رژیم صهیونیستی بعد از وینوگراد

عرب ها در تحلیل خود از پیامدها و تاثیرات صدور گزارش نهایی وینوگراد که به مسئله دلیل شکست رژیم صهیونیستی در جنگ اخیر لبنان می پردازد، بیشتر متوجه تاثیری بودند که این گزارش بر محیط سیاسی اسرائیل دارد ؛ ولی این گزارش می تواند تاثیر مهمی را نیز بر مسئله شیوه برخورد آتی رژیم عبری با جهان عرب، به ویژه طرف هایی که در وضعیت جنگ با این رژیم به سر می برند، داشته باشد.
هر کس که نگاهی دقیق به مفاد گزارش وینوگراد داشته باشد، به این نتیجه می رسد که تهیه کنندگان آن دولت کنونی و دولت های دیگری که در "اسرائیل" مجال ظهور می یابند، را به حمله علیه عرب ها دعوت می کنند و از رهبران ارتش صهیونیستی که در جنگ لبنان به خاطر هراس از افزایش تلفات جانی از انجام عملیات های بیشتر خودداری کردند، انتقاد می کنند و زبان به سرزنش آنان می گشایند.
در بخشی دیگر از گزارش کمیته وینوگراد نیز از ارتش به خاطر عدم توجه به دو اصل مهم انتقاد شده است که یکی از آنها توجه به تحقق اهداف از پیش تعیین شده و تلاش برای کسب یک پیروزی آشکار و روشن بر دشمن است.
ضمنا اعضای وینوگراد در گزارش خود اعلام کردند: "جنگ لبنان نشان داد جامعه صهیونیستی هنوز آمادگی آن را ندارد تا کشته شدن شمار زیادی از سربازانش در جنگ با طرف های عربی را ببیند و همین امر باعث شده است تا اسرائیل در جنگش شکست بخورد. ضمنا عملکرد سرتاسر عیب ارتش و فرماندهان نظامی صهیونیستی نیز باعث شده است تا اسرائیل موفق به کسب پیروزی نشود."
در گزارش وینوگراد از ارتش صهیونیستی ـ یعنی قوی ترین ارتش در منطقه خاورمیانه ـ که در مقابله با یک گروه شبه نظامی مانند حزب الله با ناکامی مواجه شد و در متوقف ساختن حملات موشکی حزب الله به مناطق شمال اسرائیل که تا آخرین روز جنگ نیز ادامه داشت، موفقیتی حاصل نکرد به شدت انتقاد شده است.
کاملا روشن است که کمیته وینوگراد به صورت غیر مستقیم خواستار آن است که ارتش صهیونیستی در آینده دست به اقدامات نظامی علیه طرف های عربی بزند ؛ حتی اگر این امر با کشته شدن شمار زیادی از سربازان ارتش عبری همراه باشد. البته هنوز مشخص نیست که حکومت و ارتش با سرزنش ها و توبیخ های کمیته وینوگراد چگونه برخورد خواهد کرد ؛ ولی در هر حال، تهیه کنندگان گزارش وینوگراد به صورت غیر مستقیم از ارتش خواسته اند تا در فعالیت های نظامی خود علیه عرب ها هیچ تردیدی به خرج ندهد.
نکته جالب توجه آن است که این گزارش در زمانی صادر شده است که بحث و جدل ها در مورد شکل برخورد رژیم صهیونیستی با حملات موشکی گروه های مبارز حاضر در نوار غزه در اوج خود قرار دارد و بحث ها به طور مشخص با محوریت امکان حمله گسترده زمینی به نوار غزه، اشغال مجدد کل این منطقه یا بخش هایی از آن صورت می پذیرد.
تا کنون ارتش و همچنین حکومت در مورد صدور دستور حمله گسترده زمینی به نوار غزه با تردید عمل می کنند ؛ زیرا هراس آن را دارند که این اقدام به کشته شدن شمار زیادی از سربازان صهیونیست بیانجامد.
در چنین شرایطی اگر رهبران سیاسی و فرماندهان نظامی رژیم اشغالگر قدس بخواهند به توصیه های کمیته وینوگراد گوش سپارند، باید در حمله به نوار غزه هیچ تردیدی به خرج ندهند و حتی اگر ذره ای این احتمال وجود داشته باشد که این حمله به کاهش حملات موشکی مقاومت بیانجامد، "اسرائیل" باید بدان مبادرت ورزد. ضمنا باید این فرمول ـ مبادرت ورزیدن به اقدامات نظامی در صورت وجود احتمال پیروزی ـ را دولت صهیونیستی در مورد ایران، حزب الله و سوریه نیز انجام دهد.
● بهای آرامش و ثبات سیاسی
نخست وزیر رژیم صهیونیستی بعد از آنکه گزارش کمیته وینوگراد حکم به برائتش داد و وی را به عنوان مسئول شکست "اسرائیل" در جنگ لبنان اعلام نکرد، یک نفس راحت کشید ؛ ولی این اپوزسیون راستگرای صهیونیستی بود که رای کمیته مذکور غافلگیرش کرد و تمامی امیدهایی که به فروپاشی دولت اولمرت و برگزاری انتخابات زودهنگام بعد از صدور گزارش وینوگراد بسته بود، بر باد رفت.
ضمنا کمیته وینوگراد در گزارش خود به شدت از اولمرت به خاطر تصمیماتی که در طول جنگ اتخاذ کرد، انتقاد نمود ؛ ولی در مقابل وی را از مسئولیت شکست حمله نظامی که اسرائیل در شصت سال اخیر جنگ انجام داد، رهایی بخشید و اعلام کرد که اولمرت با توجه به برخی فاکتورهای واقعگرایانه و انجام رایزنی های لازم با متخصصان امر چنین تصمیمی را اتخاذ کرده است.
تاکید وینوگراد بر اینکه اولمرت بعد از رایزنی با متخصصان امر و با توجه به برخی فاکتورهای واقعگرایانه چنین تصمیمی را اتخاذ کرده است، ضربه ای مهلک و سختی برای اپوزسیون راستگرای رژیم صهیونیستی بود ؛ زیرا آنها مدعی بودند این حمله زمینی که با کشته شدن سی و سه سرباز صهیونیست همراه بود، تلاشی مذبوحانه از جانب اولمرت برای کسب پیروزی جهت بهبود جایگاه شخصی اش در جامعه صهیونیستی بوده است.
گزارش وینوگراد همچنین ثبات دولت اولمرت را به دنبال داشت و بر خلاف پیش بینی هایی که از قبل انجام شده بود، صدور گزارش وینوگراد باعث کوتاه شدن عمر دولت اولمرت نشد ؛ ضمن آنکه ایهود باراک، رهبر حزب کار و وزیر جنگ رژیم صهیونیستی اعلام کرد که به همکاری خود با دولت اولمرت ادامه خواهد داد و حزب متبوعش نیز از ائتلاف کابینه خارج نخواهد شد.
تبرئه اولمرت همچنین باعث راحتی خیال باراک شد و مجوزی برای تداوم حضورش در کابینه بود ؛ زیرا وی به جامعه صهیونیستی وعده داده بود در صورتی که گزارش کمیته وینوگراد اولمرت را مسئول شکست "اسرائیل" در جنگ بداند خود و حزب متبوعش از ائتلاف کابینه خارج خواهند شد، البته باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که باراک در هنگام بیان چنین مطلبی گمان می کرد که بعد از استعفای اولمرت، بیشترین سهم از قدرت را از آن خود خواهد کرد و از حضور خود در منصب وزارت جنگ استفاده و بعد از اتخاذ مواضعی تند در قبال فلسطینی ها و سوری ها جای مناسبی را برای خود پیدا خواهد کرد و از همین رو، اظهاراتی نازیستی را علیه فلسطینیان و عرب ها بیان کرد و بارها نیز اعلام نمود که زمان حمله نظامی به نوار غزه بسیار نزدیک است ؛ ولی چیزی که وی را غافلگیر کرد، نتایج نظرسنجی ها بود که نشان می داد محبوبیتش در جامعه صهیونیستی هیچ رشدی نداشته و اگر انتخاباتی برگزار شود، این رهبر حزب لیکود است که نتایج را از آن خود خواهد کرد.
اولمرت و باراک معتقدند که تداوم موجودیت ائتلاف کابینه در گرو اجتناب از هر گونه اقدامی است که باعث جدایی جنبش شاس از کابینه شود، جنبشی که مخالف هر گونه مذاکره با ابومازن است. البته اولمرت در گفتگوهای خود با رهبران این جنبش، نگرانی آنان را برطرف نموده و آشکارا به آنان اعلام کرده است که در مذاکرات خود با ابومازن به هیچ وجه به مسائل نهایی نخواهد پرداخت.
به طور خلاصه می توان گفت که گزارش کمیته وینوگراد، رژیم صهیونیستی را به سمت تجاوزات هر چه بیشتر و اجتناب از سازش می کشاند.

نویسنده: صالح النعامی

منبع : مرکز اطلاع رسانی فلسطین