بوی دهان همراه ناآشنا

بوی دهان یکی از مشکلات شایع است که عموما علت آن به درستی تشخیص داده نمی شود. این عارضه را معمولا به اشتباه ناشی از عفونت های سینوسی، دستگاه گوارش، بهداشت ضعیف دهان یا عفونت های ریوی تلقی می کنند و به همین علت، درمان های غیرضروری و هزینه های سنگین برای فرد دربر دارد. بوی دهان و مشکلات ناشی از خشکی دهان و اختلالات حس چشایی ممکن است با تاثیرگذاری بر اعتمادبه نفس و شخصیت افراد، به ناتوانایی های اجتماعی، افسردگی و حتی در مواردی به خودکشی منتهی شود. با بررسی آمارهای محققان کشورهای مختلف درمی یابیم، مبتلایان زیادی در دنیا به بوی دهان مشغول هستند. «پروفسور میازاکی»، رئیس انجمن بین المللی تحقیقات بوی دهان، حدود ۱۰ میلیون نفر از جمعیت ژاپن به درجاتی از بوی دهان مبتلا هستند. محققان سایر کشورها ازجمله آلمان نیز آمارهای مشابهی ارائه می دهند و اعلام کرده اند حدود ۱۵ درصد از جمعیت آلمان نیز به درجاتی از این بیماری مبتلا هستند.با توجه به اهمیت روابط اجتماعی و سطح اطلاعات فردی، شیوع این مشکل در کشور ما اگر بیشتر نباشد قطعا کمتر نیست. اگر جمعیت کشورمان را هفتاد میلیون در نظر بگیریم، حدود سی و پنج میلیون مبتلا در ایران وجود دارد که خیل عظیمی را تشکیل می دهد که رسیدگی به درمان آنان عزم ملی می طلبد.
● اطلاع رسانی چالشی رودررو
مهمترین عامل در رفع بوی دهان، بالا بردن سطح اطلاعات عموم افراد جامعه است. مبتلایان به بوی دهان چون دائما با این مشکل در ارتباط هستند خود از وجود آن بی اطلاع هستند، بنابراین بمباران اطلاعاتی جامعه نقش اساسی در رفع این مشکل برعهده دارد.
در کشور ما که امکان دسترسی به اطلاعات به طور یکسان وجود ندارد و میل به مطالعه کتاب و مجله و روزنامه نیز نسبت به سایر کشورها پایین تر است، نیاز به اطلاع رسانی جامع، بیشتر جلوه می کند و در این میان نقش صدا و سیما مهمترین است. موضوع اطلاع رسانی بوی دهان در کشور ما بانی مشخصی ندارد. در این خصوص لازم است هفته ای یک بار با انتشار مقالات عمومی، اخبار علمی و معرفی وسایل کمکی رفع بوی دهان، اطلاعات جامعه را بالا برد. به گزارش فارس، تاکنون حتی یک ساعت برنامه رادیویی یا تلویزیونی درباره بوی دهان پخش نشده است. در هیچ روزنامه یا مجله ای به طور مرتب مطلبی درباره بوی دهان به چشم نمی خورد. در اینترنت صدها وب سایت اختصاصی بوی دهان به انواع زبان ها وجود دارد، درحالی که نخستین و تنها وب سایت فارسی به نشانی الکترونیکی com.khoshdoo راه اندازی شده است.
در کشور ما هیچ شرکتی اعم از دولتی یا خصوصی به تولید وسایل کمکی رفع بوی دهان اشتغال ندارد، درحالی که در کشورهای مختلف ده ها شرکت، انواع این وسایل را تولید می کنند. اگر در کشور ما چند شرکت فعال در این خصوص وجود داشت، لااقل به بهانه فروش محصولات خود، تبلیغات عمومی درباره بوی دهان انجام می شد. قطعا دلیل عدم اقبال صنعت به تولید این وسایل، عدم درخواست جامعه به خرید این وسایل است که به نوبه خود ناشی از عدم اقبال مبتلایان به درمان است.در کشورهای مختلف انجمن ها، موسسه ها و استادان دانشگاه به تحقیقات در این خصوص اشتغال دارند اما در کشور ما کمبود تحقیقات بوی دهان احساس می شود.
اگر در کشور ما تحقیقات انجام می شد، انتظار اخبار این تحقیقات نیز می توانست علاوه بر کمک به صنعت، اطلاعات عمومی جامعه را بالا ببرد.محققان بوی دهان هر دو سال یکبار با تشکیل کنفرانس بین المللی، نتایج تحقیقات خود را منتشر می کنند. انجمن تحقیقات بوی دهان، یک مجمع جهانی است که به طور اختصاصی درباره بوی دهان پژوهش می کند. این انجمن که دفتر آن در کشور ژاپن است آخرین کنفرانس بین المللی خود را چند ماه پیش در لندن برگزار کرد.
در این کنفرانس محققان کشورهای مختلف به تشریح پژوهش های خود درباره جنبه های بیوشیمیایی، دندانپزشکی، میکروبی، روانشناختی، تشخیصی و درمانی بوی دهان پرداختند. متاسفانه در این مجمع علمی نماینده ای از کشورمان وجود نداشت درحالی که در کشورهای دیگر حتی دانشجویان به عضویت این انجمن درمی آیند. به این ترتیب مشخص می شود که اطلاع رسانی در سطح دانشجویان و استادان دانشگاه ها ضروری است.
تاکنون صدها عنوان کتاب عمومی و تخصصی به زبان های مختلف با موضوع بوی دهان در دنیا منتشر شده است. درحالی که حتی یک کتاب فارسی دراین باره وجود ندارد. ریشه این کمبود، نبود متخصصان علاقه مند به موضوع بوی دهان در کشور است. در کشور پرجمعیتی مانند ایران لازم است صدها پرسنل مجرب درمانی و پژوهشی سالانه به بحث و مطالعه بوی دهان بپردازند تا جامعه از نتایج مکتوب پژوهش های آنها بهره مند شود.
● نتیجه گیری
بنابراین با توجه به وسعت کشور و پراکندگی جمعیت، لازم است با ایجاد نهضت اطلاع رسانی، مبتلایان را از ابعاد علمی بوی دهان و روش های تشخیص و درمان آن مطلع کرد. در این خصوص باید کارکنان و افراد علاقه مند به پژوهش و درمان بوی دهان در سراسر کشور، تحت آموزش های لازم قرار بگیرند تا هر یک در منطقه خود با بررسی شیوع و علل بوی دهان به اطلاع رسانی دائمی بپردازند. در این میان نقش خبرگزاری ها، روزنامه ها و مجلات بسیار باارزش است، این رسانه ها درصورتی که دور از تبلیغات سطحی و به طرز علمی توجیه شوند به عنوان یک دانشگاه عمومی به آموزش مردم خواهند پرداخت به طوری که بعد از چند سال می توان شاهد کاهش شیوع بوی دهان در کشور عزیزمان باشیم.
● برنامه چهار مرحله ای
سایت «خوشبوکام»، یک برنامه چهارمرحله ای به شرح زیر برای کاهش شیوع بوی دهان و کمک به مبتلایان پیشنهاد می کند:
۱) اطلاع رسانی عمومی:
در این مرحله، عموم مردم اعم از مبتلایان و غیر مبتلا از اهمیت بوی دهان به عنوان یک موضوع نه تنها فردی، بلکه اجتماعی باخبر می شوند. در این مرحله لازم است کارکنان درمانی را به مطالعه و درمان بوی دهان ترغیب کرد تا با تشکیل یک انجمن ملی، به طور منسجم به پیشبرد فعالیت ها و نیل به اهداف بپردازند.
۲) درمان مبتلایان:
در مرحله دوم لازم است مطب ها و کلینیک های ویژه ای جهت درمان مبتلایان در مراکز استان ها و شهرهای بزرگ راه اندازی شود تا حاصل مرحله اطلاع رسانی که خیل عظیم مبتلایان به دنبال درمان هستند سرگردان نشوند. این مراکز باید از وجهه و اطلاعات علمی بالایی برخوردار باشند تا براساس یک برنامه منسجم، مبتلایان به طور کامل درمان شوند. هشدار می دهیم که در صورت شکست درمان ممکن است افراد به انزوا و افسردگی منتهی شوند.
۳) پژوهش:
در سومین مرحله، تعدادی از کارکنان علاقه مند، به انجام تحقیقات علمی دراین باره می پردازند. پژوهش دراین باره از چند منظر زیر حائز اهمیت است:
▪ نتایج پژوهش ها باعث پیشرفت روش های تشخیصی و درمانی خواهد شد.
▪ نتایج تحقیقات در تولید صنعتی کیت ملی بوی دهان کاربرد دارد.
▪ می توان با شرکت در مجامع علمی بین المللی، دیگران را از پژوهش های داخل کشور باخبر کرد تا از این طریق نامی از کشور عزیزمان در زمره محققان بوی دهان برده شود. در این راستا با حمایت های معنوی و مالی، پایان نامه های دکترای پزشکی و دندانپزشکی را باید به سمت بوی دهان سوق داد.
۴) تولید کیت ملی بوی دهان:
در نهایت لازم است نتایج تحقیقات کشور را در تولیدات کیت ملی بوی دهان به کار بست تا کشور ما نیز به جمع تولید کنندگان این وسایل بپیوندد. با توجه به تعداد میلیونی مبتلایان، سالانه هزاران دلار صرف واردات این وسایل خواهد شد، بنابراین تولید داخلی مقرون به صرفه و اجتناب ناپذیر است.

منبع : روزنامه ابتکار