تنها در خانه

فرزندتان به اندازه كافی بزرگ شده كه بتواند به تنهایی در خانه بماند؟ چگونه می توان به این مسئله پی برد؟
شاید فرزند ۱۱ ساله شما از برنامه های بچه گانه ای كه در خانه دارد ایراد بگیرد و یا كودك ۱۲ ساله تان بگوید كه هنگامی كه شما از خانه بیرون می روید نیازی نیست كه كسی پیش او باشد. تحت هر شرایطی، تمام این مسائل برای كودكان در سنین ۱۲ – ۱۱ سالگی پیش می آید و شما نیز نمی دانید كه آیا او واقعاً می تواند تنها در خانه بماند یا خیر.
طبق نظر كارشناسان، ۵/۳ میلیون نفر از كودكان پنج تا دوازده سال (بخصوص ۱۱ تا ۱۲ سال) در حدود یك ساعت از روز را بعد از مدرسه به تنهایی می گذرانند و متخصصین می گویند كه بیشتر كودكان در این سن آمادگی كامل برای مستقل بودن را دارند.
بسیاری از كودكان ۱۲ – ۱۱ ساله قرارهایی برای بعد از مدرسه می گذارند كه نشان دهنده این است كه آنها می توانند تا حدی روی پای خود بایستند. به نوجوانان اجازه دهید كه برای لحظاتی كوتاه هم كه شده مستقل باشند و با این كار، آنها می توانند اعتماد به نفس خود را تقویت كنند. به آنها یاد دهید كه چگونه از خود مراقبت كنند. اما در عین حال، خطرهایی آنها را نیز تهدید می كند. به عنوان نمونه آنها در معرض خطراتی مانند اعتیاد، دوستان ناباب و... هستند.
بنابراین، اگر فرزندتان ادعا كرد كه به اندازه كافی برای مراقبت از خود بزرگ شده است، چه تصمیمی می گیرید؟
شما باید به نقاط ضعف و قوت و خلق و خوی شخصی فرزندتان به همان اندازه كه در جمع خانوادگیتان می شناسید، توجه كنید. احتمالاً شما احساس امنیت بیشتری می كنید اگر در كنار چند همسایه خوب، دوستان و یا اقوام نزدیك زندگی كنید تا این كه خانه تان در جایی دور و پرت و پر از آپارتمان های بدون سكنه باشد. ب
▪عضی از مسائلی كه شما باید برای شروع كار در نظر بگیرید عبارتند از:
آیا شما و فرزندتان احساس آرامش و راحتی می كنید؟ بعضی از كودكان ۱۱ ساله ممكن است از تنها بودن در خانه لذت ببرند و احساس آزادی و استقلال كنند، در صورتی كه برخی دیگر احساس تنهایی و وحشت می كنند. با فرزندتان در مورد تنها بودن برای پی بردن به احساس او صحبت كنید. به نظر كارشناسان، بسیاری از آنها اگر از تنهایی بترسند به والدینشان می گویند. اگر فرزندتان از چیزی می ترسد، برای كابوس های مختلف مستعد است و یا رفتارهای نامناسبی دارد، مطمئن باشید كه او دوست ندارد كه تنها باشد، در نتیجه او آمادگی این كار را ندارد. همچنین شما نیز باید به آسودگی خیال خود نیز فكر كنید. اگر هنگام فیلم دیدن در سینما احساس گناه می كنید و یا به خاطر نگرانی در مورد فرزندتان تمركز كافی در سر كارتان ندارید، مطمئناً شما آمادگی كامل برای این كار را ندارید حتی اگر فرزندتان بخواهد.
آیا او می تواند مسئولیت پذیر باشد؟ شما باید دریابید كه آیا فرزندتان به اندازه كافی برای مراقبت از خود عاقل و بالغ شده است؟ آیا او از عهده كارهایی كه شما به او محول كرده اید برمی آید؟ (آیا به خاطر دارد كه چه كارهایی از او خواسته اید. مانند جمع كردن تختخوابش و یا خرده كاری های مربوط به خود) آیا او به راحتی و دقت می تواند در مورد مسائل پیش آمده، فكر كند؟ آیا از قدرت بینایی و شنوایی خوبی برخوردار است؟ بعضی از كودكان آنچه را كه شما چند دقیقه پیش به آنها گفته اید فراموش می كنند. اگر فرزندتان این گونه است او احتمالا به مراقبت و سرپرستی بیشتری نیاز دارد.
اگر مطمئن شدید كه فرزندتان آمادگی كامل برای تنها بودن را دارد، به آرامی به او مسئولیت های جدید بدهید. سپس این كار را با نیم ساعت در روز شروع كنید. كم كم می توانید زمان تنها بودن او را بیشتر كنید، ولی كارشناسان می گویند كه ۲ الی ۳ ساعت بیشترین زمانی است كه می توان كودكان را در این سن تنها گذاشت.
آیا او برای انجام كارهای اضطراری آماده است؟ هر كودكی كه تنها در خانه می ماند باید بداند كه در هنگام آتش سوزی جراحت و یا حوادث دیگر چه كارهایی انجام دهد. به او در مورد یك سری از این مسائل كه ممكن است در خانه اتفاق بیفتد، اطلاعات بدهید كه چگونه شیرفلكه آب را ببندد، اگر گاز نشت كرد چگونه شیر گاز را ببندد و یا... شماره تلفن های ضروری را برای او بگویید و یادداشت كنید كه اگر اتفاقی افتاد و شما نتوانستید خود را به موقع برسانید او چه كار كند. جعبه كمك های اولیه را در دسترس قرار دهید و حتی اگر لازم شد بعضی از كارها را به صورت عملی به او نشان دهید: مثلا اگر برق قطع شد یا لوله تركید چه كار كند؟ اگر نتوانستید زمانی كه گفته بودید به خانه می آیید او چه كار كند؟
آیا می دانید كه او در تنهایی چه كارهایی انجام می دهد؟ كودكانی كه به طور آزادانه در خانه همسایه ها پرسه می زنند و با دوستان زیادی بدون برنامه این طرف و آن طرف می روند احتمالا بیشتر از كسانی كه در خانه تابع یك قانون و مقررات خاصی هستند، دچار مشكل و دردسر می شوند. كودكان باید همیشه حضور والدین را در خانه حس كنند حتی اگر حضورشان فیزیكی نباشد. آنها باید وظایف خود را بدانند كه چه كار كنند و چه كاری را نباید انجام دهند. به فرزندانتان بگویید كه چه انتظاراتی از آنها دارید. آیا پس از مدرسه مستقیم به خانه می آیند؟ آیا تكالیفشان را قبل از برگشتن شما انجام می دهند؟
مطمئن شوید كه فرزندتان خیلی راحت و سریع می تواند از عهده كارها زمانی كه شما منزل نیستید برآید و شما نیز می توانید با تلفن او را كنترل كنید. با این روش والدین به خوبی می توانند احساس آرامش كنند و بدانند كه همه چیز به نحو احسن پیش می رود.
قبل از اینكه فرزندتان را در خانه تنها بگذارید قوانینی را برای او مشخص كنید، قوانینی، نظیر: آیا اجازه ورود كسی به منزل را دارد؟ دقیقا به او بگویید زمانی كه در خانه تنها است چه كسانی اجازه دارند كه به خانه شما بیایند.
آیا اجازه جواب دادن به آیفون را دارد؟ به او بگویید كه اصلا نباید جواب آیفون برای پستچی یا افراد ناشناس را بدهد.
آیا می تواند جواب تلفن را بدهد؟ اگر فرد غریبه ای زنگ زد، به او بگوید: الان مادرم كار دارد، می گویم كه بعداً به شما زنگ بزند.
چه كارهایی می تواند انجام دهد؟ با اجازه شما می تواند به اجاق گاز یا مایكروفر دست بزند و یا ممكن است كه شما به او اجازه استفاده از كامپیوتر و یا تماشای تلویزیون را بدهید.

ترجمه: رزیتا شاهرخ
منبع: parents

منبع : روزنامه همشهری