مارلون براندو

براندو، متولد سال۱۹۲۴ در اوهاما، نبراسکا، قبل از بازی در "اتوبوسی به نام هوس" از الیاکازان ، در نسخه تئاتری همین فیلم ، اثر استانلی کووالسکی در برادوی ظاهر شده بود. شخصیت براندویی با این فیلم ( اتوبوسی به نام هوس) به ظهور رسید« مرد یاغی و بدوی وبی ثباتی که همه چیز را برای خود می خواست». معهذا ، رنگین نامه هایی که این کلیشه را پروبال می دادند ، نقش های متفاوت دیگری را که این بازیگر «سبک دار» ایفا کرده بود ، ندید می گرفتند:
▪ آدم افلیج مردان ( ۱۹۵۰ ، اولین فیلم او)
▪ انقلابی مکزیکی در " زنده باد زاپاتا" ۱۹۵۲
▪ مارک آنتونی در " جولیوس سزار" ۱۹۵۳
▪ سردسته اوباش موتورسوار در" وحشی" ۱۹۵۴
به یادماندنی ترین نقش او در اوایل کار در فیلم " در بارانداز ۱۹۵۴" بود. اینجا نیز وی نقش مردی طبعا خشن و بی ثبات را ایفا کرد ، ولی درونمایه های عطوفت و آسیب پذیری را در شخصیت وی به خوبی نشان داد و با این ترتیب یکی از عالی ترین بازی های سینمایی را ارائه کرد.
براندو هیچگاه احساس تحقیرش را نسبت به حرفه خود پنهان نکرده: شاید این تحقیر بیشتر متوجه جنبه تجاری صنعت سینماست تا خود بازیگری ، ولی این امر منجر به بی خیلی و نتیجتا چند کار خراب شده است:
▪ Desiree دزیره ۱۹۵۴
▪ چای خانه ماه اوت ۱۹۵۶
▪ سایونارا ۱۹۵۷
▪ قصه های شبانه ۱۹۶۴
▪ فیلم " کندی Candy " در سال ۱۹۶۸
اما کثرت نقش های او گیج کننده است:
از شکسپیر تا موزیکال ، از درام تا کمدی . در " مردها و عروسک ها" در نقش اسکای مسترسون همه را مجذوب کرد. در " شورش در کشتی بونتی" نقش فلچرکریسچن ضعیف النفس را داشت. ساخت " بونتی " مصادف بود با قطع پیوند براندو با صاحبان هالیوود که از تاخیرهای طولانی در کار فیلم گله داشته و مدعی بودند که ناز و اداهای براندو مسبب آن است. حال چقدر این ادعا صحت داشته و روایت براندو از این ماجرا چه می باشد نکاتی است که همچنان در پرده ابهام است زیرا که این بازیگر به تدریج از افکار عمومی کنار کشیده و اغلب اوقات را در هاوایی می گذراند.
در ۱۹۶۰ " سربازهای یک چشم" را کارگردانی کرد و در " تعقیب" و " انعکاس در چشمان طلایی" بازی کرد ، و سپس در ۱۹۷۲ در نقش دون کورلئونه در " پدرخوانده" ظاهر شد. هنگامی که آکادمی اسکار اورا به عنوان برنده برگزید ، وی زن سرخپوستی را برای گرفتن جایزه ، از جانب خود مامور کرد تا به این وسیله توجه عمومی را به وضع رقت بار سرخپوستان آمریکایی جلب کند. وی روز به روز بیشتر معطوف مسائل و مشکلات بشری شده و فیلم های اخیر او نشانگر این گونه تمایلات سیاسی و اجتماعی اوست:
اینک آخرالزمان ، فرمول و فصل سفید خشک.
براندو اینک عنوان بازیگر « متدیست و صاحب سبک » و افتخار همراهی با استنلی کووالسکی را پشت سر نهاده و در عالم حرفه ای که خود به آن چندان ارجی نمی نهد صاحب مقامی خدایگونه است!
● جایزه اسکار
▪ نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۱۹۵۱ به خاطر " اتوبوسی به نام هوس".
▪ نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۱۹۵۲ به خاطر"زنده باد زاپاتا".
▪ نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۱۹۵۳ به خاطر" جولیوس سزار".
▪ برنده اسکار بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۵۴ به خاطر " One The Waterfront".
▪ نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۱۹۵۷ به خاطر" سایونارا".
▪ برنده اسکار بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۷۲ به خاطر" The Godfather".
▪ نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۱۹۷۳ به خاطر" آخرین تانگو در پاریس".
▪ نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۱۹۸۹ به خاطر" A Dry White Season".
مارلون براندو ستاره افسانه ای سینما روز جمعه ۲ ژوئیه در سن ۸۰ سالگی پس از مدتها بیماری در بیمارستانی در لس آنجلس درگذشت.
او در سال ۱۹۲۴ در ایالت نبراسکا به دنیا آمد. مادرش الکلی بود و پدرش زنباره ای که در کودکی خانواده اش را ترک گفت.
براندو مدتی مدرسه نظامی رفت و بعد به کارهای مختلفی مشغول شد و نهایتا برای شرکت در کلاسهای بازیگری راهی نیویورک شد و نزد استادش، استلا آدلر متد استانیسلاوسکی را آموخت.
مدتی بعد براندو به مدرسه بازیگری "اکتورز استودیو" که الیا کازان آن رامی چرخاند، راه پیدا کرد و در آنجا زیر نظر لی استراسبرگ متد اکتینگ( روشی که بازیگر برای اجرای نقش باید مدتی آن نقش را زندگی کند) را تکمیل کرد.
اوپیشکسوت سبکی معروف به "متدی" بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانند جیمز دین و مونتگومری کلیفت و سالها بعد پل نیومن، داستین هافمن و رابرت دونیرو با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.
بازی او در نقش استنلی کووالسکی در نمایش اتوبوسی به نام هوس نوشته تنسی ویلیامز و به کارگردانی الیا کازان در سال ۱۹۴۷ او را به یکی از بازیگران معتبر صحنه تئاتر آمریکا تبدیل کرد.
نخستین حضور براندو بر پرده سینما بازی در فیلم مردان ساخته فرد زینه مان در سال ۱۹۵۰بود. او برای آماده کردن نقشش در این فیلم بیش از یک ماه خود را در بیمارستان بستری کرد. کاری که از دید بسیاری از بازیگران مجرب آن دوران مانند لارنس الیویه یا کلارک گیبل حماقت محض محسوب می شد.
براندو در سال ۱۹۵۲ در نسخه سینمائی نمایشنامه اتوبوسی به نام هوس در کنار ویوین لی بازی کرد که به عنوان یکی از بهترین آثار سینمائی آمریکا شناخته می شود.
او در سالهای دهه ۱۹۵۰ در کنار جیمز دین و مونتگمری کلیفت به یکی از ستاره های مشهور هالیوود بدل شد.
شهرت او در سالهای پایانی دهه ۱۹۶۰ کمی افول کرد اما در دهه ۱۹۷۰ با درخشش در فیلم پدرخوانده بار دیگر نامش بر سر زبانها افتاد.
اما مهمترین نقشی که در ابتدای فعالیت سینمائی اش بازی کرد فیلم در بارانداز ساخته الیا کازان بود که نخستین اسکار را برای براندو به ارمغان آورد.
اما بازی درخشان براندو در فیلم پدرخوانده در سال ۱۹۷۲ شاید ماندگارترین نقش سینمائی باشد که یک بازیگر در طول تاریخ سینما بازی کرده است.
فرانسیس فورد کاپولا کارگردان پدرخوانده برای متقاعد کردن تهیه کنندگان فیلم برای انتخاب براندو تلاش زیادی کرد چرا که عقیده داشتند زمان این بازیگر دیگر گذشته است.
براندو برای بازی در این نقش دومین اسکار را بدست آورد که به نشانه اعتراض به نوع به تصویر کشیدن سرخپوستها درهالیوود، از پذیرفتنش سر باز زد و به جای خود یک دختر سرخپوست را برای گرفتن جایزه به روی صحنه فرستاد.
پس از پدرخوانده دوباره نام براندو در جهان سینما مطرح شد. پس از این بود که براندو در فیلمهای مطرحی مانند آخرین تانگو در پاریس، اینک آخر الزمان و آبگیرهای میسوری بازی کرد.
نقش کوتاه او در انتهای فیلم اینک آخرالزمان نیز از به یاد ماندنی ترین نقشهای تاریخ سینماست.
براندو برای بازی در نقش کوتاهی در فیلم سوپرمن بالاترین دستمزد آن زمان را گرفت.
در سال ۱۹۹۱ یکی از یازده فرزند براندو به جرم قتل دوست خواهرش به پنج سال زندان محکوم شد.
مدتی پیش مجله Premiere چاپ آمریکا، در یک رای گیری نقش دون کورلئونه( با بازی براندو) در فیلم پدرخوانده را به عنوان ماندگارترین شخصیت تاریخ سینما برگزید.
براندو یک بار هم در مقام کارگردان در پشت دوربین قرار گرفت. این فیلم سربازهای یک چشم نام داشت که در سال ۱۹۶۱ ساخته شد.
در آخرین فیلم، براندو داشت نقش خودش را بازی کرد. نام این فیلم که به تازگی ساخته شده است برادوی : عصر طلائی است.
براندو هفت بار نامزد دریافت اسکار شد که دوبار به او تعلق گرفت.
● فیلم نگاری :
▪ مردان ۱۹۵۰
▪ اتوبوسی به نام هوس ۱۹۵۱
▪ زنده باد زاپاتا ۱۹۵۲
▪ جولیوس سزار ۱۹۵۳
▪ دزیره ۱۹۵۴
▪ وحشی ۱۹۵۴
▪ در بارانداز ۱۹۵۴
▪ مردها و عروسكها ۱۹۵۵
▪ چایخانه ماه اوت ۱۹۵۶
▪ سایونارا ۱۹۵۷
▪ شیرهای جوان ۱۹۵۸
▪ فراری ۱۹۵۹
▪ سربازهای یك چشم ۱۹۶۱
▪ شورش در كشتی بونتی ۱۹۶۲
▪ آمریكایی پلید ۱۹۶۳
▪ داستان تختخواب ۱۹۶۴
▪ نام رمز مریتوری ۱۹۶۵
▪ آپالوزا ۱۹۶۶
▪ تعقیب ۱۹۶۶
▪ دیدار مارلون براندو ۱۹۶۶
▪ كنتسی از هنگ كنگ ۱۹۶۷
▪ انعكاس در چشم طلایی ۱۹۶۷
▪ كندی ۱۹۶۸
▪ بسوزان ۱۹۶۹
▪ شب روز بعد ۱۹۶۹
▪ پدرخوانده ۱۹۷۲
▪ ولگرد نیمه شب ۱۹۷۲
▪ آخرین تانگو در پاریس ۱۹۷۳
▪ آبخیزهای میسوری ۱۹۷۶
▪ سوپرمن ۱۹۷۸
▪ اینك آخرالزمان ۱۹۷۹
▪ نبرد برای آمازون ۱۹۷۹
▪ فورمول ۱۹۸۰
▪ فصل سپید و خشك ۱۹۸۹
▪ فرش من ۱۹۹۰
▪ كریستوفر كلمب ۱۹۹۲
▪ جیمی هالیوود ۱۹۹۴
▪ دون ژوان دو ماركو ۱۹۹۵
▪ جزیره دكتر مورو ۱۹۹۶
▪ شجاع ۱۹۹۷
▪ پول مفت ۱۹۹۸
▪ امتیاز ۲۰۰۰

منبع : ایران کلاسیک