معرفی طوطی برزیلی، انواع آن و روش نگهداری + عکس طوطی برزیلی

آشنایی با طوطی برزیلی

طوطی برزیلیAgapornis roseicollis) ) طوطی کوچکی با بدنی سبز و کله‌ای نارنجی، از راسته طوطی‌سانان (Psittaciformes)، خانواده طوطی ها (Psittacidae) و سرده (جنس) مرغ عشق (Agapornis) است.

طوطی برزیلی را خیلی‌ها به عنوان پرنده خانگی نگه می‌دارند و رام کردن آن نسبت به دیگر مرغ‌های عشق آسان است. هوش او به سطح پرنده بزرگ‌تری مانند طوطی دم‌بلند آمریکای جنوبی (و طوطی مکو (macaw) می‌رسد. در صورتی که طوطی برزیلی تنها پیش صاحبش نگه داشته شود به او خو می‌گیرد؛ به ویژه هنگامی که با دست به او غذا داده شود. طوطی برزیلی در تقلید صدا بسیار ضعیف است و البته سر و صدای بسیار زیاد ولی قابل تحمل دارد. دمای مناسب برای نگهداری از طوطی برزیلی بین 21 تا 29 درجه سانتگراد است و دمای مطلوب نگهداری 26 درجه می‌باشد.

برخلاف نامش، این پرنده بومی صحرای نامیبیا در جنوب غربی آفریقا است. به تازگی این طوطی‌ها جمعیت چشمگیری در منطقه کلانشهری فینیکس، مرکز ایالت آریزونای آمریکا تشکیل داده‌اند. آب‌وهوای آریزونا نیز بیابانی است و به صحرای نامیبیا شباهت دارد. طوطی برزیلی در زبان فارسی نام‌های متعددی دارد و برخی به آن «طوطی کوتوله» و برخی به آن «طوطی عشق» و «لاو برد» می‌گویند.

نام انگلیسی این پرنده "Lovebird" و نام آلمانی آن «die Unzertrennlichen» و نام فرانسوی آن « les Inséparables» است. نام علمی این پرنده آگاپورنیس "Agapornis" است که از دو کلمه لاتینی آگاپین "agapein" به معنی عشق و اورنیس "ornis" به معنی پرنده ترکیب شده ‌است. این پرنده را در زبان عربی «طیورالحب» و در زبان عامیانه به آن«البرکادیلو» گویند.

طول عمر طوطی برزیلی

طول عمر طوطی برزیلی حدود ۱۵ تا ۲۰ سال و برخی نیز معتقدند که این پرنده می‌تواند تا ۳۰ سال زندگی کند. دشواری تعیین سن پرنده سبب شده ‌است که طول عمر پرندگان وارداتی از خارج را نتوان تعیین کرد. البته این امر در مورد پرورش دهندگانی که طوطی خود را از پرورش دهندگان ایرانی تهیه می‌کنند صادق نیست، چرا که معمولاً این پرورش دهندگان جوجه‌های خود را پس از استقلال از والدین به بازار عرضه می‌کنند و سن این نوع جوجه‌ها معمولاً کم بوده و تعیین سن آن‌ها به راحتی امکان پذیر است.

با این وجود بهتر است تولید کنندگان این نوع طوطی بر روی پای جوجه حلقه‌ای فلزی قرار دهند و تاریخ تولد پرنده را روی آن حک کنند که در این صورت می‌توان از سن پرنده اطلاع دقیقی به دست آورد و با این کار اعتماد خریدار جلب گردیده و صاحب پرنده اطلاع دقیقی از سن پرنده خود خواهد داشت.

شکل ظاهری طوطی برزیلی

طوطی برزیلی پرنده‌ای کوچک است که اندازه آن بین ۱۳ تا ۱۷ سانتی متر و وزن آن بین ۴۰ تا ۶۰ گرم است. این نوع طوطی کوچک ترین نوع طوطی در جهان بوده و از مشخصات آن ضخامت بدن، کوتاهی دم، تیزی و بزرگی نسبی منقار می‌باشد. در طبیعت این پرنده به رنگ سبز است، اما گونه اهلی آن رنگ‌های بسیار متنوعی دارد.

برخی از گونه‌های طوطی برزیلی در اطراف چشم یک حلقه سفید دارند و برخی فاقد این حلقه می‌باشند. چهار گونه از این پرنده حلقه‌ای سفید رنگ در اطراف چشم خود دارند که این چهار گونه عبارتند از: طوطی برزیلی فیشر، طوطی برزیلی سیاه گونه، طوطی برزیلی نقابدار و طوطی برزیلی لیلیان. پنج گونه باقیمانده که عبارتند از: طوطی برزیلی ماداگاسکار، طوطی برزیل صورت قرمز، طوطی برزیلی صورت هلویی، طوطی برزیلی آبسینیان و طوطی برزیلی سوین درین فاقد حلقه مذکور می‌باشند.

زادگاه این پرنده قاره آفریقا است و از آن جا به سایر نقاط جهان برده شده‌ است. طوطی برزیلی جزو پرندگان زینتی محبوب خانواده‌ها به شمار می‌رود و اروپاییان به آن مرغ عشق می‌گویند و این تسمیه به علت این است که این پرنده به صورت جفت نگهداری شده و تمامی وقت خود را در کنار یکدیگر گذرانده و رابطه‌ای بسیار صمیمی بین نر و ماده وجود دارد و یک جفت معمولاً تا آخر عمر با یکدیگر زندگی کرده و نر و ماده برای ساعت‌های طولانی کنار یکدیگر نشسته و بال‌های یکدیگر را تمیز و آراسته می‌کنند.

بررسی تاریخچه پرورش طوطی برزیلی

جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه طوطی برزیلی، قاره آفریقا می‌باشد و از نه گونه شناخته شده این پرنده، هشت گونه آن متعلق به قاره آفریقا و یک گونه آن که «طوطی برزیلی سرخاکستری» است متعلق به جزیره ماداگاسکار است که یکی از جزایر آفریقا به شمار می‌رود. تاریخچه اهلی شدن این پرنده مشخص نیست و به نظر می‌رسد که برای اولین بار توسط بومیان آفریقا اهلی شده باشد. 

«طوطی برزیلی صورت قرمز» اولین گونه طوطی برزیلی بود که به اروپا وارد شد و در نقاشی‌های سده ۱۶ میلادی این پرنده دیده می‌شود. البته قابل ذکر است که تعدادی از سایر گونه‌های این پرنده بعد از سال ۱۸۰۰ میلادی شناسایی گردید و به نظر می‌رسد که ناوگان‌های نظامی کشورهای استعماری که برای تهیه برده عازم آفریقا می‌شدند در بازگشت سعی می‌کردند که علاوه بر بردگان، پرندگان و حیوانات شگفت انگیز آفریقایی را به اروپا منتقل نمایند و به نظر می‌رسد که طوطی برزیلی نیز در این دوره وارد اروپا گردید و چندی نگذشت که به علت زاد و ولد آسان، تعداد آن در اروپا فزونی گرفت.

برخی از گونه‌های این پرنده نظیر: «طوطی برزیلی سیاه گونه» در سال ۱۹۰۸میلادی و گونه «طوطی برزیلی لیلیان» در سال ۱۹۲۶م برای اولین بار به قاره اروپا وارد شدند. از تاریخ ورود این پرنده به ایران اطلاع دقیقی در دست نیست و به نظر می‌رسد که بیش از چند دهه از ورود آن به ایران نمی‌گذرد. این پرنده در حال حاضر پرورش دهندگان زیادی در ایران دارد که اقدام به تکثیر آن کرده و از آن جوجه گرفته و جوجه را به بازار فروش عرضه می‌نمایند.

نژادهای طوطی برزیلی

طوطی برزیلی 9 نژاد دارد که عبارتند از:

1. طوطی برزیلی صورت هلویی
2. طوطی برزیلی نقابدار
3. طوطی برزیلی فیشر
4. طوطی برزیلی لیلیان
5. طوطی برزیلی سیاه گونه
6. طوطی برزیلی ماداگاسکار
7. طوطی برزیلی آبسینیان
8. طوطی برزیلی صورت قرمز
9. طوطی برزیلی سوین درین

طوطی برزیلی صورت هلویی

طوطی برزیلی صورت هلویی، نام دیگر این گونه «طوطی برزیلی صورت گلی» است و نام علمی آن Agapornis roseicollis است. این طوطی در سال ۱۷۹۳م کشف شد و در آن هنگام به عنوان زیر گونه‌ای از «طوطی برزیلی صورت قرمز» شناخته شد اما بعدها یعنی در سال ۱۸۱۸م توسط شرق شناس فرانسوی «لویس جان پیر ویللو» به عنوان گونه‌ای جدید معرفی شد و این گونه دو زیر گونه به نام‌های علمی A.r.catumbella و A.r.roseicollis دارد.

خاستگاه آن جنوب غربی قاره آفریقا است. اندازه آن ۱۵ سانتی متر است. پرنده‌ای شاداب و فعال است و خیلی زود اهلی می‌شود و با محیط جدید خو می‌گیرد و بسیار زیبا است. هیچ نشانه قابل اعتمادی برای تعیین جنسیت نر و ماده از یکدیگر وجود ندارد. پرندگان نابالغ روی منقار خود علامت سیاه رنگی دارند و عموماً آرام‌تر وکم فعالیت‌تر هستند. این گونه معروف ترین عضو طوطی‌های کوچک آفریقایی است. این پرنده واریته‌ها و همچنین انواع جهش یافته فراوانی دارد.

برای مثال می‌توان از نوع لوتینوی این پرنده نام برد که صورت آن به رنگ قرمز طبیعی است، ولی بدن آن زرد یک دست است؛ مجموع این دو رنگ، ترکیب بسیار جالب و زیبایی را پدید آورده‌ است. نوع دیگری از این پرنده نیز وجود دارد که نوع «فاکتور تیره» نامیده می‌شود و همان طور که از نام آن پیدا است، رنگ سبز بدن این پرنده تیره‌تر از معمول است و یا حتی به رنگ آبی متمایل به سبز درآمده‌ است. زیر گونه A.r.catumbella در کشور آنگولا زندگی می‌کند و در حدود سال ۱۹۵۵ میلادی شناسایی شده ‌است. رنگ اصلی طوطی برزیلی صورت هلویی، به رنگ سبز بوده و رنگ صورت آن به رنگ هلو است که در ناحیه پیشانی پر رنگ تر و در ناحیه زیر منقار رنگ پریده می‌باشد.

مواردی که هنگام خرید طوطی برزیلی باید رعایت شود

1. یک پرنده سالم باید کاملا هوشیار باشد و در برابر محرک‌ها به خوبی عکس العمل نشان دهد. پرنده باید سرحال بوده و پرهای درخشان و تمیز ویک دست داشته باشد.
2. پرهای اطراف مخرج پرنده حتما باید تمیز باشد.
3. پرنده از ناخن‌های سالمی برخوردار باشد.
4. استخوان سینه جناق بیرون نزده باشد.
5. چشم‌هایش باید براق و شفاف باشد و هیچ گونه ترشحی نداشته باشد. پوست بینی شفاف و ترشح نداشته باشد.
6. از خریدن پرنده‌ای با پرهای پف کرده و یا چشم‌های بسته یا نیمه باز خودداری کنید.
   
   

لانه طوطی برزیلی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

لانه استاندارد برای طوطی برزیلی باید در ابعاد 25*25*25 ‌باشد. شاید برای شما سوال باشد چرا لانه به این بزرگی؟ چون طوطی‌های برزیلی‌ عادت دارند داخل لانه، مجددا لانه بسازند؛ به همین خاطر لانه را بزرگتر در نظر بگیرید.

مواد داخل لانه طوطی برزیلی:

• خرده چوب یا چیپس چوب روسی.
• چوب جارو.
• برگ نخل.
• کاغذ برش خورده سفید.
• عده‌ای معتقدا از ماسه بادی برای داخل لونه می‎شود استفاده کرد.
• چوب میوه نارگیل.
• ساقه خشک شده گندم.

نکته: لازم به ذکر است که قبل از گذاشتن موارد بالا باید ابتدا آن‌ها خوب شسته شوند.

بیماری طوطی برزیلی

طوطی ها هم مثل باقی پرنده‌ها اگر بیمار شوند آن را مخفی می‌کنند تا از دسته‌ی خود ترد نشوند.

با مشاهده ی رفتار روزانه‌ی طوطی می‌توانید متوجه شوید آیا طوطی مریض است یا خیر.

نشانه های بیماری:

1. کم اشتها شدن طوطی.
2. ظاهر نامناسب و به هم ریختگی پرها.
3. کندن و برش دادن پرها (در عروس هلندی نسبت به کاسکو کمتر اتفاق می‌افتد).
4. چشم نیمه باز.
5. دائم خواب بودن و گذاشتن سر لای پرها.
6. افتادگی سر - پر - دم.
7. نداشتن تعادل.
8. کاهش وزن.
9. تغییر در رنگ و بوی فضله (اسهال - فضله قیر شکل - فضله زرد).
10. خس خس سینه و نفس نفس زدن.
11. چسیبدن فضله به پرها.
12. ترشح از چشم یا بینی.
13. غذای هضم نشده در فضله.
    
    

انواع طوطی برزیلی

پرورش طوطی برزیلی

اگر دما، رطوبت و نور مناسب باشد در تمام طول سال می‌شود جوجه کشی کرد. در سال سه و چهار بار توصیه می‌شود که جوجه کشی کنید و بعد از هر بار یک ماه تا 2 ماه استراحت بدهید.

محافظت از لونه و تخم‌ها

محافظت از لانه بر عهده‌ی پرنده ماده می‌باشد. پرنده نر وظیفه غذا رسانی به پرنده ماده در زمان خوابیدن بر روی تخم را دارد.

تکثیر و جفت گیری طوطی برزیلی

چند حالت وجود دارد:

1. خرید جفت مولد.
2. خرید دو عدد نر و ماده و جفت زدن.
3. جفت زدن به صورت دسته ای: چند نر و چند ماده تهیه می‌کنیم و ن‌ها را با هم در یک قفس بزرگ نگهداری می‌کنیم تا خودشان جفتشان را انتخاب کنند. باتوجه به اینکه تشخیص نر و ماده در نژاد برزیلی سخت است، این بهترین روش و مطمئن‌ترین روش برای جفت زده پرندهاست.
   
   

تخم گذاری طوطی برزیلی

معمولآ بعد از یک تا دو هفته از اولین جفت‌گیری تخم گذاری انجام می‌شود. تخم گذاری در اکثر اوقات یک روز در میان انجام می‌شود که ممکن است به دو سه روز هم بکشد.

تعداد تخم: بین 4 تا 6 تخم می‌گذارند و لازم به توضیح است که تعداد تخم‌ها به میزان امادگی ماده بستگی دارد.

زمان خروج جوجه طوطی برزیلی از تخم: از 21 روزگی تا 24 روزگی.

زمان دان خور شدن جوجه‌ها: از 6 هفتگی به بعد.

مجله اینترنتی وب