دوران کودکی نوابغ

دربارهٔ دوران کودکی ادیسون می‌نویسند: اولین معلمش او را «خنگ و کودن» نامید. پدرش به این نتیجه رسیده بود که او اَبله است و مدیر مدرسه خطاب به او گفته بود: تو هرگز در هیچ کاری به جایی …

دربارهٔ دوران کودکی ادیسون می‌نویسند: اولین معلمش او را «خنگ و کودن» نامید. پدرش به این نتیجه رسیده بود که او اَبله است و مدیر مدرسه خطاب به او گفته بود: تو هرگز در هیچ کاری به جایی نمی‌رسی؛ ولی مادرش به تعلیم و تربیت او همت گماشت و او ۱۰۰۰اختراع به ثبت رسانید.

پدر و مادر انیشتین، فکر می‌کردند که فرزندشان عقب افتاده است؛ زیرا تا نه سالگی قادر به تکلم نبود. بارها معلمین به خاطر کارنامهٔ بدش، از او خواستند که مدرسه را رها کند و دنبال کار دیگری برود.

داروین، در مدرسه آنقدر تنبل بود که روزی پدرش به او گفت: کار تو فقط بازی با سگها، گرفتن موشها و تیر و کمان بازی است؛ تو باعث سرافکندگی خانواده‌ات هستی.

جمال عبدالناصر ـ یکی از رئیس‌ جمهورهای مصر ـ کارنامهٔ تحصیلی درخشانی نداشت؛ او بین سنین ۶ تا ۱۶ سالگی فقط چهار کلاس را طــی کرد. در دوران دبیرستان به علل دیدگاههای سیاسی خودش، همواره با معلمین خود، درگیری لفظی پیدا می‌کرد.

هنری فورد ـ مخترع مشهور آمریکایی که اتوموبیل فورد را به بازار عرضه کرد، در کودکی فاقد استعدادهای علمی و ادبی بود؛ ولی پس از چندی، استعدادهای فنی خود را بروز داد و جهان را بر چهار چرخ سوار کرد.

نیوتن، یکی از مغزهای متفکر تاریخ بشر بود که در نوجوانی هیچ نشانه‌ای از تفکر و نبوغ از خود نشان نداد.

جیمز وات ـ مخترع ماشین بخار ـ کودکی نحیف و ظریف بود و اغلب مورد آزار همکلاسیهای خودش واقع می‌شد. او همیشه از یک سردرد مزمن رنج می‌برد؛ اما هنگامی که به ۱۳ سالگی رسید، آرام آرام، آثار و نشانه‌های هوش و ابتکار و نبوغ در او آشکار گشت.

برگرفته از کتاب حکایتها و لطیفه‌های تربیتی