زبانه آتش ایران دردوحه

حضور در جام جهانی برای هر کشوری آرزویی بزرگ به شمار می آید هدفی که بسهولت میسر نمی شود

حضور در جام جهانی برای هر کشوری آرزویی بزرگ به شمار می آید. هدفی که بسهولت میسر نمی شود. باید عرق جبین ریخت ، خون دل خورد و خلاصه این که مرارت کشید تا مزد تلاش خود را با حضور در این پیکارهای معظم گرفت.

جام جهانی فوتبال ، با اعتبارترین میدان ورزشی در سراسر گیتی است که جهانیان برایش سر و دست می شکنند. این مسابقه های معتبر از مرتبه ای رفیع برخوردار است که صدالبته ، حضور در آن برای هر ملتی ، مایه فخر به شمار می آید.

فوتبال ما تا به حال دوبار در سالهای 1978 و 1998 حضور در مرحله نهایی جام جهانی را تجربه کرده که این توفیق ، شور و شوق وصف ناپذیری را در جامعه ایران حاکم کرده و جان تازه ای را در کالبد این ورزش عامه پسند، دمیده است.

تیم ملی فوتبال کشورمان سال 1968 نخستین زنگ خطر را برای مدعیان قاره به صدا در آورده و با فتح جام ملتهای آسیا، نشان داد که حرفهای زیادی در عرصه این قاره کهن و پرجمعیت ، برای گفتن دارد.

تیم ما که اکنون در گروه یک قهرمانی جام جهانی در آسیا، مدعی جدی برای صعود به دور دوم به شمار می آید، پس از برتری بر اردن ، حالا پیکاری سرنوشت ساز را پیش رو دارد.

دیدار ما با قطر که 22 مهرماه در دوحه خواهد بود آنچنان پر اهمیت است که سرنوشت تیم صعود کننده از گروه یک آسیا را به مرحله بعدی محرز خواهد کرد. برتری در دوحه یعنی راهیابی به مرحله دوم ، بنابراین باید هر چه در چنته داریم برای این بازی حیاتی به کار بگیریم تا دیگر به اماها و اگرها متوسل نشویم.

به واقع نبرد دوحه ، حساس تر از میدان امان است و ما می بایست در سایه وفاق ملی و هارمونی لازم ، خود را مهیای این بازی طلایی کنیم.

تبانی

اگر پرونده فوتبال آسیا را در عرصه های گوناگون ورق بزنیم ، خواهیم دید که به دفعات تیمهای عربی برای آن که ما را از گردونه خارج کنند، به حرکات مذموم دست زده و با تبانی ، راه صعود خود را هموار کرده اند.

شک نداریم اگر کار به روز آخر بکشد، قطر و اردن تدابیری اتخاذ خواهند کرد که دست ما از صعود کوتاه و یکی از دو تیم بالا، سوار بر اسب مراد شود. عقل سلیم حکم می کند در بازی برگشت مقابل قطر، جدی تر از میدان امان به میدان بیاییم تا سرنوشت ما به روز آخر نکشد.

در غیراین صورت ، وقوع هر حرکتی که با منشور Fair playمنافات داشته باشد، از سوی قطر یا اردن محتمل خواهد بود. برای آن که نقشه های شوم و احتمالی این دو رقیب را از صفحه فوتبال محو کنیم ، باید دست در دست هم بدهیم و سازمان را کوک کنیم.

تیمی که این همه بازیکن هوشمند و لژیونر دارد، نباید از مصاف با قطر و امثال قطر، کوچکترین واهمه ای به دل راه دهد. باید همانند بازی با استرالیا، امریکاو اردن آستین غیرت بالا زد، ایرانی بود و عزم خود را برای پیروزی جزم کرد.

بازگشت بموقع

بازگشت برانکو به تیم ملی و ابقای او حرکتی سنجیده بود که از قوه به فعل درآمد. سرمربی کروات ، بیش از چهار سال است که در تهران زندگی می کند و حالا به زیر و بم و ساختار فوتبال ما وقوف کامل دارد. برانکو عاری از اشتباه نیست ، اما در شرایط فعلی او بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی بود.

وی پس از پیروزی الهام بخش مقابل اردن که با نزدیک شدن به پایان قراردادش تقارن داشت بهترین بهره را ببرد و با بالا بردن قیمتش ، پول خوبی به جیب بزند. هر چند مبلغ بالا، رسما از سوی برانکو و فدراسیون فوتبال افشا نشده ، اما امیدواریم پرفسور با فراغ بال در اندیشه تیم ملی باشد و برای عبور از سد قطر و در نهایت صعود به جام جهانی 2006، خوابهای طلایی ببیند.

تجربه نشان داده است هرگاه برانکو انتقادپذیر باشد و به تبادل اندیشه احترام بگذارد، تیرش به هدف می خورد. او باید مانند بازی با اردن ، حرف گوش کن باشد و راهکارهای سازنده اهل فن را در اولویت کارهایش قرار دهد.

بهترین ها

بی هیچ شبهه ای باید مهره های محوری تیم ملی را در زمره بهترین ها آسیا قلمداد کرد. قطر، اردن و هر تیم آسیایی آرزو می کردند که نفراتی چون علی کریمی ، خداداد عزیزی ، وحید هاشمیان ، مهدی مهدوی کیا، حسین کعبی ، علیرضا نیکبخت واحدی داشته باشند تا بتوانند برای حریفان خط و نشان بکشند و سر به آسمان آسیا بسایند.

یادش گرامی باد پرویز دهداری که همیشه تاکید می کرد، فوتبال ایران دریایی را می ماند که سرشار از مروارید است باید به کف دریا رفت و این مرواریدهای غلتان را یافت.

ویترینی از بهترین های قاره را داریم ، پس نباید از بازی با قطر واهمه ای به دل راه دهیم و در لاک نگرانی فرو رویم. نه تنها قطر، بلکه بزرگان آسیا را هم می توانیم مات کنیم و قدم به جام جهانی 2006 بگذاریم.

اگر تاکنون نتوانسته ایم به هدف برسیم ، به سبب بی مبالاتی و تسامح خودمان بوده نه قدرتمندی رقبا. وقتی لجبازی می کنیم و به هاشمیان و خداداد و مهره های پرتوان دیگر پشت می کنیم ، طبیعی است که نخواهیم توانست از پس رقبای دندان گرد برآییم.

در جام ملتها آسیا عنوان سوم را به دست آوردیم و به باور همگان اگر همه سرمایه های واقعی را به چین می بردیم ، قطعا لباس قهرمانی را تن می کردیم.

به هر شکل ، بازگشت خداداد و وحید به تیم ملی و احتمال دعوت از دیگر نفرات هوشمند، می تواند دست برانکو را برای آماده کردن تیمی پویا باز بگذارد.

حمایت

شرایط فعلی تیم ملی به گونه ای است که وفاق ملی را طلب می کند و طبعا اگر در این فضا بتوانیم دست از اختلاف برداریم و متن را به حاشیه مقدم بدانیم ، به هدف نزدیک خواهیم شد.

در بازی با اردن ، حمایت مسوولانه و رسانه ها و همچنین مردم تاثیرپذیر بود و این اقبال عمومی باعث شد آشتی ملی در جامعه ما حاکم شود و برتری تیم ملی فوتبال کشورمان را در امان رقم بزند.

این عامل حیاتی به دفعات ، موجبات سرافرازی تیم ملی و اسباب موفقیت ما را فراهم آورده است که نمونه بارز آن سال 1998 به چشم آمد. اکنون نیز با بازگشت طلایی ، هاشمیان و عزیزی و انسجام و وحدت ملی ، بارقه های موفقیت تابیدن گرفته است.

هیچ کس منکر انتقاد سازنده نیست ، اما یادمان باشد تیم ملی ما در زمان حساس کنونی ، به حمایت یکپارچه رسانه ها نیاز حیاتی دارد تا بتواند در میدان دوحه سربلند بیرون بیاید.

تیم ملی ، نماینده 70 میلیون ایرانی است نه فردی خاص ، پس بهتر است بحث مسائل شخصی کنار گذاشته شود و مسائل ملی به هر چیز دیگر ارجحیت یابد. رسانه ها بویژه مطبوعات ورزشی ، نقش انکارناپذیری در موفقیت تیم ملی داشته و خواهند داشت.

به همین دلیل همکاران ما باید دست از مسائل حاشیه ای بردارند و فقط به توفیق تیم ملی بیندیشند. همان طور که مطبوعات ورزشی نقش مهمی را در بازگشت خداداد و وحید بازی کردند، بهتر است در حاکم کردن وفاق ملی همچنان نقش محوری داشته باشند.

اعتماد به نفس

اعتماد به نفس برانکو پس از دیدار با اردن ، مایه امیدواری شده است. او با خودباوری خاصی از موفقیت صحبت می کند و برای قطر خط و نشان می کشد. این عامل ، حیاتی و سازنده می نماید و می تواند برگ برنده ما در بازی 22 مهر باشد.

از همه مهمتر این که چنین جدیتی نزد ملی پوشان هم دیده می شود و همه دم از پیروزی و صعود می زنند. امید است این تکاپو و این خودباوری تا پایان بازی با قطر در تیم ملی ما پابرجا باشد و ملی پوشان ما ذره ای در لاک غرور فرو نروند.

عزم جزم و قدمهای استوار ملی پوشان ، یک برد شیرین را در اردن به ارمغان آورد و آرزو می کنیم فعل خواستن در بازی با قطر هم صرف شود و سه امتیاز باارزش این دیدار حیاتی ، نصیب یاران برانکو شود.

تجربه ثابت کرده هرگاه تیم ملی ما خودباور و نترس نشان دهد، حتی پیروزی های غیرقابل باور هم رقم می خورد و دنیا به کام ایران می شود. یادم می آید شب پیش از بازی با امریکا، در هتل محل اقامت ملی پوشان در شهر لیون با آنها سر یک میز نشستیم و همکلام شدیم.

در آن شب ، بچه ها روحیه و انگیزه خاصی داشتند و خلاصه این که اعتماد به نفس عجیبی نزد یکایک نفرات ما حاکم بود. وقتی ضیافت شام و این میهمانی به یاد ماندنی به اتمام رسید، همه ما (خبرنگاران) با خیالی آسوده و روحیه ای مضاعف به محل اقامت خود رفتیم. یک نوع باور و اعتماد به نفس سر تا پای ما را گرفته بود، به طوری که پیروزی بر امریکا را حتمی می دانستیم.

امید است اعتماد به نفس برانکو، به همه ملی پوشان هم سرایت کند و نفرات ما بتوانند در پرتوی این عامل اثربخش ، قطر را از میان بردارند و با اقتدار راهی مرحله دوم شوند.

محک جدی

پیش از نبرد با قطر، قرار است دیداری دوستانه با آلمان داشته باشیم ؛ تیمی که قطعا می تواند عیار ملی پوشان ما را مشخص و سایه روشنهای خطوط سه گانه را هویدا کند.

بعضی کارشناسان معتقدند زمان دیدار با آلمان ( 18مهر) مناسب نیست و احتمال دارد در آستانه بازی با قطر، ملی پوشان ما دچار مصدومیت جدی شوند. گروهی دیگر نیز این نظریه را رد می کنند و بر این باورند که بازی تدارکاتی با آلمان سبب می شود برانکو نفراتش را محک جدی بزند و آنان را با کوله باری از تجربه به میدان دوحه بفرستد. برانکو، خود نیز نظریه گروه دوم را قبول دارد و با ضرس قاطع می گوید که این بازی تدارکاتی برای تیم ملی فوتبال ایران حیاتی است و او می تواند درسهای گرانبهایی از دیدار با آلمان بیاموزد.

آلمان به عنوان یکی از اضلاع مربع قدرت در فوتبال جهان با یورگن کلینزمن مربی جوان و حاذق خود، حریف تدارکاتی مناسبی برای ما خواهد بود. جدال ملی پوشان ما با نیس لمان ، میشاییل بالاک ، میروسلاو کلوزه ، برند اشنایدر، سباستین دایسلر، تورستن فرینگز و... ضریب تجربه و دانش آنان را دوچندان می کند و خودباوری ملی پوشان ایران را نیز مضاعف خواهد کرد.