چگونه از ناسازگاری خواهران و برادران بکاهیم؟

اختلاف بین خواهر و برادر و دعوای آنها از جمله ماجراهایی است که والدین باآن مواجه هستند و گاهی به صورت مشکلی بزرگ برای خانواده در می‌‌آید به دلیل اینکه اغلب والدین یا مربیان از چگونگی برخورد صحیح با این مسئله آگاه نیستند و با دخالت‌ بیجای خود کار را مشکل‌تر می‌کنند.
شما با این مسئله چگونه برخورد می‌کنید؟ آیا در دعوای کودکانتان مداخله می‌کنید؟ یا اجازه می‌دهید خود آنها موضوع را حل کنند؟
نکته مهمی که همه والدین باید بدانند این است که برخی از خواهرو برادرها از مصاحبت یکدیگر لذت نمی‌برند. هرچقدر هم که شما در تربیت آنها تدبیر و سیاست به کار ببرید بازهم بین آنها نزاع و کشمکش روی می‌دهد و راهی برای از بین بردن این دعواها وجود ندارد اما می‌توان با کمی درایت و تدبیر، این نزاع‌ها را به حداقل رساند. دعوای کودکان امری طبیعی است و نباید از آنها انتظار داشت در برخورد با همسالان خود رفتاری ملایم و صحیح از خود نشان دهند و یا اینکه از خود گذشت نشان دهند. این‌گونه رفتارها در کودکان ادامه نخواهد داشت و با گذشت زمان در صورتی که برخوردی مناسب با آن داشته باشید برطرف می‌گردد.
● علل ناسازگاری کودکان
▪ به هم خوردن عدالت و برابری میان فرزندان:
وقتی پدر و مادر عدالت را رعایت نمی‌کنند، حس حسادت کودکان را نسبت به یکدیگر برمی‌انگیزند و باعث بروز اختلاف و دعوا بین خواهر و برادر می‌شوند.
▪ به خطر افتادن حس مالکیت کودک:
کودک دارای حس مالکیت قوی است و زمانی که کودک دیگری بخواهد وسیله متعلق به او را بردارد عصبانی می‌شود و پرخاش می‌کند.
▪ حس برتری طلبی:
کودکی که می‌خواهد همیشه نقش اصلی را در بازی داشته باشد اگر کودک دیگر به او اجازه چنین کاری را ندهد دست به تخلف در بازی می‌زند و این کار باعث جدال میان آنها می‌شود.
▪ دخالت بیجای پدر و مادر در اختلافات جزئی:
پدر و مادری که دائما نقش داور یا قاضی را بازی می‌کنند و می‌کوشند مقصر اصلی را شناسایی کنند باعث مکرر شدن دعوای میان کودکان می‌شوند و آنان را برای نزاع بعدی آماده‌تر می‌کنند.
▪ عواملی که سبب تحریک حس حسادت کودک می‌شود، مانند:
جانبداری از کودک دیگر در دعوا، مجبور کردن کودک به گذشت به نفع کودک دیگر، مقایسه کردن کودک با سایر فرزندان.
▪ مصرف انرژی اضافی که در آنها به جا مانده وموفق به تخلیه آن نشده‌اند.
▪ بیکاری و بلاتکلیفی:
سعی کنید کودکان را سرگرم ومشغول سازید.
▪ از همه مهمتر سعی کنید الگوی مناسبی برای آنها باشید. کودکان نباید شاهد این باشند که شما برای اثبات حقانیت خودتان به زور متوسل می‌شوید و تصور کنند که دعوا امر اجتناب‌ناپذیر است. باید در حضور کودکان از دعوا کردن بپرهیزید.
● هنگام مقابله با دعوای کودکان با یکدیگر چه نکاتی را باید رعایت کرد؟
▪ در صورتی که دعوا لفظی و جزئی بود به فرزندانتان اجازه دهید خودشان مشکلشان را حل کنند. هنگامی که کودکان بفهمند کسی علاقه‌ای به مشکل آنها ندارد دیگر برای جلب توجه پدر و مادر دائما نزد آنها شکایت نمی‌کنند.
▪ اگر دعوا درحدی بودکه امکان صدمه زدن آنها به یکدیگر وجود داشت والدین به ناچار باید دخالت کنند و با لحنی جدی از آنها بخواهند به دعوا خاتمه دهند.
▪ در صورت شکایت کودکان از یکدیگر به آنها بگویید که علاقه‌ای به شنیدن توضیحات آنها ندارید و نمی‌خواهید بدانید مقصر کیست؟ ولی اگر مقصراصلی مشخص بود باید او را مورد سرزنش قرار دهید.
اغلب دعواهای خواهر و برادرها از روی تصمیم قبلی نیست و ناگهانی اتفاق می‌افتد و گاهی چندان بالا می‌گیرد که کودکان سعی می‌کنند خشم خود را به صورت ضربه بدنی یا تخریب اسباب‌بازی یا لوازم شخصی طرف مقابل نشان دهند. در این هنگام باید کودک را از این کار باز داشت و به او فهماند که هرچند احساس خشمش نسبت به خواهر یا برادر منطقی است ولی او حق ندارد با رفتاری ناپسند و ضد اجتماعی از حق خود دفاع کند.

سیده میترا ابوطالبی

منبع : روزنامه رسالت