹۲ ق/ ۱۹۷۲ م؛ الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, الدار الإسلامیهٔ, ۱۹۸۱ م.

این کتاب به بررسی نصوص نهج‏ البلاغه در زمینه‏ مباحث اجتماعی و سیاسی می‏پردازد. شمس‏ الدین، آن را در سال ۱۹۵۶ در عراق نوشت.

این اثر توسط محمود عابد به فارسی ترجمه شد و زیر عنوان جستجوی نهج ‏البلاغه منتشر گردید.

۱۷) دراسات و مواقف فی الفکر و السیاسهٔ و المجتمع، ۳ أجزاء، بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۰ م / ۱۴۱۰ ق.

مجموعه‏ای از سخنرانی‏ها و مباحثات ایشان در لبنان و خارج و یا مقالات در روزنامه‏ها و مجلات در موضوعات اجتماعی و سیاسی است.

۱۸) رسالهٔ الحقوق للإمام زین ‏العابدین, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ق.

۱۹) السّتر و النظر، قم, مؤسسه المنار, بی‏تا. ص ۳۰۰.

اولین کتاب از سلسله کتابهای مسائل حرجهٔ فی فقه المرأهٔ است. نویسنده چهار مسئله را برای زنان مسلمان امروزی، مهم و بحرانی تشخیص داده است: حجاب, ریاست دولت, حقوق زوجیت و فعالیت اقتصادی و اجتماعی زنان در جامعه. مسئله اول در این کتاب بررسی شده است. مباحث این کتاب عبارت‏اند از: فقه المرأهٔ (حقوق زن) در شریعت اسلام, جایگاه زن در نظام اخلاقی و حقوقی اسلام, نگاه قرآن به زن, گزارشهایی از تاریخ اسلام, حجاب قبل از اسلام و در دورهٔ اسلامی, اصل عملی در حجاب, زینت زن, لباس زن, موارد استثناء از پوشش, نگاه به زن, طبقه‏بندی زنان, نگاه زن به مرد.

۲۰) السلم و قضایا الحرب عند الإمام علی, دراسهٔ فی نهج ‏البلاغهٔ, بیروت, ۱۹۸۱م.

بررسی دیدگاههای امام علی (ع) در بارهٔ جنگ و صلح در روابط بین دولتها وملت‏هاست. این کتاب به فارسی ترجمه و در تهران در مجموعه کنگره هزارهٔ نهج البلاغه منتشر شد .

۲۱) شرح عهد الأشتر, بیروت, مؤسسهٔ الوفاء, ۱۹۸۴ م, چاپ اول.

نامهٔ امام علی (ع) به مالک اشتر والی مصر از سندهای مهم سیاسی و اجتماعی است که به بسیاری از نکات یک نظام مطلوب اجتماعی پرداخته است. شمس‏ الدین این نکات را با توجه به نیازهای روز مسلمانان توضیح داده است.

۲۲) عاشوراء، الطبعهٔ الاولی, بیروت, مجد, ۱۴۱۲ ق / ۱۹۹۱ م.

عاشوراء (ج۲) ـ مجموعهٔ محاضرات فی ذکر عاشوراء, الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق.

این کتاب شامل درسهایی در بارهٔ سیاست و دین است که به اهتمام جمعی از عالمان گردآوری شد. دارای این مباحث است: عزاداری و مصیبت برای امام حسین (ع), انقلاب امام و زمینه‏های اجتماعی و تاریخی آن , انقلاب و تأثیرات اجتماعی آن, تجدید انقلاب, اهداف انقلاب .

۲۳) عقائد الشیعهٔ الامامیهٔ, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ ق.

۲۴) العِلمانیهٔ: تحلیل و نقد للعلمانیهٔ محتوی و تاریخاً فی مواجههٔ المسیحیهٔ و الإسلام و هل تصلح لمشاکل لبنان, الطبعهٔ الثانیهٔ: لبنان, مجد, ۱۹۸۲ م. طبعهٔ جدیدهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۱ م / ۱۴۱۱ ق. بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م / ۱۴۱۶ ق.

این کتاب مشتمل بر دو بخش است: درمان وضعیت مسلمانان در مواجهه با تمدن غربی و سکولاریزم, بررسی سکولاریزم و نقد راه ‏حل‏های سکولاریزم در لبنان و تحلیل تفاوت دو نوع سکولاریزم به اصطلاح دینی و سکولاریزم الحادی.

● ترجمه فارسی

▪ حکومت منهای دین: بررسی همه جانبه از مفهوم و تاریخ پیدایش علمانیت (سکولاریزم) در رویارویی با مسیحیت و اسلام, ترجمه حسن شمس گیلانی, تهران, ۱۳۶۲, ۱۸۸ ص.

۲۵) الغدیر, دراسهٔ تحلیلیهٔ اجتماعیهٔ سیاسیهٔ لمسألهٔ الحکم الإسلامی بعد وفاهٔ الرسول، بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ ق.

۲۶) فی الاجتماع السیاسی الإسلامی, المجتمع السیاسی الإسلامی / محاولهٔ تأصیل فقهی و تاریخی, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۴۱۲ ق/ ۱۹۹۲ م.

شمس‏ الدین در این کتاب بُعد سیاسی جامعه اسلامی را از دو نگاه فقهی و تاریخی تحلیل کرده است. نتیجه‏گیری او این است که جامعه‏سیاسی و دولت در اسلام، جزئی از شریعت نیست، بلکه نتیجه نظری و عملی و زاییده تاریخ اسلام است.

۲۷) لبنان الکیان و الدور, بیروت, منشورات الغدیر, ۱۴۱۴ ق/ ۱۹۹۴ م.

۲۸) محاضَرات فی التاریخ الاسلامی, النجف, ۱۹۶۵ م.

۲۹) مطارحات فی الفکر المادی و الفکر الدینی, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۸ ق؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۴۰۶ ق / ۱۹۸۶ م؛ الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م / ۱۴۱۸ ق.

بررسی و نقادی مباحثی است که از طریق نشریات و از سوی دانشگاهیان ونخبگان در زمینهٔ اندیشه‏های مادی و تعارض آنها با اندیشه‏های دینی مطرح گردیده بود. بیشتر این مباحث نقدهایی بر سرمایه‏داری و مارکسیسم است.

۳۰) مع الإمام الرضا فی ذکری وفاته, بیروت, الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ , ۱۳۸۶ ق.

۳۱) المقاومهٔ فی الخطاب الفقهی السیاسی، بیروت, الجامعهٔ الإسلامیهٔ فی لبنان و مرکز الدراسات و التوثیق، ۱۹۹۸ م، ۳۹۷ ص.

مجموعه‏ای از سخنرانیها و نوشتارهای کوتاه در باره جهاد و مقاومت مردم لبنان بویژه شیعیان جنوب از منظر علوم سیاسی و فقه شیعه است. مقالات این مجموعه در بخش مقالات نشریات معرفی شده است.

۳۲) نظام الحکم و الإدارهٔ فی الإسلام, الطبعهٔ الاولی, بیروت, منشورات حمد, ۱۳۷۴ ق/ ۱۹۵۵ م, الطبعهٔ الثانیهٔ: بیروت, دار المجد, ۱۹۹۲م/ ۱۴۱۲ ق؛ الطبعهٔ الثالثهٔ: المؤسسهٔ الدولیهٔ للدرسات و النشر, ۱۹۹۵م/ ۱۴۱۵ ق؛ قم, دار الثقافهٔ, ۱۴۱۲ ق, ۶۷۴ ص.

مباحث آن در این زمینه است که دو نظام خلافت در اهل سنت و ولایت فقیه در شیعه, بحرانهای نظری و عملی در بطن خود دارند. پس از توضیح این بحرانها (ص ۴۰۲ - ۴۱۰ از ترجمه) راه حلی برای رفع بحران ارائه کرده است. خلاصه این راه حل, ولایت امت بر خود است (ص ۴۱۰ از ترجمه).

از چاپ اول این اثر، حدود ۴۶ سال می‏گذرد. می‏توان آن را به عنوان اولین متن تحلیلی شیعی در بارهٔ نظام سیاسی اسلام پس از کتاب تنبیه الأمهٔ و تنزیه الملهٔ نائینی دانست. چاپ اول در هشت فصل تدوین شد ولی چاپ دوم همراه با اضافاتی به چاپ رسید؛ یعنی دو فصل ماهیت امامت معصومین و مدیریت در اسلام و برخی اسناد و نصوص فقهی و کلامی بدان افزوده گردید.

سید محمد باقر صدر این اثر را دوست می‏داشت. بین چاپ اول تا چاپ دوم سی و هفت سال فاصله افتاد! این اثر توسط سید مرتضی آیت ‏الله زاده شیرازی زیر عنوان حکومت و مدیریت در اسلام به فارسی ترجمه شد ( تهران, دانشگاه تهران، ۱۳۷۵).

مباحث این اثر عبارت‏اند از: اسلام و واقعیت‏های زندگی، ضرورت و ماهیت و روش تحقق حکومت اسلامی, مراحل تاریخی حکومت اسلامی در صدر اسلام, حکومت اسلامی از دیدگاه فرق اسلامی, راه ثبوت امامت و مشروعیت سلطه, شیوه‏های تعیین امام, شرایط رهبر, عزل و انعزال رهبر, ویژگیهای اساسی نظام حکومت در اسلام, حکومت الهی بشری, حکومت الهی, رویدادهای سیاسی صدر اسلام, ماهیت امامت معصوم, وحدت امت و حکومت و دولت, بحران مشروعیت و اقتدار, دورنمای آینده, مدیریت در اسلام, تفکیک قوا در حکومت اسلامی, سازمان اداری در دوران رسول خدا.

● آثار مفقود

۱) التأمین, الضِّمان و الإقرار.

این نوشته در حمله اسرائیلی‏ها به خانه شمس ‏الدین در عرمون بیروت مفقود گردید. گویا بخشهایی از این آثار باقی مانده است.

۲) تعلیقه و شرح بر شرایع الإسلام.

این اثر نیز در حمله اسرائیل به بیروت از بین رفت و تنها قسمتی از آن باقی ماند.

۳) تقریر مبحث اجاره درس آیت ‏الله سید علی فانی.

آقای فانی این نوشته را دیده و از درک و قلم شمس ‏الدین ستایش کرده و از او خواسته بود که آن را منتشر کند. اما در حمله اسرائیل به عرمون, این نوشته در منزل ایشان مفقود گردید.

● مقالات ارائه شده در کنگره‏ها و سخنرانی‏ها

آمار همه همایش‏هایی که شمس ‏الدین در آنها مشارکت داشته در دسترس نیست و گردآوری اطلاعات آنها هم کاری دشوار است. در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می‏شود:

۱) « الإسلام و الغرب».

ارائه شده به کنگره شئون ‏اسلامی (المؤتمر العام التاسع للشؤون الاسلامیهٔ)، قاهره، ۱۹۹۷ م.

این مقاله به زبان عربی در سایت اینترنتی مجلس اعلای شیعیان لبنان موجود است.

۲)« أهداف المأمون من مشروع إسناد ولایهِٔ العهد إلی الإمام الرضا (ع) و أسباب قبوله و خطهٔ الإمام فی إحباط مشروع المأمون و استغلاله لصالحه».

ارائه شده به کنگره امام رضا در دانشگاه رضویه مشهد, ۱۹۸۶ م.

۳) « أهم الإتجاهات الفکریهٔ السائدهٔ فی العالم المعاصر و الثقافهٔ الإسلامیهٔ».

ارائه شده به کنگره ملتقی الفکر الإسلامی التاسع عشر, الجزائر, ۱۹ - ۲۶ شوال ۱۴۰۵/ ۸-۱۵

● تموز ۱۹۸۵« ثلاثهٔ أبحاث حول الدولهٔ الإسلامیهٔ».

ارائه شده به کنگره چهارم اندیشه اسلامی در تهران, ۱۹۸۶م. و در مجموعه زیر چاپ شده است:

المؤتمر الرابع للفکر الإسلامی, تهران, چاپخانه سپهر, ۱۹۸۶ م.

ترجمه فارسی آن زیر عنوان « نظام اداری در حکومت اسلامی» در مجموعهٔ درآمدی بر اندیشه سیاسی اسلام, ص ۳۹۵-۴۱۲ آمده است.

۵) « الجهاد فی القرآن».

ارائه شده به کنگره المسلمون فی النّضال من أجل الإسلام, آذربایجان شوروی, اول تا سوم، تشرین اول ۱۹۸۶.

۶) « الحکومهٔ الإسلامیهٔ فی إیران».

ارائه شده به کنگره سوم اندیشه اسلامی, تهران, ۱۹۸۶.

چاپ شده در المؤتمر الثالث للفکر الإسلامی, تهران, سپهر, ۱۹۸۶ م.

۷) « السلم و قضایا الحرب عند الإمام علی (ع), دراسهٔ فی نهج البلاغهٔ».

ارائه شده به کنگره هزارهٔ نهج ‏البلاغه , تهران، مؤسسه نهج‏البلاغه, ۵/۱۰/۱۴۰۰ ق - ۱۵/۸/۱۹۸۰ م.

۸) شرکت در کنگره جهانی چهاردهمین سده واقعه غدیر, لندن, ۱۹۹۰[۲۳].

۹) « کتابهٔ التاریخ الاسلامی فی الإشکالیهٔ و المنهج».

ارائه شده به کنگره نگارش تاریخ اسلام (مؤتمر إعادهٔ کتابهٔ التاریخ الإسلامی) است که از سوی مرکز الدراسات فی الجامعهٔ الإسلامیهٔ وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان در بیروت, ۱۴- ۱۶ تشرین ثانی ۱۹۹۷ برگزار شد. این سخنرانی در سایت اینترنتی مجلس اعلای شیعیان موجود است.

۱۰) « کفاح المسلم فی وجه التعدی الصّهیونی».

سخنرانی در دانشکده حقوق دانشگاه لبنان, ۲۵/۳/۱۹۸۸.

۱۱) « المسیحیهٔ فی المفهوم الثّقافی فی الإسلام المعاصر».

سخنرانی در کنگره بین‏المللی الإسلام و أوروبا در رم, ۶ تا ۸ مه ۲۰۰۰. این سخنرانی در سایت مجلس اعلای شیعیان لبنان موجود است و دارای این عناوین می‏باشد: دیدگاه اسلام در بارهٔ انسان, هدایت دینی, وحدت تاریخ ایمان, رابطه اسلام با اهل کتاب, مسیحیت و مسیحیان از دیدگاه اسلام, تعامل و همزیستی مسلمان و مسیحیان, انسانیت واحد و جامعه واحد, اهل ذمه از دیدگاه اسلام و مسیحیت, گفتگوی اسلام و مسیحیت, ترس خیالی غرب از اسلام, کوشش برای مصالحه و همکاری جدید.

۱۲) « نظرهٔ الإسلام إلی الأسرهٔ فی مجتمع متطور».

ارائه شده به کنگرهٔ اسلامی (المؤتمر الاسلامی), رباط, ۱۹۷۱ م.

● مقالات منتشر شده در نشریات و مجموعه‏ها

۱) « إتفاق أیار یجب أن یُسقط رسمیاً», المقاومهٔ[۲۴], ص ۱۶۹-۱۷۲.

قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۸/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۲) « الاجتهاد فی الإسلام», الاجتهاد, سال سوم, ش ۹, پاییز ۱۹۹۰, ص ۱۵-۵۵.

۳) « الاجتهاد و الحیاهٔ», الاجتهاد و الحیاهٔ حوار علی الورق, به کوشش محمد الحسینی, بیروت, ۱۹۹۷ م.، ص ۹-۲۵.

۴) « إجماع اللبنانیین حول المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۱۸-۲۲۱.

قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۳/۹/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۵) « أخطار الصُّمود و الوجود و الدعوهٔ إلی قِمّهٔ تُعالج وضعَ الجنوب»، المقاومهٔ, ص ۱۸-۲۲.

خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۲۸ نیسان ۱۹۷۹.

۶) « أزمهٔ تفعیل الفکر الإسلامی» , قضایا إسلامیهٔ معاصرهٔ, ش ۵ (۱۴۱۹ ق), ص ۱۳-۲۶.

۷) « إستقدام وفود عالمیهٔ إلی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۲۷۱-۲۷۹.

قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۳/۳/۱۹۸۵ به چاپ رسید.

۸)« إسرائیل إنسحبتْ مُکْرِهَهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۵۹-۲۶۱.

قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۲/۱۹۸۵ به چاپ رسید.

۹) « إسرائیل کیان غاصب یجب أن یُقْتََلَع», المقاومهٔ, ص ۲۹۲-۳۰۵.

گفتگو با مجله سروش در تهران و منتشر شده در روزنامه القرار وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان در تاریخ ۲۷ ذی‏القعده ۱۴۰۵ مطابق با ۱۶/۸/۱۹۸۵.

۱۰)« إسرائیل لنْ ترتاحَ فی لبنان», المقاومهٔ, ص ۱۵۰-۱۵۱.

قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۱۹/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۱۱) « الإسلام الأصولی تعبیر خاطئ و لا خطاب سیاسیاً خاصاً بالشیعهٔ فی لبنان», الشرق الأوسط, ۴/۵/۱۹۹۱ م.

در این مقاله, شمس ‏الدین به ریشه‏های فکری اختلافات دو گرایش بنیاد گرایی در لبنان و بویژه دو مصداق آن «امل» و «حزب الله» می‏پردازد.

۱۲) « الإسلام لم یَمنعْ تداولَ کتب الضّلال بین العلماء و طلبهٔ العلم»؛ السفیر, ۳۰/۱۰/۱۹۹۵م.

۱۳) « الإسلام والعولمهٔ: أشکال المواجههٔ»، النهار، ۹/۷/۱۹۹۸.

۱۴) « الإسلام و الغرب: الواقع القائم و آفاق المستقبل», الموسم, ش ۳۲ (۱۹۹۷ م/ ۱۴۱۸ ق)، ص۱۶-۳۶.

شمس ‏الدین به دعوت وزارت اوقاف مصر در ۱۲ تا ۲۳ تموز ۱۹۹۷ (۱۴۱۸ ق) به مصر مسافرت کرد. هدف اصلی از این سفر شرکت در المؤتمر التاسع للمجلس الأعلی للشؤون الإسلامیهٔ (۱۳-۱۶ تموز/ ۸ –۱۱ ربیع الاول) بود. هیئت‏های رسمی از سوی دولت‏های مختلف در این کنگره شرکت کردند. هیئت لبنانی به سرپرستی محمد مهدی شمس ‏الدین و محمد رشید قبانی بود. این کنگره به ریاست محمد حسنی مبارک منعقد شد. شمس ‏الدین در این کنگره مقاله‏ای ارائه کرد. وی در این مقاله پس از بررسی تاریخچه روابط مسلمانان و غربی‏ها به این نتیجه‏گیری پرداخته است که باید اسلام و غرب با گفتگوی مسالمت‏آمیز و صادقانه, روابط همکاری مناسبی با یکدیگر داشته باشند. عناوین این مقاله عبارت‏اند از: همکاری اساسْ در شریعت اسلامی, ابزار همکاری در سطح بین الملل, همکاری و گفتگوی کدام اسلام با کدام غرب, موانع گفتگو, تصویر اسلام در غرب, موضع غرب نسبت به اسلام, روابط غرب با اسلام, نظام جهانی جدید, گفتگوی اسلام با غرب مسیحی.

۱۵) « الإسلام و متغیرات العصر: نحو مشروع حَضاری لنهضهٔ العالم الإسلامی»، المستقبل , ۸/۹/۲۰۰۰ .

۱۶) « الأسلوب العربی أضاع فلسطین», المقاومهٔ, ص ۴۰.

سخنرانی به مناسبت دومین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۱۶/۲/۱۹۸۱ که در النهار منتشر شده است.

۱۷) « أضواء علی واقع القضیهٔ الفلسطینیهٔ», مجلهٔ کلیهٔ الفقه (نجف اشرف), ش۷ (جمادی الاولی ۱۳۸۸/ آب ۱۹۶۸)؛ المقاومهٔ, صفحه ب تا صفحه ل.

۱۸) « الإعلام و الغرب صورهٔ الآخر دقوقهٔ الموقف منه»، النهار، ۱۸/۷/۱۹۹۷.

۱۹) « إعلان المقاومهٔ المدنیهٔ الشاملهٔ ضد العدو الصّهیونی», المقاومهٔ, ص ۱۰۸- ۱۱۷.

سخنرانی به تاریخ ۱۰ محرم ۱۴۰۴ برابر با ۱۵ تشرین الاول ۱۹۸۳.

۲۰) « إنقاذ بیروت و لبنان من الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۲-۹۳.

در روزنامه النهار به تاریخ ۲۹/۶/۱۹۸۲ چاپ شده است.

۲۱) « إیدیولوجیهٔ المسلمین الشیعهٔ مقاومهٔ الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۶-۹۷.

در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۹/۷/۱۹۸۲ چاپ شده است.

۲۲) « برکات جهانی حیات امام خمینی», کتاب سروش, بررسی ابعاد علمی شخصیت حضرت امام خمینی, ص ۱۷۵ – ۱۸۲.

۲۳) « تأکید علی خیار المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۲۹-۲۳۴.

قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۳/۱۰/۱۹۸۴ به چاپ رسید.

۲۴) « تأملات فی صیغهٔ الحوار الاسلإمی - المسیحی», به عنوان مقدمه کتاب الحوار الإسلامی المسیحی ضرورهٔ المغامرهٔ نوشتهٔ سعود المولی (بیروت, دار المنهل اللبنانی, ۱۹۹۶ م) چاپ شده است.

۲۵) « تحذیر من خطورهٔ المخطّط الإسرائیلی: سَنُواجِه مخطّطات إسرائیل بکلّ أسالیب المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۱۴۷-۱۴۹.

قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۹ آذار ۱۹۸۴ چاپ شده است.

۲۶) « تقصیر الدولهٔ تِجاهَ الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۲۱۳-۲۱۷.

قبلا در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۳/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۲۷) « التقصیر العربی و اللبنانی و المؤامرهٔ علی الجَنوب», المقاومهٔ، ص ۱۲-۱۷.

خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۳ شباط ۱۹۷۹.

۲۸) « التلاحم مع سوریا خیار أساسی», المقاومهٔ, ص ۳۷۱-۳۸۴.

سخنرانی در نماز جمعه, مصلای المجمع العلمی الثقافی در الغبیری، و منتشر شده در روزنامه القرار به تاریخ ۱۴ حزیران ۱۹۹۶.

۲۹)« التوصیهٔ بالصمود و الصبر فی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۳۳-۳۵.

قبلاً در مجله النهار در ۹ تشرین الاول ۱۹۸۰ منتشر شده است.

۳۰) « الثبات فی الجنوب مسؤولیهٔ شرعیهٔ», المقاومهٔ, ص ۵۱.

قبلاً در النهار در ۳۰ تموز ۱۹۸۱ منتشر شده است.

۳۱) « ثقافهٔ التّلمیهٔ بین المنهجین الغربی العلمانی و الإیمانی الإسلامی»، المستقبل، ۱۶/۱۰/۲۰۰۰.

۳۲) « الجَنوب بابُ المکافَأَهٔ أو الهاویهٔ», المقاومهٔ, ص ۴۶.

قبلاً در النهار (۱۷ حزیران ۱۹۸۱) منتشر شده است.

۳۳) « الجنوب مسؤولیهٔ عربیهٔ و علینا استعمال کلّ الوسائل لإنقاذه», المقاومهٔ, ص ۹-۱۱.

سخنرانی در برج البراجنه در ۲۱ کانون الثانی ۱۹۷۹.

۳۴) « الجَنوبیون أحبطوا نهجَ‏ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۷۸-۱۷۹.

قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۳۰/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است .

۳۵) « جَوهر المقاومهٔ یقوم علی ثلاثهٔ أبعاد», المقاومهٔ, ص ۳۴۵-۳۵۱.

سخنرانی در سال ۱۹۹۶، در روزنامه القرار شماره چهارم، سال اول، روز جمعه ۹ ذی‏الحجه ۱۴۱۶ منتشر شده است.

۳۶) « الحرب الشاملهٔ هی الخیار الوحید أمام العرب», المقاومهٔ, ص ۷۱.

سخنرانی در حسینیه الشیاح به مناسبت عاشورا و در روزنامه النهار به تاریخ۲/۱۱/۱۹۸۱ چاپ شده است.

۳۷)« الحرب الشعبیهٔ هی الأصح و الأجدی و یجب إخراج الجنوب من دائرهٔ الخطر المباشر‏‏», المقاومهٔ, ص ۸۳.

قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۲۰/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است.

۳۸) « الحریات الشخصیهٔ فی المنظور الإسلامی»، المنهاج، ۱/۱۰/۱۹۹۸.

۳۹) «"الحریری" بلا مبالغات», النهار, ۲۱/۷/۱۹۹۵.

۴۰) « الحکومهٔ الإسلامیهٔ و تشکیلاتها الإداریهٔ: إقرار الأمن و النظام فی الحکومهٔ الإسلامیهٔ», التوحید, سال چهارم, ش ۲۱ (۱۹۸۶ م), ص ۱۲۸-۱۵۱.

۴۱) « حول الاعتداءات الإسرائیلیهٔ», المقاومهٔ, ص ۷۶.

سخنرانی منتشر شده در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۷/۷/۱۹۸۱.

۴۲) « خطاب عاشوراء هو طلب المقاومهٔ، المقاومهٔ لیستْ حزناً و لا إرهاباً», المقاومهٔ, ص ۳۶۰-۳۷۰.

سخنرانی در محرم ۱۴۱۷ مطابق با ۲۷/۵/۱۹۹۶.

۴۳) « الخطّهٔ العربیهٔ الشاملهٔ هی الصیغهٔ الوحیدهٔ لمواجههٔ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۵۳.

قبلاً در النهار در ۸ آب ۱۹۸۱ چاپ شده است.

۴۴) « خطاب الوحدهٔ و الصّمود فی أثناء العُدوان: الجواب علی المشروع الصهیونی للدولهٔ الواحدهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۵۶-۳۵۹.

سخنرانی در تاریخ ۲۶/۴/۱۹۹۶.

۴۵) « الدعوهٔ إلی إحیاء الجِهاد: التفتیت و الطائفیهٔ یمنعان الأمن و التحریر», المقاومهٔ, ص ۲۶۲- ۲۶۶.

قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۲/۱/۱۹۸۵ به چاپ رسید.

۴۶) « دعوهٔ إلی تلاقی اللبنانیین فی مواجههٔ الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۱۳۵-۱۳۹.

قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۲۹/۲/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۴۷) « دعوهٔ الدولهٔ إلی تبنّی مبدأ المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۱۴۲- ۱۴۶.

قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۳/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۴۸) « دعوهٔ العرب إلی مواجههٔ واقعیهٔ وَلْیَکُنْ قرارُ الحرب ولو مِن الجنوبِ الوحدهٔ», المقاومهٔ, ص۶۹. سخنرانی در حسینیه الاوزاعی به مناسبت عاشورای حسینی که در روزنامه النهار در تاریخ ۱/۱۱/۱۹۸۱ منتشر شد.

۴۹) « دعوهٔ المسلمین و المسیحیین إلی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۴۲ - ۲۴۳.

سخنرانی در جمعیت خانه زنان جعفری که در روزنامه النهار به تاریخ ۲۱/۱۲/۱۹۸۴ چاپ شده است.

۵۰) رساله إلی قرّاء العزاء و خطباء عاشوراء, السفیر, ۲۰/۶/۱۹۹۵.

۵۱) « رفض الاحتلال هو المقیاس للوطنیهٔ», المقاومهٔ, ص ۹۸ - ۱۰۰.

قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۸/۱۹۸۲ چاپ شده است.

۵۲) « سنُقاوم إسرائیل مائهٔ عام, ولن نصلح للبنان کلّه بأن یستقرّ ما دامتْ إسرائیلُ فی الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۵۲- ۱۵۸.

گفتگو با مجله المستقبل به تاریخ ۷/۴/۱۹۸۴ - شماره ۳۷۲.

۵۳) « شرارهٔ المقاومهٔ الشاملهٔ أطلقها المسلمون الملتزمون» , المقاومهٔ, ص ۲۸۰-۲۸۳.

سخنرانی برای جوانان منطقه عرقوب که در روزنامه القرار وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان به تاریخ ۳۱/۵/۱۹۸۵ به چاپ رسید.

۵۴. « شمس ‏الدین‏ فی مهرجان العباسیهٔ: نرفض أن یصبح الجنوب أرضاً محتلّهٔ جدیدهٔ», المقاومهٔ, ص ۴۰سخنرانی در جنوب لبنان در شهر عباسیه در ۲۸ کانون الاول ۱۹۸۰ که در روزنامه الأنوار در همان تاریخ به چاپ رسید.

محمد حسینی

یادداشت

۱. مجلهٔ حوزه, ص ۲۱.

۲. گوشه‏هایی از زندگی سخت و طاقت فرسای نجف را خود گزارش کرده است (نگاه کنید به مجله حوزه, ص ۲۲؛ نظام الحکم و الإدارهٔ فی الإسلام, ص ۱۲).

۳. الشیخ محمد مهدی شمس‏ الدین, ص ۳۸.

۴. همان.

۵. مجلهٔ حوزه, ص ۳۵؛ الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۳۹.

۶. ثورهٔ الحسین (ع) فی الوجدان الشعبی, ص ۳۰۵-۳۰۶.

۷. الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۴۴.

۸. همان, ص ۴۵.

۹. مجلهٔ حوزه , ص ۳۵.

۱۰. همان، ص ۲۱.

۱۱. الشیخ محمد مهدی شمس‏الدین , ص ۴۴.

۱۲. همان , ص ۵۶-۵۷.

۱۳. The Supreme Islamic Shiite Council.

۱۴. http: //www.Shiite Council.gov.۱b/.

۱۵. الشیخ محمد مهدی شمس الدین, ص۳۷-۳۸.

۱۶. همان, ص ۳۴.

۱۷. همان, ص ۳۸.

۱۸. مشخصات کتابشناختی: قم، مرکز انتشارات دار التبلیغ اسلامی، ۱۳۵۲، ۴۳۱ ص. سرفصل‏های این ترجمه عبارت است از: شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی، موجبات و انگیزه‏های انقلاب، آثار انقلاب حسین (ع) در حیات جامعه اسلامی.

۱۹. بر اساس تاریخی که در مصاحبه مجله حوزه آمده, تاریخ تألیف آن ۱۳۴۲ ش است (مجله حوزه، ص ۴۰).

۲۰. الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۳۸.

۲۱.مجلهٔ حوزه, ص ۳۷.

۲۲..الشیخ محمد مهدی شمس الدین، ص ۳۴.

۲۳. همان.

۲۴. همان، ص ۹.

۲۵. نظام حکومت و مدیریت در اسلام, ص ۴۱۰ .

۲۶. مشخصات این مجموعه در بخش تألیفات آمده است.

۲۷. آدرس سایت: htt://www. Shiitecouncil.gov.۱b/

عنوان انگلیسی سایت: The Supreme Islamic Shiite Council

---