اسرار عکس‌های زیبائی که از کنسرت‌ها می‌گیرند

اگر شما بخواهید از بهترین کارهای خود یا از انجمن مدرسه کودکانتان عکس بگیرید اگر بخواهید به یک عکاس حرفه‌ای صحنه‌های موزیکال تبدیل شوید، یادگیری روش‌های عکاسی در زیر نور صحنه، از اهمیت بالائی برخوردار است. در حالی که برای عکسبرداری در چنین محیط‌هائی، به نورپردازی‌های خاص نیاز دارید، تجهیزات مشخصی مثل فیلم و سایز تکنیک‌های نمایشی مربوطه را نیز فراموش نکنید.
عکسبرداری در محیط‌های کوچک مثل کلو‌پ‌ها و رستوران‌ها، مشکلات متعددی دارد. شما باید خطرات احتمالی موجود برای تجهیزات عکاسی را ارزیابی کنید و ببینید که آیا عکس‌‌هائی که قرار است بگیرید، ارزش آن را دارند که امکانات و تجهیزات خود را به‌خطر بیندازید یا خیر. عکسبرداری در محیط‌های کوچک، برتری‌های خاص خود را دارد.
محدودیت‌هائی که ممکن است در اجراهای بزرگ به آن‌ها برخورد کنید (نیاز به اجازه عکاسی، عکس‌برداری فقط از سه آهنگ اول، عدم استفاده از فلاش، درگیری با سایر عکاسانی که در کنار شما قرار گرفته‌اند و...)، در این‌جا وجود ندارند. (در صورت که از وسایل عکاسی بزرگ‌تر از گوشی‌های دوربین‌دار پیشنهاد می‌کنیم که از مسئول محل موردنظر و هم از شخصی که عکس‌برداری می‌کنید، اجازه بگیرید).
کنسرت‌هائی که در محیط‌های کوچک‌تر اجرا می‌شوند، خیلی بهتر از کنسرت‌هائی هستند که در محیط‌های بزرگ‌تر و وسیع‌تر برگزار می‌شوند.در این حالت می‌توانید از یک اتاق انرژی‌زا و در حال انفجار عکس‌های جذابی تهیه کنید. فراموش نکنید که در این کنسرت‌ها می‌توان از لحظاتی پیش از ورود ستاره به صحنه نیز عکس گرفت که شاید در آینده‌ای نه چندان دور از استقبال استثنائی برخوردار شوند.
در عکسبرداری از یک کنسرت زنده، باید به‌دنبال مهارت‌های تکنیکی، نورپردازی‌های جالب، لحظات کلیدی و استثنائی و ترکیبات حرکتی پویا بود. تنها با بهره‌گیری از یک یا دو عامل از عوامل بالا، می‌توانید یک عکس پرفروش و قابل چاپ داشته باشید. کافی است سه عامل از عوامل ذکر شده در کنار هم جمع شوند، تا شما به عکس ویژه فراموش نشدنی دست یابید که برای مدت‌های طولانی در اذهان باقی خواهد ماند.
در کنار هم قرار دادن چهار عامل کار سخت و دشواری است، اما برای کسب مقام یک عکاس مشهور و برنده، باید تمام تلاش خود را کرد.اجازه ندهید که منتقدین مانع پیشرفت شما شوند. اگر احساس خوبی نسبت به صحنه دارید، عکس بگیرید. تنها با تمرین و ممارست است که می‌توانید طبیعت ثانویه را بسازید. بدین ترتیب شما به روش کاری خود سبکی خاص می‌بخشید تا از کنه شدن یا به ابتذال گرویدن دور بماند. گاهی اوقات عکسبرداری دیجیتالی بهترین گزینه است (به‌ویژه برای روزنامه‌ها)، اما فراموش نکنید در بسیاری از موارد عکس‌های سیاه و سفید تأثیر گذارترند. اگر برای شخص خاصی عکس می‌گیرید، پیش از شروع کار، نظر او را هم جویا شوید.
● کیفیت فنی
به‌طور معمول فوکوس‌های تندوتیز، عدم لرزش‌های دوربین و نمایش‌های آراسته و زیبا، اهداف یک عکاس هستند. چگونگی دستیابی به‌این اهداف کمی مشکل است. کنسرت‌های بزرگ به اندازه یک منبع خورشیدی، شدت و قوت نورپردازی دارند که امکان عکسبرداری‌های پرنوری را با هر نوع لنز میسر می‌سازند. اما نورپردازی‌های محیط‌های کوچک‌تر بیشتر به گونه‌ای است که اتاق تاریک‌تر، اما مهیج‌تر دیده می‌شود.
نورپردازی بیشتر روی اجرا کنندگان کنسرت صورت می‌گیرد، در حالی که پس زمینه تاریک خواهد بود. در این حالت باید مکان نسبی یا دقیق‌ اجرا کنندگان کنسرت را محاسبه کرده و از ایزوی سریع (۴۰۰ به بالا) و سریع‌ترین لنز و اید استفاده کنید. اگر دوربینتان مکان‌یاب نسبی یا دقیقی ندارد، می‌توانید بزرگنمائی را روی چهره آن‌ها انجام دهید و مطالب به دستآمده را مرور کنید یا این که فاصله آن‌ها را تخمین زده و سپس با یک یا دو مکث صحنه را نمایش دهید. هسیتوگرام را بررسی کرده و سپس طبق نتایج به‌دست آمده، تنظیمات را انجام دهید. شما می‌توانید براساس کیفیت سیستم‌ەای مکان‌یاب دوربینتان از سیستم‌ها و برنامه‌های خودکار در طول نقطه‌گذاری پشت صحنه بهره‌مند شوید، اما فراموش نکنید که کار با چنین سیستم‌هائی به آشفتگی دوربینتان منجر خواهد شد.
به‌منظور نگاه‌داشتن حرکات نوازندگان، باید از یک دیافراگم سریع و پرسرعت استفاده کنید. در زاویه‌های واید، پائین‌تر از ۳۰/۱ ثانیه نیائید و برای لنزهای بزرگ‌تر هم سعی کنید تا بالای ۱۰۰/۱ ثانیه بمانید. برای این منظور، سه پایه یا لنزهائی که باعث کاهش لرزش‌های دست می‌شوند، مناسب‌ترین گزینه برای عکسبرداری از نوازندگان ثابت خواهند بود. برای عکسبرداری از آن‌هائی که در حال حرکتند، از مدل‌هائی هم‌چون Canon،۸۵ میلی‌متری f/۱.۸ و ۵۰ میلی‌متری ۸۱/f روی بدنه‌های Canon ۱۰D یا A۲ استفاده کنید. به‌علاوه، گسترده‌یاب Konica Hexar، ۳۵ میلی‌متری ۰/۲ فیلم هم می‌تواند گزینه مناسبی باشد. در عکسبرداری دیجیتالی از ایزوی ۱۶۰۰ - ۴۰۰ و Camera از توازن خودکار نور استفاده کنید. برای کارهای رنگی از فیلم‌های Fuji NEOPAN ۱۶۰۰ یا Fuji Superia (با فیلتر تصحیح ۸۰B برای حذف قرمزی نامطلوب) و برای کارهای سیاه و سفید Fuji NEOPAN ۱۶۰۰ استفاده کنید.
در کنسرت‌ها، نورپردازی خود را از نوازندگان و مجریان دور نگهدارید تا فاصله پشتی آن‌ها باعث نور نشود. اگر از DSLR استفاده می‌کنید، چندین عکس آزمایشی گرفته و هسیتو گرام‌ها را بررسی کنید تا مطمئن شوید عکس شما بهترین حالت ممکن را دارد. انحراف هسیتوگرام در برابر رنگ‌های سیاه، امری طبیعی است، (اگر در پس‌زمینه هم نورهائی وجود داشته باشد، تصویر شبیه میخ‌هائی می‌شود که انتهایشان کمی سفید است). اما برخی از اطلاعات موجود در تنالیته‌های میانی بسیار سخت و قاطعند. اگر نور صحنه خیلی تیره و تاری باشد، به تنظیمات گوناگونی نیاز پیدا خواهید کرد، اما در این حالت معمولاً تصویر دچار اغتشاش می‌شود، بنابراین بهتر است توجه بیشتری به نمایش صحنه داشته باشید، حتی اگر لازم است از ایزوی بالاتری استفاده کنید. اگر نمایش صحنه را نیز با دقت انجام دهید، اغتشاش‌های تصویری کم‌تری نسبت به نمایش‌های تصویر در ایزوی پائین‌تر خواهید داشت.
دور تا دور صحنه حرکت کنید و بهترین مکان‌های عکاسی را بیابید. سپس با توجه و احترام خاص نسبت به نوازندگان و تماشاگران به تهیه عکس‌های خود بپردازید.
استفاده از دهانه دیافراگم بزرگ‌تر، نشانگر فضائی کم‌عمق‌تر است که هنگام عکسبرداری نزدیک با لنزهای استاندارد یا telephote در فوکوس مشکل‌تراشی می‌کند. اگر به اندازه کافی نزدیک هستید، روی چشمان سوژه فوکوس کنید. پیشنهاد می‌کنیم که از فاصله‌های بیشتر با لنزهای وایدتر عکس بگیرید و حواستان به سوژه‌هادی که وارد یا خارج از مکان فوکوس شده یا می‌شوند هم باشید. هرگاه نور کافی بود، دهانه دیافراگم را روی f/۲.۵ تنظیم کنید که ایده‌آل‌ترین گزینه موجود است.
سعی کنید در همان لحظه عکسبرداری، به کیفیت کار هم توجه داشته باشید، اما در بیشتر مواقع موفق نمی‌شوید. اگر نور ضعیف بود، با سرعت‌های دیافراگم کمتری نسبت به حالت دلخواه کار کنید تا از لرزش‌های احتمالی دوربین هم بکاهد.
چه به‌صورت دیجیتالی و چه با فیلم عکس بگیرید، مرحله بعدی کار، انتقال عکس‌ها روی هارددیسک است. بنابراین به کمک اسکن فیلم یا انتقال کارت‌های CF، تنظیمات رنگی و اسکن‌ەای مربوطه را انجام دهید تا بهترین داده ممکن را در پایان کار فتوشاپ منتقل کنید.
در مرحله بعدی، تمام عکس‌ها را در جستجوگر فایل این برنامه بررسی کنید. در مرحله اول به علامت‌گذاری عکس‌ها خوب و مورد قبول پرداخته و سپس عکس‌هائی را که بهتر هستند، علامت‌گذاری کنید. توجه داشته باشید که با استفاده از فتوشاپ ترکیب تیرگی Gaussian در کنار Unsharp Mask اغتشاش تصویر می‌کاهد.

منبع : نشریه تخصصی کامپیوتر و هنر