صرع بعد از سکته مغزی

صرع می‌تواند یکی از عوارض سکته مغزی باشد و درمان آن مانند سایر انواع بیماری صرع می‌باشد و معمولاً با دارو به خوبی کنترل می‌شود.
علائم، درمان و مراقبت از بیمار مبتلا به صرعی …

صرع می‌تواند یکی از عوارض سکته مغزی باشد و درمان آن مانند سایر انواع بیماری صرع می‌باشد و معمولاً با دارو به خوبی کنترل می‌شود.

علائم، درمان و مراقبت از بیمار مبتلا به صرعی که بعد از سکته مغزی، مبتلا شده است مانند سایر مبتلایان به صرع می‌باشد.

در حدود ٢ درصد از افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند احتمال دارد مبتلا به صرع شوند. اولین تشنج معمولاً حدود ٢٤ ساعت بعد از سکته مغزی اتفاق می‌افتد اما می‌تواند در طول هفته اول یا دوم پس از سکته مغزی اتفاق بیفتد.

این نوع صرع معمولاً در بیمارانی شایع می‌باشد که سکته شدید، سکته ناشی از خونریزی مغزی یا سکته ناشی از درگیری کورتکس مغز داشته‌اند.

همچنین خطر بروز تشنج در سال اول بعد از سکته مغزی حدود ٣ تا ٥ درصد است و احتمال این خطر، حدوداً تا ٢ درصد در سال‌های بعد کم می‌شود و معمولاً در نیمی از بیماران تشنج‌ها ادامه یافته و بیماری صرع را ایجاد می‌کند که در این صورت پزشک جهت کنترل صرع، دارو تجویز می‌کند.

پیام‌های دریافت شده از اطراف بدن به‌وسیله رشته‌های عصبی به مغز انتقال می‌یابند. یک تشنج را می‌توان با جریان الکتریکی ناقص و ناخواسته در مغز مقایسه کرد. در بیمار مبتلا به سکته احتمال خطر وقوع تشنج ٢٠ بار بیشتر از شخصی است که در همان سن مبتلا به صرع می‌باشد ولی سکته مغزی نداشته است، به این علت که چون سکته مغزی به اعصاب و یا مواد عایق دربرگیرنده اعصاب آسیب‌ می‌زند این تغییر می‌تواند باعث ایجاد سیگنال‌های الکتریکی ناقص در اعصاب شود که درایجاد تشنج نقش دارند.

دو نوع اصلی تشنج وجود دارد

١) تشنج ژنرالیزه که تمام مغز در اختلال الکتریکی درگیر است و گاهی اوقات جریان‌های الکتریکی ناقص در مغز منتشر می‌شود که باعث ایجاد تشنج ژنرالیزه می‌شود.

۲) تشنج پارشیال که فقط قسمتی از مغز درگیر است که این نوع تشنج بیشتر به دنبال سکته مغزی شایع می‌باشد زیرا فقط قسمتی از مغز آسیب می‌بیند.

علائم تشنج ناشی از سکته مغزی چیست؟

علائم ناشی از بروز تشنج بعد از سکته مغزی به دو فاکتور بستگی دارد، در مرحله اول به ناحیه‌ای از مغز که در اثر سکته مغزی دچار آسیب شده است و در مرحله دوم، آیا سیگنال‌های الکتریکی ناقص فقط به ناحیه آسیب دیده محدود می‌شود یا در سراسر مغز منتشر شده است؟

تقریباً همیشه در تشنج موضعی فقط حرکات پرشی در قسمتی از بدن ایجاد می‌شود که تحت‌تأثیر ناحیه آسیب دیده در مغز می‌باشد، به‌عنوان مثال اگر سکته مغزی ناحیه‌ای از مغز را تحت‌تأثیر قرار دهد که حرکت دست راست را کنترل می‌کند فقط علایم حرکات پرشی در این دست خواهد بود.

اگر سیگنال‌های الکتریکی ناقص در ناحیه‌ای از مغز که حرکات بازوی راست را کنترل می‌کند، منتشر شود تمام بازو دچار لرزش و یا حرکات تند و سریع می‌شود. علایم بیمار هر چه باشد، هوشیاری در طی تشنج فوکال باقی خواهد ماند، گاهی سیگنال‌های الکتریکی ناقص در سراسر مغز منتشر می‌شود و باعث وقوع تشنج ژنرالیزه می‌شود. در این موارد هوشیاری آسیب می‌بیند یا کاملاً از بین می‌رود. بعد از سکته مغزی، فلج اندام‌ها ممکن است به علت سفتی عضلات به سوی اسپاسم پیش رود. همه بیمارانی که سکته مغزی داشته‌اند باید توجه کنند دست آنها به‌طور غیرارادی هنگام خمیازه کشیدن، عطسه کردن، خندیدن به‌طور غیرارادی حرکت می‌کند که یک واکنش غیرارادی است نه یک تشنج.

همچنین ضربان قلب آهسته و نامنظم بعد از سکته مغزی می‌تواند موجب از دست دادن هوشیاری شود که به علت صرع می‌باشد.

در صورت داشتن هر نوع حرکت غیرطبیعی یا از دست دادن هوشیاری به پزشک مراجعه شود و در صورت داشتن یک تشنج پارشیال ممکن است بیمار توانایی بیان آنچه را اتفاق افتاده، داشته باشد. اما در صورتی که هوشیاری از بین رفته باشد، مدرکی جهت توضیح آنچه اتفاق افتاده، لازم می‌باشد که ممکن است پزشک جهت تأیید تشخیص تست‌های مختلف انجام دهد.

درمان:

درمان اصلی برای صرع، داروهای ضدصرع می‌باشد، داروهایی که معمولاً به تنهایی تجویز می‌شود شامل کاربامازپین، سدیم والپروات،‌ فنی توئین و لاموتریژین است. برخی داروها بیش از سایر داروها جهت نوع معینی از تشنج‌ها مؤثر است و همچنین تأثیر این داروها از شخصی به شخص دیگر متفاوت است.

پزشک تأثیر و عوارض جانبی هر نوع دارویی را که تجویز می‌کند بررسی می‌کند.

در بیماری صرع تمایل به عود تشنج‌ها وجود دارد و اگر بیمار فقط یک تشنج داشته باشد پزشک معمولاً دارویی تجویز نمی‌کند؛ و اگر بیمار بیشتر از یک تشنج داشته باشد پزشک ممکن است درمان‌های پیشگیری‌کننده را تجویز نماید که از عود تشنج‌ها جلوگیری کند.