بهشت حقیقی در ‌بی‌خواستگی است

حتما گاهی دلت آن قدر شور زده که بی‌تابانه بلند شده‌ای و چرخیده‌ای دور اتاقی که خودت را در آن حس نکرده‌ای. در واقع جایی بوده که روی آتشی می‌سوختی یا از بلندایی سقوط می‌کردی.
حتما …

حتما گاهی دلت آن قدر شور زده که بی‌تابانه بلند شده‌ای و چرخیده‌ای دور اتاقی که خودت را در آن حس نکرده‌ای. در واقع جایی بوده که روی آتشی می‌سوختی یا از بلندایی سقوط می‌کردی.

حتما روزی بوده که حس کرده‌ای چشمانت از شدت سوزش مدام اشک می‌ریزند؛ گلویت خشک شده‌ است و صدایت به جایی نمی‌رسد.

شک ندارم تو هم گاهی دست و پایت لرزیده و حتما مو بر تن سیخ شدن را تجربه کرده‌ای؛ گم شده‌ای، ترسیده‌ای، زیر فشار عصبی له شده‌ای، خیس عرق سرد شده‌ای، مدام بلند فریاد زده‌ای، توقف ضربان قلبت را هر لحظه پیش‌بینی کرده‌ای، بی‌خودی سایه‌هایی را در تعقیب خودت یافته‌ای و در آخر کابوسی دیده‌ای که با هر بار از خواب پریدن بیش‌تر در آن فرو رفته‌ای.

در آن مواقع، راه نجاتی یافتی؟ اصلا فکر کرده‌ای چه کسی یا چه چیزی تو را نجات می‌دهد؟

اشتباه نکن. آن لحظه فقط به این فکر کن چه «خواسته»‌ای تو را به این وضعیت دچار کرده و از قیدش بگذر. آن‌گاه وقتی آرام شدی، خواهی فهمید بهشت حقیقی در ‌بی‌خواستگی است. پس جانت را خالی نگه‌دار...