خداحافظی در اوج

عضو با اخلاق و تحصیل کرده تیم ملی بسکتبال کشورمان بامداد روز جمعه در شرایطی برای همیشه با دنیای بسکتبال و دنیای فانی خداحافظی کرد که در آغاز راه موفقیت قرار داشت و رفتش داغی بزرگ بر دل جامعه بسکتبال گذاشت

عضو با اخلاق و تحصیل کرده تیم ملی بسکتبال کشورمان بامداد روز جمعه در شرایطی برای همیشه با دنیای بسکتبال و دنیای فانی خداحافظی کرد که در آغاز راه موفقیت قرار داشت و رفتش داغی بزرگ بر دل جامعه بسکتبال گذاشت.

انگار قرار نیست امسال شور وشعف مطلق در بسکتبال موج بزند، انگار زمانه نمی خواهد روند مستمرشادی بسکتبال ایران را ببیند، انگار همه چیز دست به دست هم داده تا کفه های غم و شادی ترازوی بسکتبال روی یک خط بایستد و کفه رنگ های شاد یک لحظه هم پیشی نگیرد.

بسکتبال ایران امسال با قهرمانی صباباتری در رقابت های باشگاه های آسیا (تهران) که دراردیبهشت ماه اتفاق افتاد آغازی زیبا و به یاد ماندنی در صفحه روزشمار خود به ثبت رساند. جامعه بسکتبال کشورمان این شادی را با قهرمانی ملی پوشانش در جام ملت های آسیا (ژاپن) و کسب اولین مجوز حضور در المپیک به اوج رساند. بسکتبال و بسکتبالیست های ایرانی در این شور وشعف غوطه ور بودند که مرگ ناگهانی بهاءالدین ادب، مرد کهنه کار و عضو هیات رییسه فدراسیون بسکتبال - که گرداننده بسیاری از امور اجرایی بود- تلنگر سنگینی را به آنها وارد کرد تا جایی که روزهای متوالی را ماتم زده سپری کردند.

پسر مودب بسکتبال کشورمان که پنجشنبه هفته گذشته با تیم صباباتری راهی قزوین شده بود وقتی پس از شکست پردیس نسبت به صدرنشینی تیمش مطمئن شد کوله بار سفر بست تا چند روزی را با دوستانش در شمال کشور خوش بگذراند، اما او نمی دانست راهی که در پیش گرفته بازگشتی ندارد.

آیدین که سال ۱۳۷۸ در تیم تهرانی الکترا خود را به بسکتبال کشور معرفی کرد و پس از آن با تجربه دو ساله حضور در رقابت های باشگاهی کشور با ایران نارا به صباباتری پیوست نمی دانست دیدار روز پنجشنبه آخرین بازی عمر ورزشی و غیر ورزشی او محسوب می شود. او نمی دانست کوله باری که برای گذر از پیچ و خم های جاده چالوس می بندد بار سفر آخرتش را در خود دارد.

اما انگار مهران شاهین طبع که به خاطر از دست دادن یار باوفای تیم خود، بغض سنگینی را در گلو تحمل می کرد از این موضوع آگاه بود: «اصلا دلم راضی به سفر کردن آیدین نبود، بهش گفتم نرو، اما او برای سفر خود برنامه ریزی کرده و مصمم به اجرای آن بود. ای کاش به حرف من گوش کرده بود و نمی رفت.» برادر بزرگ تر و قدبلندتر، صمد نیکخواه بهرامی طی سال های گذشته قهرمانی های متفاوتی را با این مربی در لیگ برتر، رقابت های باشگاه های آسیا و غرب آسیا و... به دست آورده بود که آخرین بار آن هم مربوط به قهرمانی در تورنمنت بین المللی قزاقستان می شد که پیش از شروع لیگ ۸۶ برگزار شد.

تازه دو سال از ملی پوش شدنش می گذشت. او طی همین مدت توانسته بود به خوبی رضایت مربی تیم ملی و محمدرضا مشحون (رییس سازمان تیم های ملی بسکتبال) را جلب کند. به همین دلیل وقتی وی از خبر درگذشت ناگهانی این بازیکن مطلع شد خیلی سریع به سفر خود پایان داد و به تهران بازگشت: اصلا باورکردنی نیست، چرا باید انسانی که هم در تحصیل و هم در ورزش کاملا موفق بوده به این راحتی از بین ما برود. فکر نمی کنم از این پس من، مربیان و بازیکنان تیم ملی بتوانیم به راحتی فضای این تیم را بدون آیدین تحمل کنیم. مهندس علی آبادی، رییس سازمان تربیت بدنی نیز در پیامی درگذشت ملی پوش بسکتبال کشورمان را به جامعه ورزش به ویژه بسکتبال تسلیت گفت.