سایه جنگ بر شهرهای اسرائیل

صدای ساز و آواز از رادیو و تلویزیون در تل آویو سكوت آزاردهنده در بیت المقدس و بندر خالی از سكنه حیفا. گزارشی كه در پی می آید تصویری است از آنچه این روز ها در شهر های مهم اسرائیل می گذرد.
این روزها اسرائیل در واقع در خطرناك ترین دوران تاریخ رژیم صهیونیستی به سر می برد. آن ۲۲ موشك اسكاد كه زمانی صدام حسین به سوی تل آویو شلیك كرد در مقایسه با روزانه ۱۵۰ موشك كاتیوشایی و با توجه به قدرت تخریبی و برد این موشك ها كه این روز ها از خاك لبنان و توسط حزب الله بر شهر های اسرائیل باریدن گرفته است، یك بازیچه به شمار می آید. البته این موشك ها هنوز به تل آویو نرسیده اند اما خطر آنها حداقل از جنبه های ذهنی و روانی بر فضای این شهر نیز سایه افكنده است: این مسئله در جای جای تل آویو و به دلیل وجود بی شمار تابلو هایی كه نشان دهنده مسیر رسیدن به پناهگاه ها است حس می شود و از آن گذشته آگهی های ترحیم و تسلیت برای كشته شدگان اسرائیلی كه در روزنامه جروزالم پست چاپ می شود نیز اتمسفر جنگ را به تل آویو هم كشانده است. اما ظاهرا مقامات تل آویو قصد دارند به هر صورت ممكن احساس امنیت را به ساكنان این شهر تزریق كنند. این روز ها در همه رستوران ها و اماكن عمومی تل آویو از تلویزیون و رادیو لاینقطع صدای ساز و آواز بلند است. مردمی هم كه در این مكان ها جمع می شوند با این سر و صدا همراهی می كنند و فقط به هنگام پخش اخبار موقتا ساكت می شوند و بلافاصله پس از پایان خبر ها آن خوش خیالی دروغین شروع می شود. این مردم گویی می خواهند با این شادی های ظاهری فكر خود را از واقعیت تهدیدكننده و چه بسا محتوم منحرف كنند.
اما برخلاف تل آویو در بیت المقدس و به ویژه بر مسجدالاقصی سكوتی بس آزاردهنده سنگینی می كند. زیرا دولت اسرائیل به بهانه مسائل امنیتی این محل مقدس و مهم مسلمانان را عملا تعطیل كرده است. به عقیده مقامات اسرائیلی به اصطلاح در انزوا قرار دادن این مكان مقدس جهانی از تاثیر شگرف آن بر افكار عمومی جهان می كاهد و رفته رفته آن مركزیت مهم را از این مكان سلب می كند. بدین ترتیب شهر بیت المقدس كه همواره نامش با مدارا همراه بوده است و همواره در گذشته های نه چندان دور یهودیان و مسیحیان و مسلمانان در آن به آرامی و صلح در كنار یكدیگر می زیسته اند، چندان از آن ویژگی همیشگی برخوردار نیست. بخش قدیمی بیت المقدس ظاهرا به سه كهكشان متفاوت تقسیم شده است. اصولا این به اصطلاح آرامش موجود در اسرائیل، امری فریب دهنده و گمراه كننده است. این سكوت در واقع همان وحشتی است كه در سال های اخیر و در ابعادی جدید و حال در جنگی روزبه روز گسترده تر، به سراغ اسرائیل آمده است. بسیاری بر این عقیده اند كه این جنگ ناگهان همچون بلایی آسمانی بر اسرائیل نازل شد و جالب آنكه سازمان جاسوسی موساد با آن همه ادعاهایش مبنی بر آنكه تكان هر برگی را در فلسطین و لبنان زیر نظر دارد، هیچ اطلاعی از حملات موشكی حزب الله نداشته است.
بسیاری از مردم اسرائیل این اتهام را متوجه دولت و مقام های امنیتی خود می كنند كه شش سال تمام حزب الله در جنوب لبنان مشغول حفر تونل و استقرار موشك بوده و حكومت آنها از این مسائل خبر نداشته است. حتی دولت لبنان هم شاهد این فعالیت ها بود جالب آنكه چه كسی می توانست تصور كند كه سنی ها و شیعیان كه در خاك عراق با یكدیگر جنگ می كنند، در لبنان دوش به دوش هم بر علیه اسرائیل بجنگند
شگفت آور اینكه حماس در نوار غزه همزمان با این جنگ، جبهه دیگری می گشاید و بدین صورت چنان با زمان بازی می كند تا نیروهای اسرائیلی را درگیركرده و در دراز مدت منجر به تضعیف دولت اسرائیل شود. اگر جامعه اسرائیل آن طور كه خود اسرائیلی ها ادعا دارند، جامعه ای مدنی باشد، پس محاسبه حماس و حزب الله كاملا درست بوده است زیرا هیچ جامعه مدنی نمی تواند در درازمدت این به اصطلاح آتش بازی های ناگهانی و مداوم را تحمل كند و دچار گسیختگی و فروپاشی و یا حداقل دچار ضعف نشود. این جنگ به هر صورت جنگی است بر سر اصول، جنگی نامتقارن میان دو فرهنگ. جنگی كه امروز اسرائیل را از درون می ساید و اسرائیل هم در مقابل این سایش دست بسته و ناگزیر و ناامید به نظر می رسد. كار به جایی رسیده است كه حتی آن جنبش صلح چندصد نفر از طرفدارانش را برای اعزام به جنوب لبنان، مسلح كرده است. جناح چپ اسرائیل هم دست از آن ادعاهای صلح طلبی برداشته و به عنوان بخشی از دولت ائتلافی این كشور وارد این هیاهو شده است. حتی روزنامه به اصطلاح لیبرالی چون «هاآرتص» هم این روزها از دولت اسرائیل می خواهد تا آتش بس زودهنگام را رد كرده و تا زمانی كه ساختارهای حزب الله نابود نشده است، اسلحه را زمین نگذارد. از نظر این روزنامه عقب نشینی از نوار غزه كه نشانه ای بود از صلح خواهی اسرائیل منجر به این شد كه حزب الله از آن به عنوان یك پیروزی نظامی یاد كرده و علیه اسرائیل اقدام كند.
ایدئولوژی صهیونیسم یعنی همان پدیده ای كه حزب الله برای مبارزه با آن به همراه مردم لبنان می جنگد، دیگر چندان كارایی ندارد. حزب الله عقیده دارد كه جنگ موسوم به جنگ با تروریسم حداقل در لبنان چیزی جز به خاك و خون كشیدن افراد غیرنظامی و كودكان توسط اسرائیل حاصلی ندارد و همین كشتارها است كه امروز فریاد اعتراض افكار عمومی جهان را بلند كرده است.
علاوه بر آن اسرائیل این روزها چه از نظر سیاسی و چه از نظر نظامی در لبنان كاملا ناشیانه و خام دستانه عمل می كند. با این حال دولت اولمرت با آگاهی به اینكه شارون سال های سال به خاطر حمله به لبنان مورد سرزنش بود نمی خواهد بیش از این خود را در این بدنامی جدید غرق كند. دنیا شاهد آن است كه بندری چون حیفا در این روزها و با وجود سالم ماندن زیرساخت هایش، از سكنه خالی شده است. هركدام از ساكنان حیفا درصورت امكان، فرار از این شهر به سوی جنوب و مركز اسرائیل و زندگی در كنار اقوامشان در آن مناطق را به ماندن در حیفا ترجیح می دهد. بنا به گزارش های موثق، تا به امروز حدود سیصدهزار اسرائیلی به دلیل حملات موشكی حزب الله فرار را بر قرار ترجیح داده اند و جالب آنكه این مسئله تا به حال در هیچ یك از گزارش های خبری نیامده است. این تعداد فراری و پناه جو تا به حال در اسرائیل سابقه نداشته است. البته شاید دلیل عدم توجه رسانه های بین المللی نسبت به این مسئله این باشد كه وضعیت فراریان و پناه جویان اسرائیلی برخلاف وضعیت مردم بی پناه لبنان، فاجعه بار نیست. اینكه در نیویورك یا بروكسل چه راه حل عاجلی برای جنگ فعلی در نظر گرفته شود، بی تردید برای یافتن كلید و جواب این معمای پیچیده و پیدا كردن راه حلی اساسی كفایت نمی كند. اسرائیلی ها هراس از آن دارند كه شاید این جنگ تازه نقطه آغاز فاجعه باشد و در مقابل این رزمندگان حزب الله و فلسطین هستند كه از این آغاز خشنود به نظر می رسند. بدین صورت جنگی كه چهارمین هفته خود را پشت سر می گذارد، می رود تا تبدیل به معمایی پیچیده شود. منبع: مركور

آندرئاس اولر
ترجمه: محمدعلی فیروزآبادی

منبع : روزنامه شرق