رمز موفقیت این است: چقدر گیر می‌دهید!؟

این سخنرانی از مجموعه سخنرانی‌هائی است که آنتونی رابینز برای جمعی از پرسنل خط تعمیر و نگهداری خطوط هوائی ATW و به دعوت مدیران این خطوط برای کاهش هزینه‌های تعمیرات و تقویت روحیه کاری مهندسان و تکنسین‌های فعال در این بخش ایراد نموده است.
▪آنتونی رابینز: من امروز با چند اصطلاح آشنا شدم که خیلی برایم جالب بود. یکی اصطلاح ”تحمل خطا“ بود. به این معنا که در سیستم‌های حساس و مهم مثل هواپیما همیشه هر وظیفه‌ای را حداقل به دو قسمت واگذار می‌کنند که یکی از آن دو قسمت نقش یک یدکی را به‌عهده دارد تا اگر احتمالاً قسمت اول از کار افتاد قسمت دوم ادامه کار را به‌عهده بگیرد و در نتیجه تحمل کل مجموعه در مقابل بحران‌ها و خرابی‌ها حداکثر شود. اتفاقاً من هم همیشه به همسرم می‌گویم که پس‌اندازهایمان را روی یک زمینه خاص قفل نکنیم و در یک حساب خاص نگه نداریم که حالا می‌فهمم بی‌آنکه بدانم داشتم میزان تحمل خرابی اقتصاد خانواده را بالا می‌بردم.
اصطلاح بعدی تشخیص خرابی و رفع خرابی در حداقل زمان ممکن است که متوجه شدم شما برای این‌کار دفترچه‌های مخصوصی دارید که همزمان اطلاعات آن داخل کامپیوترها هم ذخیره شده است و مسیرهائی هست که با سرکشی به آنها می‌توانید خطا را در آن مسیرها ردیابی و شکار کنید که این بحث شکار خرابی هم برایم خیلی جالب بود. یعنی همان‌طوری که شکارچی اردک می‌داند کجا کمین کند تا ارد‌ک‌های سرگردان را به موقع شکار کند، شما هم دقیقاً می‌دانید کجا به کمین خرابی بنشینید.
اصطلاح سوم هم اصطلاحی بود به اسم قابلیت اطمینان که یکی از متخصصان گفت به خاطر حساسیت موضوع تعمیر و نگهداری از قطعاتی استفاده می‌شود که نرخ خرابی آنها بسیار پائین باشد. اما موضوع بحث ما امروز چیزی است به نام سماجت و گیر دادن!
از سرمهندس بخش تعمیرات پرسیدم اگر با همه این روش‌ها و دستورالعمل‌های دقیق و گام به گام باز هم به‌دلیلی خرابی پیدا نشد چه می‌کنید!؟ و او جواب داد آنقدر گیر می‌دهیم تا پیدا شود. خرابی چاره‌ای جز پیدا شدن ندارد! چرا که اگر پیدا نشود هواپیما نمی‌تواند از زمین بلند شود! و کل شرکت ورشکست می‌شود“.
دوستان گفتند که این سرمهندس از لحاظ مالی دچار مشکل است و خانواده‌اش هم در آستانه از همپاشی است و من در تعجبیم که چنین آدمی با این روحیه سمج و شکست‌ناپذیر چه‌طور ممکن است از پس مسائل بسیار ساده‌تری مثل کسب درآمد بیشتر در زندگی و با حفظ تشکیلات خانواده برنیاید. و جوابی که برای آن دارم فقط یک جمله است: ”او در این مواقع کم گیر می‌دهد!“ و علت شکست او در این جبهه‌ها هم همین است: کم گیر دادن!“
مهم این نیست چقدر دانش دارید. مهم این نیست چقدر عشق و علاقه برای رسیدن به هدف در دلتان موج می‌زند. حتی مهم نیست که قبل از این چند میلیون واحد تلاش و زحمت کشیده‌اید. در حالی که همه اینها بسیار مهم هستند اما یک چیز دیگر هم هست که اگر نباشد کمترین تندبادی می‌تواند تمام این عشق و زحمت را آزمون‌گیر کند و آن چیز که هنگام مواجهه با موانع ناامیدکننده و بازدارنده ما را به جلو می‌راند چیزی نیست جز میزان مساجد و پافشاری و به زبان ساده مقدار ”پافشاری و گیری“ که به موضوع می‌دهیم.
من خودم آدم یادگیر و سمجی هستم. همسرم می‌گوید خدا نکند تونی به چیزی گیر دهد، دیگر محال است که به آن نرسد حتی اگر بخواهم همین هفته با رئیس‌جمهور ملاقات داشته باشم. آنقدر این در و آن در می‌زنم و راه‌حل امتحان می‌کنم تا بالاخره موفق شوم! حتی اگر هزار بار زمین بخورم باز هم برای هزار و یکمین بار از جا برمی‌خیزم و اصلاً هم برایم مهم نیست که هزار بار قبلاً زمین خورده‌ام. و این گیر دادن و سمج بودن بخشی از خصوصیت رفتاری و ذاتی من شده است و جالب اینجاست که نه تنها من، بلکه هر آدم موفقی که تا به حال دیده‌ام این خصوصیت در وجودش موج می‌زند.
وقتی هدف، روشن و شفاف مشخص شد و انسان از درست بودن مسیری که انتخاب کرده و از صحیح بودن تصمیمش مطمئن شده دیگر نوبت گیر دادن فرا می‌رسد و این گیر و سماجت و سرسختی باید آنقدر ادامه پیدا کند تا ما را به مقصود برساند. دیگر در این میان راه دومی وجود ندارد. ”باید به جواب برسیم! و جواب چاره‌ای جز ظاهر شدن ندارد!“ یعنی همان‌طوری که سرمهندس گفت: ”خرابی چاره‌ای جز پیدا شدن ندارد! باید پیدا شود! به هر قیمتی که هست! اگر لازم باشد میلیون‌ها بار دوباره مسیر را از ابتدا و قطعه به قطعه وارسی می‌کنیم. خرابی باید پیدا شود. این را سماجتی که داریم تعیین می‌کند!“ و من تا امروز هیچ چیزی را ندیده‌ام که در مقابل گیر و سماجت و یکدندگی آدم‌های موفق بتواند مقاومت کند.
اما نکته اینجا است که از کودکی با بچه‌های کله‌شق و سمج معمولاً برخورد مناسبی نمی‌شود. وقتی هم که کمی بزرگتر می‌شویم با گذاشتن صفاتی مثل متعصب و لجوج و یکدنده مفهوم زیبائی مثل گیر دادن پست شمرده می‌شود. حال آنکه چنین نیست و گیر دادن و تسلیم نشدن و از پا نشستن زمین تا آسمان، یا تعصب کورکورانه و لجبازی چشم و گوش بسته تفاوت دارد.
سرمهندس باید برایش حفظ کانون خانواده به اندازه یافتن خرابی در هواپیما مهم باشد. باید همان‌طوری که از شکست در یافتن و رفع خرابی ناامید نمی‌شود، از شنیدن جواب منفی در محیط خانواده تسلیم شرایط نشود و اجازه ندهد که سرنوشت زندگی زناشوئی‌اش در مسیر جدائی و نابودی کشیده شود. او برای حفظ حریم خانواده باید گیر دهد. سمج باشد و حتی اگر لازم آید با سماجت مستمر حتی فکر جدائی را از ذهن طرف مقابل پاک کند. حتی اگر اوضاع بر وفق مراد پیش نرفت و اتفاق جذابی رخ داد باز هم باید تلاش کند تا دوباره کانون خانواده را به‌جای اولش برگرداند. این جور گیر دادن شاید برای خیلی‌ها سبک کردن و بی‌اعتبارسازی و خرد شدن شخصیت معنا دهد، اما در واقع نمایشگر چیزی بسیار والاتر و ارزشمندتر است که من آن را ”اراده موفقیت حتمی“ می‌نامم. در واقع شخص موفق با این شکل گیر دادن نشان می‌دهد که تصمیم به موفق شدن گرفته و این تصمیم نیز از اعماق وجودش و به‌طور جدی و به شکلی ماندگار و تغییرناپذیر اتخاذ شده است.
آیا فکر می‌کنید موانع سر راه آدم‌های بزرگ و موفق، یا موانعی که مقابل من و شما ظاهر می‌شود فرق دارد!؟ بدانید که اصلاً چنین نیست!
آدم‌هائی که الآن آنان را موفق و کامیاب می‌دانیم در واقع در هر روز زندگی‌شان با موانعی به مراتب سخت‌تر و عظیم‌تر از موانع زندگی ما برخورد می‌کنند. اما این اشخاص همیشه موفق، نسبت به ما یک تفاوت اساسی دارند و آن این است که اراده عبور از مانع در آنها به هیچ وجه کمرنگ و ضعیف نمی‌شود. برعکس آنها با دیدن مانع، سرسخت‌تر و مقاوم‌تر از موانع زندگی ما برخورد می‌کنند. اما این اشخاص همیشه موفق، نسبت به ما یک تفاوت اساسی دارند و آن این است که اراده عبور از مانع در آنها به هیچ‌وجه کمرنگ و ضعیف نمی‌شود. برعکس آنها با دیدن مانع، سرسخت‌تر و مقاوم‌تر می‌شوند و نیروی سرسختی و گیر دادن آنها صد چندان می‌شود. آدم‌های معمولی وقتی به مانع برمی‌خورند و اولین زخم بر جسم و روحشان وارد می‌شود، سریع روی زمین می‌نشینند و به راه‌های عقب‌نشینی و فرار و تغییر مسیر و حتی تسلیم فکر می‌کنند ولی فرد موفق و سمج و گیر دهنده برعکس با وجود زخمی که به او وارد شده بلافاصله از جا برمی‌خیزد و راه دیگری برای حمله به مانع را پیدا کرده و حمله را تکرار می‌کند او گیر می‌دهد و زمین می‌خورد. گیر می‌دهد و باز زمین می‌خورد تا سرانجام راهی می‌یابد و سینه‌خیز و زخمی خودش را به آن سوی مانع می‌رساند. بعد از جا برمی‌خیزد و دوباره اراده جلو رفتن و پیشروی را در وجود خود زنده می‌سازد و به پیش می‌رود و سرانجام به مقصود خود می‌رسد و موفق می‌شود.
سرمهندس و یا هرکدام از شما در امور مالی زندگی خود نیز می‌توانید با همین روش گیر دادن و از پا نشستن و تسلیم نشدن به پیشرفت‌های بزرگی نائل شوید. شما می‌توانید همین الان اراده ثروتمند شدن را با مشخص کردن دقیق میزان ثروتی که می‌خواهید و زمانی که برای رسیدن به این ثروت در نظر دارید، در دل خود به‌صورت یک تصمیم درونی و جدی بگردانید و بعد مصرانه و امیدوارانه و با سماجت و به زبان ساده یا گیردادنی پایان‌ناپذیر به سمت هدف مشخص و آرمانی خود پیشروی کنید. آدمی که گیر می‌دهد تسلیم نمی‌شود و از رو نمی‌رود. او بعد از هر زمین‌خوردنی بلافاصله قد راست می‌کند و دوباره پیشروی به سمت هدفش را آغاز می‌نماید. او موفق است نه به این خاطر که دانش زیادی دارد و یا هدف متعالی انتخاب کرده است. بلکه موفق است چون گیر می‌دهد و سمج و مصمم حتی برای لحظه‌ای به واگذاری میدان نمی‌اندیشد. موانع چاره‌ای جز کنار رفتن از مقابل این سمج‌های گیردهنده ندارند. همان‌طوری که به قول سرمهندس خرابی چاره‌ای جز آشکار شدن ندارد. سرمهندس گفت اگر خرابی پیدا نشود هواپیمائی پرواز نخواهد کرد و این شرکت هواپیمائی کاملاً ورشکست می‌شود. پس به همین خاطر خرابی چاره‌ای جز پیدا شدن ندارد. در زندگی عادی نیز شما باید با مشکلات و موانع به همین شکل برخورد کنید. روبه‌روی مشکل بایستید و با اطمینان و اقتدار بگوئید که با تمام توان و اراده خود قصد کرده‌اید تا از مانع عبور کنید و حاضرید در این مسیر هزاران بار زمین خوردن را تجربه کنید. به مانع مقابلتان بگوئید که تعداد زمین خوردن‌ها اصلاً برایتان مهم نیست. در عوض با سماجت و گیر دادن‌های مستمر خود به مشکل و مانع مقابلتان این اطمینان را می‌دهید که سرانجام روزی از آن عبور خواهید کرد. به‌محض اینکه چنین خصیصه‌ای را در وجود خود نهادینه سازید مسیر موفقیت مستمر و دائمی شما هموار خواهد شد و شما به‌صورت یک انسان همیشه موفق درخواهید آمد.

مجموعه سخنرانی‌های منتشرنشده آنتونی رابینز
حمید کوثری

منبع : مجله موفقیت