جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا

استاد منصور خان عزیز یا حق


استاد منصور خان عزیز یا حق

صدای سنتور ایشان نه شبیه ساز حسین ملك بود, نه فرامرز پایور و نه رضا ورزنده كه نوازندگان تقریباً هم دوره ایشان بودند یك نوع حال و هوای مخصوص خودش را داشت

ما سنتورنوازان جوان در سالهای دهه ۱۳۷۰، استاد منصور خان یاحقی را خیلی دیر شناختیم. چرا كه در آن دورهٔ ایشان دیگر فعالیت حرفه‌ای و صحنه‌ای نداشتند، ثانیاً شغل دیگری داشتند (در بانك ملی ایران) و زیاد در محافل موسیقی حاضر نمی‌شدند.

طی خدمت در دانشگاه سوره، توسط نوهٔ زنده یاد كه از دانشجویان آنجا بود، با پدربزرگ مادری‌شان، یعنی جناب استاد یاحقی بزرگ، آشنا شدم و دیدم كه با یك هنرمند باصفا، یك نوازنده قدیمی و باشخصیت روبه‌رو شده‌ام. ایشان هم مثل دیگر اعضای خانواده هنرمند یاحقی، هنرشناس و درویش‌مسلك و مهمان‌نواز بودند.

ناگفته نماند كه بعدها دیدم آقای یاحقی در زمینه كارشان فعالیت زیادی دارند ولی چون اهل تظاهر و خبرسازی درباره خودشان نبودند، این فعالیتها به بیرون منعكس نمی‌شد. چندین و چند بار به دیدنشان رفتم و هر بار از ساز و محبت ایشان لذت می‌بردیم. یكی دو برنامه رادیویی هم به رادیو آمد و نوارهای مصاحبه آنها یادگار عزیزی است از دوره‌ای كه با او زندگی كردیم. استاد منصور یاحقی به سبك قدیم سنتور می‌زد. می‌گفت در اصل شاگرد حبیب سماعی بوده و مدتی را هم با مرحوم زنده‌یاد حسین ملك كار كرده است.

باید نوارهای ایشان را شنید و روش نوازندگی‌شان را درك كرد. صدای سنتور ایشان نه شبیه ساز حسین ملك بود، نه فرامرز پایور و نه رضا ورزنده كه نوازندگان (تقریباً) هم‌دوره ایشان بودند. یك نوع حال و هوای مخصوص خودش را داشت. یك بار كه در فرهنگسرای شفق تك‌نوازی كرد، دكتر شاهین فرهت از شنیدن ساز او به شوق آمد و درباره ارزشهای هنر تك‌نوازی در موسیقی ایرانی و خصوصیات ساز منصور یاحقی صحبت كرد. این نوازنده قدیمی و بااحساس، هر وقت برای دیدن فرزندش به آمریكا می‌رفت، كنسرتهایی می‌داد و مصاحبه می‌كرد و می‌خواست صدای موسیقی ایرانی را به گوش افرادی كه با این موسیقی آشنا نیستند، برساند.

خوشبختانه به كوشش فرزند برومند ایشان، سیامك یاحقی، فیلمها و نوارهای كافی از پدر ضبط شده و ان شاء الله... كه محفوظ بماند و منتشر شود. مهربانیهای همسرش سركار خانم پوران فشاركی و مراقبت جدی فرزندش باعث شد كه عمر او طولانی‌تر شود وگرنه بیماری او از همان سالهای ۱۳۸۱-۱۳۸۰ نیز جدی بود.

منصور خان هم مثل چند تن از هنرمندان استثنایی این سرزمین از موهبت وجود همسر خوب و سرای آرام و امن بهره‌مند بود.

خاطرات شیرین ساز و صحبت او را نمی‌توان از یاد برد. به قول یكی از دوستان، او رئیس سنّی جمع سنتورنوازان بود.

یاحق! منصور خان عزیز و گرامی! بهشت آرامش نصیب شما باد.

رضا مهدوی



همچنین مشاهده کنید