فرافکنی و سفر روح

● مكان:
مكان باید ساكت و آرام باشد. تمام مزاحمت‌های صوتی را حذف كنید. رادیو و تلویزیون را خاموش كنید. تلفن را قطع نمایید. به دیگران در مورد تمرین خود توضیح داده، از آنها بخواهید با سكوت خود، با شما همكاری كنند.
یك موزیك ملایم و بدون كلام پخش كنید، تا مزاحمت‌های صوتی جزیی در آن گم شود. این موزیك به آرامش شما نیز كمك می‌كند و زمان تمرین شما را تنظیم می‌نماید. همچنین بعد از چند جلسه، شما با صدای موزیك شرطی می‌شوید. این باعث می‌شود در تمرینات بعد راحت‌تر و سریع‌تر به نتیجه مطلوب برسید و نتایج موفق‌تری كسب نمایید. در و پنجره‌ها را ببندید تا مزاحمت‌های صوتی از بیرون وارد نشود. خود را برای پذیرش مزاحمت‌های صوتی ناگهانی آماده كنید. بدین ترتیب كه به خود بگویید: مزاحمت‌های صوتی ناگهانی و احتمالی برای من به راحتی قابل تحمل است.
مكان بهتر است كه نیمه تاریك و یا تاریك باشد. وجود نور، خود نوعی محرك و عامل مزاحم می‌باشد. تمام لامپ‌ها را خاموش كنید. پرده‌ها را كامل بكشید و اجازه دهید مكان تمرین در تاریكی فرو رود. اگر تاریكی كامل را نمی‌پسندید، یك لامپ كم‌نور روشن كنید و طوری قرار بگیرید كه نور آن مستقیم به چشمان شما نتابد. اگر این لامپ كم‌نور به رنگ سبز یا آبی باشد بهتر است.
دمای محیط باید متعادل و مطلوب باشد. اگر دمای محیط گرم یا سرد باشد، باعث اختلال در تمركز شما خواهد شد. هیچگونه بوی محرك، مهیج یا مزاحمی در محیط نباشد. البته برخی از انواع عطرها می‌تواند تأثیر مفید داشته باشد. برای مثال روشن كردن عود مفید است. این سنت در هندوستان بسیار رایج است. ممكن است شما به صورت ذاتی از یك عطر خوشتان بیاید و بوی آن به شما آرامش بدهد. می‌توانید از این عطر در هنگام تمرین استفاده كنید. وجود بوهای نامطبوع و مشمئز كننده می‌تواند مضر باشد.
● زمان:
بهترین زمان برای تمرین سحرگاه و یا اول صبح می‌باشد، به شرط آنكه قبل از آن به اندازه كافی و لازم خوابیده و استراحت كرده باشید. انجام تمرین‌ها، شب قبل از خواب مشروط بر آنكه خستگی مفرط در وجود شما نباشد نیز امكان‌پذیر است. البته در صورت فراهم بودن سایر شرایط شما می‌توانید در هر زمان كه تمایل داشته باشید تمرین كنید. مدت زمان تمرین برای مبتدیان به طور متوسط نیم ساعت می‌باشد. البته چند دقیقه كم یا زیاد شدن آن اشكالی ندارد. ولی تمرین‌های طولانی برای اینگونه افراد به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. نتیجه‌ی تمرین هر چه كه باشد (موفق یا ناموفق) نباید زمان تمرین بیشتر از مقدار ذكر شده باشد.
● وضعیت جسم:
جواهرات، ساعت و امثال آن را كه در تماس با پوست بدن هستند، از خود دور كنید. وجود یا عدم وجود عینك روی چشمان شما بستگی به عادت و راحتی شما دارد، هر طور كه راحت هستید همان طور عمل كنید. لباس‌های تنگ و ضمخت را از تن خارج نموده، به جای آن لباس راحت و گشاد بپوشید، تا هیچگونه فشاری توسط لباس به جسم شما وارد نشود. نیازی به برهنه بودن نیست و بهتر است كه لباس و پوشش به همان صورت مذكور داشته باشید.
بهتر است قبل از تمرین دوش بگیرید یا حداقل دست و پا و صورت خود را بشویید. حتماً قبل از تمرین روده و مثانه خود را تخلیه نمایید.
برای تمرین می‌توانید روی صندلی نشسته و یا روی زمین دراز بكشید. اگر از حالت اول استفاده می‌كنید، یك مبل راحت و پشت بلند انتخاب كنید. روی آن بنشینید، كف هر دو پا را به طور كامل روی زمین بگذارید و سر و گردن را بر روی پشتی صندلی رها كنید؛ طوری كه سر معلق در هوا نباشد. در مجموع وضعیت بدن شما روی صندلی به گونه‌ای باشد كه در تمام بدن احساس راحتی كنید و هیچ یك از عضلات تحت فشار و یا انقباض نباشد. در صورتی كه برای تمرین روی زمین دراز می‌كشید، حتماً یك زیرانداز نرم و مناسب (پتو یا تشك) پهن نمایید. روی تخت و خوشخواب نیز می‌توانید تمرین كنید. استفاده یا عدم استفاده از بالش به خود شما بستگی دارد. هرطور كه راحت هستید همان طور عمل كنید. برای تمرین به روش خوابیده باید به پشت دراز بكشید، پاها را به اندازه عرض شانه‌ها باز نمایید، دست‌ها را با كمی فاصله در كنار بدن قرار دهید.
در هنگام تمرین‌های فرافكنی بهتر است كه چشم، بسته باشد. با بسته شدن چشم، ارتباط با دنیای فیزیكی قطع می‌شود و می‌توانید تمركز بهتری داشته باشید. انسان از طریق حواس پنج‌گانه ادراكات محیط فیزیكی را دریافت كرده، با اطراف ارتباط می‌گیرد. بخش اعظم ارتباط ما با محیط اطراف از طریق چشم‌ها می‌باشد. همچنین بیشترین تحریكات فیزیكی نیز از طریق حس بینایی وارد می‌شود. پس با بستن چشم‌ها بخش عمده‌ی ارتباطهای ما با عالم فیزیك قطع می‌گردد و جلو ورود بسیاری از تحریكات فیزیكی كه عامل مزاحم می‌باشد، گرفته می‌‌شود.
● تنفس:
در شروع تمرینات انجام تنفس عمیق و شكمی همراه با حضور آگاهی می‌تواند بسیار مفید باشد. اینگونه تنفس‌ها سریعاً انسان را به آرامش می‌رساند. تنفس عمیق شكمی طی چهار مرحله انجام می‌شود. مرحله اول، دم عمیق است كه طی آن با یك دم عمیق، ریه را به‌طور كامل پر از هوا می‌كنید. مرحله دوم، حبس و نگه‌داشتن هوای ورودی به منظور تبادل كامل اكسیژن و دی‌اكسیدكربن می‌باشد. در صورتی كه هوای ورودی را چند لحظه در ریه حبس كنید، از اكسیژن آن به طور كامل و بهینه استفاده می‌شود. مرحله سوم، بازدم عمیق است كه طی آن تمام هوای ریه تا آنجا كه مقدور باشد، تخلیه می‌گردد. البته تخلیه‌ی كامل ریه از لحاظ فیزیولوژیك امكان‌پذیر نمی‌باشد. در مرحله چهارم، چند لحظه به ریه استراحت ‌دهید و سپس تنفس بعدی آغاز شود. در حالت معمولی عموماً نفس كشیدنهای انسان سطحی می‌باشد، در نتیجه هوای قابل توجهی وارد ریه نمی‌شود. از آنجا كه همان مقدار كم هوای ورودی نیز سریعاً تخلیه می‌گردد، اكسیژن موجود در آن به طور كامل مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
تنفس‌های عمیق شكمی به شرط همراه بودن با حضور آگاهی اثرات آرامش‌بخش خواهد داشت. بدین ترتیب كه در هنگام تنفس عمیق باید آگاهی، توجه و حضور ذهن بر یكی از این موارد باشد: عمل دم و بازدم (هوای ورودی و خروجی)، داخل حفره‌های بینی، نوك بینی، پیشانی (چشم سوم) ، پشت حلق (زیر مغز)، پنج تا هشت سانتی‌متر زیر ناف (روی شكم) و شمارش دم و بازدم.
حضور آگاهی بر عمل تنفس علاوه بر آرام كردن بدن باعث سكون بخشیدن به ذهن، ایجاد حالت درونی مناسب و افزایش كارایی تمرین‌ها می‌گردد. نفس‌های عمیق باعث افـزایش انرژی بدن، افـزایش سطح سلامت، تمدد اعصاب، تسلـط بر افكار و احساسات، بالا رفتن قدرت تمركز و ایجاد نیروی روحی می‌گردد. برای استفاده بهتر از نیروی تنفس و آرامش حاصل از آن می‌توانید همزمان با نفس‌های عمیق یك توده‌ی ابرمانند انرژی‌زا و نورانی را در چند سانتی‌متری صورت خود مجسم كنید و با هر عمل دم بخشی از آن را وارد وجودتان كنید. این تجسم نیز بسیار آرام‌بخش خواهد بود و سبب رهایی شما خواهد شد.
▪ رها‌سازی جسم:
رها سازی جسم به معنای ایجاد انبساط در عضله‌ها و رها شدن آنها از انقباض‌ها و تنش‌ها می‌باشد. برای این منظور می‌توانید به ترتیب با بخش‌های مختلف بدن خود و عضله‌های مربوطه به آن بخش صحبت نموده، از آنها بخواهید كه آرام شوند. شاید این موضوع به نظر شما عجیب بیاید، ولی مطمئن باشید كه سیستم عصبی، پیام شما را به آن بخش از بدن می‌رساند و آن بخش آرام و رها می‌شود. برای مثال می‌توانید بگویید: كف پای راست من! لطفاً آرام و رها باش.
روش دیگر برای رهاسازی این است كه اول توجه خود را به پاها معطوف می‌كنید. اگر در این اندام احساس گرفتگی، انقباض یا درد دارید، آن را با استفاده از قدرت تجسم به سمت زمین هدایت كرده و از كف پا به زمین منتقل نمایید. و بدین ترتیب آن را از خود دور كنید. سپس توجه خود را به روی تنه (شكم، سینه، كمر و شانه‌ها) برده، در صورتی كه گرفتگی، درد و انقباضی دارد، با قدرت تجسم آن را به سمت پاها هدایت كنید و سپس به زمین منتقل نمایید. در مرحله بعد همین كار را با دست‌ها و در مرحله‌ی آخر با سر و گردن انجام دهید. بدین ترتیب تمام گرفتگی‌ها، انقباض‌ها، دردها، تنش‌ها و اضطراب‌ها از جسم شما به زمین منتقل می‌گردد؛ زمین ظرفیت بالایی برای دریافت و هضم این موارد دارد.
روش دیگر برای رهاسازی جسم حضور و حركت آگاهی در بخش‌های مختلف جسم می‌باشد. صرف این عمل باعث رهاسازی بدن می‌گردد. در این روش، وقتی آگاهی بر یك بخش از بدن متمركز می‌شود به سایر بخش‌ها توجهی ندارد. برای مثال توجه خود را بر كف پاها متمركز كرده، برای چند لحظه آگاهی خود را در این بخش نگه‌ دارید. در این حالت به سایر بخش‌های بدن توجهی نداشته باشید. این عمل باعث احساس آرامش در كف پا می‌شود. سپس آگاهی و توجه را به روی پا ببرید و چند لحظه نگه ‌دارید. در این حالت نیز از سایر بخش‌های بدن غافل ‌باشید و بدین ترتیب در روی پا نیز احساس آرامش كنید. همین كار را به ترتیب با تمام بدن تا فرق سر انجام دهید تا تمام بدن ریلكس و رها گردد.
▪ رهاسازی ذهن:
رهاسازی ذهن، پس از رهاسازی جسم صورت می‌گیرد. برای این منظور ابتدا تمام ورودی‌های ذهن را باز گذارید و اجازه دهید تا تمام افكار وارد شوند. در این حالت پس از چند لحظه این افكار خودشان ذهن را ترك خواهند كرد و شما نیز آنها را بدرقه كنید. اگر ورودی‌های ذهن را ببندید و بخواهید با تلاش جلوی ورود افكار را بگیرید، نتیجه معكوس می‌دهد. چون فشار زیاد افكار پشت درهای بسته‌ی ذهن سبب ایجاد مزاحمت و اختلال در رهاسازی ذهن و تمركز فكر می‌گردد. در طول تمرین‌های اولیه، ذهن از مسیر اصلی تمرین‌ها به كرات منحرف می‌شود، ولی هر بار آن را با نرمی و لطافت بر موضوع تمرین باز گردانید. هرگز برای این كار از خشونت استفاده نكنید.
شیوه‌ی دیگر برای رهاسازی ذهن یادآوری و یا تجسم یك منظره زیبا می‌باشد. بدین ترتیب كه یكی از مناظر زیبایی را كه قبلاً دیده‌اید در ذهن یادآوری ‌كنید و یا با استفاده از قدرت تجسم خلاق تصویر یك منظره‌ی زیبا را در ذهن خود مجسم ‌كنید. این منظره می‌تواند یك پارك، یك باغ، ساحل دریا، كوه، دشت، جنگل و… باشد. در این حالت تمام بخش‌های آن منظره را در ذهن خود ببینید. رنگ‌های مختلف و اجزای تصویر را به خوبی ببینید. صدای آن محیط را بشنوید. بوی آن محیط را استشمام كنید. با تمام وجود در آن محیط قرار ‌بگیرید و آن را احساس و ادراك كنید. اجازه دهید پرنده‌ی ذهن شما در این محیط زیبا به پرواز درآید و آرامش و رهایی را تجربه كند.
برای کسب اطلاعات لازم پیرامون شناخت روح به کتاب متافیزیک و شناخت روح، تآلیف مطلب برازنده، چاپ انتشارات نوید مراجعه نمادید.
● سفر روح (تكنیك اول)
این تكنیك از هفت مرحله تشكیل شده است كه با طی این مراحل می‌توانید به فرافكنی دست پیدا كنید. البته انتظار حصول نتیجه در اولین جلسه‌ی تمرین، انتظار به جایی نمی‌باشد. هر چند كه ممكن است برخی افراد در جلسه اول نیز به موفقیت برسند. در هر حال موفقیت در تكنیكهای فرافكنی به (توجه، توجه، توجه) و (تمرین، تمرین، تمرین) نیاز دارد. این دو كلمه (توجه و تمرین) توصیه تمام استادان متافیزیك به معرفت‌جویان می‌باشد. با عنایت به این موارد به شرح تكنیك می‌پردازیم.
▪ مرحله‌ی اول:
با رعایت موارد یك تا شش از بحث قبل و براساس دستورات ارائه شده در آن با همان نظم و ترتیب جسم و ذهنتان را رها كنید. رها سازی جسم و ذهن براساس نظر بیشتر استادان و به استناد تجربیات مؤلف كتاب، اولین و مهمترین قدم در تمرینات فرافكنی است.
▪ مرحله‌ی دوم:
در این مرحله باید به حالت خلسه‌ی مثبت فرو روید. خلسه یك حالت بین خواب و بیداری می‌‌باشد. به عبارت دیگر یك حالت شبه خواب است كه در آن حركات ارادی بدن متوقف می‌گردد. خلسه به دو نوع مثبت و منفی تقسیم می‌شود. خلسه‌ی منفی با آشفتگی، اضطراب، تند و سطحی شدن تنفس، افزایش ضربان قلب، كاهش بزاق دهان و انقباض مثانه همراه است. این نوع خلسه به دنبال ترس، شوك، رؤیت صحنه‌های دلخراش، دعوا و نزاع و خستگی و بی‌خوابی مفرط به‌وجود می‌آید. خلسه‌ی مثبت با آرامش، رهایی، راحتی، نفس‌های عمیق و شمرده، ضربان قلب آرام، و طبیعی بودن سایر فعالیت‌های بدن همراه است. این نوع خلسه با رعایت موارد یك تا شش فصل گذشته و انجام یكی از شیوه‌های زیر حاصل می‌شود.
یك راه رسیدن به خلسه این است كه ساعد دست را به سمت بالا نگاه دارید. درحالیكه بازو روی زمین یا تخت می‌باشد. دست شما رها شده، آرام آرام به سمت تخت یا زمین فرو می‌افتد. در همین حال شما به یك حالت شبه خواب فرو می‌روید. در همین حال می‌توانید به خود تلقین كنید كه: «من احساس آرامش و راحتی می‌كنم… جسم و ذهن من كاملاً رها شده است… دست من آرام آرام رها شده فرو می‌افتد… در همین حال من به حالت خلسه فرو می‌روم … خلسه‌ی مـن یك خلسه‌ی مثبت است… ».روش دیگر برای فرو رفتن در خلسه شمارش اعداد به صورت معكوس می‌باشد. برای این منظور شروع به شمارش معكوس از شماره صد كنید. در این حال به خود تلقین كنید كه: «من احساس آرامش و راحتی می‌كنم… جسم و ذهن من كاملاً رها شده است… از شماره صد معكوس می‌شمارم تا به عدد یك برسم… با هر شمارش معكوس به حالت خلسه فرو می‌روم … خلسه‌ی من یك خلسه‌ی مثبت است… .» به یاد داشته باشید كه برای شمارش معكوس اعداد، دقت زیاد به خرج ندهید. اگر احتمالاً شمارش، اشتباه یا جابه‌جا شود اشكالی ندارد. همچنین لزومی ندارد كه شمارش را تا عدد یك ادامه دهید. اگر در اواسط شمارش و یا در هر جای دیگر آن به حالت خلسه فرو رفتید، شمارش می‌تواند متوقف گردد.
یك روش دیگر برای حصول خلسه تجسم گوی بلورین است. برای این منظور یك گوی سفید را مجسم كنید كه در فضای بالای سرتان معلق است. در ذهنتان روی گوی سفید تمركز بگیرید و به خودتان بگویید:« من شماره ۳ را روی گوی بلورین می‌نویسم، آنرا می‌بینم و به خلسه فرو می‌روم. سپس به جای آن عدد ۲ را می‌نویسم و به آن نگاه می‌كنم و خلسه‌ام عمیق‌تر می‌شود. در آخر عدد یك را می‌نویسم و به آن نگاه می‌كنم تا خلسه‌ام كاملاً عمیق شود.» حال این كار را انجام دهید. اعداد را به هر رنگی كه بخواهید می‌توانید روی گوی بلور بنویسید. با این كار آرامش و رهایی شما عمیق و عمیق‌تر می‌شود. برای عمیق‌تر شدن خلسه می‌توانید همین كار را دوباره تكرار كنید.
▪ مرحله‌ی سوم:
در این مرحله باید كالبد فیزیكی و حواس پنج‌گانه‌ی خود را فراموش كنید. برای رسیدن به این منظور باید آرامش و خلسه‌ی شما عمیق‌تر گردد. برای این كار می‌توانید درحالیكه چشمانتـان بسته است به‌صورت مستقیم به فضای تاریـك پشت پلك چشمانتان نگاه كنید. یك فضای تاریك و خالی می‌بینید. در این فضا مستقیم به سمت جلو بروید. در این حال ممكن است الگوها و حالت‌های مختلفی از نور را ببینید. از كنار آنها بگذرید و همچنان به سمت جلو بروید. در این حال كالبد فیزیكی خود را از یاد خواهید برد و دیگر آن را احساس نمی‌كنید. حواس پنج‌گانه شما مسدود شده، دیگر محرك‌های مختلف را دریافت نمی‌كنید. شما در یك خلاء قرار گرفته‌اید كه فقط محرك‌های فكری برای شما قابل دریافت است. شما برای فرافكنی آماده هستید.
▪ مرحله‌ی چهارم:
به حالت ارتعاش و لرزش وارد شوید. این حالت ارتعاش مهمترین و همچنین مبهم‌ترین بخش تكنیك می‌باشد. بسیاری از آنهایی كه تمرین‌های فرافكنی را انجام می‌دهند ارتعاش و لرزش را در اولین تجربه فرافكنی خوب به‌یاد می‌آورند.
ارتعاش‌ها می‌تواند شبیه تجربه‌ی برق گرفتگی با ولتاژ كم در زمان كوتاه باشد. این ارتعاش‌ها به دلیل تلاش كالبد اختری برای ترك كالبد فیزیكی می‌باشد.
به خودتان تلقین‌های ذهنی بدهید كه كالبد اختریتان در حال بلند شدن و بالا آمدن است. این تلقین‌ها را تكرار كنید. بیان تلقین‌ها می‌تواند به زبان و یا به دل و در ذهن باشد. به‌‌‌‌‌طور كلی برای تلقین‌ها از جملات كوتاه مختصر و مفید استفاده كنید. برای مثال می‌توانید به خودتان بگویید: «كالبد اختری من در حال ارتعاش است… كالبد اختری من در حال جدا شدن از كالبد فیزیكی است… كالبد اختری من جدا شده و به سمت بالا می‌‌رود… ».
یك نقطه به فاصله ۳۰ سانتیمتر در بالای پیشانی‌تان مجسم كنید. سپس این نقطه را به‌صورت ذهنی به فاصله ۱۸۰ سانتیمتری ببرید. نقطه مورد نظر را به اندازه ۹۰ درجه بچرخانید و بالا ببرید. این كار را با ترسیم یك خط، موازی محور بدن در بالای سر انجام دهید. روی آن نقطه تمركز كنید. ارتعاشات خود را از سر خارج كنید و به آن نقطه ببرید و دوباره از آن نقطه به سر برگردانید. اگر نمی‌توانید این كار را انجام دهید حداقل در ذهنتان مجسم كنید كه این كار را انجام می‌دهید. به‌زودی و با تكرار تمرین به‌راحتی این كار برای شما قابل انجام می‌گردد. این تمرین شما را برای فرافكنی آماده می‌كند.
▪ مرحله‌ی پنجم:
یاد بگیرید كه این حالت ارتعاش را كنترل كنید. برای این منظور تمام ارتعاشات را از سراسر بدن جمع كنید و در سر متمركز نمایید. آنگاه این ارتعاشات را به‌صورت یك موج از سر به سمت پاها ببرید. برای افزایش تأثیر این تمرین بر روی ارتعاش‌ها تمركز گرفته، در ذهنتان آن را تقویت كنید. حال یك موج ارتعاش قوی را از سر به سمت پا هدایت كنید و دوباره آن را به سر باز گردانید. آنقدر تمرین كنید تا این امواج به‌راحتی تحت كنترل شما قرار گیرد. زمانی كه شما توانستید این كنترل را به‌دست آورید، برای خروج روح از بدن آماده می‌باشید.
▪ مرحله‌ی ششم:
فرافكنی را با یك جدایی نسبی شروع كنید. كلید این كار كنترل افكار است. ذهنتان را به‌طور كامل روی برنامه‌ی خروج از بدن متمركز كنید و اجازه ندهید كه این فكر از ذهنتان بیرون رود. سرگردانی افكار ممكن است باعث از دست رفتن این حالت كنترل گردد.
ارتعاش‌های شما قوی‌تر می‌شود. تجربه‌ی خروج از بدن را با جدا كردن یك دست یا یك پا از كالبد اثیری شروع كنید. برای مثال احساس كنید كه یك دست از كالبد اثیری شما از كالبد فیزیكی جدا شده و دیوار نزدیك شما را لمس می‌كند. دست را از وسط دیوار عبور داده سپس آن را به سمت عقب بكشید و به موقعیت فیزیكی خود برگردانید. همین تمرین را با دست دیگر انجام داده، هدف دیگری را لمس كنید.
▪ مرحله‌ی هفتم:
در این مرحله می‌توانید به‌طور كامل از بدن جدا شوید. برای این كار یكی از روش‌های زیر را مورد استفاده قرار دهید.
۱) روش اول:
بیرون و بالا آمدن از بدن است. برای این منظور مجسم كنید كه وجود شما نورانی و روشن می‌شود. در همین حـال ارتعاش‌های شمـا قوی‌تر می‌گردد. حـال فكر كنید، كه شنـاور شدن در فضا چقدر زیبـاست این فكر را در ذهنتان حفظ كنید و اجازه ندهید كه فكر دیگری جایگزین آن شود. در این حالت به‌شرط آنكه مراحل قبلی را با دقت پشت سر گذاشته باشید، فرافكنی خودبه‌خود اتفاق می‌افتد.
۲) روش دوم:
چرخیدن و خروج از بدن است. بدین ترتیب كه وقتی به حالت ارتعاش رسیدید اراده كنید كه در ذهن، بدنتان را بچرخانید. درست مانند زمانی كه در بستر خوابیده و می‌چرخید. دقت كنید، چرخش بدن فقط در فكر به‌صورت تجسم ذهنی انجام می‌شود و كالبد فیزیكی هیچ‌گونه چرخش یا حركتی ندارد. سعی كنید بدنتان را به‌صورت ذهنی از بالا بچرخانید؛ در این حالت كالبد اختری شما واقعاً خواهد چرخید و از كالبد فیزیكی جدا خواهد شد. در این لحظه شما خارج از بدن خواهید بود. خود را معلق در بالای كالبد فیزیكی‌تان ببینید.
شور، هیجان و شعف فراوان تمام وجود شما را خواهد گرفت. بر خود مسلط باشید. برای چند دقیقه در این تجربه‌ی خروج از بدن بمانید و سپس به نرمی و لطافت به كالبد فیزیكی‌تان بازگردید.
تلقین‌هایی پیرامون تأثیرات خوب و مثبت این تجربه‌ی موفق به خود بدهید. تلقین‌هایی نیز درباره سلامت، نشاط و شادابی به خود بدهید، در نهایت تلقین‌هایی در باب تجارب زیبا و موفق آینده كه در انتظار شما است بگویید. حال با سه نفس عمیق از این حالت خارج شده، به حالت طبیعی و معمولی باز گردید. چشمان خود را باز كنید، خداوند را شكر گفته و به زندگی لبخند بزنید.
برای کسب اطلاعات لازم پیرامون شناخت روح به کتاب متافیزیک و شناخت روح، تآلیف مطلب برازنده، چاپ انتشارات نوید مراجعه نمادید.
● سفر روح (تكنیك دوم)
در این تكنیك قدرت تجسم بسیار مورد استفاده قرار خواهد گرفت و كمك فراوانی خواهد نمود. تجسم عبارت است از خلق یك پدیده در ذهن، كه به اعتقاد برخی از متافیزیسین‌ها به‌صورت همزمان در عالم ذهن نیز اتفاق می‌افتد. ذهن بُعدی از ابعاد ماورائی وجود انسان می‌باشد كه جایگاه آن در حد واسط كالبد فیزیكی و روح قرار گرفته است. به‌یاد داشته باشید كه ذهن و مغز یكی نمی‌باشد، مغز بخش كوچك و مهمی از كالبد فیزیكی ما است كه درون جمجمه قرار گرفته است. به‌عبارت دیگر می‌توان گفت ذهن از چند بخش تشكیل شده كه یك بخش آن مغز است. هرچند كه مغز و ذهن با یكدیگر در ارتباط می‌باشند ولی ماهیت آنها تفاوت دارد. مغز یك ارگان فیزیكی و ذهن یك بُعد متافیزیكی می‌باشد. عالم ذهن یكی از عوالم هفت‌گانه جهان هستی است، كه در ارتباط با ذهن تمام انسان‌ها می‌باشد. همان طور كه كالبد فیزیكی انسان در عالم فیزیكی زندگی می‌كند و در انطباق با آن می‌باشد، بُعد ذهن نیز در عالم ذهن سیر می‌كند و در انطباق با آن است.
تجسم دارای یك نیرو و قدرت فوق‌العاده‌ای است كه می‌تواند اثرات بسیار زیادی داشته باشد. باید تجسم را شناخت و در جهات مثبت و برای تكامل و تعالی علمی و روحی از آن بهره گرفت. برخی از روانشناسان و متافیزیسین‌ها اعتقاد دارند كه وقتی انسان چیزی را در ذهن تجسم كند و بر آن تمركز بگیرد و آن تصویر ذهنی را حفظ كند، آن چیز در عالم فیزیك نیز به‌وقوع خواهد پیوست. البته برای این منظور حفظ مدت طولانی تصویر ذهنی و یا تكرار آن به دفعات متعدد لازم است. برای مثال هر آنچه را كه ما درباره‌ی خودمان تفكر و تجسم نماییم و بر آن اصرار داشته باشیم در عالم فیزیكی به وقوع می‌پیوندد. این حالت در مورد دیگران نیز مصداق دارد. بدین معنی كه هر آنچه كه برای دیگران تجسم كنیم همان خواهد شد. این پدیده به خصوص در والدین دیده می‌شود كه مطالبی را درباره‌ی فرزندانشان تجسم می‌كنند و به‌طور مرتب تكرار می‌كنند و بر آن اصرار دارند، در نهایت نیز تجسم والدین درباره‌ی فرزندانشان عملی می‌گردد. به همین دلیل بزرگان گفته‌اند شما همان هستید كه فكر می‌كنید. نباید فراموش كرد كه تجسم با توهم متفاوت است. توهم یك وادی منفی است كه نه تنها مفید نمی‌باشد، بلكه ممكن است تأثیرات سوء و منفی نیز داشته باشد. لذا باید از پرداختن به توهم و سیر در آن اجتناب نمود. همچنین پرداختن به تجسم نباید به گونه‌ای باشد كه ما را از فعالیت‌های روزانه باز دارد. در واقع انسان باید بخش محدود و معینی از وقت روزانه‌ی خود را صرف تجسم تصاویر ذهنی مثبت برای خود و دیگران نماید و مابقی وقت را به سایر امور مورد نیاز بپردازد.
برای انجام این تكنیك، مكان و زمان مناسب را انتخاب كنید. به صورت مطلوب روی زمین یا تخت‌خواب دراز بكشید. نفس عمیق بكشید. آگاهی خود را بر چشم سوم (مركز پیشانی‌) متمركز كنید، جسم و ذهن خود را با شیوه‌ی مناسب رها كنید. (این مراحل در مباحث قبل به‌صورت كامل شرح داده شده است.)
پس از طی مراحل فوق به حالت خلسه فرو روید. كالبد فیزیكی و حواس پنج‌گانه را به‌دست فراموشی بسپارید. در وجود خود حالت ارتعاش و لرزش ایجاد كرده، آن را كنترل و هدایت كنید. (این مراحل به‌صورت كامل در تكنیك اول، مرحله‌ی اول تا پنجم به‌صورت مبسوط شرح داده شده است.)
حال مراحل مقدماتی را با موفقیت پشت سر گذاشته، آماده‌ی فرافكنی می‌باشید. در این مرحله درحالی‌كه جسم شما روی تخت یا زمین دراز كشیده، با سقف اتاق فاصله‌ی زیادی دارد، مجسم كنید كه فاصله‌ی مابین «نوك بینی» شما و «سقف اتاق» كم می‌شود… این تجسم را در ذهن تقویت كنید… فاصله باز هم كم می‌شود… همچنان با تمام احساس در این تجسم بمانید… فاصله كمتر می‌شود… تمركز خود را بر این موضوع حفظ كنید… فاصله بسیار كمتر می‌شود… احساس می‌كنید به سقف نزدیك می‌شوید… به زودی این فاصله از بین خواهد رفت… به زودی با نوك بینی سقف را احساس خواهید كرد… شادی و هیجان تمام وجود شما را خواهد گرفت… شجاع باشید و احساسات خود را كنترل كنید… به‌یاد داشته باشید كه این كالبد اثیری شماست كه از كالبد فیزیكی خارج شده، به سقف اتاق نزدیك شده است.در ابتدا، این كار در ذهن شما و با تجسم صورت می‌گیرد؛ یعنی همه چیز درون شما و با یك تصویر ذهنی اتفاق می‌افتد. با تمرین و تكرار، این ذهنیت به عینیت تبدیل می‌گردد. به‌زودی شما آن را عملاً احساس و تجربه خواهید كرد. این پدیده وجود خارجی دارد و شما آن را لمس خواهید كرد. هنگام وقوع آن بر خود مسلط باشید. وقایع جالب و شگفت‌انگیزی در انتظار شماست. از این وقایع لذت ببرید و آزادی پرنده‌ی روح را از قفس تن، جشن بگیرید. این یك نقطه‌ی عطف در زندگی شما می‌باشد. خداوند كریم را برای این نعمت شكر نمایید.
پس از اینكه با نوك بینی سقف اتاق را احساس كردید، خوشحال و شادمان به كالبد فیزیكی خود باز گردید. برای بازگشت كافی است كه اراده كنید و بخواهید این اتفاق بیفتد. بلافاصله لیز خورده، وارد كالبد فیزیكی می‌گردید. شما در كالبد فیزیكی هستید. برای اینكه پایان و فرود خوبی داشته باشید قبل از بازگشت به خود بگویید: «می‌خواهم به این تمرین پایان دهم و از این حالت خارج شوم… تا لحظاتی دیگر با سه نفس عمیق چشمانم را باز می‌كنم و به‌حالت عادی و طبیعی برمی‌گردم… امروز من یك تمرین خوب و زیبا را تجربه كردم… یاد و خاطره‌ی این تجربه‌ی رؤیایی برای همیشه با من خواهد ماند… در تمرین‌های آتی سریع‌تر و آسان‌تر به نتیجه می‌رسم… نتایج تمرین‌های بعدی جالب‌تر و دل‌انگیزتر خواهد بود… تجربه‌ی بسیار موفقی در انتظار من است… درحالیكه خوشحال، شاداب، سلامت و پر‌انرژی هستم با سه نفس عمیق چشمانم را باز می‌كنم… .» حال با سه نفس عمیق چشمان خود را باز كنید و به‌حالت طبیعی برگردید. چند دقیقه طول می‌كشد تا جسم شما كاملاً به‌حالت عادی باز گردد. لذا بلافاصله بلند نشوید و كمی تأمل نمایید. آرام آرام جسم خود را حركت دهید تا كاملاً بیدار شوید.
با تكرار تمرین‌ها به‌طور قطع این پدیده را به‌طور كاملاً محسوس و ملموس تجربه خواهید كرد. در تمرین‌های بعدی پس از جدا شدن از كالبد فیزیكی و رسیدن به سقف می‌توانید به سمت پایین نگاه كنید و كالبد فیزیكی خود را بر روی تخت یا زمین ببینید. با دیدن كالبد فیزیكی خودتان حیرت زده خواهید شد. شاید هم دچار دوگانگی شوید. شجاع باشید و هیجانهای خود را كنترل كنید. در تمرین‌های دیگر می‌توانید پس از طی مراحل فوق و جدا شدن از بدن، در فضای اتاق چرخی بزنید و به هر كجای آن كه می‌خواهید بروید. به‌یاد داشته باشید كه برای رفتن به مرحله‌ی بعدی باید مرحله‌‌ی قبل را با موفقیت طی كنید، اگر هنوز در یك مرحله موفق نشده‌اید هرگز به سراغ مرحله‌ی بعد نروید.
در جلسه‌های بعدی تمرین و پس از طی مراحل مذكور با موفقیت و جدا شدن از بدن می‌توانید از اتاق خارج شده، از سایر مكانهای مجاور دیدن كنید. برای خروج از اتاق نیازی نیست كه از در خارج شوید. شما می‌توانید در این حالت به‌راحتی از دیوار عبور كنید. چون شما در كالبد اثیری می‌باشید كه ماهیت آن غیرمادی است، برای این منظور با دست خود امتحان كنید. یك دست را به سمت دیوار ببرید، دست خود را از دیوار عبور دهید. دست شما به نرمی و لطافت وارد دیوار می‌شود و از آن عبور می‌كند، درست مانند زمانی كه دست فیزیكی‌تان را وارد آب می‌كنید. به همان راحتی كه جسم فیزیكی شما بدون هیچ مشكل و مقاومتی از بین هوا عبور می‌كند، كالبد اثیری شما نیز از بین اجسام مادی عبور خواهد كرد… از در یا دیوار اتاق خارج شوید. از اتاق‌های مجاور دیدن كنید.
پس از موفقیت در مراحل فوق، در تمرین‌های جدید، با جدا شدن از كالبد فیزیكی به بیرون از محل زندگی خود بروید. به كوچه و خیابان‌های اطراف سر بزنید. در شهر به گشت و گذار بپردازید. فراموش نكنید كالبد اثیری شما معلق در هوا حركت می‌كند و نیاز ندارد كه مانند كالبد فیزیكی روی زمین راه برود. هرچند كه این كار را نیز می‌تواند انجام دهد. از موفقیت‌های خود شادمان باشید. به تمرین‌های خود ادامه دهید. خالق خود را حمد و سپاس كنید. به یاد داشته باشید كه شما با این توانایی‌های ظریف و پیچیده، یكی از میلیارد‌ها مخلوق خالقی بس بزرگ و عظیم می‌باشید.
با پشتكار، تكرار و تمرین به مرحله‌ای می‌رسید كه می‌توانید كالبد فیزیكی خود را بر روی تخت رها كرده، این پوشش سخت و ضمخت را از خود جدا كنید و مانند پرنده‌ای آزاد و سبك‌بال، ساعت‌ها در این كره خاكی به سیر و سیاحت بپردازید، به هر كجای آن كه می‌خواهید سفر كنید و با سیر در طبیعت، بر معرفت خود نسبت به خدای عزوجل بیفزایید.
برای کسب اطلاعات لازم پیرامون شناخت روح به کتاب متافیزیک و شناخت روح، تآلیف مطلب برازنده، چاپ انتشارات نوید مراجعه نمادید.
● سفر روح (تكنیك سوم)
در این تكنیك از آگاهی به‌عنوان محور اصلی تمرین استفاده می‌شود. منظور از آگاهی در اینجا جمع نمودن تمام حواس بر یك سوژه‌ی خاص و داشتن حضور ذهن بر آن می‌باشد. این كار شبیه رهاسازی جسم با حركت آگاهی در بخش‌های مختلف بدن می‌باشد كه در «بند پنجم شرایط لازم برای سفر روح» به آن اشاره شده است. قابل ذكر است، همان طور كه آگاهی‌مان را در جسم خودمان به حركت درمی‌آوریم، می‌توانیم آن را بر سوژه‌های بیرون از جسم خودمان نیز متمركز كرده، یا در محیط بیرونی به حركت درآوریم.
فرافكنی و سفر به بیرون از جسم، هم به‌صورت فردی و هم به‌صورت جمعی قابل انجام است. در مباحث قبل نمونه‌هایی از تكنیك‌های بسیار مؤثر فردی ارائه گردید. در این بحث قصد ارائه یك تكنیك جمعی و گروهی داریم. برای این منظور لازم است یك گروه هفت نفره تشكیل دهید، البته تعداد افراد می‌تواند بیشتر و یا كمتر از این مقدار نیز باشد. افراد گروه باید همگون و از جنبه‌های مختلف احساسی و عاطفی به یكدیگر شبیه و نزدیك باشند. همه‌ی افراد باید علاقمند و مشتاق برای فرافكنی باشند و افراد مخالف با این پدیده نباید در این گروه قرار بگیرند. اینگونه افراد با انرژی‌های منفی خود كه حاصل مخالفت‌ها و ناباوری‌های فكری‌شان می‌باشد، ایجاد اختلال در تمرین می‌كنند. همچنین باعث كاهش میزان موفقیت سایر افراد نیز می‌گردند.
برای انجام این تمرین، به تعداد افراد گروه مبل راحتی فراهم نمایید. وضعیت مبل‌ها باید به گونه‌ای باشد كه به‌راحتی سر، گردن و پشت خود را بر پشتی آن رها كنید و بدون هیچ‌گونه انقباض و فشاری بتوانید برای مدت طولانی به‌راحتی روی آن بنشینید و خود را رها كنید. مبل‌ها را به‌صورت یك دایره منظم كنار هم قرار دهید، مبل‌ها باید در تماس با یكدیگر باشند، به‌گونه‌ای كه بین هر مبل و مبل‌های دو طرف آن تماس فیزیكی برقرار باشد. پس از آرایش مبل‌ها به‌صورت دایره‌ای، بر روی آنها بنشینید، به‌گونه‌ای كه كف هر دو پا كاملاً روی زمین قرار گیرد. لبه‌ی پای راست باید با لبه‌ی پای فردی كه در سمت راست شما قرار گرفته در تماس باشد، همچنین لبه‌ی پای چپ باید با لبه‌ی پای فردی كه در سمت چپ شما قرار گرفته در تماس باشد. بدین صورت در این دایره پای تمام افراد با همدیگر در تماس فیزیكی قرار می‌گیرد. دستان خود را نیز به همدیگر وصل كنید، به‌طوری كه تمام افراد حاضر در دایره با دست‌هایشان در تماس با هم باشند. بدین ترتیب یك تماس فیزیكی كامل از طریق دست‌ها و پاها بین تمام افراد برقرار می‌شود.
بدون شك افراد حاضر در این گروه همگی باید مرد یا زن بوده، یا همه با هم محرم باشند. تشكیل این حلقه یك امتیاز بزرگ از دیدگاه متافیزیك به دنبال خواهد داشت. چون هاله‌های افراد در هم فرو رفته، در تماس با هم قرار می‌گیرد، یك هاله‌ی حلقه‌ای واحد تشكیل می‌شود. در نتیجه سطوح انرژی همه‌ی افراد حاضر در گروه یكسان می‌شود. به‌عبارت دیگر تمام این برنامه‌ها (تشكیل حلقه، تماس فیزیكی افراد و…) برای همسان و همتراز نمودن سطح انرژی افراد گروه می‌باشد. این پدیده یك موضوع علمی با توجیهات قوی ماورائی می‌باشد. با هم‌سطح شدن انرژی‌ها، امكان موفقیت افزایش پیدا می‌كند. همچنین نتایج حاصل برای همه‌ی افراد تقریباً یكسان خواهد بود. به‌عبارت بهتر همه افراد به درجات بالایی از موفقیت به طور یكسان می‌رسند. در صورت عدم انجام این كار، به دلیل اختلاف در سطوح انرژی افراد، میزان موفقیت جمع كاهش پیدا می‌كند، همچنین بازده‌ موفقیت بین افراد اختلاف زیادی خواهد داشت. تشكیل این حلقه براساس همان توجیهات علمی و متافیزیك مذكور می‌باشد و هیچ‌گونه ارتباطی با حلقه‌های تصوف ندارد.
پس از قرار گرفتن روی صندلی‌ها براساس همان اصول شش‌گانه (با در نظر گرفتن شرایط مكانی، زمانی و وضعیت جسمی) تمرین‌های تنفسی، رهاسازی جسم و ذهن را به‌صورت گروهی انجام دهید. در این حالت بهتر است یك نفر در جمع به‌عنوان مسؤول، مراحل كار را با صدای بلند بیان كند تا همه همزمان با هم انجام دهند و پیش بروند. پس از طی نكات اصولی شش‌گانه و رها شدن جسم و ذهن به‌صورت زیر عمل كنید.
آگاهی خود را در ناحیه سر جمع كنید… توجه خود را در چشم سوم متمركز كنید… برای لحظاتی خود را درون چشم سوم احساس كنید… آگاهی شما همچنان در ناحیه سر متمركز است… توجه شما همچنان بر چشم سوم است… آگاهی خود را به سمت فرق سر حركت دهید… آگاهی را از طریق چاكرای شماره‌ی هفت خارج كنید… این كار به‌راحتی قابل انجام است… آگاهی خود را در فضای بالای سر معلق نگه دارید… به فضای بالای سر خود اشراف و آگاهی كامل داشته باشید… آگاهی را در راستای محور سر تا سقف اتاق حركت دهید… آگاهی را در این فضا به سمت بالا و پایین حركت دهید… آن را به گوشه‌ی مشخصی از اتاق ببرید… آن را نزدیك یك شیء خاص در اتاق ببرید… .
آگاهی شما به‌راحتی می‌تواند در تمام فضای اتاق حركت كند، حتی می‌تواند فضای اتاق را ترك كرده، در اتاق‌های مجاور به حركت درآید. آگاهی شما می‌تواند در فضای بیرون ساختمان، در كوچه و خیابان نیز حركت نماید. آگاهی را ابتدا در مكان‌های آشنا حركت دهید؛ مكان‌هایی كه بارها دیده‌اید و تداعی و تجسم آن برای شما آسان است. می‌توانید آگاهی خود را به سمت شهرهای دیگر و یا حتی كشورهای دیگر به پرواز درآورید.
پس از موفقیت در مراحل فوق، آگاهی خود را به سمت آسمان ببرید و به ستارگان مختلف و سیارات متفاوت سر بزنید. به‌یاد داشته باشید جایگاه آگاهی شما در ورای ابعاد مكان و زمان است. پس برای انتقال از یك مكان به مكان دیگر (نزدیك یا دور) به زمان با مفهوم فیزیكی نیاز ندارید. با آگاهی خود در آسمان زیبا به سیر آفاق مشغول هستید و عظمت خالق یگانه را تحسین می‌كنید. یك احساس بسیار خوب، لذت‌بخش و شیرین در وجود شما جاری می‌شود. احساس سبكی، رهایی و آزادی می‌كنید.
هر وقت كه بخواهید می‌توانید اراده كنید و به كالبد فیزیكی خود كه بر روی مبل در اتاق قرار دارد برگردید. این كار به آسانی و با خواست شما در یك لحظه انجام می‌شود. تلقینات مثبتی پیرامون نتایج موفق این تمرین و موفقیت در تمرین‌های بعدی به خود بدهید. از شماره یك تا پنج شمرده، با یك احساس خوب و مثبت چشمانتان را باز كنید. به زندگی لبخند بزنید، خداوند را شكر نمایید.
برای کسب اطلاعات لازم پیرامون شناخت روح به کتاب متافیزیک و شناخت روح، تآلیف مطلب برازنده، چاپ انتشارات نوید مراجعه نمادید.

دکتر مطلب برازنده

منبع : وبلاگ سلطان سایه‌ها