روش‌هائی ساده برای تمرکز و مراقبه

● مراقبه به روش تصورات دور
برای مراقبه به یک چیز بسیار دور بیندیش، به آسمان، به دریا، به کوه، و با آن بزرگی که نیروی ناب است، یکی شو.
هنگامی‌که نیروی لگام گسیخته آمد، بگذار مانند رودی از سر انگشتان تا به فرق سرت روان شود. تلاش نکن آن را بازداری. بگذار در جائی ویژه جمع شود. بگذار شکل نیروی روان را به‌خود بگیرد.
آن‌گاه خواهی دید که خود به‌خود و از درون باز آرام خواهی شد. اگر آگاهانه بکوشی نیرو را از جائی از تنت به‌جائی دیگر روان کنی، می‌توانی از شادی این نیروی الهی برخوردار شوی.
● تنفس برای مراقبه
بکوش که با هر بار فرو بردن نفس احساس کنی آرامش و صلح بی‌کران را به درون تنت می‌آوری. متضاد آرامش و صلح، ناآرامی است. هنگام بازدم بکوش ناآرامی درون و پیرامونت را بیرون دهی. اگر این‌چنین نفس بکشی می‌بینی که ناآرامی به راستی تور را بدرود می‌گوید. چند بار که این تمرین را انجام دادی، احساس کن که داری نیروی کیهانی را به درون شش‌هایت می‌فرستی. در زمان بازدم هم احساس کن همه ترسی که در هستی تو هست، دارد از پیکرت بیرون می‌رود. پس از این‌که این‌کار را چندبار انجام دادی، بکوش احساس کنی داری شادی بی‌کرانه را تنفس می‌کنی و نیز احساس کن که داری اندوه‌ها و درد و رنج و دلشوره‌ها را بیرون می‌دهی.
احساس کن که نه هوا بلکه این نیروی کیهانی است که داری تنفسش می‌کنی. حس کن که با هر نفسی نیروی غول‌آسای کیهان به درون تو گام می‌نهد و تو آن را برای پاکیزه کردن تن، هستی، خرد و دلت به‌کار می‌بندی. احساس کن که هیچ نقطه‌ای در تنت نیست که گردش نیروی کیهانی به آن راه نیابد. نیروی کیهانی در تو همانند رودی به جنبش در می‌آید و همه هستی‌ات را می‌شوید و پاکیزه می‌کند. آن‌گاه زمانی‌که آغاز به بیرون دادن هوا می‌کنی، احساس کن که داری همه بارهای زیادی را با نفست بیرون می‌دهی همه اندیشه‌های غیرخدائی، همه ایده‌های سیاه و کردارهای ناپاک را. همه آن‌چه را که در ساختار تن و روانت رنگی غیرخدائی دارد، بیرون بده. همه آن‌چه را که تو از آن خویش، نمی‌دانی.

شری چینموی / امیرحسین اکبری شالچه

منبع : مجله موفقیت