غزه؛ شعب ابی‌طالبی دیگر

در صدر اسلام، کمی بعد از زمانی که پیامبر(ص) مأمور به دعوت علنی شد، آن بزرگوار و اصحاب گرامی او، در دره ای به نام ابی طالب در نزدیکی مکه در محاصره شدید اقتصادی، سیاسی، نظامی و در یک کلام محاصره ای همه جانبه از جانب زرمندان، زورمندان و قدرتمندان کفار قریش قرار گرفتند. ۳ سال این عزیزان، یعنی پیامبر(ص) و اصحاب او، به همراه خانواده هایشان در آن دره بی آب و علف سختی کشیدند. ناله های کودکان آنها شب و روز از فرط گرسنگی به آسمانها بلند می شد، دل ضعفای قریش از ناله های این بچه ها می سوخت، لیکن از ترس اقویا و بزرگان خود، کاری انجام نمی دادند. چقدر از کودکان و ناتوانان و ضعفای مسلمانان مریض شدند و چقدر جان خود را از دست دادند. در ایام موسم یعنی زمانی که جنگ نبود، بر طبق سنن جاهلی، مسلمانان برای تهیه ارزاق به مکه می رفتند. سران قریش به زیر دستان خود سپرده بودند که هرگاه مسلمانان خواستند جنسی را بخرند و ارزاق تهیه کنند، شما بروید و آن جنس را به چند برابر قیمت بخرید. با وجود این، پیامبر(ص) و اصحاب آن بزرگوار، بر این سختی ها فائق آمدند و پیروز شدند.
عوامل متعددی در غلبه آن عزیزان بر این دشواری ها وجود داشت که در این وجیزه تنها به عامل مهم آن اشاره می شود.
رهبر انقلاب در سالروز بعثت نبی مکرم اسلام(ص) در سال ۸۶ سخنانی -که به عقیده نگارنده، ایشان در این سخنرانی به تبیین یکی از اصول مهم سیاست خارجی ایران پرداختند-، ایراد کردند: «...ایستادگی و مقاومت، همراه با معرفت عمیق به آن هدفی که به سوی آن حرکت می کند و آن راهی که آن را می پیماید، این پشتوانه همه پیشرفت های پیغمبر(ص) و پشتوانه شکوفایی این حرکت عظیم شد. بله، حق پیروز است اما به شرطِها، شرط پیروزی حق دفاع از حق است، شرط پیروزی حق ایستادگی در راه حق است... حق را صرفاً در حالت آسایش در حالت امن و امان، پرچم حق را بلند کردن و پای آن سینه زدن، اینطوری حق پیش نمی رود، حق آن وقتی پیش می رود که صاحب حق و پیرو حق در راه پیشرفت حق از خود استقامت و استحکام نشان دهد...
بنابراین، یکی از اصلی ترین علل پیروزی پیغمبر(ص) و غلبه ایشان بر سختی های ۳ سال شعب ابی طالب، همین ایستادگی و مقاومت عالی است. خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم» اشداء علی الکفار معنایش آن نیست که با کفار دائم در حال جنگند، شدت یعنی استحکام، استواری، خورده نشدن، یک فلزی خورده می شود، پوک می شود، از بین می رود، اما یک فلزی سال های متمادی دچار خوردگی نمی شود، پوسیده نمی شود، پوک نمی شود، شدت یعنی این. این یک وقت در میدان جنگ است، یک طور بروز می کند، یک وقت در میدان گفتگوست، یک طور بروز می کند، یک وقت در میدان تعامل است، یک جور بروز می کند. در جنگ احزاب پیامبر (ص) با کفار وارد گفنگو شد، تاریخ را بخوانید! سر تا پای پیامبر(ص) آکنده از استحکام و استواری بود.»
اما موضوع اصلی این یادداشت، ماجرای شعب ابی طالب نیست، بلکه غزه و جنایات اخیر رژیم خونخوار صهیونیستی است. مدتی استباریکه غزه، با جمعیتی حدود ۱.۵ میلیون نفر، در محاصره شدید صهیونیست ها قرار گرفته و از ورود هرگونه ارزاق، دارو و کمک های اولیه به این باریکه جلوگیری می شود. در این باره به بیان چند نکته بسنده می شود:
الف) ماجرای شعب ابی طالب به این منظور یادآوری شد تا به این نکته برسد که این ماجرا با تقریب بسیار خوبی می تواند الگویی برای برادران و خواهران فلسطینی باشد. منتهی:
۱) بدانند که چه هدفی را دنبال می کنند، چه کاری می خواهند انجام دهند.
۲) صبر و استقامت در راه رسیدن به مقصود پیشه کنند. امیرالمؤمنین علی (ع) در جنگ صّفین خطاب به یاران خود می فرماید: «الا لا یحمل هذا العَلم الا اهل البصر و الصبر»
ب) در رساله توضیح المسائل مراجع گرانقدرآمده است: «دفاع از کشورهای اسلامی واجب است و منحصر به کشوری نیست که انسان در آن زندگی می کند، بلکه همه مسلمین دنیا در برابر هجوم اجانب به کشورهای اسلامی یا مقدسات مسلمین باید مدافع یکدیگر باشند.»
امروز به مانند روز امتحانی در تاریخ اسلام برای کشورهای اسلامی است اما با کمال تأسف باید گفت اکثر این کشورها در این امتحان مردود شده اند. برخی از کشورهای عرب زبان مسلمان که مثل همیشه سکوت می کردند، الآن هم سکوت کرده اند و برخی دیگر در اقدامی شرم آور نسبت به رژیم صهیونیستی اظهار دوستی می کنند.
شرم باد بر سران کشورهای به اصطلاح مسلمان، شرم باد بر شیخ الازهر -رئیس دانشگاه الازهر مصر- که با شیمون پرز-رئیس رژیم صهیونیستی- دست دوستی داد، شرم باد بر سران دولت عربستان که از رژیم صهیونیستی برای شرکت در کنفرانس ادیان دعوت به عمل آوردند. متأسفانه از کشورهای عرب زبان مسلمان به غیر از چند کشور که تعدادشان به انگشتان یک دست نمی رسد، همچنین از سازمان بی خاصیت ملل انتظار هیچ گونه کمکی نمی رود.
اما نکته مهم در اینجا این است که این حوادث در تاریج ثبت می شود و سران این کشورهای سازشکار و خائن، همچنین سازمان بی خاصیت ملل و شورأی بی خاصیت تر امنیت، روزی باید پاسخگوی این جنایات باشند، چراکه امروز هر کس سکوت کند، در جرم آن جنایتکاران شریک است.
ج) خوشبختانه در کشور ما از رهبر گرانقدرمان گرقته تا دولت و مردم عزیز، از ملت مظلوم فلسطین حمایت می کنند، اما در سال های قبل -و هنوز هم- احزاب و گروه های انگشت شماری بودند و هستند که به سخنان دکتر احمدی نژاد خرده گرفته بودند -و اگر چنین اتحادی در حمایت از مردم مظلوم فلسطین در کشور نبود هنوز هم می گرفتند- که چرا می گویی "اسرائیل باید از صحنه ی روزگار محو شود" یا موضوع هولوکاست را وسط کشیدی، این سخنان باعث تنش در روابط بین الملل می شود. جواب این سخنان نیاز به حوصله بیشتری دارد و در این وجیزه نمی گنجد اما به این بسنده می شود که اگر قرار بود، تنشی ایجاد نشود، نباید انقلابی رخ می داد، ما هم به احمدی نژاد خرده ای داریم که چرا این سخن امام راحل(ره) را به حرف های خود اضافه نکرد که "اگر مسلمانان جهان، نفری یک سطل آب بردارند، اسرائیل را سیل خواهد برد".
د) نکته آخر اینکه ممکن است با خود بگویید ماجرای شعب ابی طالب ۳ سال به طول انجامید اما فلسطین بیش از ۶۰ سال است که در اشغال صهیونیست هاست و بعید به نظر می رسد که آزاد شود. در این باره باید گفت خداوند این جهان را با قوانین خود آفرید و برای انسان ها دین و شریعت وضع کرد که این دو بر هم منطبقند. نتیجه حتمی ایستادگی در راه حق، پیروزی است. اگر ملتی مطابق شریعت، ایستادگی و مقاومت کند، مطابق قوانین جهان آفرینش، جنود سماوات و ارض به کمک او خواهند آمد، به مانند یک کشتی که در جریان آب حرکت می کند؛ "دیر و زود دارد اما سوخت سوز ندارد".

منصور وندا

منبع : رجا نیوز