ترافیک همان است اما مصرف کم شد

بررسی مصرف بنزین در سال جاری نشان می دهد که میزان مصرف در سال ۱۳۸۷ نسبت به مدت مشابه، هم در حالت سهمیه ای و هم غیرسهمیه ای با کاهش روبرو بوده است.فروردین ماه سال ۸۶ در حالی آغاز شد که مصرف بنزین کشور ۷۵/۱ میلیون لیتر در روز بود، این میزان مصرف در حالی اتفاق افتاد که هنوز چند ماهی به شروع سهمیه بندی باقی مانده بود و در مقابل پیش بینی ها مصرف بالاتری را برای شروع سال ۸۷ رقم می زد که این میزان در حالت غیرسهمیه ای در حدود ۸۲/۶ میلیون لیتر در روز بود.
اما علاوه بر محقق نشدن این پیش بینی، میزان مصرف برای شروع سال۱۳۸۷ با ۴ درصد کاهش نسبت به مدت مشابه به ۷۲/۱ میلیون لیتر رسید و کاملا این مطلب را نشان می دهد که سهمیه بندی بنزین مدیریت تاثیر گذاری را بر مصرف بنزین اعمال کرده است تا مصرف این سوخت حیاتی را به میزان ۱۲/۷ درصد در حالت غیرسهمیه ای هم کاهش دهد.
همچنین به نظر می رسد این کاهش در مابقی ایام سال هم تکرار شود و باز هم پیش بینی ها غلط از آب درآیند چراکه در کل ایام نوروز ۸۷ که معمولا پرمصرف ترین ایام این سال به حساب می آیند میزان مصرف با ارقامی مشابه، کاهشی ۲ تا ۲۲ درصدی را نشان می دهد.
بر این اساس طبق آمارهای منتشر شده، کمترین میزان کاهش مربوط به ۱۷ فروردین بوده است که حتی در این روز هم، ۲۰ میلیون لیتر کمتر از مدت مشابه سال ۸۶ مصرف بنزین داشته ایم و به نظر می رسد دیگر چنین کاهش غیرمحسوسی رخ ندهد و کاهش ها ارقام بالاتری را نشان دهند،زیرا این مقدار کاهش در زمانی اتفاق افتاده است که تمامی کارمندان و مردم قصد داشته اند اولین روز کاری خود را به طور جدی آغاز کنند و بی شک همه در محل کار خود و با وسایل نقلیه شخصی، عمومی یا دولتی حاضر بوده اند.
حتی به نظر می آید بر خلاف برخی پیش بینی ها از شروع سهمیه بندی، مصرف کنندگان بنزین سعی می کنند وقت بیشتری را با خودروی خود در خیابان ها بگذرانند و همچنین آخر هفته ها همه مردم برای تفریح و خرید به خیابان ها می آیند و در این روزهای تقاضا برای بنزین بیشتر است، اما این در صورتی بود که بالاترین میزان کاهش مصرف بنزین درروزهای پنج شنبه و جمعه اول سال اتفاق افتاد و در روزهای میانی هفته هم شاهد کاهش ۷، ۱۳و ۱۴ درصدی مصرف بنزین بودیم.
این آمارها گواه آن است که بعد از گذشت کمتر از یکسال از شروع سهمیه بندی علاوه بر اینکه موفقیت دولت در طرح کاهش سوخت مصرفی کشور حاصل شد، مردم نیز خود را ملزم کردند تا برای سفر های غیرضروری از منازل و محل کار خود خارج نشوند.
در مقابل این موفقیت منتقدان مسئله دیگری را مطرح می کنند که چرا با وجود اینکه سهمیه بندی میزان مصرف را کاهش داده است از ازدحام خودرو ها در تمام ساعات روز در شهر کاسته نشده است؟ زیرا با وجود اینکه آمارها کاهش مصرف بنزین را در روزهای سهمیه بندی نسبت به مدت مشابه سال قبل نشان می دهند، در طول روز خودروهای بیشتری در خیابانهای شهر به چشم می خورد و این امر این شبهه را در اذهان عمومی به وجود می آورد که صاحبان خودروها بنزین مورد نیاز را از چرخه ای خارج از چرخه بنزین داخلی کشور تهیه می کنند؟
همچنین به نظر می رسد علاوه بر اینکه این موضوع برای ما جوابی ندارد، به مسئله ای حساس برای دولت و مسئولین کلان شهرها تبدیل شده است تا آنجا که دولت هم عزم خود را جزم کرده است تا با اجرایی کردن انواع طرح های ممکن در زمینه سهمیه بندی یا قضیه را از این طریق حل کند و یا با اجرای تمهیدات ویژه دست قاچاقچیان را از مملکت کوتاه کند.
ولی همان قدر که این گونه مسائل به این راحتی ها قابل حل نیست و چیزی فراتر از صورت مسئله و فرض را می طلبد که شاید علاوه بر دولت، شهروندان را هم مستلزم می کند که حداقل به اندازه سهمی که از جامعه مدنی خود دارند این مطلب را فراموش نکنند که حق آنها و دیگر مردم با تاملی خاص باید توسط خود آنها هم حفظ شود و از آن دفاع کنند.
لذا اگر دولت تمام توانایی خود را هم صرف این موضوع کند تا وقتی که مردم تعاملی سازنده با دولت ایجاد نکنند بی نتیجه می ماند و این به نفع عموم هم نخواهد بود زیرا صرفه اقتصادی که دولت قرار است از سهمیه بندی سوخت به دست آورد،دوباره به چرخه پولی کشور بازمی گردد و در غیر این صورت ضرر آن برای تمام اقشار خواهد بود.با کاهش مصرف سوخت که پیش نیاز آن مدیریت سوخت توسط دولت و شهروندان است و در کنار آن کاهش رفت و آمد های درون شهری با وسائل نقلیه شخصی و کاهش تولید و عرضه و واردات خوردو روبرو خواهیم بود که با طرح این موضوع شاید دیگر بنزین و مصرف آن از دلایل اصلی ترافیک نباشد و باید شرایط را طوری فراهم کرد که تمرکز دولت ومسولین تنها به بنزین و شرایط آن خلاصه نشود و چنین عواملی هم در نظر گرفته شود که عزمی ملی و همه جانبه را می طلبد. در پایان توجه به این مطلب بسیار اهمیت دارد که نمی توان سهمیه بندی بنزین را با میزان ترافیک توجیه کرد و به راحتی گفت چرا با کاهش مصرف بنزین وضع ترافیک همچنان بدتر می شود
● قیمت هر لیتر بنزین آزاد کاهش یابد
در این میان نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی، بالا بودن قیمت بنزین آزاد را یکی از دلایل استقبال نکردن مردم از عرضه بنزین آزاد دانست و تصریح کرد: بهتر است در صورت ادامه این طرح، قیمت هر لیتر بنزین آزاد به ۲۵۰ تا ۳۰۰ تومان کاهش یابد. ناصر سودانی با بیان این مطلب گفت: جامعه قیمت ۴۰۰ تومان در هر لیتر برای بنزین را نمی پذیرد; چون آثار خاصی را در تورم و افزایش قیمت ها به جا می گذارد. وی دیگر دلیل استقبال نکردن مردم از طرح عرضه بنزین آزاد را ذخیره بنزین از سوی مردم برای مسافرت های نوروزی دانست.
نماینده مردم اهواز در خانه ملت، با بیان این که در صحبت ها و تصمیم گیری های برخی مسئولان تناقض گویی دیده می شد، عنوان کرد: اگر بخواهیم با مردم همراهی کنیم باید قیمت آزاد بنزین را به ۲۵۰ تا ۳۰۰ تومان کاهش دهیم. شاید این قیمت مناسب تر باشد و تاثیر چندان زیادی بر افزایش قیمت ها و تورم به جا نگذارد.

منبع : روزنامه ابتکار