دو صفت بهشتیان

انس بن مالك گوید: با جمعی در حضور رسول خدا(ص) نشسته بودیم كه حضرت فرمود: هم اكنون در این جاده مردی از اهل بهشت می آید، ما نگاه كردیم، دیدیم مردی از انصار آمد كه صورت و محاسنش را با وضویی كه گرفته بود، پاكیزه نموده و كفشهایش دردست چپش بود، به نزدیك آمد و سلام كرد.
فردای آن روز باز در حضور پیامبر(ص) بودیم كه فرمود: هم اكنون از این جاده شخصی می آید كه اهل بهشت است، نگاه كردیم دیدیم همان مرد انصاری دیروزی است روز سوم نیز همین موضوع تكرار شد، وقتی آن مرد آمد، پیامبر(ص) برخاست، و عبدالله بن عمر و عاص نیز بلند شد و گفت: من با پدرم بگو و مگو كردم و سوگند یاد كردم كه سه روز نزدش نروم، اگر اجازه بفرمایی، این سه روز راهمراه شما باشم، او اجازه داد، من در این سه روز (آن مردی را كه پیامبر(ص) او را اهل بهشت معرفی می كرد خوب امتحان كردم) دیدم یك آدم معمولی است، دیدم شب برای شب زنده داری بلند شد و فقط هروقت به این طرف و آن طرف می غلتید، ذكر خدا می گفت، صبح برای نماز صبح برخاست و نمازش را خواند، و غیر از سخن نیك، سخن دیگری از او نشنیدم، شب دوم و سوم نیز بطور معمول گذشت.
تصمیم گرفتم عمل او را كوچك بشمارم به او گفتم: ای بنده خدا راستش بین من و پدرم كدورتی نیست كه سه روز از او فاصله بگیرم، ولی شنیدم پیامبر(ص) تو را اهل بهشت معرفی كرد، خواستم ببینم عمل تو چیست؟ كه تو را اهل بهشت نموده است، ولی اكنون عمل بسیاری از تو ندیدم و تو را یك آدم معمولی یافتم. حال بگو بدانم چه كاری تو را به این مقام رسانده است؟
مرا به نزدیك خواند و گفت: راز بهشتی بودن من آن نیست كه از من دیدی بلكه جهت و سببش این است كه من به احدی از مسلمانان خیانت نمی كنم و به هیچ كس از افرادی كه خداوند به آنها نعمت سرشار داده حسد نمی برم.
عبدالله به او گفت: اكنون فهمیدم، همین صفات تو را اهل بهشت نموده است صفاتی كه ما قدرت بدست آوردن آن را نداریم.(۱)
به این ترتیب در می یابیم كه پیامبر(ص) برای ارزش های انسانی و تهذیب اخلاق تا چه اندازه احترام قائل بود.

۱) مجموعه ورام، ج۱، ص۱۲۶

منبع : روزنامه کیهان