شرکت سهامی جنگ

عاطفه اولیایی

حکومت اوباما و خود وی از ابتدای ریاست جمهوری ادعا داشته و تبلیغ کرده اند که  مبارزه با تروریسم و حمایت از آمریکاییان ازطریق جنگ های پهیادی به نوعی « تمیز تر» و با تلفاتی کمتر است.  علیرغم آن که پهباد های اوباما در مبارزه با تروریست ها موفقیت هایی به دست آورده اند، ادعای وی در مورد جنگ تمیز تر به جز دروغی اشکار نیست. واقعیت آن است  که هویت ٪۹۰ از کشته شدگان توسط حملات پهبادی روشن نیست .   شیوه ی عمل این جنگ ها، شناسایی کامل  فرد سپس حمله نیست،  بلکه از طریق  ردیابی سیم کارت های آنان است . از آن جا که  تلفن ها مرتبا امواجی بدون اطلاع  شخص حامل آن ها می فرستند، با محاسبه ی محدوده ی این امواج، آن منطقه را مورد حمله قرار می دهند. در واقع آن  ها به  تلفن  و نه به فرد حمله می کنند.  تلفنی که می تواند توسط هر کسی حمل شود!  به منظور راه گم کردنم، اعضای طالبان دائما در حال تعویض سیم کارت هایشان هستند و معلوم نیست سیم کارت هایی که دیگر مورد استفاده شان نیست به دست چه کسی می افتد!  به غیر از زنان و کودکان، کشته شدگان دیگر حملات پهبادی،‌ همه  دشمن محسوب می شوند. هویت کشته شدگان نیز فقط پس از مرگ قابل شناسایی است.  یعنی روند،  معکوس آن است که می بایست باشد.  آمار ها هم طوری دستکاری می شوند که تلفات غیر نظامی ها را صفر نشان دهد، مگر آن که  افشا شود که چنین نبوده و مثلا یک خبرگزار افشا کند که در واقع یک  عروسی مورد حمله فرار گرفته بوده است.  حکومت اوباما اظهار داشته که هویت تلف شدگان را اعلام می کند تا نشان دهد تلفات غیر نظامی بسیار محدودند، لیکن دمکرات ها از ترس آن که این اطلاعات به دست جمهوری خواهان بیفتد،   ترجیح می دهند آن  را مخفی نگاه دارند!  این در واقع به معنای پنهان کردن زنجیره ی کشتار پهبادی است زیرا که هویت و نقش  بسیاری از نهاد های افتصادی که دستشان در این کشتار آلوده است را مخفی می کند.

در این میان سرمایه ای که شرکت های بزرگ به جیب می زنند باور نکردنی است. شرکت های بزرگ پیمان کار با آموزش هادیان  پهباد ها، شرکت های اطلاعاتی ( آی بی ام و ....)، شرکت های هواپیمایی،  شرکت های فناوری که در استخدام حکومتند، دست در دست هم ،  دست در جیب یکدیگر وجیب  مردم، در هدایت و انجام این حملات  سهیم اند.  و به این نحو،  با شکل گیری شرکت های سهامی جنگ روبرو هستیم.  شعار های وطن پرستانه شان هم به گوش همه آشناست. آیا وافعا در نهاد جنگ تغییری رخ داده است؟   تنها تغییر در نوع فناوری مورد استفاده است.  جنگ در حال حاضر را ه رشد سرمایه داری است همان طور که زمانی از طریق  تسلط بر زمین و منابع، سپس بر انسان ( نیروی کار) رشد کرده بود.  به عنوان مثال،‌ سیاست اآیالات متحده در آفریقا غیر از استمار نوین نیست.  به جای فرستادن نیروی نظامی، در حال حاضر پهیاد فرستاده می شود و ایالات  متحده،  با برخورداری از همکاری حکومتهای فاسد محلی،‌ به جنگ های رباتی پرداخته است.  دراین میان حتی از نیروی هوایی خصوصی آمریکایی نیر برخورداراست.

و اما از نظر نظامی شدن جامعه ی آمریکا،   اوضاع  آمریکا بهتر از کشور های مستعمره نبست:  همچون آن جوامع، در آمریکا نیزدر حال حاضر،  نیرو های امنیت داخلی  ( مثل پلیس . ... ) به سلاح های سنگین مجهزند و  بخشی از جامعه  یعنی  سیاهان و بخصوص جوانان سیاه را هدف قرار داده اند.   آیا این شبه نظامی کردن نیرو های پلیس نیست؟  سلاح های بافیمانده از جنگ ها  توسط این نیرو های داخلی خریداری شده و علیه خود آمریکاییان: سیاهان و فقرا،  مورد استفاده قرار می گیرند.   

این جنگ ها که هم اکنون به شکل شرکت های سهامی مدیریت می شوند نه تنها به منظور حفظ موقعیت استرایژیک ایالات منحده  در جهان است بلکه سرپوشی نیز هستند برای جنگ شرکت های سهامی بزرگ علیه آمریکاییان که  به طور دائم،‌ در میدان های اقتصادی و امنیتی داخلی در جربان است.   

 

 

 

 

**********

 

 

 

این  مطلب بخشی از کتابی است که  به زودی از طرف   انتشارات انسان شناسی و فرهنگ منتشر خواهد شد. نقل قول و هر گونه  انتشار این مطلب بدون اجازه  کتبی و رسمی موسسه انسان شسی و فرهنگ ممنوع و قابل پیگرد قانونی است. متن منتشر شده برای جلوگیری از تقلب های احتمالی فاقد  منابع 

درونی بوده و بخش هایی از متن اصلی در آن خذف شده است یا بدون آنکه به اثر خدشه ای وارد شود تغییر کرده اند. متن نهایی و کامل در  شکل  کتاب منتشر خواهد شد.

******************

http://telegram.me/atefeholiai

پرونده ی امبرتو اکو  در انسان شناسی و فرهنگ:

http://old.anthropology.ir/node/28529

پرونده ی برونو لاتور در انسان شناسی و فرهنگ: 

http://anthropology.ir/dossier/858


صفحه ی عاطفه اولیایی در انسان شناسی و فرهنگ

 
http://anthropology.ir/oliaiatefe