هولوکاست، دروغی بزرگ

● پرسش: انکار گران هولوکاست می گویند: حتی اگر ستمی هم بر یهودیان در جنگ جهانی دوم رفته باشد، دولت اسرائیل چه حقی دارد به نام آنها از دولت آلمان خسارت پولی و غرامت مالی بگیرد و به این وسیله کلاشی کند؟
▪ پاسخ: کشور اسرائیل متعلق به ملت یهود است و علت وجودیش آن است که یهودیان نیز همانند هر ملت دیگر دنیا (مثلا ایرانیان، یا فرانسویان و یا ملت یونان) سرزمین مستقل خویش را داشته باشند. خاک اسرائیل خاستگاه ملت یهود و سرزمین باستانی آنان است و اسرائیل مدرن همچنان نماینده یهودیان در داخل این سرزمین و خارج از آن محسوب می شود.
بنابراین ، هنگامی که دولت نوین آلمان (دولتی که پس از جنگ جهانی دوم در غرب آلمان برپا گردید) درصدد برآمد برای کاستن از ناراحتی وجدان آلمانها که چنین جنایاتی را علیه یهودیان اروپا مرتکب شده بودند، به بازماندگان جنایات نازی کمک مالی کند تا بتوانند زندگی خود را از نو برپا سازند، طبیعی است که با اسرائیل به عنوان نماینده قانونی یهودیان دنیا وارد گفتگو شود.
دولت آلمان، در دوران صدراعظم کنراد آدناوئر پرداخت دو نوع کفاره مالی را تصویب کرد.
آلمانها در چارچوب توافق بین دو ملت، تعهد کردند به بازماندگان یهودی قربانیان جنایات نازیها و آن یهودیانی که از اردوگاههای مرگ جان سالم بدر بردند، مقرری ماهیانه ای به عنوان «خسارت» بپردازند. پرداخت این مقرری در مورد بازماندگانی که زنده هستند، هنوز ادامه دارد.
استدلال اخلاقی پرداخت این خسارت آن است که دولت آلمان وظیفه وجدانی دارد به آنانی که جان سالم بدر برده اند و همچنین خانواده آنها، ماهیانه مبلغ ناچیزی را بپردازد تا بتوانند به روی پای خود بایستند و زندگی شرافتمندانه ای داشته باشند. بسیاری از این بازماندگان افرادی علیل و رنجور هستند و شمار زیادی از آنان به مشکلات روحی و روانی مبتلا می باشند که رسیدگی به آنان مستلزم پرداخت هزینه های مالی است.
به موازات این «خسارت» ، که به خانواده ها پرداخت میشود، دولت آلمان حاضر شد بابت میلیاردها دلار اموال یهودیان که در جنگ جهانی دوم مصادره شد، به دولت اسرائیل بعنوان نماینده جامعه یهودیان دنیا «غرامت» بپردازد. در جنگ جهانی دوم، یهودیان همه خانه ها، مغازه ها، املاک و اموال خود را از دست دادند. اماکن و اموال همه سازمانهای یهودی که مسئولیت اداره امور اجتماعی و دینی و فرهنگی این جامعه را به عهده داشتند توسط آلمانها مصادره شد.
دولت آلمان برای جبران بخش کوچکی از این اموال غارت شده جوامع یهودی، چند میلیارد مارک به اسرائیل «غرامت» پرداخت. این پول در راه برپایی پروژه های زیربنائی اسرائیل (کارخانجات، جاده ها، امور رفاهی و اشتغال زائی) و همچنین تأمین وسائل رفاهی آن گروه از بازماندگان جنایات نازیها که به اسرائیل مهاجرت کرده بودند هزینه شد.
آنچه که تا کنون به اسرائیل و بازماندگان پرداخت شده ، تنها بخش بسیار کوچکی از اموال غارت شده یهودیان اروپاست. در سالهای اخیر چند کشور اروپائی و شرکت های بزرگ آلمانی نیز ناچار شده اند بخشی از اموال به یغما رفته یهودیان را به آنان باز گردانند.
● پاسخ ما به پاسخ آنها:
۱) تاریخ سرزمین فلسطین نشان می دهد که این سرزمین متعلق به یهودیان نیست بلکه متعلق به مردمانی است که در این سرزمین زندگی می کردند. بنابر تاریخچه سرزمین فلسطین، یهودیان کمترین جمعیت این سرزمین را تشکیل می دهند.
علیرغم مهاجرت یهودیان از «ملیت های» مختلف به سرزمین فلسطین از یک سو و آواره کردن فلسطینیان از سرزمین مادری شان به طریق سرکوب و ایجاد رعب و وحشت به ویژه از طریق راه اندازی جنگ در سال های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ از سوی دیگر جمعیت این سرزمین به اکثریت یهودی تبدیل نشد.
۲) در پاسخ فوق، با مساوی دانستن یهودیت با ملیت سعی شد تا غرامت گرفتن رژیم صهیونیستی از کشورهای اروپایی را توجیه نماید. در حالی که یهودیت یک دین است و دارای پیروانی در کشورهای مختلف و که ملیت های مختلف دارد بنابراین بنابرقوانین حقوق بین الملل اگر یک یهودی لهستانی توسط یک مامور آلمانی کشته شود این حق دولت لهستان است که درخواست غرامت برای بازمانده آن یهودی داشته باشد. در غیر اینصورت این حق برای همه ادیان باید محفوظ باشد یعنی کشورهایی که دارای مرام مسیحی هستند باید از هر مسیحی که در هر سرزمینی و با هر ملیتی به نحوی خسارت یا کشته شود از دولت آن سرزمین ادعای خسارت یا غرامت نماید. اتفاقا این استدلال را شخصیت های یهودی هم اذعان دارند به عنوان نمونه «ناحوم گلدمن» یکی از امضاکنندگان توافقنامه لوکزامبورگ بین دولت آلمان غربی و رژیم صهیونیستی و مجمع مطالبات یهودیان، درمصاحبه ای در ۱۹۷۶ اظهار داشت: «توافقنامه لوکزامبورگ رویه جدید و خلاف عرف در حقوق بین الملل ایجاد کرد.»
۳) دولت آلمان در زمان صدراعظم آدناوئر با فشارهای بین المللی به ویژه صهیونیست ها و آمریکایی ها حاضر به امضای قراردادهایی برای اعطای غرامت شد. ادناوئر در خاطرات خود نوشت: برایم مشخص شده بود که اگر مذاکرات با یهودیان به شکست بینجامد، مذاکرات در کنفرانس دبت لندن (که در همان زمان برگزار می شد) نیز به شکست خواهد انجامید. زیرا مجموعه های با فکر یهودی می توانستند کنفرانس دبت لندن را تحت فشار قرار دهند... که نباید آن را دست کم گرفت. از طرف دیگر مشخص بود که شکست کنفرانس دبت لندن، شکست مذاکره با یهودیان را به دنبال دارد، اگر اقتصاد آلمان می خواست به جایگاه معتبری دست یابد و جدا قوی گردد، کنفرانس لندن باید با موفقیت به پایان می رسید. تنها در این صورت اقتصاد ما به گونه ای توسعه می یافت که می توانست به اسراییل و سازمان های یهودی غرامت بپردازد.
۴) یهودیان صهیونیست از جنگ جهانی دوم و عملکرد نازی ها دو سود بزرگ بردند. سود اول این بود که از ابتدای شکل گیری حکومت نازی، گروه صهیونیستی آلمان و رهبران آن یعنی اسحاق شایر، فاخیم بگین و رودلف کاستنر با نازی ها روابط صمیمانه ای داشتند این روابط از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۳ یعنی تا سه سال بعد از شروع جنگ نیز ادامه داشت هدف این همکاری نیز خارج کردن یهودیان از آلمان و انتقال آنان به فلسطین بود. سود دوم غرامتی است که از کشورهای اروپایی به ویژه از آلمان به بهانه بازماندگان ۶ میلیون یهودی کشته شده گرفته شد و تماما برای تشکیل دولت یهود در سرزمین فلسطین به کار گرفته شد. گلدمن رئیس کنگره جهانی یهود در سال ۱۹۷۶ اظهار داشت: بدون غرامت های آلمان، دولت اسرائیل نیمی از زیرساخت های کنونی خود را نداشت، تمام قطارها در اسرائیل ساخت آلمان است، کشتی ها آلمانی است همچنین شبکه های برق، بخش اعظم صنایع و...
(در برخی از سال ها، مبالغی که دولت اسرائیل از آلمان دریافت کرده، در مجموع ۲ تا ۳ برابر بیشتر از مجموعه پول هایی بوده که توسط جامعه جهانی یهود برای این کشور جمع آوری شده است.»
۵) به طور کلی تعداد بازماندگان یهودی اردوگاه های هیتلری یکی از مسایل غامض و سوال برانگیز است در حالی که مطابق ادعاهای یهودیان، هیتلر چنان به یهودی کشی دست زده که تنها حدود صد هزار نفر از یهودیان باقی مانده در اروپا، از اردوگاه های او جان سالم به در بردند. اکنون شاهد آن هستیم (چنانکه نویسنده فوق اعتراف کرده است) که ۵/۵ میلیون نفر به عنوان بازمانده، پرونده تشکیل می دهند و هنوز هم با گذشت بیش از ۶۰ سال شاهد تشکیل پرونده های جدیدی هستیم. جالب آنکه دفتر نخست وزیری رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۰ شمار بازماندگان زنده هولوکاست را یک میلیون اعلام کرد.

صبح صادق شماره ۳۲۸

منبع : سایت بصیرت