تغییر رفتار با روش‌های غیرکلامی

بررسی شیوه‌های روانشناختی نشان می‌دهد که با روشهای غیرکلامی نیز می‌توان رفتار اخلاقی دانش‌آموزان را تغییر داد.
یکی از ارکان مهم آموزش و تدریس، ایجاد فضایی سالم و مناسب برای …

بررسی شیوه‌های روانشناختی نشان می‌دهد که با روشهای غیرکلامی نیز می‌توان رفتار اخلاقی دانش‌آموزان را تغییر داد.

یکی از ارکان مهم آموزش و تدریس، ایجاد فضایی سالم و مناسب برای یادگیری و آموختن است. ذهن، روان و رفتار کودکان و نوجوانان نسبت به سال‌های گذشته دچار تحولات و دگرگونی‌های بی‌شماری شده است.

دانش آموزان، آموزگارانی را ترجیح می‌دهند که به شخصیت آنها احترام گذارند، به جای تنبیه آنها را تشویق و حمایت کنند، خوب درس بدهند، انگیزه تلاش و پیشرفت را در آنها زنده نگه دارند، ارزش‌ها و آرمان‌هایشان را نادیده نگیرند و آنها را در یافتن اهداف صحیح زندگی یاری کنند.

رابطه معلم ـ دانش‌آموز رابطه‌ای ظریف و شکننده است، تا حدی که شکیبایی و بردباری بیشتر آموزگاران و معلمان را می‌طلبد. گاهی وضعیتی بر کلاس حاکم می شود که احتیاج به مهارت، تسلط و مدیریت آموزگار بر رفتارها و واکنش‌های هیجانی - احساسی دانش‌آموزان دارد.

بدخلقی‌های روزانه، اختلاف‌ها و تعارض‌های بین بچه‌ها، بحران‌های لحظه‌ای کلاس و ... نیازمند توان بالای تصمیم‌گیری آموزگار است.

تحقیقات نشان می‌دهد ارتباط مستقیمی بین اعتماد به نفس آموزگار برای ایجاد رابطه‌ای فعال و پویا با دانش آموزان و پیشرفت تحصیلی کلاس وجود دارد. آموزگارانی که می دانند چه هدفی را دنبال می‌کنند و با چه شیوه‌ای قصد دارند برنامه‌های آموزشی خود را دنبال کنند، با آمادگی بیشتری درس و کلاس خود را اداره می‌کنند.

باید اذعان کرد مشکلات آموزشی به یکباره و ناگهان به وجود نمی‌آید، بلکه همیشه عوامل گوناگون و متنوعی زمینه ساز آن است. خانواده، دوستان، مدرسه، اجتماع و... تاثیرات عمده‌ای بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان می‌گذارد که گاه آنها را از روند آموزش دور می‌سازد. در دنیای پرمساله‌ای که ما زندگی می‌کنیم، کودکان و نوجوانان نمی‌توانند مشکلات شخصی‌شان را (حتی آنهایی را که ارتباطی هم به درس و مدرسه ندارد)، پشت در کلاس جا بگذارند و پس از بازگشت از مدرسه، آنها را با خود به همراه ببرند. برای آنکه بچه‌ها از مدرسه، کلاس و درس لذت ببرند، استعدادهایشان شکوفا شود و تبدیل به افرادی سرزنده و پویا شوند، باید به تمامی نیازهای عاطفی، عقلانی، جسمانی و اجتماعی آنان توجه شود. تعامل و ارتباط بین معلم و شاگرد و شاگرد و شاگرد بخش مهمی از فرآیند آموزش و یادگیری است.

هرچه آموزگاران به اهمیت این تعامل اجتماعی بیشتر پی ببرند، بهتر می توانند محیطی مساعد برای تدریس خود به وجود آورند. رفتارها و پاسخ‌های آموزگاران، مربیان و مشاوران مدرسه می‌تواند جوی از تفاهم و توافق یا خودسری و مشاجره در بین کلاس و دانش آموزان پدید آورد.