این مرد سه ویژگی دارد

مهدی کروبی ، بی هیچ تردیدی ، شجاع ترین کاندیدای این دور ه از انتخابات ریاست جمهوری و البته ، از صریح اللهجه ترین سیاستمداران امروز ایران است و این در حالی است که پیشبرد امور کشور در شرایط کنونی ، به شدت نیازمند شجاعت و صراحت است.
بی هیچ رودربایستی باید گفت که حل مشکلات بر هم انباشته شده ایران امروز ، با تعارف و احتیاط و محافظه کاری میسر نیست که اگر مقدور بود ، جامعه ما ، اکنون مدینه فاضله ای می شد که جهانیان در حسرت گرفتن اجازه اقامت در آن می بودند!
واقعیت این است که پنهانکاری ، احتیاط اندیشی ، عافیت جویی و معامله گری ، از اجزای لاینفک نظام مدیریتی کشور در طول سال های بعد از اتمام جنگ بوده است و نتیجه نیز همینی است که می بینیم و می بینید.
مهدی کروبی اما نشان داده است که شجاعت لازم را برای مواجهه با نابسامانی ها و ناهنجاری ها را دارد .
به عنوان مثال ، او تنها سیاستمداری است که جرأت کرد نامه تند و انتقادی هشدارآمیز به فرمانده ستادکل نیروهای مسلح بنویسد و آن را در روزنامه ها علنی کند ؛ این در حالی است که بقیه سیاستمداران جرأت چنین ریسکی را ندارند و تنها به غر زدن های درون گروهی بسنده می کنند زیرا آنها بر خلاف مهدی کروبی ، به این مثل قدیمی باور دارند که "آدم ترسو سر سلامت به مقصد می برد" .
شاید گفته شود که نامه نگاری های بی پروای کروبی به افرادی مانند فیروزآبادی ، ضرغامی ، شریعتمداری و ... و نیز اتخاذ مواضع شجاعانه از سوی وی ، کارکرد انتخاباتی دارد و هنگامی که او بر مسند نشست ، خبری از این رویکردها نخواهد بود و او نیز به وضع موجود قناعت خواهد کرد و با صاحبان قدرت ، خواهد بست.
البته چنین ذهنیتی ، ریشه در واقعیت های سیاسی جامعه دارد و کسانی که چنین تردیدهایی را مطرح می کنند ، پر بیراه هم نمی گویند زیرا حافظه تاریخی ملت ایران از این گونه موارد آکنده است.
برای این که بدانیم کروبی نیز چنین خواهد بود یا نه ، بهترین ملاک ، بررسی عملکرد او در گذشته است چه آن که او ، اصلاح طلب تازه به دروان رسیده ای نیست که هیچ کارنامه ای نداشته باشد و صرفاً بخواهد با تکیه بر شعار و احساساتی کردن فضا ، برای خودش وجهه ای دست و پا کند.
هر چند کروبی در جبهه اصلاحات به اندازه ای صاحب سابقه و اعتبار است که همه او را به عنوان " شیخ اصلاحات" قبول دارند ، اما درباره شجاعت او و این که در موارد نیاز از خودش نیز هزینه می کند ، می توان به عنوان مشتی نمونه خروار به ماجرای دستگیری یکی از نمایندگان مجلس اصلاح طلب ششم و واکنش کروبی به آن اشاره کرد.
در آن ماجرا ، لقمانیان ، نماینده همدان ، به دلیل اظهاراتی که خوشایند برخی جریان های قدرت نبود ، بازداشت شد و به حکم قضایی به زندان افتاد.
کروبی که رئیس مجلس بود ، می توانست ، به ابراز تأسف لفظی - مانند خیلی های دیگر - بسنده کند و برای این که به خاطر یک نماینده با قوه قضاییه درگیر نشود ، به این کلیشه متوسل شود که دستگاه قضایی دارای استقلال است و از این قبیل حرفها!
اما کروبی ، قاطعانه از نماینده مجلس دفاع کرد و خواستار آزادی او نشد و هنگامی که قوه قضاییه زیر بار نرفت ، به تحصن انفرادی دست زد، بدین گونه که از مجلس خارج شد و تهدید کرد که تا زمان آزادی او ، دیگر بدانجا باز نخواهد گشت.
این حرکت ، که در تاریخ جمهوری اسلامی بی نظیر بود ،کارگر واقع شد و رئیس قوه قضاییه طی نامه ای به رهبری ، آزادی لقمانیان را پیشنهاد کرد و نهایتاً این اتفاق هم افتاد و کروبی به مجلس بازگشت.
با همه احترامی که برای آقای خاتمی قائلم ، معتقدم که اگر او فقط یک پنجم شجاعت و جسارت کروبی را داشت ، کار اصلاحات بدین جا نمی کشید.
اکنون نیز اصلاحات و مدیریت کشور، به فردی شجاع و نترس نیاز دارد که اهل تعارف و معامله نباشد و الا اوضاع بهتر از این نخواهد شد.
نکته بعدی ، تیم قدرتمند کروبی است .
بدیهی است که رئیس جمهور به تنهای کشور را اداره نخواهد کرد بلکه مدیریت اجرایی کشور، بر اساس کار گروهی خواهد بود.
نگاهی به کاندیداهای چهار گانه بیندازید:نتیجه تیم احمدی نژاد را که همه می بینیم و البته کسانی که آن را می پسندند ، لابد به ایشان رأی خواهند داد و رأی شان هم صد البته محترم است.
میر حسین موسوی نیز به دلیل آن که از عمر آخرین تیمش ۲۰ سال می گذرد و طی این دو دهه طولانی کار اجرایی نکرده ، فاقد تیم کاری است.
محسن رضایی هم تا کنون تیمی معرفی نکرده و تنها کسی که در گروهش شناخته شده محسوب می شود، داوود دانش جعفری است که زمانی وزیر اقتصاد احمدی نژاد بود.
اما نگاهی به تیم مهدی کروبی نشان می دهد که با تجربه ترین تیم اجرایی کشور در اختیار اوست که از آن جمله می توان به محمد علی نجفی(رئیس پیشین سازمان مدیریت و برنامه ریزی) ،سید عطاء الله مهاجرانی(وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی)، غلامحسین کرباسچی(شهردار موفق تهران) ، سید محمدعلی ابطحی(معاون وقت خاتمی) و دهها چهره سیاسی و اجرایی دیگر اشاره کرد.
بدیهی است که چنین تیمی بهتر از تازه واردان و کسانی که می خواهند "آزمون و خطا" آغاز کنند و کار یاد بگیرند، می تواند کشور را اداره کند.
نکته مهم این است که هر کدام از این شخصیت ها که عمدتاً این توانایی را دارند که خود کاندیدای ریاست جمهوری شوند ، حتماً در کروبی نیز عرضه و توان ریاست جمهوری را دیده اند که اعتبار و ابروی سیاسی خود را در اردوگاه او متمرکز کرده اند.
از نظر مدیریتی نیز باید منصفانه گفت که کروبی کارنامه قابل قبولی دارد. بدون این که در این باره ادعایی نمایم ، پیشنهاد می کنم از کارکنان بنیاد شهید بپرسید که در طول این ۳۰ سال ، مدیریت کدام یک از رؤسای این مجموعه ، قوی تر بوده است؟
همچنین مقایسه کنید بین مدیریت مجلس ششم با مدیریت دو مجلس بعدی یعنی مجلس هفتم به ریاست حداد عادل و مجلس هشتم به ریاست علی لاریجانی.
مخلص کلام آن که سه ویژگی "شجاعت" ، " داشتن تیم قوی" و "قدرت مدیریت" ، نیازهای راهبردی کشور ماست که هر سه این ها در شخص کروبی جمع است.
نکته پایانی آن که بسیاری می گویند "همه این ها درست و ما هم قبول داریم که کروبی بهترین گزینه موجود است ولی او که رأی نمی آورد، بنابر این برای این که رأی مان هدر نرود به کاندیدای دیگری مانند میر حسین موسوی رأی می دهیم."
در پاسخ باید گفت که اگر واقعاً کسی را شایسته تر از بقیه می دانیم ، جفای به جامعه و فرزندانمان است که فرد دیگری را برگزینیم .
همچنین ، به جای منفعل شدن و رأی انفعالی ، آیا عاقلانه تر نیست دلایل مان را برای دیگران نیز تشریح کنیم و به جای آن که بر خلاف عقیده خود رأی دهیم ، بکوشیم دیگران را به انتخابی که صلاح کشورمان است ، ترغیب کنیم؟
باور کنید همین انفعال ها و در سطح ماندن هاست که ما را گرفتار وضع حاضر کرده است.
گذشته از همه این ها ، آیا واقعاً می توان در جامعه بسیار پیچیده ایران به دقت نتیجه را پیش بینی کرد و گفت چون فلانی رأی نمی آورد یا می آورد پس باید چنین کنیم و چنان؟!
مگر در انتخابات گذشته ، تا سه چهار روز مانده به روز رأی گیری ، کسی برای احمدی نژاد شانس پیروزی متصور بود؟
بنابر این ، اگر واقعاً به بهتر بودن کروبی باور داریم ، می توانیم با نوشتن نام او بر برگه های رأی ، در انتخاباتی که به احتمال قوی به دور دوم می کشد ، امیدوار بود که دهمین رئیس جمهور ایران ، مردی خواهد بود که قرار است با شجاعت و تیمی قدرتمند ، قوه مجریه را مدیریت کند تا اوضاع جامعه بهتر از وضع موجود شود و مگر جز این می خواهیم؟!

منبع : سایت تحلیلی خبری عصر ایران