ارزیابی و مقایسه جفت‌گیری طبیعی و تلقیح مصنوعی در مرغ‌های مادر گوشتی

به منظور ارزیابی و مقایسه جفت گیری طبیعی و تلقیح مصنوعی در مرغ های مادر گوشتی ( آمیخته آرین) و همچنین برای بررسی اثر عوامل تعداد دفعات تلقیح در هفته ، عمق تلقیح و زمان تلقیح ، آزمایش فاکتوریل ( ۳ ۲ ) در قالب طرح کامل تصادفی با ۳ تکرار ( هر تکرار ۴ نمونه ) به مدت هشت هفته در شرایط پرورشی مزرعه انجام شد. تعداد دفعات تلقیح درسطح یکبار و دوبار در هفته ، عمق تلقیح در دو سطح ۳ و ۵ سانتی متر و زمان تلقیح در ساعت های ۱۷ و ۳۰/۱۹ در نظر گرفته شد. بهترین تیمار از لحاظ جوجه درآوری انتخاب و با تیمار شاهد ( جفت گیری طبیعی ) مقایسه شد. نتایج آزمایش نشان داد که در طول مدت آزمایش دو بار تلقیح در هفته به طور معنی داری جوجه درآوری بیشتری نسبت به یکبار تلقیح در هفته دارد. میانگین جوجه درآوری در تلقیح با عمق ۵ سانتی متر در سطح ۰۵/۰ به طور معنی داری بیشتر از تلقیح با عمق ۳ سانتی متر بود. اثر زمان تلقیح نیز بر میانگین جوجه درآوری معنی دار بود، به طوری که تلقیح در ساعت ۳۰/۱۹ ، درصد جوجه درآوری بیشتری نسبت به تلقیح در ساعت ۱۷ داشت. بهترین تیمار انتخاب شده تیماری بود که مرغ ها دو بار در هفته ، با عمق ۵ سانتی متر و در زمانی ۳۰/۱۹ تلقیح شده بودند. این تیمار با تیمار شاهد ( جفت گیری طبیعی ) مقایسه شد و مشخص شد که تا هفته پنجم تفاوت بین میانگین های جوجه درآوری دو تیمار در سطح ۰۱/۰ معنی دار است و جفت گیری طبیعی جوجه درآوری بیشتری دارد. در هفته ششم تا هشتم تفاوت میانگین ها معنی دار نبود اما در هفته هفتم و هشتم درصد جوجه در آوری تیمار مصنوعی بیشتر از جفت گیری طبیعی بود.

منبع : مؤسسه مرغداری ایران