چهره به چهره با کشتی گیران ایران در پکن

نماینده وزن اول کشتی آزاد را می توان محصول خاک کشتی خیز مازندران و هدایت صحیح پدرش محمدحسین دباغی دانست هر وقت دباغی می درخشد, مربیان ملی می گویند ما دباغی را ساختیم و پرداختیم

▪ نماینده وزن اول کشتی آزاد را می توان محصول خاک کشتی خیز مازندران و هدایت صحیح پدرش محمدحسین دباغی دانست. هر وقت دباغی می درخشد، مربیان ملی می گویند ما دباغی را ساختیم و پرداختیم. اما تا دباغی شکست می خورد، می اندازند گردن پدرش، تکلیف ما این وسط این است که یادمان باشد برای مسابقات جوانان جهان در چین، چه کسی بود که می گفت عباس آینده یی ندارد، البته که پدرش نبود. عباس دباغی حالا تجربیات زیادی از مسابقات قاره یی و بین المللی، همین طور جوانان آسیا و جهان را ضمیمه تکنیک حیرت آورش در فنون خاک کرده. سگک های کلاته او در ایران بی نظیر است. در پکن هم هر حریفی را در خاک بنشاند، شک نکنید که بلافاصله پا را در سگک فرو برده و رکاب خواهد زد.

▪ پارسال در مسابقات جهانی برای اینکه سر وزن برسد، جمعی از همراهان پرتعداد اعزامی، اتاق فکر را به صورت سرپایی برپا کردند و در آخرین ثانیه ها، یگانه تدبیر ممکن را در این دیدند که دوبنده مراد را قیچی کنند بلکه سر وزن برسد. روس ها گفتند این کار ایرانی ها محمل قانونی ندارد ولی اعتراض نمی کنیم زیرا در نهاد این کشتی گیر، رمقی برای مبارزه باقی نمانده است.

فردا صبح روی تشک، مراد مغلوب مراد دیگری شد به نام مراد رمضانف از مقدونیه. اما الان مراد محمدی آن مراد تحلیل رفته یی که قیچی به دوبنده اش انداختند، نیست. حالا در اوج دوران قهرمانی اش قرار دارد و جای یک مدال المپیک فقط در ویترین افتخاراتش خالی است. طعم قهرمانی دنیا را چشیده، ناکامی های متعددی را هم مزه مزه کرده. تجاربش برای مهم ترین رویداد ورزشی قرن در حد اعلاست. حریفانش غیر از آن مراد مقدونیه یی، کینتانای کوبایی و فدروشین اوکراینی هستند. باتیروف روس هم مدعی است اما نه بیشتر از مراد محمدی.

▪ مهدی تقوی یکپارچه جوهر و اراده است. استعدادی که کمتر مجالی برای شکوفایی در اختیارش قرار گرفت و غیر از مربیان سازنده اش در شهرستان های سوادکوه و پل سفید، کسی به او اعتماد نکرد؛ چه اگر چنین اعتمادی وجود داشت، او حالا تجربه مسابقات جهانی را نیز اندوخته بود.سرمربی پارسال تیم ملی جوانان که سرمربی تیم ملی در المپیک پکن هم هست، به رغم اصرار و التماس اهل کشتی، تقوی را واداشت ۱۰ کیلوگرم از اندام نحیفش بتراشد و برای مسابقات جوانان جهان در ۶۰ کیلو کشتی بگیرد، کسی که برای جوانان هم در ۶۶ کیلو به تقوی اعتماد نکرد، امروز چگونه می تواند موفقیت تقوی در وزن جدید را مرهون تدابیر خود بداند؟او طلسم ۱۱ساله سرافیم بارزاکف را شکست. حالا باید در وزن دبیر، طلسم ناکامی های پی در پی این وزن را هم باطل کند.

▪ فرنگی کار وزن سوم، سال ۲۰۰۴ در آلماتی قهرمان جوانان آسیا شد. بعد از آن مسابقات هم به سطح اول کشتی ایران آمد و همان موقع، کشتی بسیار خوبی با مهدی نصیری کاپیتان وقت تیم ملی کشتی فرنگی گرفت.علی محمدی به تدریج، گوی را از تمام حریفان داخلی ربود.محمدی برای کسب مدال در پکن از روی چند مانع نه چندان مرتفع باید عبور کند. از خوش اقبالی او، وزن ۶۶ کیلوگرم کشتی فرنگی در حال حاضر نه سوپر استار دارد و نه اعجوبه یی که شکست ناپذیر جلوه کند. بزرگان این وزن، هم طراز هستند و ورود به محفل آنها برای علی محمدی کار شاقی نیست. شرف اروغلو ۳۵ سالش شده. کووالنکو مسن ترین عضو تیم ملی روسیه است. فرید منصور هم ته خط ایستاده.کارشناسان کمتر بختی برای مدال گرفتن محمدی قائل هستند و اتفاقاً همین مساله را باید از نقاط قوت او دانست.

▪ ستاره مسابقات انتخابی تیم ملی در اصفهان بود. اما آشفتگی در روند اداره تیم ملی، باعث شد میثم جوکار در تورنمنت های متعدد، به تنهایی جای سه کشتی گیر روی تشک برود.او طی هشت ماه گذشته، پنج بار در لیگ برتر وزنش را کاهش داد. بعد به ترتیب در انتخابی های اصفهان، جام یاشار دوغو، قهرمانی آسیا، جام تختی، جام علی علی یف و جام حیدر علی یف، خدا را شکر همین دو تا علی یف را داشتیم وگرنه معزی پور او را راهی تورنمنت های بعدی هم می کرد و البته خود نیز در معیت تیم اعزامی قرار می گرفت. میثم در هشت ماه گذشته، ۱۱ بار سر وزن رسیده است.کشتی نویسان بعد از رقابت های اصفهان نوشتند که این کشتی گیر سرپنجه و قبراق می تواند در المپیک هم روی سکو بایستد. الان نیز کسی عقیده اش را تغییر نداده اما فرض محال اگر سرنوشت دیگری برای میثم رقم بخورد، ایراد کار را باید در بی تدبیری های مکرر تصمیم گیرندگان تیم ملی جست وجو کرد.میثم برادر کوچک تر مسعود جوکار نایب قهرمان المپیک آتن است.

▪ محمد بنا با میدان دادن به چهره های بی تجربه یی مثل سامان طهماسبی و قاسم رضایی، یک تیم ملی قدرتمند را برای این فدراسیون و کادر فنی و مدیریتی اش به یادگار گذاشت، گرچه قدردانی متقابلی از او صورت نگرفت. سامان طهماسبی اهل استان کردستان است؛ خطه یی که خوشبختانه سایر رشته های ورزشی را فدای فوتبال نکرده.

سامان در وزنی مدال جهانی گرفته که تا قبل از سال ۱۹۶۶ میلادی، حتی از اعزام نماینده به مسابقات جهانی نیز خودداری می کردیم. زعمای وقت فدراسیون ها چنان از کسب نتیجه ناامید بودند که خرج اضافه را به صلاح نمی دانستند. نکته اینجاست که او و رضا یزدانی، هر دو به اتفاق در ۸۴ کیلوگرم آزاد و فرنگی ملی پوش شدند. هر دو نیز دو سال پی درپی روی سکوی سوم جهان ایستاده اند. حالا هر دو نفر برای کسب مدال المپیک نیز امیدهای فراوانی دارند.

▪ فردین معصومی می گوید؛ فرض کن در یک جاده داری حرکت می کنی، وقتی رضا یزدانی از کنارت عبور می کند، درست مثل این است که ناگهان یک اسکانیا با سرعت بیاید و سبقت بگیرد. چنان مهیب است که حتی جریان هوای ایجادشده نیز می تواند اتومبیل تو را از جاده منحرف کند، خاطرات خوشایندی از توان حیرت آور او داریم. مثلاً جو ویلیامز که ۹۰ ثانیه روی پل ماند و فرصت کافی در اختیار داشت تا تمام پروژکتورهای سقف سالن حیدر علی یف را بشمارد یا لاوال امریکایی که بعد از شکست مقابل یزدانی برای همیشه به یک وزن بالاتر کوچید. تاراس دانکو از اوکراین گریزی جز شکست ضربه فنی نداشت. مراد گایداروف از بلاروس هم ناجوانمردانه سیلی می زد و چنگ می انداخت، اما باز با درخت کن های هنرمندانه یزدانی، مثل پنبه به هوا پرتاب می شد و با تخت پشت روی تشک فرود می آمد. یزدانی یکپارچه غیرت است.

با ۱۲ بخیه و پیشانی خون آلود، در انزلی روی تشک آمد تا آنهایی که او را به زور روی تشک فرستاده بودند خجالت زده کند. پارسال وقتی با دست پر از باکو برگشت و به اتفاق سعید ابراهیمی با مدال جهانی اش اجازه نداد تصویر کاملی از بی برنامگی ها و آشفتگی های کشتی نمایان شود، در یک برنامه تلویزیونی حاضر شد و گفت؛ درخواستم این است که مرا به تورنمنت های بین المللی بفرستند. من باید قبل از المپیک دو یا سه بار با کیتایف کشتی بگیرم تا فاصله ام با او را از میان ببرم. اما متاسفانه معزی پور هشت ماه را به طور کامل از دست داد و طی این مدت، هیچ برنامه یی برای رضا یزدانی نداشت.

▪ علیرضا حیدری خداحافظی کرد اما این به معنای در اختیار داشتن یک ابراهیمی قبراق نبود. مربیان تیم ملی چند ماه از فراخواندن او به اردو خودداری کردند و حتی رئیس فدراسیون هم در دایره طلایی گفت می توانم نکاتی را درخصوص ابراهیمی بازگو کنم که حتی در شهر خودش هم نتواند زندگی کند.بلافاصله ابراهیمی درصدد پاسخگویی برآمد اما رئیس فدراسیون با تعدیل اظهاراتش، از گر گرفتن آتش حاشیه ها جلوگیری کرد. رخدادهای یک سال اخیر وزن ششم کشتی آزاد، نماد بی برنامگی و عدم درایت مربیان و تصمیم گیرندگان این رشته ورزشی بود. سعید ابراهیمی مرد نقره یی باکو، حالا در غیاب گاتسالوف، روی تشک های استادیوم دانشکده کشاورزی پکن جولان خواهد داد. دلاور نهاوندی می گوید؛ کشتی گیران مطرحی در وزن ۹۶ کیلوگرم در رقابت های المپیک حضور دارند که کشتی گیران روس، گرجستان و آذربایجان رقبای سرسختی هستند. مورادوف کشتی گیر وزن ۹۶ کیلوگرم روسیه از نظر تکنیک، تاکتیک و آمادگی جسمانی در سطح بسیار بالایی قرار دارد و موفق شده گاتسالوف را شکست دهد و این نشان دهنده قدرت بالای این کشتی گیر است. گوگشلیدزه از گرجستان و گازاموف از آذربایجان هم عالی هستند. همچنین کوربانف که برای ازبکستان کشتی می گیرد. البته من سایرین را هم دست کم نخواهم گرفت. امیدوارم نتایج خوبی در المپیک ۲۰۰۸ پکن برای کشورمان کسب کنم.

▪ سنگین وزن خوش قد و بالای آملی، یکی از مدال بگیران پارسال مسابقات جهانی باکو بود. این فرنگی کار نیرومند در مسابقات بعد از باکو نیز حضوری مداوم داشت تا با آمادگی کامل عازم پکن شود. تجسم سکوی این وزن در المپیک بدون حضور قاسم رضایی خیلی سخت است.

▪ بین ۱۲ کشتی گیر اعزامی، تنها کسی که قاطعانه می گوید ۱۰۰درصد مدال خواهم گرفت،گیله مرد وزن هفتم کشتی آزاد است. در این کاروان، خوش روحیه تر از او وجود ندارد. فردین چندان اغراق هم نکرده، موسول بز ۳۶ ساله است. تایمازوف و پولاتچی هم در آخر خط. رودریگز کوبایی هم گویا به اسپانیا پناهنده شده اما هنوز صحت این خبر به تایید مقامات کوبایی نرسیده.

▪ در وزن هفتم کشتی فرنگی، جوان خوش اخلاقی از شهرستان میانه عضویت دارد. از جمع ۱۲ کشتی گیر اعزامی، او تنها کشتی گیری است که سابقه حضور در المپیک را دارد. مسعود در آتن به مقام چهارم ۹۶ کیلو رسید. حالا قهرمان بی رقیب آسیاست و کسب مدال در المپیک هم رویای بلندپروازانه یی برای او محسوب نمی شود.

▪ نکته

کشتی ایران در مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن هفت ورزشکار در رشته کشتی آزاد و چهار ورزشکار در رشته کشتی فرنگی به چین فرستاده است.