دام سازمان های انسان دوست در سودان؟

اشتباه بزرگی كه دولت مرتكب شد( با حسن نیت) اجازه دادن به ورود تعداد زیادی از سازمان های به اصطلاح انسان دوست به ایالت دارفور به هنگام شعله ور شدن جنگ میان گروه های مسلح (حمایت شده از سوی كشورهای همجوار و نیروهای بین المللی و بحران آفرینان) بود و این همانی است كه امروز دولت سودان به دلیل همان اشتباه با قطعنامه های شورای امنیت و مواضع كشورهای آفریقایی و دادگاه های بین المللی روبه رو شده است... قضیه، همانند كشاندن دولت عراق به جنگ با ایران و تجاوز به كویت، كاملاً از پیش تنظیم شده بود... سازمان های اطلاعاتی بین الملل به دولت فشار می آورند كه همه اقدامات رسمی را برای كسانی كه خدمات انسانی می دهند لغو كند و قوانین گمركی نیز كه دست و پاگیر است را نادیده بگیرد... به دلیل همان فشارها، دولت، مرزها، فرودگاه ها و ... را برای آن سازمان های مشكوك گشود تا این كه آن ها به دارفور برسند بدون این كه كمترین نظارتی بر آن ها صورت پذیرد و همین سازمان های انسان دوست وقتی احساس كردند كه كمترین نظارتی بر آن ها نیست، نامه ها و پیام های مورد نظر جهت بحران آفرینی را به مراكز مربوطه ارسال می كردند.
دومین اشتباه دولت این بود كه وقتی كه خطرآفرینی این سازمان ها را درك كرد، علیه آن ها به اقدامات فوری و قطعی دست نزد و فقط برخی از آن ها را از كشور بیرون راند ولی همین سازمان ها پیش از ترك كشور، تعداد زیادی از «مزدورانی» كه وقتی «دلارها» را می بینند آب دهانشان جاری می شود و خود را نیز فراموش می كنند را برجای گذاشتند. این مزدوران باقی ماندند و اطلاعات لازم را به همان سازمان های انسان دوست می دادند و صد البته مزدوران سودانی این گونه عملیات را «خرید و فروش» و عاملی برای گذران زندگی تلقی می كردند!
همه داستان به این برمی گردد كه تعداد كمی از مردم به سلاح دست یافته اند و به فرهنگ منطقه كه فرهنگی آلوده به بحران می باشد دچار شده اند و این امر در واقع نتیجه درگیری های منطقه ای در چاد و آفریقای مركزی و برخی كشورهای صحرای عربی می باشد.
وقایعی كه در سودان می گذرد بی شك حتی اگر دموكراسی در این كشور به وجود آید از آن جا كه این گروه ها هم از نظر مادی و هم لجستیكی و حتی تبلیغاتی به خارج وابسته هستند، همچنان بحران ها ادامه خواهد داشت و با توجه به همین وضعیت باید گفت كه حال كه حمل سلاح و دریافت كمك از خارج امكان پذیر است، بحران ها همچنان ادامه خواهد داشت، مگر این كه همه ما دست در دست یكدیگر نهیم و امنیت و وحدت ملی و دین خود را حفظ كنیم و همه برای رسیدن به آرامش یك روند مطمئن و یك مسیر سالم را انتخاب كنیم!

منبع: الشرق چاپ قطر
نویسنده: محیی الدین نیتاوی

منبع : روزنامه ایران