عوامل توسعه و دگرگونی بناهای شهر

با این حال هنوز شكل دیگری از روابط انسانی و گروهی وجود دارد كه سازمان ها را به یكدیگر ارتباط می دهد. عوامل توسعه بخش دولتی به صورت نهادهایی چون وزارت مسكن، شهرداری ها و سازمان های متفاوت در همان بدو تاسیس واسطه ای شكل گرفته اند. ابزارهای این نهادها در روند ساخت محیط شهری عبارتنداز: سرمایه گذاری پول دولت، تعیین سیاست های توسعه و كنترل سیستم برنامه ریزی كه خود از طریق روش مداخله مستقیم و مقررات شكل می گیرند. گاهی اوقات این دو روش بر اساس جنبه عقلایی، اجتماعی و به منظور كالایی شدن برخی خدمات و فضا ها و نیز بر اساس منطق ابزاری به كار گرفته می شود.
عوامل توسعه بخش خصوصی یك رشته سازمان های با تخصص روز افزون را در بر می گیرد. هدف اولیه این سازمان، یعنی توسعه و بازگشت بیشتر سرمایه هایشان، باعث شده تا بر ساخت مسكن به طور جدی تاكید و تمركز كنند. علاوه بر این عوامل كه ارزش مبادله را افزایش می دهند، سازمان هایی وجود دارند كه برای استفاده اعضای خود به ساخت مسكن می پردازند و در اینجا بر ایجاد ارزش استفاده تمركز می كنند. صنعت ساخت و ساز خصوصی، شامل توسعه دهندگان می شود، این گروه می تواند طیف گسترده ای را از افراد گرفته تا تعاونی های مسكن و شركت های گسترده در بر گیرد كه تجهیزات و كارشناس لازم مثل مشاوران و پیمانكاران را ارائه می كنند. این عوامل را ابتدا می توان بر اساس رابطه ای كه با منابع كنترل كننده دارند، طبقه بندی كرد. بنابراین، سرمایه گذاران نسبت به افرادی كه در زمینه محیط شهری كار می كنند بر طراحی محیط شهری تاثیر بیشتری دارند. به طور كلی، در یك چارچوب قانونی كه بخش دولتی تدوین كرده، صنعت توسعه، فضای شهری را از طریق دگرگون سازی عوامل توسعه، فن و دانش بهنگام و تصاویر متفاوت از محیط های ساخته شده دیگری شكل می دهد. با این حال، در شرایط كنونی و باز در عرف، تنش هایی هم در ساخت شهر دیده می شود؛ مثل تضاد میان ارزش مبادله و ارزش استفاده، تضاد میان مداخله بخشی و مقررات كه همگی به تقسیم بندی های مكانی و اجتماعی منجر خواهند شد.

منبع : روزنامه کیهان