تولدت مبارک, مدعی

کسی حوصله داشت الجزایر اسلوونی را تا آخر نگاه کند کسی حالش را داشت که بازی این ۲ تیم را تا به آخر مشتاقانه و موشکافانه و باریک بینانه نگاه کند

۱- کسی حوصله داشت "الجزایر- اسلوونی" را تا آخر نگاه کند؟ کسی حالش را داشت که بازی این ۲ تیم را تا به آخر مشتاقانه و موشکافانه و باریک بینانه نگاه کند؟

بعید است. برای تماشای ۲ تیمی که هیچ محبوبیتی اینجا ندارند از خیلی برنامه‌ها نگذشتیم. بازی را ندیدیم یا سرسری دیدیم یا وقت گذاشتیم برای کارهایی که بعدا و به وقت بازیهای بزرگ برایشان وقت نمی‌گذاریم.

اسم این کار "انتخاب" است!

۲- انتخاب... همانقدر که الجزایر- اسلوونی تماشاگر مشتاق نداشت غنا- صربستان هم تماشاگر مشتاق و دو آتشه نداشت اما فقط دیدن دقایقی از بازی ابتدایی ۲ تیم کافی بود تا ببینی که این بازی دیدن دارد.

هر چقدر الجزایر- اسلوونی کند و محتاط و بی‌رمق می‌نمود چقدر می‌شد لذت برد از غنا- صربستان. دیداری که قشنگ بود و تهاجمی بود و زیبا بود و آدم لذت می‌برد از لذت بردن ۲ تیم از فوتبال.

۳- غنا با درایت یک مربی صرب، تیم ملی صربستان را برد. در جدالی که ۲ مربی صرب هدایتش می‌کردند آنکه برد صرب بود اما مربی صربستان نبود. وقتی سوت پایان به صدا درآمد و غنا فاتح میدان شد، مربی صرب این تیم به سرعت زمین را ترک کرد. در ابراز احساسات شاگردانش شرکت نکرد و به پرچم کشورش وفادار ماند. چقدر تلخ که ما آنجا نبودیم تا نگاه کنیم در چشمهای او و ببینیم ته چشمان "برنده بازنده" چه حرفهایی برای گفتن هست. چقدر حیف که ما آنجا نیستیم.

۴- تولد اولین مدعی قهرمان را باید با آلمان جشن بگیریم. یکشنبه شب یوآخیم لو حیرت را به جامی هدیه کرد که از دل بستن به آرژانتین کسل‌کننده مارادونا و انگلیس نامقتدر کاپلو طرفی نبسته بود! یکشنبه شب آلمان همه را به فیض رساند.

قتل عام استرالیایی‌ها اولین قصه مدعی نخست جام در روز سوم مسابقات است.

بله... آلمان هنوز به زمین سفت نخورده... بله... استرالیا فوق‌العاده ضعیف بود... بله. بازیهای بعدی آلمان کمی دشوارتر است...اما با همه این حرفها تولد آلمان را به هواداران این تیم باید تبریک گفت. تیم "لو" برای جام‌جهانی حرفهای زیادی دارد.

۵- آلمان را نمی‌توان در یک پاراگراف خلاصه کرد. "لو" این همه ستاره‌های جوان را از کجا آورده؟ این همه بازیکن با نشاط، باشور و قدرتمند و خلاق از دل لیگ ماشینی آلمان درآمده‌اند؟

فوتبال تیم لو ماشینی،‌یکنواخت و کسل‌کننده نبود. خوب بود. جذاب و دلپسند بود. آلمان دیکته شده به توپ ضربه نمی‌زد که با دل و با جان توپ را حرکت می‌داد.

تیم لو در ۳ روز اول، دلپسندترین تیم جام بود. آنها ۲ گل بیش از کره‌ای زدند که با همین روحیه بازی می‌کرد. امسال جام نه به نامها میدان می‌دهد و نه به نتیجه‌گراهایی مثل فرانسه دومنک و آرژانتین ماردونا. این جام،‌جام دل است هر کسی "دلی" بازی کند دلها را می‌رباید.

۶- با آلمان یوآ‌خیم لو هنوز کار داریم. مربی ایران باید بنشیند پای تلویزیون و از "لو" درس بگیرد. درس حمایت،‌ درس تاکتیک، درس فرصت دادن به همه. کاکااو آماده‌ترین مهاجم آلمان است اما لو کلوزه را می‌گذارد داخل ترکیب و حتی وقتی دروازه خالی را گل نمی‌کند به او حرفی نمی‌زند. کلوزه گل می‌زند و آخر بازی می‌رود توی آ‌غوش مربی. لو، کلوزه را زنده کرده و کلوزه چراغ بخت او را روشن نگه داشته. به این می‌گویند همنشینی مسالمت‌آمیز! این اما همه کار نیست. کلوزه می‌آید بیرون تا کاکااو برود داخل. لو اگر حق پیشکسوت را رعایت می‌کند، حق بازیکن ناآماده را نمی‌خورد. هر ۲ بازی می‌کنند، هر ۲ گل می‌زنند و هر ۲ شادند.

آیا مربیان ایرانی ما آنقدر توانایی دارند که بتوانند ۲ بازیکن رقیب را اینگونه مدیریت کنند؟

۷- کار ما با آلمان لو هنوز تمام نشده. چهره تحت فشار او را دیدید. صورت نگران او را دیدید؟ این بلایی است که استرس بر سر مربی می‌آورد. حتی اگر یوآخیم لو باشی و تیمت را با اقتدار ببری جام‌جهانی باز هم تحت فشاری. نفرین بر فوتبال وقتی از بالا تا پایین به معنای استرس است!