زنده متولد شدن حمل شرط اصلی برای تحقق ارث

در بحث تحقق شرایط ارث از ماده قانونی یاد می کند که نطفه حمل یا جنین در زمان فوت مورث منعقد شده باشد و دیگر این که حمل زنده به دنیا بیاید و به این موضوع نیز اشاره شده که حتی اگر بعد …

در بحث تحقق شرایط ارث از ماده قانونی یاد می کند که نطفه حمل یا جنین در زمان فوت مورث منعقد شده باشد و دیگر این که حمل زنده به دنیا بیاید و به این موضوع نیز اشاره شده که حتی اگر بعد از تولد چند لحظه ای زنده بماند جزو ورثه به حساب آمده و وراث او ارث می برند.دکتر مجتبی زاهدیان مدیر گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی می گوید: برای این که حمل ورثه تلقی شود لازم است که نطفه در زمان فوت مورث منعقد شده و زنده هم متولد شود. حال سوال این است که اگر پس از تولد حمل در خصوص زنده متولد شدن یا مرده متولد شدن او تردید ایجاد شود تکلیف چیست؟

قانون مدنی در پاسخ به این سوال مقرر می دارد در صورت شک در حیات حین ولادت حکم وراثت نمی شود یعنی به عبارتی ما نمی توانیم به استناد این که در زمان جنین بودن حیاتی وجود داشته است زنده بودن در زمان ولادت را احراز کنیم به عبارتی امکان اجرای استصحاب نمی باشد زیرا از شرایط اجرای استصحاب این است که میان متعلق یقین سابق و شک لاحق باید وحدت وجود داشته باشد و در فرض حاضر چنین وحدتی وجود ندارد. به موجب قانون مدنی چنان چه یکی از وراث حمل باشد سایر خویشاوندان مورث در یک حالت می توانند تا قبل از ولادت حمل ترکه را تقسیم کنند و منتظر ولادت حمل نباشند و آن در صورتی است که به فرض زنده متولد شدن حمل او مانع ارث هیچ یک از خویشاوندان دیگر نشود.به عنوان نمونه اگر مردی فوت کرده و دارای زوجه باردار پسر و دختر می باشد در این حالت به فرض این که حمل زنده متولد شود به عنوان فرزندی کنار فرزندان دیگر ارث می برد لذا قانون مقرر می دارد سایر خویشاوندان می توانند ترکه را بین خود تقسیم کنند به شرطی که برای حمل سهمی به اندازه دو پسر از همان طبقه کنار بگذارند.در خور اشاره است که معیار مزبور در زمان حاضر باتوجه به پیشرفت های پزشکی قابلیت اعمال چندانی پیدا نمی کند زیرا براساس وسایل پزشکی می توان جنسیت حمل یا تعداد آن را تشخیص داد و دیگر نیازی به این که به اندازه سهم دو پسر برای حمل کنار گذاشته شود، نمی باشد.