یک داستان انتخاباتی

انتخابات در ایران صحنه شگفتی هاست و هر انتخاباتی در این کشور رنگ وبوی خاص خود را دارد.
انتخابات را باید از نزدیک دید تا به شگفتی های آن پی برد، پس از همان روز های قبل مقدمات کار را آماده کرده بودم و از شرق تهران برنامه خود را برای بررسی روند انتخابات آغاز کردم.
به همین منظور صبح روز جمعه از همان ساعات اولیه رای گیری به منظور درک رفتار انتخاباتی مردم در پای صندوق های رای حضور یافتم.
در همان ساعت آغازین انتخابات، داخل حیاط مسجد امام حسین (ع) واقع در میدان امام حسین(ع) افرادی برای شرکت در انتخابات صف بسته بودند تا به تکلیف خود عمل کنند.
بعضی حوزه های دیگر را هم که سر زدم، واقعا این امر در حوزه های مطرح و مخصوصا مساجد مهم به صورت ملموسی دیده می شد برای همین چون از این نوع رفتار مطمئن شدم; به خودم اجازه دادم که ساعتی بعد به بررسی نحوه رای دادن بپردازم و فعلا فکرم را روی بررسی این افراد که «رای تکلیفی» نامیده می شوند نگذارم.
جمعیت که کم کم زیادتر شد زمان سنج گرفتم، در هر ۵ دقیقه ۶ نفر رای می دادند و گاه افرادی به صورت خانوادگی و گاه به صورت گروهی در محل صندوق حضور پیدا می کردند، در بعضی حوزه ها نیز در هر ۱۰ دقیقه فقط دو، سه نفر رای می دادند.
در اغلب صندوق ها حضور نمایندگان کاندیداهای اصولگرا به عینه مشاهده می شد و این در حالی بود که تا شب که بنده به بیش از سی حوزه رای گیری در مناطق مختلف شهر تهران سر زدم فقط یک نماینده کاندیدای اصلاح طلب را دیدم.
در بعضی حوزه ها که بسیار خلوت بود چون وجود یک نماینده از کاندیداهای اصولگرا کفایت می کرد به نظر می رسید مازاد نمایندگان با هماهنگی هایی که به عمل می آمد، سریع به حوزه های شلوغ تر انتقال می یافتند. در حالی که روی کارت آنها فقط شماره آن حوزه با عنوان ثابت قید شده بود.
قضیه جایی جالب شد که در اغلب این حوزه ها فقط نمایندگان کاندیداهای جبهه متحد اصولگرایی حضور داشتند و این در حالی بود که در بعضی حوزه ها تعداد نمایندگان کاندیداهای اصولگرا غالبا به بیش از ۵ نفر هم می رسید.
برخی از نمایندگان کاندیداها هر چند دقیقه یک بار با تفحص در میان مردم و تماشای رای دادن آنها مسوول بالاتر خویش را از کم وکیف انتخابات آگاه می کردند.
در بعضی از مساجد نیز روحانی معتمد محل درگوشه ای نشسته بود و بر کلیه امور اشراف داشت و در بعضی مساجد دیگر نیز فردی غیر روحانی این وظیفه مهم را به عهده گرفته بود.
جالب اینکه تعداد اعضای شورای نگهبان در کلیه صندوق ها بیش از ۳ برابر تعداد اعضای هیات های اجرایی منصوب وزارت کشور بود و همین موضوع و فشار بیش از حد روی هیات اجرایی باعث ناراحتی ایشان بود.
در تمامی حوزه های رای گیری بدون استثنا توصیه های مراجع تقلید در مورد ضرورت حضور در انتخابات به همراه عکس های احمدی نژاد دیده می شد که با دوره های قبلی تفاوت ملموسی را ایجاد کرده بود.
در یکی از حوزه های معروف با ۲ صندوق رای گیری که اکثر اوقات بسیار شلوغ بوده تا ساعت ۱۱ ظهر حدود ۴۰۰ نفر شرکت کرده بودند و این در حالی بود که چند قدم آن طرف تر تا ساعت ۱۴ بعدازظهر فقط ۱۴۵ نفر شرکت کرده بودند.
حضور سربازان نیروهای هوایی و آموزشگاه های نظامی در بعضی حوزه های اصلی بسیار مشهود بود که بیشتر شاید به خاطر نزدیکی حوزه رای گیری به پادگان هایشان بود.
در میان کسانی که به صورت خانواده ای حضور پیدا می کردند تیپ های جوان به لیست ائتلاف اصلاح طلبان رای می دادند در حالی که زنان و افراد مسن به جبهه متحد اصولگرایی رای می دادند.
در بعضی حوزه ها ناظرین از رای دادن به صورت لیستی جلوگیری می کردند و تراکت های تبلیغاتی که اسامی بعضی لیست ها روی آنها چاپ شده بود را از دست رای دهندگان می گرفتند و توجیه آنها این بود که تبلیغات محسوب می شود.
برای بررسی وضعیت حسینیه ارشاد نیز وقت زیادی صرف کردم که با توجه به وجود ۳ صندوق در این حوزه و حضور اکثر خبرگزاری های خارجی و داخلی در این مکان از اهمیت خاصی برخوردار بود.
در محل حسینیه ارشاد افرادی که لباس شخصی و بی سیم داشتند به مسوولین هیات اجرایی و ناظرین تذکرات لازم را ارائه و خط مشی برخوردها را مشخص می کردند که چند دقیقه یکبار نیز کارت های خبرنگاران را بررسی می کردند و به آنها تذکر می دادند.
در این مکان از حضور برخی خبرگزاری ها و خبرنگاران که به دلایلی موفق به اخذ کارت ورود نشده بودند ممانعت به عمل می آمد. در یک مورد هنگامی که جمعیت به صورت ناگهانی افزایش یافت، فردی در انتهای صف رای دهندگان سه بار فریاد زد «یا علی مدد»، که بلافاصله مسوول ناظرین با وی درگیر شد و مامورین و افسران نیروی انتظامی نیز همگی به سمت وی هجوم آوردند و وی را از حسینیه خارج کردند و با هماهنگی هایی که انجام دادند وی را سوار بر یک پیکان کردند.
شبکه تلویزیونی CNN آمریکا والجزیره قطر از محل حسینیه به صورت مقطعی پخش زنده داشتند و برای برخی خبرنگاران داخلی از مصاحبه با رای دهندگان نیز ممانعت به عمل می آمد.
در این مورد اخیر نظر مسوول ناظرین شورای نگهبان را جویا شدم و وی گفت: «از نظر ما حضور خبرنگاران غیرقانونی است ولی چون فرمانداری تهران مجوز داده است ما مجبوریم که کوتاه بیاییم».
بسیاری از کاندیداهای مطرح در این انتخابات و مخصوصا افراد حاضر در لیست ائتلاف اصلاح طلبان (یاران خاتمی) و لیست اعتماد ملی در محل حسینیه ارشاد رای دادند.
از ساعت ۴ به بعد کم کم حضور مردم در پای صندوق های رای پررنگ تر شد.
بسیاری از مردم نیز در همان محل حوزه ها از روی تراکت اسامی ۸۴۱ نفر که در محل حوزه ها بود به صورت تصادفی تعرفه خود را پر می کردند و این کار برای بعضی از آنها بسیار ملال آور و خسته کننده بود.
در یک حوزه طرز رای دادن یک جوان برایم بسیار جالب بود، وی هم در تعرفه رای مجلس شورای اسلامی و تعرفه خبرگان رهبری نام یک نفر را در هر دو برگ قید کرد «رسول خادم»! در حالی که رسول خادم اصلا کاندیدا در هیچ جای کشور و هیچ انتخاباتی نبود.
در حسینیه ارشاد درست زیرگوش خبرنگاران صدا و سیما، زنی ۷۲ ساله با لباس هایی مندرس برای رای دادن حضور داشت که گفت: من مشغول کلفتی برای خانه های مردم هستم و هیچ سرپناهی ندارم و از مسوولین می خواهم که به داد من برسند، فقط سرپناه و یک تکه نان خشک می خواهم تا بتوانم زندگی کنم. بیچاره چه دل خوشی داشت!!
ساعات پایانی رای گیری در حدود ساعت ۹ و ۱۰ شب در شمال شهر مردم همچون سایر نقاط کشور در حوزه های رای گیری حضور داشتند. در ساعات پایانی و با بستن حوزه های رای گیری من با پای پیاده در سرمای نیمه شب کیلومتری راه رفتم تا یک تاکسی مرا سوار کند و بتوانم در پایان شب گزارشم را تنظیم کنم و مشاهداتم را به صورت خیلی ناقص برای شما عنوان کنم.

منبع : روزنامه مردم سالاری