چگونه مرگ عزیزان را بپذیریم

از دست دادن نزدیکان , تنش زاترین رخداد زندگی است که چه بسا به پیدایش بحران جانکاه عاطفی می انجامد در پی هر از دست دادنی , انسان ها به سمت قسمت تاریک تر زندگی می روند و در آنجا ساکن می شوند و پس از سپری کردن مدت زمانی , همه چیز دوباره تغییر خواهد کرد و فرد به سمت قسمت روشن تر زندگی قدم می گذارد

زندگی پیوند میان ۲ قطب متضاد است که نمی توان یکی از آن جنبه های مثبت و منفی را نادیده گرفت یا انکار کرد و مرگ ، بخش مهمی از زندگی ماست که به هستی آدمی معنی می دهد. انسان ها گرایش دارند از دست رفته خود را بزرگ جلوه دهند.

ما بیشتر به صفات خوب کسی که از میان رفته ، توجه می کنیم و معایب وی را نادیده می گیریم. خوبی های عزیز از دست رفته را به یاد می آوریم ؛ اما با تلقین این مطلب که او آنقدر کامل و فوق العاده بود که در نبودش نمی توانیم به زندگی ادامه دهیم ، باید مواظب باشیم تا سبب تشدید ماتم خود نشویم.علاوه بر احساس درد، افسردگی و اندوهی که آشکارا در فرد سوگوار پدید می آید. واکنش های دیگر نیز بر اثر از دست دادن نصیب فرد می شود که از آن جمله ، می توان به احساس درماندگی ، هراس ، خلائ، ناامیدی ، بدبینی ، بی قراری ، خشم ، گناه ، آسیب پذیری و همچنین از دست دادن تمرکز، امیدواری ، انگیزه ، انرژی و نیز بی اشتهایی یا پرخوری ، کم خوابی یا زیاده خوابی ، تغییراتی در انگیزه جنسی و در نهایت ، بی حوصلگی و خستگی ، کندی در محاوره و راه رفتن اشاره کرد که در طول مرحله از دست دادن یا پس از آن ، انتظار بروز تمامی این علایم یا بخشی از آنها طبیعی است.

این حالت بخشی از روند طبیعی بهبود یافتن تدریجی جسم است. بهتر است با این تغییرات مبارزه نکنید، بلکه آنها را لمس کنید.

نگرشی متعادل داشته باشیم

عوارض ناشی از پدیده از دست دادن در افراد طی ۳مرحله به طور متمایز و همزمان بهبود خواهد یافت. نباید فراموش کرد هریک از این مراحل ضروری و کاملا طبیعی است و به طور حتم ، بخشی از روند درمان و بهبود است.

۱-ضربه ناگهانی (شوک)، انکار، کرختی : قادر به درک آنچه برایمان اتفاق افتاده نیستیم.

ضمیر ناخودآگاهمان مدام آن را انکار می کند و نخستین کلماتی را که پس از شنیدن خبر به زبان می آوریم ، «چی؟» و «آه ، نه!» است. گاه موضوع را فراموش می کنیم و هربار که دوباره به خاطر می آوریم ، مبهوت می شویم.

این حالت بخصوص صبحها پس از بیدارشدن از خواب پیش می آید. در این میان ، سیستم دفاعی بدن در مقابل درد شدید، ضربه ناگهانی و نیز کرختی و سستی فعال می شود.

۲-ترس ، خشم ، افسردگی: این ۳ پدیده حالات و واکنش هایی هستند که با پدیده از دست دادن عزیزان ارتباط نزدیکی دارند.

اگر اندوه ، ترس و ناامیدی هر از گاه بر شما هجوم آورد، همراهی اش کنید. اما نه برای مدت زمانی طولانی.آن را بپذیرید، اما خود دعوتش نکنید.

۳-درک ، پذیرش ، پیشروی: زندگی همچون گذشته جریان دارد و حالت جسمی و روحی ، عزاداران رو به بهبودی است و ذهن این واقعیت را که بدون از دست رفته نیز قادر به ادامه زندگی هستیم ، پذیرفته و فرد را به سمت مرحله جدیدی از زندگی سوق می دهد و بتدریج می توانیم سه مرحله بهبود را بدون توجه به فقدان از دست رفته مان پشت سر بگذاریم.بهتر است بدانیم از دست دادن ، از دست دادن است. مهم نیست علت آن چه باشد، هرگاه کسی یا چیزی را که دوست می داریم ، از ما گرفته شود و یا به ما داده نشود، معنای آن دوری و از دست دادن است.تنها نکته مهم در درمان انواع مختلف از دست دادن ها، عمق احساس اندوه و مدت زمانی است که صرف درمان آن می شود. هرچه از دست رفته مان عزیزتر باشد، شدت اندوه بیشتر است و نیز برای گذر از مرحله ای به مرحله دیگر مدت بیشتری صرف می شود. در فقدان اقوام و نزدیکان دور ممکن است سه مرحله کسب بهبود ظرف چند دقیقه به وقوع بپیوندد، در حالی که برای مرگ نزدیکان گاه سالها زمان صرف می شود.جسم ، روح و ذهن آدمی بسیار آگاهند و می دانند چگونه خود را درمان کنند و این درمان چه مدت به طول می انجامد. بهتر است نیازهایشان را برای رسیدن به بهبود کامل برآورد کنید و نیز به روند بهبودی اعتماد کنید.

از پس فقدان عزیزتان برآیید

فهرستی از معایب فرد مورد نظر را تهیه کنیم. با این که حق داریم برای از دست دادن او ناراحت باشیم ، از سوی دیگر باید به زندگی خود نیز ارج نهیم.بهتر است کلیه عکس ها، نامه ها و اشیای مربوط به شخص از دست رفته را جمع آوری کنیم و تا زمانی که در مراحل اولیه عزاداری هستیم ، آنها را در جایی پنهان کنیم.در این مرحله دیدن این وسایل بسیار دردناک خواهد بود. در مراحل بعد، هنگامی که برای قبول فقدان او آماده شدیم و خواستیم به زندگی خود ادامه دهیم ، آنها را برای وداع بیرون می آوریم.این روز را روز تخلیه درون می نامند، چون مشاهده این وسایل ، احساسات نیرومندی را در ما برمی انگیزد، ولی طی مراحل عزاداری باید به مرحله ای رسیده باشیم که بتوانیم به این نوع احساسات شدید تسلط یابیم.

وقتی روز تخلیه درون را پشت سر گذاشتیم ، می توانیم این وسایل را حفظ کنیم. یا از از میان ببریم ، این به تشخیص ما بستگی دارد عزیز از دست رفته را همیشه در خاطر خواهیم داشت ، ولی دیگر می دانیم که باید فصل تازه ای از زندگی را آغاز کرد.در سوگ کسی نشستن ، احساسی شخصی است و به فردیت ما بستگی دارد و هر یک از ما بر مبنای نیاز خود، باید با فقدان مقابله کنیم گرچه معمول است که برای فقدان عزیزان احساس پریشانی و اندوه کنیم ، ولی این واکنش ها اجتناب پذیرند.می توانیم با خونسردی با این مساله مدارا کنیم و نسبت به خود و زندگی مان احساس مثبتی داشته باشیم. باید بدانیم اگر بر اثر مرگ عزیزان ، احساس پریشانی و افسردگی نکردیم ، در واقع به معنای آن نیست که کوتاهی کرده ایم.از این گذشته ، همیشه لازم نیست ابتدا پریشان و افسرده شویم ، تا بتوانیم به گونه ای رضایت بخش با فقدان مقابله کنیم ، اما اگر گمان کنیم که می توانیم فقدان عزیزان خود را کاملا فراموش کنیم ، سخت در اشتباهیم ، در حالی که باید برای ادامه زندگی به نحوی با نبود آنها کنار آییم.با وجود این گاهی ممکن است فقدان ما را متاثر کند. غیرعادی نیست که پس از مرگ عزیزی ، سالیان دراز به یاد آوردن رویاها، خاطرات و ارتباطمان با او، ما را غمگین کند.بازگشت به گذشته بیانگر ضعف نیست. برای از دست دادن کسی عزا گرفتن به معنای آن است که تا آنجا که می توانیم احساسات پیچیده خود را با چنان سبکی از زندگی هماهنگ کنیم که سرشار از مشکلات و تجربیات آموزنده باشد.

چگونه تسلی بخش باشیم

برای این که بتوانیم برای کسانی که در رنج و عزا هستند، تسلی دهندگان خوبی باشیم باید فوت و فن این کار را بدرستی بیاموزیم. این کار به خودمان نیز کمک می کند تا بفهمیم هنگامی که به تسلی نیاز داریم ، چگونه از دیگران کمک بگیریم.صمیمیت و صداقت در ابراز همدردی ، آزاد گذاشتن عزادار در بیان احساسات خود، به نیاز عزادار بسرعت پاسخ دادن و فرصت فعالیت دادن از بهترین راههای تسلی خاطر است.نصیحت کردن ، تشویق او به فکر کردن درباره دورنماهای مثبت ، در زندگی عزادار مداخله کردن و فقدان او را کوچک شمردن نه تنها به او کمکی نمی کند بلکه با وضع روحی اش کاملا مغایرت دارند.بگذارید و حتی وادارش کنید احساسات خویش را درباره فقدان شخص مورد نظر بر زبان جاری سازد و خاطراتی را که از وی داشته است ، بازگو کند. اگر به غمزده چنین جمله هایی بگویید: «کاری است که نمی بایست می شد، اما شده!» یا «دیر یا زود همین اتفاق می افتاد.»دردش را چاره نکرده اید، بلکه در عوض باید با بیانی ساده و صمیمی با داغدیده غمخواری کنید و به درددل هایش گوش دهید. پرستاری از بچه ، پخت و پز و... همگی شیوه هایی هستند که ماتم زده و مصیبت دیده را آرامش می بخشد. به خاطر داشته باشید که نجات از اندوه فقدانی ویرانگر، نیاز به زمان طولانی دارد، ولی وقتی حس کردید که او به چنان دردی گرفتار شده که نجات از آن به تنهایی غیرممکن است ، وی را به متخصص یا مشاور معرفی کنید.