رژیم صهیونیستی، مانع اصلی تحقق خاورمیانه عاری از تسلیحات کشتارجمعی

متن کامل اظهارات دکتر علی اصغر سلطانیه، نماینده دائم کشورمان در آژانس بین المللی انرژی اتمی که چندی پیش در کنفرانس بین المللی منطقه عاری از «سلاح های کشتارجمعی» در دانشگاه مطالعات شرق و آفریقای دانشگاه لندن برگزار شد به شرح ذیل است:
«ما به مسئله ای می پردازیم که ظاهراً حل آن بسیار آسان به نظر می رسد، اما با کمال شگفتی به رغم تمام اظهارات سیاسی و بعضی تلاش ها طی چهار دهه گذشته ما در بن بست قرار گرفته ایم و هیچ دورنمای امیدوارکننده ای وجود ندارد، مگر اینکه گام های بی درنگ و دسته جمعی در این زمینه برداشته شود.
الف) تشخیص مسئله:
قبل از اینکه هرگونه نسخه ای برای بیمار که خاورمیانه می باشد پیچیده شود باید ابتدا دلیل اصلی بیماری تشخیص داده شود.
در اولین گام لازم است که ما ابتدا چند پرسش و پاسخ داشته باشیم:
▪ پرسش ۱: چه مدت است که بیمار مریض است؟
ـ پاسخ ۱: ۶۰سال.
▪ پرسش ۲: وضعیت سلامتی آن قبل از اینکه اولین نشانه بیماری مشخص شود چگونه بود؟
ـ پاسخ ۲: آن سالم ترین منطقه با هزاران سال همزیستی مسالمت آمیز سه دین آسمانی بود.
▪ پرسش ۳: آیا بیماری واگیر از خارج وارد شده است.
ـ پاسخ ۳: بله.
▪ پرسش ۴: آیا اعضای داخلی بدن واکنش طبیعی داشته اند؟
ـ پاسخ ۴: بله.
▪ پرسش ۵: آیا تلاشی توسط پزشکان محلی برای درمان بیماری صورت گرفته است؟
ـ پاسخ ۵: بله.
▪ پرسش ۶: آیا موفق بوده اند؟
ـ پاسخ ۶: خیر.
▪ پرسش ۷: چرا؟
ـ پاسخ ۷: رد هرگونه درمان توسط بیمار و مداخله بیگانگان با ارایه داروهایی با عوارض جانبی خطرناک.
▪ پرسش ۸: آیا هیچ امیدی برای درمان وجود دارد؟
ـ پاسخ ۸: هنوز بله.
▪ پرسش ۹: اکنون چکار باید کرد؟
ـ پاسخ ۹: مجبور کردن بیمار برای پذیرش داروی ارایه شده توسط پزشکان برجسته صادق محلی. ایمن سازی بیمارستان از هرگونه تهدید توطئه دشمنان بیمار به ویژه آنهایی که این بیماری را سالها پیش در آنجا پراکندند جهت ورود به بیمارستان.
▪ پرسش ۱۰: چه نوع دارویی ممکن است؟
پاسخ ۱۰: صبور باش، خوب گوش کن و به دقت یادداشت بردار.
ب) الزامات اولیه برای ایجاد منطقه عاری از سلاحهای کشتارجمعی (WMDFZ).
لازم است ابتدا عناصر زیر را مدنظر داشت:
۱) ضرورت:
تا چه حد ایجاد منطقه عاری از سلاحهای کشتارجمعی در برقراری صلح و امنیت در منطقه و در کل جهان حیاتی است؟
۲) نمونه های موفق:
آیا هیچ منطقه ای وجود دارد که در آن منطقه عاری از سلاحهای کشتارجمعی ایجاد شده باشد؟ اگر هست کجا؟ چه موقع؟ چه مدت برای کشورهای منطقه طول کشید تا بر ضرورت ایجاد آن به توافق رسیدند؟ چه مدت مذاکرات طول کشید؟ آیا هیچ کشور خارج از منطقه این ابتکارها را مطرح کرد؟ آیا کشورهای خارج از منطقه در مذاکرات کشورهای منطقه در این زمینه دخیل بودند؟
۳) بررسی انتقادی وقایع تاریخی شامل تلاشهای منطقه ای و بین المللی و نقاط ضعف.
۴) نقش معاهدات مربوطه:
تمام کشورهای منطقه در زمینه عضویت در معاهده منع گسترش سلاحهای هسته ای (NPT)، کنوانسیون منع سلاحهای بیولوژیک (BTWC)، کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی (CWC) در کجا قرار دارند؟
۵) نقش سازمان های بین المللی مربوطه:
آیا آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) و سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW) نقشی در مذاکرات مربوط به تشکیل مناطق عاری از سلاحهای کشتارجمعی و یا بعد از تشکیل این مناطق داشته اند؟
یادداشت: نمونه هایی از موارد فوق مناطق عاری ازسلاحهای هسته ای در دیگر مناطق جهان وجود دارند. موافقتنامه هایی مناطق عاری از سلاحهای هسته ای همچون تلاتلولکو، راروتونگا، بانکوک، پلیندابا و مغولستان گامهای مثبت و اقدامات مهمی به سوی تقویت خلع سلاح جهانی هسته ای و منع گسترش هسته ای هستند.
ج) نگاهی کوتاه به وضعیت موجود در ارتباط با معاهدات منع گسترش در خاورمیانه:
۱) جمهوری اسلامی ایران: NPT CWC BTWC و پروتکل ژنو را تصویب کرده است.
۲- عراق: NPT CWC BTWC و تصویب کرده و پروتکل ژنو را مشروط تصویب کرده است.
۳) عربستان سعودی:NPT CWC BTWC و پروتکل ژنو را مشروط تصویب کرده است.
۴) اردن: NPT CWC BTWC و پروتکل ژنو را تصویب کرده است.
۵) سوریه: NPT را تصویب کرده، BTWC را امضا کرده و پروتکل ژنو را مشروط تصویب کرده است.
۶) مصر: NPT و پروتکل ژنو را تصویب کرده است.
۷) اسراییل: NPT CWC BTWC را تصویب نکرده و پروتکل ژنو را مشروط تصویب کرده است.
جمهوری اسلامی ایران به عنوان تنها قربانی سلاح های شیمیایی در تاریخ اخیر بسیار مشتاق است که اهداف بلند جهان عاری از سلاحهای کشتار جمعی به واقعیت به پیوندد، چرا که هنوز سالها بعداز پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران هزاران مصدوم شیمیایی ایرانی از اثرات و عواقب سلاحهای شیمیایی که اجزاء و ترکیبات آن ازسوی کشورهای معینی که عضوشورای امنیت سازمان تامین می شد، رنج برده یا جان می سپارند.
اسراییل نه تنها عضو پیمان منع گسترش (NPT) و عضو کنوانسیون سلاحهای سمی و بیولوژیک (BTWC) نیست و هنوز کنوانسیون سلاحهای شیمیایی CWC را تصویب نکرده است، بلکه براساس بعضی برآوردها، دارای صد تا دویست سلاح هسته ای می باشد.
از نظر ما، ایجاد منطقه عاری از سلاحهای هسته ای، ابزاری حیاتی برای تحکیم خلع سلاح هسته ای، منع گسترش و جامه عمل پوشاندن به (WMDEZ) می باشد.
گرچه نزدیک به سه دهه است که ازسوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد و قطعنامه های IAEA تاکید می گردد، که ایجاد منطقه عاری از سلاحهای هسته ای در خاورمیانه می تواند کمک بزرگی به افزایش صلح و ثبات در جامعه بین المللی کند ولی رژیم اسراییل با ادامه فعالیتهای مخفی خود در زمینه حفاظت تاسیسات هسته ای سازمان ملل متحد و عدم الحاق به NPT تنها مانع تحقق چنین اهدافی در منطقه به حساب می آید. طعنه آمیز اینکه این رژیم علیرغم رد و زیرپا نهادن تمامی قطعنامه های شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد درخصوص سلاحهای کشتارجمعی، نه تنها رضایت بلکه درحقیقت مواد و حمایت های مالی را برای برنامه های مربوط به سلاحهای کشتارجمعی خود را از ایالات متحده آمریکا دریافت می نماید. تعقیب مخفیانه و روبه تزاید سلاحهای هسته ای از سوی رژیم صهیونیستی، نه تنها خواستهای مخفیانه و رو به تزاید رژیم صهیونیستی برای سلاحهای هسته ای در طول دهه های متمادی کاهش نیافته بلکه ازسوی این رژیم تعقیب و البته به صورت یک راز آشکار درآمده است، چرا که دستیابی رژیم اسراییل به سلاحهای هسته ای دیگر شایعه نیست.
نخست وزیر رژیم صهیونیستی در تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۰۶ در مصاحبه با شبکه تلویزیونی آلمان، به داشتن سلاحهای غیرقانونی هسته ای در اسراییل اعتراف نمود و ماهیت فعالیتهای مخفیانه این رژیم که به صورت جدی و دایمی صلح و امنیت بین المللی و منطقه ای را به مخاطره انداخته است، آشکار ساخت.
جامعه جهانی به ویژه کشورهای منطقه و درجهت ایجاد منطقه عاری از سلاحهای کشتارجمعی در خاورمیانه در اسرع وقت بایستی برای مبارزه با سلاحهای کشتارجمعی رژیم اسراییل متحد شوند.
جا دارد به این نکته نیز اشاره کنم که بعد از محکومیت قاطع اسراییل توسط تقریبا تمامی شرکت کنندگان در کنفرانس عمومی IAEA درسال ۷۰۰۲، نماینده اسراییل اظهارات نخست وزیر این کشور را رد کرد. البته چنین تناقضاتی و سیاستهای مبتنی بر نیرنگ و ریا ازسوی رژیمی که بر مبنای غیرقانونی تاسیس یافته است جای تعجب ندارد. به هرحال برای تایید چنین ادعایی برای تعداد اندکی که نیاز به توضیح بیشتری دارند، من پیشنهاد نمودم که مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی یک تیم از بازرسان را برای بررسی صحت و سقم این مدعا به اسراییل اعزام و گزارش آن را به کشورهای عضو و جامعه بین المللی درسطح گسترده، اعلام نماید.
به هرجهت ایجاد منطقه عاری از سلاحهای کشتارجمعی درهر منطقه ای نمی تواند فارغ از شرایط سیاسی، ملزومات امنیتی و احساس خطر، آن منطقه و به صورت مجزا مورد گفت وگو قرار گیرد. اما رژیم اسراییل الحاق خود به معاهدات خلع سلاحی را به مسائل امنیتی مرتبط ساخته و این واقعیت را منکر می شود که کشورهای منطقه خاورمیانه نیز در معرض تهدید دائمی به واسطه عدم التزام این رژیم به هرگونه ساز و کار و هنجار بین المللی، می باشند.
دنیا شاهد بوده است که کودکان بی خانمان فلسطینی در اردوگاههای پناهندگان، هر روز و بصورت مدام، نسبت به بمبارانهای اسراییل با سلاحهای پیشرفته و تانک، با صدای بلند و سنگهای کوچک اعتراض می نمایند در اختیار داشتن ۰۰۲ سلاح هسته ای برای مبارزه با کودکان معصوم واقعیت شرم آور قرن حاضر است.
حمله نظامی علیه تاسیسات هسته ای، تابویی است که توسط رژیم اسراییل شکسته شد. اجازه بدهید تجربه خودم را در زمان کنفرانس عمومی IAEA درسال ۲۷۹۱، به اطلاع شما برسانم.
به دنبال حمله نظامی علیه راکتور هسته ای عراق (TAMUZ) جامعه جهانی این تهاجم خطرناک را قویا محکوم کرد و استوارنامه های (Caedentials) هیئت اسراییل به کنفرانس عمومی IAEA رد شدند، و یک قطعنامه نیز در طول کنفرانس عمومیIAEA درسال ۲۸۹۱ در این خصوص تصویب شد. علیرغم این واقعیت که رژیم صدام به ایران حمله کرده بود ولی به عنوان جمهوری اسلامی ایران براساس اصول و مرام خود از این قطعنامه حمایت نمود. به خاطر دارم که آمریکا هشدار داد اگر چنین اقدامی برای محکومیت اسراییل صورت پذیرد، این کشور از IAEA خارج خواهدشد. هیئت آمریکایی در کنفرانس عمومی تهدید که با توجه به تاثیر مالی خروج این کشور از عضویت آژانس، این سازمان متلاشی خواهدشد. بلافاصله بعد از تهدید آمریکا مبنی بر خروج از عضویت آژانس، هیئت ایرانی اعلام کرد که اگر آمریکا به تلافی تصمیم کنفرانس عمومی برای محکومیت تهاجم اسراییل از آژانس خارج شود ایران آماده است تا سهم آمریکا از بودجه عمومی آژانس را پرداخت نماید. بعد از این تصمیم کنفرانس عمومی، هیئت آمریکایی علیرغم بلوف خود تنها سالن کنفرانس را ترک کرد نه آژانس را.
من بایستی در این زمینه پیشرفت مثبت تاریخی را ذکر کنم، در سال ۰۹۹۱ کنفرانس عمومی IAEA قطعنامه .GCXXXIV.RES۳۳۵ را تصویب نمود. این قطعنامه از سوی ایران پیشنهاد شده بود، براساس این قطعنامه هرگونه حمله و حتی تهدید به حمله علیه تاسیسات اتمی در حین فعالیت یا حتی در حین ساخت، منشور سازمان متحد، وضعیت سازمان بین المللی انرژی اتمی و حقوق بین الملل را به مخاطره خواهد انداخت. در صورت وقوع چنین امری شورای امنیت سازمان ملل متحد بایستی اقدام عاجل انجام دهد.
د) نگرانیهای امنیتی کشورهای خاورمیانه از تهدیدات بالقوه تسلیحات کشتار جمعی اسرائیل:
- جامعه جهانی نباید بپذیرد که نسلهای آتی همچنان تحت سایه هراسناک استفاده احتمالی از تسلیحات کشتار جمعی زندگی کنند. ما باید تضمین نماییم که مردم ایران که طی جنگ هشت ساله قربانیان سلاحهای کشتار جمعی می باشند آخرین مورد آن در هر نوع در هر جا و تحت هر شرایطی باشند. ایران عزم خود را برای نیل به این هدف با پیوستن به سه معاهده اصلی، BWCNPTو CWC در این زمینه و با مطرح نمودن ایده ایجاد منطقه عاری از سلاحهای هسته ای در خاورمیانه اعلام کرده است.
- تاریخچه اقدامات برای ایجاد منطقه عاری از تسلیحات کشتار جمعی و تسلیحات هسته ای در خاورمیانه پیشنهاد اولیه برای ایجاد منطقه عاری از تسلیحات هسته ای در خاورمیانه برای اولین بار در سال ۴۷۹۱ از سوی ایران و با حمایت مصر مطرح گردید.
- بن بست کنونی در مذاکرات در جهت ایجاد منطقه عاری از تسلیحات کشتار جمعی در خاورمیانه نتیجه مستقیم توانمندی هسته ای اسرائیل است که صلح و ثبات در منطقه را در معرض خطر قرار می دهد.
- برای آنکه حضار محترم در جلسه به این اقناع برسند که رژیم اسرائیل مانع اصلی فراروی ایجاد منطقه عاری از تسلیحات کشتار جمعی در خاورمیانه است، اعلامیه اجلاس چهاردهم سران جنبش عدم تعهد در هاوانا (۱۱ تا ۶۱ سپتامبر ۲۰۰۶) را یادآور می شوم. جنبش عدم تعهد متشکل از ۸۱۱ کشور یعنی تقریبا همه اعضای جامعه بین المللی است. در اعلامیه هاوانا آمده است:
«۹۸- سران کشورها یا رؤسای دول حمایت خود را برای ایجاد منطقه عاری از تمامی تسلیحات کشتار جمعی مورد تاکید مجدد قرار می دهند. بدین منظور آنان نیاز به ایجاد منطقه عاری از تسلیحات هسته ای در منطقه خاورمیانه منطبق با قطعنامه ۷۸۴ (۱۸۹۱) شورای امنیت، بند ۴۱ قطعنامه ۶۸۷ (۱۹۹۱) شورای امنیت و قطعنامه های مربوطه مجمع عمومی که با اجماع به تصویب رسیده را مورد تأیید مجدد قرار می دهند. آنان از تمامی طرفهای ذیربط می خواهند در جهت اجرای کامل پیشنهاد ارائه شده از سوی ایران در سال ۴۷۹۱ مبنی بر ایجاد چنین منطقه ای گامهای فوری و عملی اتخاذ نموده و تا هنگام ایجاد آن از اسرائیل، تنها کشور در منطقه که به پیمان عدم اشاعه تسلیحات هسته ای (NPT) نپیوسته و به علاوه نیت خود را نیز برای چنین اقدامی اعلام نداشته، می خواهند از در اختیار داشتن سلاحهای هسته ای دوری جسته و براساس قطعنامه ۷۸۴ (۱۸۹۱) شورای امنیت به سرعت تمامی تاسیسات هسته ای خود را تحت نظارت کامل پادمانی آژانس بین المللی انرژی هسته ای قرار داده و فعالیتهای هسته ای خود را در انطباق با نظام عدم اشاعه به انجام رساند. آنها نگرانی عمیق خود را نسبت به کسب توانمندی هسته ای از سوی اسرائیل که خطری جدی و مداوم را علیه امنیت همسایگان و دیگر کشورها ایجاد می نماید ابراز داشته و اسرائیل را به خاطر تداوم توسعه و انبارسازی زرادخانه هسته ای محکوم نمودند. آنان بر این نظر هستند که ثبات در منطقه ای که در آن عدم توازن فاحش توانمندی نظامی بویژه از طریق دارا بودن سلاحهای هسته ای وجود دارد نمی تواند حفظ گردد. وضعیتی که به یک طرف اجازه می دهد همسایگان خود و منطقه را تهدید نماید. آنان همچنین خواستار ممنوعیت تام و کامل انتقال تجهیزات، اطلاعات، مواد و تاسیسات هسته ای، منابع و وسایل مربوطه و ارائه مساعدت در زمینه علوم و فن آوری هسته ای به اسرائیل شدند. آنان در این خصوص نگرانی جدی خود را نسبت به استمرار تحولاتی که طی آن دسترسی دانشمندان اسرائیلی به تاسیسات هسته ای یک کشور دارنده سلاح هسته ای فراهم گردید، اظهار داشتند. این تحولات پیامدهای منفی جدی برای امنیت منطقه و همچنین اعتبار نظام جهان عدم اشاعه در برخواهد داشت».
کشورهای عضو جنبش عدم تعهد طی کنفرانس پیمان عدم اشاعه که در آوریل ۸۰۰۲ در ژنو برگزار شد چنین اعلامیه ای البته روزآمد شده آن را صادر نمودند.
حضار محترم
در خاتمه جمهوری اسلامی ایران بر این اعتقاد است که در این مقطع تاریخی تمامی دوستداران صلح در جهان بویژه روشنفکران، دانش پژوهان و نمایندگان مجالس که نمایندگی مردم را برعهده دارند، ناگزیرند برای آغاز بدون تاخیر اقدامات دسته جمعی ملموس با هدف وادار ساختن رژیم اسرائیل به تصویب فوری NPT CWC BTWC و بمنظور برداشتن تحفظ از پروتکل ژنو، و برای از بین بردن توانمندی تسلیحاتی کشتار جمعی به ویژه در زمینه سلاحهای هسته ای و قرار دادن تمامی مواد و تاسیسات هسته ای اش تحت پادمان IAEA، بسیج گردند.»

منبع : روزنامه کیهان