دورخیز کاندولیزا رایس برای جانشینی بوش

او تا چند روز دیگر پشت‌میز كالین پاول می‌نشیند تا به مدت چهارسال سكان‌دار سیاست خارجی آمریكا باشد. او كه مطرح‌ترین زن آمریكایی در سال‌های اخیر است، همیشه در تصاویرش می‌خندد. خنده‌ای كه باید از آن ترسید. او ایدئولوگ و نظریه‌پرداز جنگ‌های افغانستان و عراق بود. درعین‌حال در طرح گسترش چتر دفاع ضدموشكی آمریكا و ده‌ها مسأله نظامی امنیتی دیگر، می‌توان نام او را پیش از «كالین پاول»، «دونالد رامسفلد» و حتی «جرج دبلیو بوش» به روی كاغذ آورد.این زن بلندپرواز و جنگ‌طلب در روزهای آغازین جنگ عراق، در مقاله‌ای باعنوان «ائتلاف ما» در «وال استریت ژورنال» نزدیك به ۵۰ كشور جهان را در صف ائتلاف جنگ علیه عراق برشمرد و نوشت: «ما با هم تصمیم گرفته‌ایم تا آنچه را كه می‌توانیم انجام دهیم تا مانع تكرار ۱۱ سپتامبر در مقیاس وسیع‌تر از سوی صدام حسین یا تروریست‌ها با سلاح‌های او شویم.»
او می‌خواهد رئیس جمهور شود
درست بر در ورودی یك اتاق كاری در بال غربی كاخ سفید، عكسی از مشاور امنیت ملی ایالات متحده آمریكا، روی صحنه یك كنسرت موسیقی دست در دست «یویوما» موزیسین آویخته شده است. این دو، ساعتی پیش‌تر باهم سوناتی از برامس را نواخته بودند. داخل اتاق و روی میز كار او، چهار باكس با بر چسب‌های «محرمانه» ، «نامه‌های صادره» ، «در دست اقدام» و «خیلی فوری» چیده شده و پشت این چهار باكس، آینه كوچكی در حالت عمودی قرارگرفته است. شاید از همان چهار سالگی كه «كاندولیزارایس» برای اولین‌بار در منظر عموم به روی صحنه رفت و قطعه كوچكی از چایكوفسكی را نواخت، آنقدر اعتماد به نفس پیدا كرده بود كه بتواند از پس دشوارترین كارها و مسؤولیت‌ها برآید. در سال ۱۹۸۴ در سمیناری در دانشگاه استانفورد، اسكوكرافت كه در آن زمان رئیس كمیسیون نیروهای استراتژیك رئیس جمهور ریگان بود، درباره كنترل سلاح سخنرانی كرد. رایس كه عضوی كوچك از دپارتمان علوم سیاسی بود، مواضع او را به شدت به چالش كشید. اینجا بود كه اسكوكرافت استعدادی را كشف كرد و او را برای منصبی در دولت پرورش داد.اسكوكرافت این زمینه را برای رایس مهیا كرد تا در سمینارها و كنفرانس‌ها شركت كند و با افراد خاصی دیدار داشته باشد. در سال ۱۹۸۹ كه اسكوكرافت مشاور امنیت ملی رئیس جمهوری شد، رایس را به‌عنوان كنسول امنیت ملی به اتحاد جماهیر شوروی فرستاد.در فاصله دوسال، رایس روابط شخصی‌اش را با خانواده جرج بوش (پدر) و همسرش گسترش داد. كاری كه در كاخ سفید چندان مرسوم نبود.بازگشت او به دانشگاه استانفورد، در سال ۱۹۹۱ و حضور او در كمیته تحقیق ریاست جمهوری در استانفورد، زمینه ریاست او به‌عنوان نخستین زن و نخستین رنگین پوست در این دانشگاه شد.در سال ۱۹۹۸، به‌وسیله جرج شولتز، وزیر امورخارجه سابق ایالات متحده به جرج دبلیو بوش (پسر)، كه سمت فرمانداری ایالت تگزاس را به‌عهده داشت و فعالیتش را به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ از سوی حزب جمهوریخواه آغاز كرده بود، معرفی شد. كمتر از یك‌سال بعد، رایس از سمت ریاست دانشگاه استانفورد استعفا داد تا در جریان انتخابات، رئیس گروه مشاوران سیاست خارجی بوش باشد. او به‌عنوان رئیس دانشگاه استانفورد، مسؤولیت بودجه‌ای ۵/۱ میلیارد دلاری دانشگاهی با ۱۴۰۰ عضو هیأت علمی و ۱۴ هزار دانشجو را به‌عهده داشت.

از موسیقی تا سیاست
كاندولیزارایس، متولد ۱۴ نوامبر ۱۹۵۴ در شهر بیرمنگهام ایالت آلاباما، نامش را از نام موزیسینی ایتالیایی به نام «كن دولچزا» وام گرفته، علاوه بر نواختن پیانو،عاشق تماشای فوتبال نیز هست. او مدرك دكترای علوم سیاسی‌اش را از مدرسه عالی مطالعات بین‌الملل دانشگاه دنور در سال ۱۹۸۱ دریافت كرد. او عضو فرهنگستان علوم و هنرهای ایالات متحده است و تاكنون مدارك دكترای افتخاری از كالج مورهاوس (۱۹۹۱)، دانشگاه آلاباها (۱۹۹۴) و دانشگاه نوتردام (۱۹۹۵) به او اعطا شده است.پیروزی جرج دبلیو بوش در انتخابات جنجالی سال ۲۰۰۰، انتصاب كاندولیزا رایس را به سمت مشاور امنیت ملی رئیس جمهوری درپی داشت. سمتی كه از او مؤثرترین زن سیاهپوست در تاریخ ایالات متحده می‌سازد.
در كابینه‌ای كه بوش چید و در كمتر از یك سال به كابینه جنگ بدل شد، رایس در كنار كالین پاول، وزیر امورخارجه و دونالد رامسفلد، وزیر دفاع در صف اول قرار گرفت تا این كابینه، حادثه ۱۱ سپتامبر و جنگ‌های افغانستان و عراق را از سر بگذارند.بوش از رایس به‌عنوان كسی نام می‌برد كه مسائل سیاست خارجی را به‌گونه‌ای تشریح می‌كند كه او می‌فهمد!سیاستمداران آمریكایی از رایس به‌عنوان موفق‌ترین مشاور امنیت ملی در تاریخ سیاسی ایالات متحده، پس از هنری كسینجر نام می‌برند.با اینكه تخصص او در سیاست خارجی در زمینه روسیه و بلوك شرق است، اما تجربیاتی هم درباره دیگر نقاط جهان دارد.در زمان ریاست جمهوری كلینتون، از منتقدان برجسته او به‌شمار می‌رفت و خواهان عقب‌نشینی نیروهای اتحاد ناتو از بوسنی و كوزوو بود. هنگام تبلیغات ریاست جمهوری بوش در سال ۲۰۰۰ نیز وعده می‌داد كه نیروهای آمریكایی از بالكان خارج خواهند شد و اروپا را به اروپاییان وا می‌گذارند.او همچنین وعده داده بود كه در زمان تصدی ریاست جمهوری بوش، ایالات متحده، قدرت نظامی‌اش را متوجه خلیج‌فارس، آسیا و دیگر نقاطی كه منافع ملی آمریكا اقتضا می‌كند، خواهد كرد.نكته جالب اینجاست كه رایس زندگی سیاسی‌اش را در نقش یك «دموكرات» آغاز كرد، اما با شكست سیاست‌های «جیمی كارتر» در افغانستان در سال ۱۹۸۲ به یك جمهوری‌خواه دوآتشه بدل شد.او مدت‌هاست كه بیش از هركس دیگری زمانش را با جرج بوش می‌گذراند، گذشته از جلسات رسمی، در اوقات فراغت و تفریح نیز با رئیس جمهوری است و دائم با او سخن می‌گوید، حتی هنگام تماشای فوتبال از تلویزیون! دیگر برای رایس، بوش و شغلش تمام زندگی‌اش هستند. او هیچ وقت ازدواج نكرد و پدرش را چند هفته پیش از پذیرفتن مسؤولیت از دست داد. اگرچه دایره محدودی از دوستان و اقوامش را هنوز حفظ كرده، اما اكثر آنان در جنوب آمریكا و یا در كالیفرنیا زندگی می‌كنند. او در واشنگتن، روابط اجتماعی خاصی ندارد و در آپارتمان حكومتی‌اش در مجموعه «واترگیت» زندگی می‌كند و دوستان اوقات فراغتش را جرج و لورا بوش تشكیل می‌دهند. با وجود آنكه رایس و بوش، زوج مناسبی به نظر نمی‌رسند، نقاط مشترك آنها، علایق مذهبی، عشق فوتبال و خوش مشربی و بذله‌گویی است. در دیدی وسیع‌تر هر دو احساس می‌كنند كه افراد را باید به خودی و غیرخودی تقسیم كرد و زندگی را در واژه‌های آدم‌های خوب و آدم های بد در می‌یابند. رایس نسخه‌ای از چاپ نخست كتاب «جنگ و صلح» را به زبان روسی دراختیار دارد و آن را دوبار خوانده است و شاید هیچ كتابی به اندازه این شاهكار تولستوی دوست نداشته باشد.بعضی می‌گویند كه در نوجوانی مادرش به او گفته بود كه او آنقدر زشت است كه هیچكس او را به همسری نخواهد گرفت و او با تكبر خاصی كه هنوز هم در سخن گفتن و نوشتنش به چشم می‌خورد، گفته بود كه من روزی رئیس جمهور ایالات متحده خواهم شد. اگرچه او هیچ‌گاه ازدواج نكرده است، اما هنوز هم علاقه‌اش را به ریاست جمهوری كتمان نمی‌كند و بسیاری او را نامزد حزب جمهوریخواه در انتخابات سال ۲۰۰۸ می‌دانند. جایی كه رقیب دموكرات او هم می‌تواند یك زن دیگر باشد: هیلاری كلینتون.

منبع : مجله گسترش صنعت