تجارت چای انگلیس با آمریكا

بوستون در سال ۱۹۶۰ نخستین محل در آمریكا بود كه چای در آن به فروش رسید. در آنجا تنها چای قرمز و چای ووآی به فروش می‌رسید و ۲۰سال طول كشید تا چای سبز و سایر چای‌ها هم در آنجا فروخته …

بوستون در سال ۱۹۶۰ نخستین محل در آمریكا بود كه چای در آن به فروش رسید. در آنجا تنها چای قرمز و چای ووآی به فروش می‌رسید و ۲۰سال طول كشید تا چای سبز و سایر چای‌ها هم در آنجا فروخته شوند. تا سال ۱۷۷۰ چای عمدتاً توسط بازرگانان هلندی قاچاق می‌شد چرا كه انگلیس برای همه محصولات در مستعمره آمریكا مالیات سنگینی وضع كرده بود. با اینكه بسیاری از این مالیات‌ها در سال ۱۷۷۰ برداشته شد، مالیات چای همچنان برقرار بود. در همین سال‌ها كمپانی انگلیسی هند شرقی با مشكلات مالی مواجه شد و برای حفظ انحصار خود، لرد نورث قانون چای را در سال ۱۷۷۳ تصویب كرد تا چای انگلستان در بازار آمریكا بیشتر به فروش برسد. قانون چای طوری تنظیم شده بود كه كمپانی انگلیسی هند شرقی گمركی پرداخت می‌كرد اما هنوز می‌توانست چای را ارزان‌تر از سایر رقیبانش بفروشد. محموله‌های چای كمپانی انگلیسی هند شرقی و قوانین مالیاتی آن برای آمریكائی‌ها به نشانه استبداد انگلیس تبدیل شد. این رنجش‌ها بالا گرفت و در شب مهمانی چای بوستون به اوج رسید.

مهمانی چای بوستون:

شب شانزدهم دسامبر سال ۱۷۷۳ همان سالی كه قانون چای وضع شد، تعداد زیادی از مردم لباس بومیان آمریكا را پوشیدند و وارد كشتی متعلق به كمپانی انگلیسی هند شرقی شدند و هرچه چای در عرشه بود در آب ریختند. این اتفاق بهار آینده در آوریل سال ۱۷۷۴ هم در نیویورك تكرار شد. پارلمان انگلستان در پاسخ به این شورش، برای مجازات آمریكائی‌ها چهار قانون تصویب كرد كه مجموعاً با عنوان قوانین تحمل‌ناپذیر معروف هستند. در یكی از آنها تصریح شده بود تا زمانی كه هزینه چای از بین رفته پرداخت نشود معاملات تجارت دریایی بندر بوستون باید متوقف شود. این قانون جنگ آمریكائی‌ها را برای استقلال در سال ۱۷۷۵ تسریع كرد. در سال ۱۷۸۴ آمریكائی‌ها نخستین كشتی خود را برای تجارت با چین ساختند. آنها به كانتون رفتند و با خود چای، ابریشم و چینی آلات آوردند. این ماموریت چنان با موفقیت به پایان رسید و آنقدر پرسود بود كه مسئول این سفر، سفیر آمریكا در چین شد.

این نخستین سفارتخانه خارجی در كانتون بود. از آن زمان به بعد آمریكا محموله‌هائی به چین می‌فرستاد و كالاهائی را به آمریكا بازمی‌گرداند. همین امر موجب رشد و رونق حمل و نقل دریائی آمریكا شد. در سال ۱۸۴۵ نخستین كشتی سریع كه از نیویورك حركت كرده بود در كمتر از هشت ماه بازگشت و به این ترتیب زمان رفت و برگشت را نسبت به كشتی‌های كمپانی انگلیسی هند شرقی تقریباً نصف كرد. انگلیس هم با نخستین كشتی سریع، استورن اوی، پاسخ داد كه ۴۵۴ تن چای حمل می‌كرد و زمان رفت و برگشت آن به چین كمتر از یكصد روز بود. آمریكائی‌ها به رغم چندین تلاش ناموفق برای وارد كردن و پرورش چای در سرزمین خود به نوشیدن چای در مقادیر زیاد ادامه دادند. آمریكا به دومین واردكننده بزرگ چای بدل شد. با این حال قهوه رایج‌ترین نوشیدنی كشور باقی ماند. آمریكائی‌ها به خصوص طرفدار چای با یخ بودند كه در نمایشگاه جهانی سنت لوئیس در سال ۱۹۰۴ توسط ریچارد بلیچنیدن انگلیسی ابداع شد. او كه كاملاً در فروش چای داغ، به دلیل گرمای هوا، شكست خورده بود، با ناامیدی چای داغ را در لیوانی محتوی تكه‌های یخ ریخت. موفقیت آنی او در سراسر آمریكا طرفدارانی پیدا كرد. بعدها، عسل و شكر هم برای عطر بیشتر به آن افزوده شد.