رمضان، میدان مسابقه ای برای آفریدگان

«رمضان»، تنها ماهی است که خداوند در قرآن از آن نام می برد، آنجاکه می فرماید: «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان» و این شاید رمزی است در عظمت «رمضان.» در تعریف لغوی «رمضان» گفته اند که از واژه «رمض» به معنای شدت تابش خورشید و شدت گرمای آفتاب گرفته شده و وجه تسمیه این ماه آنست که در نخستین سالی که روزه بر مسلمانان واجب شد، در آن روز هوا بسیار گرم بوده و شدت تابش خورشید در نهایت. به همین دلیل نام آن را «رمضان» (روزهای گرم و تشنه کننده) گذاشته اند.
البته برخی آن را از نام های حضرت حق و از اسما»الهی می دانند. ماه رمضان، ماهی است که قرآن در آن نازل شده، لیالی قدر، وفات حضرت خدیجه(س) در دهم رمضان سال دهم بعثت، ولادت امام حسن مجتبی(ع) در نیمه رمضان سال دوم هجرت، جنگ بدر در سال دوم هجرت، فتح مکه در سال هشتم هجرت، مراسم عقد اخوت و پیمان برادری میان مسلمان و ایجاد اخوت اسلامی بین پیامبر و امام علی(ع) و بیعت مردم به ولایت عهدی امام رضا(ع) در سال ۲۰۱ قمری از مهم ترین حوادث تاریخی و یا قرآنی است که در این ماه قرار دارد.
● رمضان و روزه از نگاه پیامبراکرم(ص)
-در باب اهمیت ماه رمضان و روزه از نبی مکرم(ص) منقول است که درهای آسمان در شب اول ماه رمضان گشوده می شود و تا آخرین شب این ماه بسته نمی شود. همچنین بدبخت واقعی کسی است که این ماه را پشت سر گذارد و گناهانش آمرزیده نشود. و در جایی دیگر از ایشان نقل شده: «رمضان»، رمضان نامیده شد زیرا گناهان را می سوزاند.
-پیامبر(ص) نیز در خطبه شعبانیه می فرمود: «یاد آورید از گرسنگی و تشنگی روزه داری تان، گرسنگی ها و تشنگی های روز قیامت را، که این یادآوری انسان را به فکر تدارک قیامت می اندازد که تا سعی کند، جد و جهد بیشتری در کسب رضای خداوند و کمک به مخلوق ضعیفش بنماید و آنان را از امکانات مادی و غیرمادی خویش بهره مند سازد.
-رسول اکرم(ص) در آستانه ماه مبارک رمضان هر سال که می شد به مومنان و مسلمانان بشارت و مژده می دادند که ماه رمضان آمد و می فرمودند: ای مردم; ماه خدا با برکت، آمرزش و رحمت به شما روی آورده، ماهی که نزد خدا بهترین ماه ها است. با گرسنگی و تشنگی خود در این ماه گرسنگی و تشنگی روز قیامت را به یادآورید. بر نیازمندان و بینوایان بخشش کنید و بزرگان خویش را گرامی بدارید و خردسالان تان را مورد ترحم قرار دهید و به دیدار خویشاوندان تان بشتابید.
زبان هایتان را از گناه حفظ کنید، چشمان خود را از آنچه نگاه کردن بدان حلال نیست فروبندید و گوش هایتان را از آنچه شنیدنش مجاز نیست بازدارید. بر یتیمان مردم مهربانی کنید تا بر یتیمانتان چنین کنند و از گناهانتان بسوی خدا توبه کنید. ای مردم; کسی که بدی هایش را در این ماه کنترل کند خداوند غضبش را در قیامت از او بازمی دارد. هرکس یتیمی را در این ماه اکرام کند خداوند روزی که او را ملاقات می کند اکرام خواهد کرد.
● رمضان و روزه از نگاه امام حسن(ع)
از امام حسن مجتبی(ع) نقل شده: خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه ای برای آفریدگان خود قرار داده تا با طاعتش برای خشنودی او از یکدیگر پیشی گیرند.
● رمضان و روزه از نگاه امام محمدباقر(ع)
«هشام بن سالم» روایت می نماید و می گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابی جعفر امام باقر(ع) بودیم، پس سخن از رمضان به میان آوردیم. امام(ع) فرمود: نگوئید این است رمضان و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامی از اسما» ا... است که نمی رود و نمی آید که شی » زائل و نابود شدنی می رود و می آید، بلکه بگوئید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید در تلفظ به اسم، که اسم، اسم ا... است.
● رمضان و روزه از نگاه امام جعفرصادق(ع)
حضرت امام صادق(ع) درباره فلسفه روزه می فرمایند: براستی خداوند روزه را واجب کرد، تا بوسیله او بین اغنیا» و فقرا» مساوات و برابری به وجود آاید، و این برای آنست که ثروتمندانی که هرگز درد گرسنگی را احساس نکرده اند، به فقرا» ترحم نمایند، پس خداوند متعال «روزه را واجب نموده» که تا بین بندگانش از فقیر و غنی، برابری بوجود آورد.
● رمضان و روزه از نگاه امام رضا(ع)
وقتی از حضرت امام رضا(ع) درباره فلسفه روزه می پرسند، می فرمایند: «همانا مردم، مامور به روزه شدند تا بشناسند درد و ناگواری های گرسنگی و تشنگی را و آنگاه استدلال کنند بر سختی های گرسنگی و تشنگی و فقر آخرت.»
● رمضان و روزه در گفتار و رفتار امام (ره)
امام خمینی(ره) علاقه و توجه ویژه ای به ماه رمضان داشتند، ایشان معتقد بودند که «خود ماه مبارک رمضان، کاری است» و به همین دلیل هم در این ماه ملاقات هایشان را تعطیل می کردند و به دعا و راز و نیاز و تلاوت قرآن می پرداختند. همچنین امام خمینی(ره) در این ماه اهتمام فراوانی به تلاوت قرآن داشتند و روزی هفت بار قرآن می خواندند و حتی از فرصت هایی مانند قبل از پهن شدن سفره، برای تلاوت استفاده می کردند. ایشان در ماه رمضان توجه صد چندانی به تلاوت قرآن می کردند.
منقول است که ایشان هر روز ۱۰ جز» تلاوت می کردند، یعنی هر سه روز یک بار قرآن را ختم می کردند. علاوه بر آن هر سال چند روز قبل از ماه مبارک رمضان دستور می دادند که چند ختم قرآن برای افرادی که مد نظرشان بود، قرائت شود. در بیان خاطره ای از ایشان نقل کرده اند که; امام در نجف چشمشان درد گرفت و به دکتر مراجعه کردند.
دکتر بعد از معاینه چشم امام به وی می گوید که تا چند روزی نباید قرآن بخوانید و باید به چشمتان استراحت بدهید. امام می خندند و می فرمایند: دکتر من چشم را برای قرآن خواندن می خواهم چه فایده دارد که چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما کاری کنید که بتوانم قرآن بخوانم.

منبع : روزنامه ابتکار