صادقانه با خطاهای مان روبه رو شویم

درباره اعتماد به نفس و اهمیت آن در زندگی فردی و اجتماعی ، بسیار خوانده و بسیار شنیده ایم. اعتماد به نفس در هر فرد، تصویری است از همه زندگی گذشته او ، تصویری که قرار است او از هم اکنون برای آینده ترسیم کند. اعتماد به نفس ، چیزی نیست جز مجموعه شکست ها و موفقیت های فرد و ارزیابی آنها. در نتیجه ، اعتماد به نفس در هر فرد ، تصویری است که او از خود دارد ، تصویری که یک شبه حاصل نشده است و بنابراین در یک شب نیز نمی توان آن را دگرگون کرد. در این جا نمی خواهیم درباره اهمیت اعتماد به نفس و نحوه شکل گیری آن سخن بگوییم ، بلکه می خواهیم راهی برای بهبود و افزایش آن ارائه کنیم و پیشنهادهایی برای پدید آوردن اعتماد به نفس کامل عرضه نماییم!
۱) با خودتان روبه رو شوید
اولین شرط افزایش اعتماد به نفس ، آن است که دقیقا با خودتان روبه رو شوید و ببینید که خودتان را چگونه ارزیابی می کنید ، چه نمره ای به خودتان می دهید و کدام جنبه ویژگی خود را بیشتر یا کمتر می پسندید. بدون چنین ارزیابی ای از خود و رویارویی با خویشتن ، هر کوششی نافرجام خواهد ماند.
۲) نیازمند زمان و کوشش هستید
دومین نکته آن است که اعتماد به نفس یا تصویری که از خودتان دارید ، محصول سالیان گذشته زندگی شماست و تغییر و اصلاح آن نیز نیازمند زمان و کوشش است. این سخن ، به معنای ناامید ساختن افراد نیست ، بلکه بدین معناست که شناخت واقعیت ، در این جا بسیار ضروری است. مهم آن است که واقعیت را آن گونه که هست ، بشناسیم و سپس در پی اصلاح آن برآییم. سفرهای طولانی نیز با گام های نخستین آغاز می شوند.
۳) هر حرکتی موثر است
سومین نکته آن است که هر حرکت ما و هر روز که از زندگی ما می گذرد ، می تواند گامی به سوی کسب اعتماد به نفس کامل باشد. فراموش نکنید که هنوز شخصیت آرمانی و فردایی شما آفریده نشده است ، چرا که هنوز فردا در راه است. بنابراین همساز با زمان و زندگی می توانیم الگوهای شخصیتی خود را دگرگون کنیم و اعتماد به نفس مطلوب خود را کسب کنیم.
● خلق تصویری برای آینده
حال با توجه به این چند نکته ، به توصیه هایی اشاره می کنیم که می تواند به شما کمک کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهید و تصویر مطلوب خود را بیافرینید. آینده چیزی نیست جز اندیشه های شما و کوشش برای آفریدن آنها و جامه عمل پوشاندن به آنها.
● گذشته را بپذیرید ، آینده را دگرگون کنید
گذشته را به هیچ وجه نمی توان تغییر داد، اما آینده هنوز آفریده نشده است. در حقیقت آینده چیزی نیست جز اندیشه های شما و کوشش برای آفریدن آنها و جامه عمل پوشاندن به آنها.
نخستین گام در راستای کسب اعتماد به نفس ، پذیرش همین واقعیت ساده است.
از آن جا که گذشته ، گذشته است و آن را به هیچ روی نمی توان دگرگون ساخت ، بنابراین نباید چندان به آن دل بست. البته مقصود ، درس نگرفتن از خطاها و شکست های گذشته نیست (چرا که این کار ، خود، قدم بلندی است برای رشد خویشتن)، بلکه مقصود آن است که در بند گذشته نباشیم و آن قدر خطاهای گذشته خود را بزرگ نکنیم که ما را از دیدن آینده باز دارد.
به جای این نگاه گذشته نگر ، می توان عاقلانه به گذشته نگریست و پس از ارزیابی آن ، بر آینده متمرکز بود و وقت خویش را صرف چیزی کرد که توان آفریدن و دگرگون ساختن آن را داریم.
۱) گاهی به خود لبخند بزنیم
ما غالبا وقت و فکر خود را صرف گذشته می کنیم و در همان فضا زندگی می کنیم و در نتیجه ، آینده خویش را نیز براساس همان گذشته ای که از آن گریزان هستیم ، می آفرینیم ، در صورتی که باید این نگرش را تغییر داد و با نگاهی تازه به خود و تجربیات گذشته خویش و قابلیت های خود نگریست.
این کار در آغاز، دشوار می نماید اما با کمی تمرین می آموزیم که صادقانه با خطاهای خود رو به رو شویم و حتی اگر لازم شد، فیلسوفانه بر خویشتن بخندیم ، بی آن که خود را تحقیر کرده باشیم.
۲) محدودیت های خود را بشناسیم
لازم نیست که هر یک از ما در همه زمینه ها سرآمد دیگران و به اصطلاح ، در همه عرصه ها نفر نخست باشد. این کمال طلبی افراطی و این گونه انتظار داشتن از خویشتن ، ریشه در نشناختن خود دارد و آن روی سکه بی اعتمادی است.
کسی که خود را در آینه واقعیت دیده است ، توانایی های خود را در کنار ضعف های خود ، پذیرفته است و به همین دلیل ، اعتماد به نفس پیشرفته ای دارد.
برای مثال ، چنین کسی ممکن است خود را در ریاضیات فوق العاده ، در ادبیات متوسط و در ورزش ضعیف بداند. او با دانستن این سه واقعیت ، دیگر نه خود را می فریبد و نه به خود لطمه می زند ، می داند که در کجا سرمایه گذاری کند و در چه مسائلی خود را بیازماید و محک بزند.
پذیرش محدودیت های خویش ، روی دیگر سکه شناخت و پذیرش توانایی و قابلیت های خویش است. به توانایی ها و استعدادهای خود ارزش دهید و آنها را دست کم نگیرید و بدانید شما اشرف مخلوقات هستید و برای آینده نیز تصمیمات جدیدی بگیرید.
اگر شخصی بی آن که ارزیابی درستی از خود داشته باشد ، بخواهد در همه عرصه ها نفر او ل باشد ، بی شک در همه عرصه ها عقب خواهد افتاد.
یکی از کسانی که نخست تصور غلطی از خود داشت و می خواست در همه حال نفر اول باشد ، اما بعدها توانست بر این خصلت کمال طلبی افراطی خود پیروز شود ، می گوید:
من دل مشغول کیفیت زندگی ام هستم. می خواهم سخت کار کنم ، اما نمی خواهم که در هر زمینه ای چنان سخت کار کنم که هیچ کاری خوب از آب در نیاید و من دچار احساس شکست خوردگی شوم.
بنابراین ، پذیرش محدودیت های خویش ، روی دیگر سکه شناخت و پذیرش توانایی و قابلیت های خویش است.
● شما بهترین داور برای خودتان هستید
با ضعف های خویش نیز چون قاضی عادل رفتار کنید ، یا به تعبیر بهتر ، همچون پزشکی باشید که می خواهد بیماری را درمان کند.
لازم نیست که به خاطر وجود ضعفی در خود ، از خودتان متنفر باشید و به سبب آن ضعف ، خود را تحقیر کنید. کافی است بخواهید که آن ضعف نباشد و درمان شود. بنابراین همچون ناظر بی طرفی ضعف های خود را به همان اندازه که اهمیت دارند ، ببینید و به تدریج آنها را برطرف سازید.

آذر حاجی عباس تبریزی

منبع : روزنامه جوان