از محبت خارها گل می شود

امام صادق(ع): ((من اخلاق الانبیإ حب النسإ; محبت به زنان از اخلاق انبیاست.))
محبت چون به غایت رسد آن را ((عشق)) خوانند. و عشق خاص تر از محبت است, زیرا كه همه عشقی, محبت باشد; اما همه محبتی عشق نباشد. و محبت خاص تر از معرفت است, زیرا كه همه محبتی, معرفت باشد, اما همه معرفتی, محبت نباشد. و از معرفت, دو چیز متقابل تولد كند كه آن را ((محبت)) و ((عداوت)) خوانند. زیرا كه معرفت, یا به چیزی خواهد بودن مناسب و ملایم ـ جسمانی یا روحانی ـ كه آن را ((خیر محض)) خوانند و نفس انسان طالب آن است و خواهد كه خود را به آنجا رساند و كمال حاصل كند, یا به چیزی خواهد بودن كه نه ملایم بود و نه مناسب ـ خواه جسمانی و خواه روحانی ـ كه آن را ((شر محض)) خوانند و ((نقص مطلق)) خوانند و نفس انسان دائما از آنجا می گریزد و او را نفرتی طبیعی حاصل میآید. و از اول, محبت خیزد و از دوم عداوت.
پس اول پایه معرفت است و دوم پایه محبت و سیم پایه عشق. و به عالم عشق ـ كه بالای همه است ـ نتوان رسیدن, تا از معرفت و محبت دو پایه نردبان نسازد. (از رساله ((فی حقیقه عشق, شیخ اشراقی))).
برای اختلافات خانوادگی می توان عوامل زیادی همچون عوامل اقتصادی, تربیت خانوادگی, محیط زندگی, دخالتهای بیجای بستگان و بسیاری از عوامل دیگر را بیان نمود اما از مهمترین عوامل ناسازگاری و اختلافات زناشویی می توان به آشنا نبودن زن و شوهرها به وظایف خود در زندگی زناشویی و از جمله محبت نداشتن طرفین به یكدیگر اشاره داشت چرا كه برای پی ریزی یك زندگی بادام و موفق, محبت, حرف اول را می زند.
اصولا دل انسان به محبت زنده است و در زندگی زناشویی هم قاعده زندگی بر این منوال است كه طرفین تشنه محبت و عشق باشند و از یكدیگر انتظار داشته باشند كه در زندگی روزمره طرف مقابل محبتهای او را جبران نماید.
یك مرد, یك شوهر و یك پدر واقعی برای سرافرازی اعضای خانواده خود با تمام وجود تلاش می نماید و متقابلا از زنش انتظار دارد كه قدرش را دانسته و از صمیم قلب دوستش بدارد. اما او هم باید به اخلاق و روحیات همسرش كاملا آگاهی داشته و بر طبق خواسته های درونی و امیال او برنامه زندگیش را سامان ببخشد. چرا كه یك زن و یك مادر كانون محبت و موجودی عاطفی می باشد و زندگانی او باید سرشار از محبت و علاقه اطرافیان باشد. یك مرد در خارج از خانه با افراد گوناگونی برخورد می كند بنابراین انتظار دارد در خانه به او محبت شود و علاقه مندی اعضای خانواده خود را حس كند و بالاتر از آن بچشد. همچنین یك زن نیز دوست دارد محترم و گرامی باشد و شوهرش بیش از همه به وی محبت كند چرا كه او را شریك در زندگی و یار واقعی خویش می شناسد.
در زندگی زناشویی چیزی كه قلب را تسخیر می كند مهربانی و محبت كردن است و زن یا شوهری می تواند دوست داشتنی تر باشد كه بامحبت تر است. یك زن ممكن است واجد خصایل نیكو باشد اما همه این خصایل نیك در برابر بی توجهی و بی محبتی به شوهر رنگ می بازد و ارزش خود را از دست می دهد. شاید بتوان گفت آنچه یك مرد را بیش از هر چیز دیگر از جاده ترقی و كامیابی منحرف می سازد و از تلاش و كوشش باز می دارد بی توجهی و بی محبتی اعضای خانواده و بخصوص همسر نسبت به وی می باشد و صد البته نكته ذكر شده به همین ترتیب برای یك شوهر بی محبت و بی علاقه نیز صادق می باشد به گونه ای كه بی محبتی و عدم ابراز علاقه او نسبت به زنش حتی می تواند شالوده زندگی خانوادگیش را به خطر انداخته و موجب تخریب بنیان زندگیش شود. زندگی مشترك, عرصه كمال است بنابراین همسران و بخصوص همسران جوان در رفع بحرانها و موانع ایجاد شده در زندگی باید مانند یك تن واحد عمل نمایند. آنان باید یار و یاور یكدیگر بوده و در كنار هم و با هم باشند.
همسران نباید از ابراز محبت نسبت به هم دریغ نمایند چرا كه ابراز محبتها در یك زندگی مشترك, علاقه, نشاط و طراوت به بار میآورد. بدیهی است این ابراز محبت صرفا مربوط و متعلق به روزهای نخستین ازدواج نمی باشد بلكه برعكس هرچه از زندگی مشترك و زناشویی می گذرد فلسفه وجودی ابراز محبت طرفین نسبت به یكدیگر باید با حدت و شدت بیشتری خود را نمایان سازد. همسران با ابراز محبت و نشان دادن علاقه به یكدیگر, می توانند درخت زندگی خود را برای همیشه بارور و سرزنده نگه دارند. در حقیقت وقتی همسران رفتاری محبتآمیز و توإم با علاقه و احترام برای هم دارند نشان می دهند كه همسر خود را پذیرفته اند آن گونه كه هست و آن گونه كه دوست دارند باشند.

پی‏نوشت‏ها:
۱ ـ كافی, ج۵, ص۳۲۰.
ماهنامه پیام زن

منبع : سایر منابع