جشن زمستانی صلح در کاخ هنرهای زیبای سانفرانسیسکو

جشن زمستانی صلح که به همت سازمان غیرانتفاعی بیاند پرشیا (آنسوی ایران) جمعه شب، ۷ دسامبر در کاخ هنرهای زیبای شهر سانفرانسیسکو برگزار شد، یکی از تلاش های جامعه ایرانی برای ارائه چهره صلح طلب و فرهنگ دوست ایرانی ها بود.
لاله ولش-شاپرکی که به همراه امیر سلامت بیاند پرشیا را راه اندازی کرده اند، مهمترین هدف خود را تشویق هنرمندان ایرانی مهاجر در آمریکا و ارائه آثار آنها برای مخاطبان ایرانی و غیر ایرانی می دانند.
این جشن با اجرای موسیقی از ارژنگ راد، حامد نیک پی و گروه کیوسک برگزار شد. همچنین شیلا وثوق (کمدین) و مریم صیاد مجریان برنامه بودند.
در جشن صلح، ایرانی های فعال در شهرداری سانفرانسیسکو از جمله راس میرکریمی، آشا صفایی و دکتر الهه انسانی حضور داشتند.
راس میرکریمی ( مادرش روس و پدرش ایرانی)، یکی از مدیران شورای شهر سانفرانسیسکو و کسی است که مراسم نوروز را هر سال در شهرداری سانفرانسیسکو برگزار می کند.
او عضو حزب سبز و کسی است که قانون منع دادن کیسه پلاستیکی به مردم درفروشگاه ها را وضع کرده است.
میرکریمی در سخنرانی خود به جورج بوش و سایر جنگ طلبان حمله کرد. از او پرسیدم "خیلی ها فکر می کنند که هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه در واقع یک سیاست خارجی را دنبال می کنند." گفت: "بله و برای همین من عضو حزب سبز و بنیانگذار آن در کالیفرنیا هستم." پرسیدم که "در شرایط فعلی سیاسی آمریکا چطور می توان به صلح امیدوار بود؟" گفت: "به جز من خیلی های دیگرکه از جامعه ایرانی هم نیستند، مخالف جنگ هستند. به نظر من هنر مهمترین چیزی است که می تواند حرف بزند و تاثیر بگذارد."
● شیلا وثوق و مریم صیاد
شیلا وثوق (کمدین) و مریم صیاد (دختر پرویز صیاد) هم برای اجرای مراسم از لس آنجلس آمده بودند. شیلا وثوق که بازیگر تئاتر هم هست یک قطعه کمدی تک نفره را اجرا کرد.
او با موضوعات متعددی از جمله مصنوعی بودن هیکل خانم ها در لس آنجلس، مانتوهای ایرانی طرح کریستین دیور و شانل، فضای بسته در ایران، و دسته بندی مردهای ایرانی به دو دسته شیاد (از نظر سوء استفاده از خانمها) وکاهو (از نظر نداشتن جذابیت جنسی برای خانم ها) شوخی کرد.
گذشته از چهره های ایرانی با سر و وضع آراسته و "پلوخوری" که آدم معمولا در این جور مراسم می بیند، چندین آمریکایی هم در جمع حضور داشتند که شیفته فرهنگ ایران بودند.
● ارژنگ راد
یکی دو تا از آنها به طور دست و پا شکسته فارسی هم حرف می زدند. در میان تماشاگران با خانمی آمریکایی روبرو شدم که شاگرد حامد نیک پی در آواز ایرانی بود و برای من چند بیت از "مرغ سحر" را هم خواند!
یک گروه خبرنگار از فاگ سیتی جورنال هم برای پوشش خبری این برنامه آمده بودند. بروس تامس که عکاس و سردبیر این نشریه اینترنتی است گفت که عاشق ایرانی هاست و همیشه اخبار مربوط به برنامه های ایرانی ها را پوشش می دهد. بهروز وثوقی نیز از مهمانان افتخاری جشن صلح بود.
اولین اجرای موسیقی توسط آهنگساز و پیانیست کلاسیک، ارژنگ راد اجرا شد. او موومان های اول، پنجم و نهم موسیقی خود به نام "دایره اسطوره" را روی پیانو با تسلط و زیبایی اجرا کرد.
اما چیزی که موسیقی او را جالب تر کرده بود صحبت هایی بود که در لابه لای اجرای قطعاتش درباره اسطوره ها و کهن نمونه ها بیان می کرد. او درباره داستان رستم و اژدها در شاهنامه و قصه ارفه و اریدیس در اساطیر یونان صحبت کرد و تفسیر خود را از رابطه این داستان ها با مسائل عمومی بشر ارائه داد.
● حامد نیک پی
وقتی می گویند حامد نیک پی با بیش از بیست سال کار روی موسیقی سنتی، موسیقی تلفیقی، سبک تلفیقی آواز و نوازندگی تار، سه تار، تنبور، دف و عود به یکی از مشاهیر موسیقی ایرانی تبدیل شده است، آدم انتظار دارد فرد جاافتاده ای را ببیند. اما او با حالت سرزنده، شوخ و شنگ و پرسروصدایش حتی از سن واقعی خود که سی سال است هم جوان تر به نظر می رسد.
یکی از کارهای جالب حامد کار کردن روی هر دو سبک موسیقی سنتی و تلفیقی و استفاده از نوازندگان غیر ایرانی است. در کنسرت صلح، او از گیتار فلامینگو، سازهای کوبه ای آفریقایی، ویولن، ویولا، کنترباس و عود استفاده کرده بود.
حامد در ابتدا یک بداهه نوازی با ساز شورانگیز را اجرا کرد. سپس او و گروهش قطعه های "زنجیر" با شعر مولوی، "آفتابی" با شعر سهراب سپهری، "دریا" با شعر فریدون مشیری، و "آهو" را اجرا کردند که آواز آنها به صورت بداهه خوانی بود. همراهی با نوازندگان غیر ایرانی روحیه جدیدی به این دو قطعه داده بود و حامد نیک پی در سبک آواز تلفیقی خود به ترکیب جالبی از آواز فلامینگو و سنتی ایرانی دست یافت. قطعه "آهو" تنظیم جدیدی از موسیقی سریال "آهوی ماه نهم" (با آهنگسازی رامین بهنا) بود که در شبکه اول صدا و سیما پخش می شد.
● کیوسک
و اما کنسرت کیوسک حسن ختام جشن صلح بود. آرش سبحانی شاعر، خواننده اصلی و آهنگساز این گروه روز به روز تحولات جدیدی در کار خود ایجاد می کند و موفق شده به سبکی شخصی در موسیقی – که خودش آن را "کیوسکی" نام گذاشته است- دست یابد.
آنها سه قطعه "ای داد از عشق"، "ترانه" و "آی آی" و دو قطعه از آلبوم جدید خود را اجرا کردند. اضافه کردن آکاردیون به جای کی بورد و حال و هوای موسیقی پاپ دهه پنجاه ایرانی به همراه استفاده به اندازه از موسیقی فیوژن تماشاگران را سر ذوق آورد.
اما یکی از جذاب ترین بخش های کار کیوسک شعرهای آرش سبحانی بود که به زبان ساده مردم کوچه و خیابان با طنزی هوشمند و رندانه و استفاده از اصطلاحات روزمره سروده شده اند. نوآوری آرش سبحانی در به کار گیری این زبان در شعر و ترکیب زیبای آن با موسیقی شور و هیجان خاصی در جمع ایجاد کرد.

صابره محمدکاشی