جای خالی بابای مدرسه

روزهای کودکی یادآور خاطرات تلخ و شیرین برای همه ماست، خاطراتی که هر چقدر هم کهنه و فرسوده شوند از بین نمی روند. در میان برگ های خاطرات دوران کودکی شخصیت های به یاد ماندنی می درخشند. آدم هایی بی نام و نشان که با تأثیر گذاری خود بر زندگی افراد همیشه در اذهان باقی می مانند. یکی از این افراد بابای مدرسه بود.
بابا صبح خیلی زود در حیاط مدرسه را باز می کرد، همه جا را آب و جارو می کرد و با کلی زحمت مدرسه را برای یک روز کاری آماده می کرد و حواسش کامل به ورودی مدرسه بود، بچه ها یکی یکی می آمدند و هر کدام سعی می کردند با او سلام و احوال پرسی کنند، چون بابا شاداب بود و به بچه ها انرژی می داد به مدیر و ناظم و معلم ها احترام خاصی می گذاشت و با این کار احترام به بزرگترها را به بچه ها می آموخت. گرما و سرمای کلاس ها برای بابا مهم بود، بابا فقط نظافت نمی کرد، به هر حال او نقش برجسته ای داشت، پذیرایی از دبیران و ارباب رجوع را نیز او انجام می داد، با همه وجودم از تماشای خدمات بابا حتی بردن یک استکان چای تمیز به دفتر معلمان لذت می برم. وقتی دیر به مدرسه می آمدیم بعضی وقت ها بابا وساطت می کرد تا یک بار دیگر هم به کلاس راهمان بدهند.خیلی وقت ها موقع تنبیه بچه ها می آمد و مدیر و ناظم را به بهانه تلفن می برد و بچه ها را نجات می داد. بابای خوب مدرسه بچه های اخراج شده را نصیحت می کرد. با اولیای دانش آموزان مشکل دار قبل از دیدن مدیر و ناظم مشاوره می کرد، راه و چاه برخوردهای اداری و قانونی را به بچه ها یاد می داد.بابا نگهبان مدرسه بود.
جلوی در مدرسه دخترانه بابا مراقبت می کرد تا کسی برای بچه ها که مثل دخترهای خودش بودند ایجاد مزاحمت نکند.
به طور کلی بابای مدرسه امین مردم بود. خیلی پیش می آ مد که او بچه های بیمار را تا خانه همراهی می کرد، اما امروز شاهد آخرین بازماندگان این قشر شریف و تأثیرگذار در مدرسه هستیم. سال هاست که آموزش و پرورش از جایگزین کردن افراد جدید در این پست کوتاهی کرده است. امروز نظافت مدارس به عهده افرادی گذاشته شده که گرچه آدم های زحمتکشی هستند، اما نتوانسته اند جایگاه بابای مدرسه را پرکنند. بابای مدرسه تغییر نام داد به خدمتگزار و آن هم نه نیروی رسمی در آموزش وپرورش بلکه فردی که طرف قرارداد با یک شرکت خدماتی است. شرکتی که به هر شکل از طریق برنده شدن در یک مناقصه نیاز خدماتی مدارس یک منطقه آموزش و پرورش را به عهده می گیرد. او هیچ پیوندی با مدیر و کادر مدرسه ندارد و خود را از آنها نمی داند، او خودش هم می داند که موقت است و سه ماه تابستان حقوقی نمی گیرد، او یک کارگر فصلی است!
در حالی که با حذف بابا از سیستم اداره مدرسه، نه یک شخص که یک مجموعه آداب و فرهنگ را از مدرسه حذف کرده ایم.


جواد مرتضی زاده

منبع : روزنامه ایران