خاطرات افسر آمریکایی از جنایت اسراییل در جنگ ۱۹۶۷

چهلمین سالگرد جنگ ۱۹۶۷ خاورمیانه اعراب و اسراییل یادآور خاطرات دردناكی برای گری برومت دریانورد و ملوان آمریكایی مستقر در ناو جنگی آمریكایی «لیبرتی» است.
برومت كه در آن موقع به عنوان یك افسر ۳۱ ساله در ۸ ژوئن آن سال در عرشه ناو لیبرتی «uss liberty» خدمت می كرد، می گوید: این ناو بدون هشدار قبلی، نخست مورد حمله جنگنده ها و سپس اژدرهای دریایی قرار گرفت. این حمله دست كم چهل دقیقه طول كشید كه طی آن منجر به مرگ ۳۴ نفر از تفنگداران آمریكایی و زخمی شدن بیش از ۱۵۰ تن و خسارتهای سنگینی به ناو هواپیمابر آمریكایی لیبرتی گردید.
اما باید گفت این حمله توسط نیروی دشمن انجام نشده، بلكه به دست نزدیكترین متحد آمریكا در منطقه یعنی اسراییل انجام شد.
این در حالی بود كه «جانسون» رئیس جمهور وقت آمریكا هنگام بررسی پرونده حمله اسراییل به آمریكا، به وكیل پرونده پیگیری جنایت اسراییل، دستور داد تا علت این رویداد را اشتباه در شناسایی اعلام كند. اسراییل هم نیز برهمین اساس بارها ادعا كرد كه حمله بر اثر اشتباه گرفتن این ناو با یك كشتی مصری بوده است.
در این راستا نیز تعدادی از كارشناسان آمریكایی و اسراییلی به این نتیجه رسیدند كه حملات تصادفی بوده است، اما برای برومت افسر ناو و شمار زیادی از بازماندگان ناو لیبرتی این مسأله بسیار روشن است كه آن چه را در آن روز دیدند، چیزی جز جنایتهای محض و ضد بشری از سوی اسراییل، این متحد درجه یك آمریكا نبوده است.
برومت می گوید: من امروز نسبت به زمان وقوع حادثه، مشكلات بیشتری دارم. زیرا امروز واقعیات بیشتری را از آن دریافته ام، دروغهای زیادی به مردم آمریكا گفته شده و آنان واقعیات حادثه را نمی دانند و افكار عمومی به دلیل نفوذ لابی های اسراییل و ترس جانسون رئیس جمهور این كشور، تمامی حقایق موجود در این پرونده وارونه به مردم منعكس گردید.
حمله به ناو لیبرتی، مهمترین تنش در تاریخ روابط آمریكا و اسراییل و منشأ جنجالهای زیادی در چهار دهه اخیر بوده است. به گونه ای كه در رسانه ها، ادعاهای ضد و نقیض زیادی مطرح شد و این روزها شبكه های اینترنتی ابعاد جدیدتری از آن را با گذشت ۴۰ سال از آن فاش كرده است.
در ادامه، برومت می گوید: این حادثه تراژدی دیگری میان خودیها در سایه روشن جنگ است، زیرا اسراییلی ها در حال تدارك حمله به صحرای سینا و مواضع مصریها، سوریها و اردنی ها بودند و برای آن كه نزدیكترین ناو به صحنه، ناو لیبرتی آمریكایی بود و احتمال ردیابی شنود هواپیماها و كشتیهای جنگی اسراییل وجود داشت، این بود كه اسراییلی ها تصمیم به انهدام ناو لیبرتی قبل از حمله به صحرای سینا و مواضع اعراب در ۸ ژوئن سال ۱۹۶۷ گرفتند.
در حالی كه تمام مدارك حاكی از عمدی بودن این حمله دارد، بحث مخفی كاری تا زمان انتشار گزارش یك كمیته مستقل تحقیق در سال ۲۰۰۲ ادامه داشت و این كمیته گزارش داد كه حمله به لیبرتی تنها حادثه جدی دریایی بوده كه به طور كامل و دقیق مورد تحقیق كنگره قرار نگرفته است.
برومت می گوید: در میان یكی از بهترین دلایل و نظریه های موجود درباره حمله اسراییل به متحد ابرقدرتش، می توان از این مسأله یاد كرد كه ناو چهل میلیون دلاری جاسوسی لیبرتی با پوشش ناو هواپیما بر، در حال استراق سمع و جاسوسی درباره كشتار زندانیان مصری جنگ توسط اسراییلی ها بوده است.
اسراییل اعدام مصریها به دست نیروهایش را به شدت تكذیب كرد و ادعا نمود كه افرادی كه در آن زمان كشته شده بودند، ۳۵۰ رزمنده فلسطینی بوده اند كه در درگیریها از بین رفته اند. اما اعترافهای چندی پیش یكی از مقامهای نظامی اسراییلی مبنی بر كشتار و قتل عام سربازان مصری در صحرای سینا و در جنگ ژوئن ۱۹۶۷ باعث شده تا دولت حسنی مبارك سفیر این رژیم در قاهره را به وزارت خارجه احضار و از او درباره كشته شدن مصریها در آن زمان و اعترافهای ژنرال اسراییلی توضیح بخواهد.
یكی دیگر از نظریات و دلایلی كه در خصوص حمله جنگنده های اسراییلی به ناو جاسوسی اما به ظاهر هواپیما بر و جنگی لیبرتی ذكر شد، این بود كه، ناو آمریكا به طرحهای فوق العاده سری اسراییل برای تجاوز دو روز پس از آن به بلندیهای جولان پی برده بود و بنابراین باید نابود می شد.
برومت علاوه بر دلایل مذكور می افزاید: در این میان چه بسا این دلیل بسیار مهمتر از بقیه می باشد كه در سال ۲۰۰۳ از سوی یك روزنامه نگار به نام «پیتر هونام» و با عنوان «عملیات سیانید» مطرح شد.
هونام می گوید: حمله به ناو لیبرتی دست كم از یك سال پیش از آن برنامه ریزی شده بود.
یكی از قویترین ادله های ممكن، مربوط به كاپیتان «وارد بوستون» وكیل بازنشسته نیروی دریایی آمریكاست كه مشاور دادگاه نظامی مربوط به این قضیه بود، می باشد.
او خود می گوید كه یافته های اولیه دادگاه كه او آنها را امضا كرده بعدها از سوی وكلای دیگر در دولت تغییر كرده است.
او همچنین اذعان و اعتراف كرد: دریادار «اینراك آد» رئیس دادگاه به او گفته كه بنا بر دستور «لیندون جانسون» رئیس جمهور آمریكا «برت مك نامارا» وزیر دفاع، او باید نتیجه گیری كند كه حمله به خاطر اشتباه در شناسایی بوده است.
جی كریستوفری، قاضی فدرال و نویسنده كتاب «حادثه لیبرتی» آورده است: به هر حال، از جانب آمریكا و اسراییل پنهانكاریهای بسیاری انجام شده است كه نه تنها به یك تراژدی وحشتناك منجر شد بلكه همه گزارشهای رسمی به یك نتیجه می رسد و آن اشتباه در شناسایی و در نهایت تبرئه اسراییل می باشد.
مایكل براون، از استادان مركز «شالم» یك مركز تحقیقاتی دانشگاهی در اورشلیم می گوید: هزاران هزار سند مربوط به این حادثه طبقه بندی شده و نمی تواند رازهای پیچیده این ماجرا را باز كند اما می توان به راحتی نظریه های مطرح شده در خصوص جولان را رد كرد، زیرا لیبرتی در نزدیكی ساحل مصر بود و در نتیجه وسایل شنود آن نیز آن قدر قوی نبود.! تا به مكالمات تل آویو گوش دهد. علاوه بر آن اسراییلی ها بدون آگاهی و تأیید آمریكا، اقدام به اشغال بلندیهای جولان نمی كردند. اما این حادثه به این علت هنوز هم جنجال برانگیز است كه همه ویژگیهای یك ماجرای جاسوسی را دارد.
جیمز.ام.انس. یك افسر عالیرتبه بازنشسته نیروی دریایی آمریكا، به علت افشاگری اسناد مربوط به نیروی دریایی آمریكا هنوز پس از چهل سال از آن حادثه بارها و بارها مورد حمله و بازخواست وزارت دفاع، اتحادیه ضد اهانت بی نای بریث وابسته به لابی های صهیونیستی، آیپاك و حتی مسؤولان اسراییلی واقع شده است. در این میان اگرچه ایستادگی، پایمردی و مقاومت شجاعانه كاپیتان ویلیام ال مك گوناگل، خدمه و سربازان در شرایط و تحمل تلفات و مجروحان بسیار باعث افتخار آنان شد اما پیامدهای آن چیزی جز تهدید به سكوت برای آنان دربر نداشت.
حمله به كشتی لیبرتی در هوایی كاملاً صاف و آفتابی و وزش نسیم قوی صورت گرفت كه به سادگی باعث تشخیص و مشاهده پرچم آمریكا كه بر روی كشتی نصب بود می گردید. ابتدا جنگنده های اسراییلی با نزدیك شدن آرام از سمت شرق مدیترانه به كشتی لیبرتی و نیز از طرف غرب حدود پانزده مایل دورتر از صحرای سینا صورت گرفت در ساعت ۶ صبح، سربازان و خدمه كشتی لیبرتی، هواپیماهای اسراییلی به نام «نوراتلاس» را مشاهده كردند كه كشتی لیبرتی را به آرامی دور زده و بر فراز آن پرواز می كرد و در طی هشت ساعت بارها این عمل تكرار گردید. آنها به قدری به ناو لیبرتی نزدیك شدند كه در ارتفاع ۲۰۰ پایی خلبان اسراییلی با سرنشینان و اعضای لیبرتی برای یكدیگر دست تكان دادند.
و ستاره داوود بر روی آن به خوبی مشهود بود.
در ساعت دو بعدازظهر آرامش برهم خورد و با حمله سه میراژ جنگنده مستقیماً به سوی لیبرتی حركت و با موشك، دكل ناو لیبرتی را هدف قرار دادند میراژها با ملحق شدن جنگنده های مایستر كه بمبهای ناپالم خود را در جلو و عقب لیبرتی انداختند. در طول حمله ۴۰ دقیقه ای بیش از ۸۲۱ نقطه از بدنه و پهلوها و كابین بر اثر اصابت موشكها كاملاً منهدم و بیش از ۱۰۰۰ حفره در كشتی پدید آمد.
اما قبل از آن كه سه قایق اژدر انداز لیبرتی به پاسخگویی بپردازند، بلافاصله از سوی ۵ قایق اژدر انداز اسراییلی مورد حمله قرار گرفتند كه كاملاً غرق شدند و حفره ای به عمق ۴۰ فوت در بدنه ناو پدید آورد و در این میان ۲۵ نفر از تفنگداران آمریكایی كشته شدند. حتی زمانی كه فرمانده ناو دستور تخلیه كشتی را داد، اژدرهای اسراییلی به قایقهای نجات حمله و همه را كشتند و قایقها را نابود كردند چارلز روبی، افسر كشتی گفت: آنها نمی خواستند كسی زنده بماند و جان سالم به در ببرد. زمانی كه مجروحان در حال انتقال به ناو بودند نیز مجدداً مورد حمله اژدرها و هواپیماهای جنگی اسراییل قرار گرفتند.
این در حالی بود كه با وجود ارسال پیامهای مكرر برای امداد و نجات و كمك به سرفرماندهی آمریكا در همان نزدیكی ها، كه فقط نیم ساعت با ما فاصله داشتند، حتی پس از پایان عملیات نظامی، نیز وارد صحنه نشدند. در حالی كه آنها با كمك یك اسكادران از هواپیماهای جنگنده بر روی عرشه می توانستند عملیات مؤثری را به كار ببندند.
دریادار «دونالد انجین» و كاپیتان كشتی آمریكا و دومین شخصیت برجسته نیروی دریایی كمی بعد توضیح داد، پرزیدنت جانسون كنترل شدیدی روی قضیه داشت. حتی ما می دانستیم كه لیبرتی مورد حمله قرار گرفته. در این میان لیبرتی و خدمه مجروح و كشته های برجای مانده تا ۱۵ ساعت كه از حمله می گذشت در تنهایی به زنده نگه داشتن مجروحان و نواختن بوق كشتی ادامه دادند. این كار را در روز آینده تا زمانی كه لیبرتی، هواپیما یا كشتی را مشاهده نكرد، همچنان ادامه داشت.
در این میان تنها شاهد آشنا و خدمه آن نزدیكیها یك كشتی جنگی روسی بود كه پیشنهاد كمك به لیبرتی داده بود، اما كشتی لیبرتی ضمن رد پیشنهاد روسها، منتظر ماند تا سرانجام فردای آن روز، كمكهای امدادی توسط ناوهای آمریكایی رسید. اما روسها گفته بودند كه ما در همین اطراف هستیم تا در صورت نرسیدن كمك به شما كمك كنیم.
اما پس از رسیدن نیروهای كمكی به تمامی خدمه و مسؤولان و تفنگداران ناو آمریكایی لیبرتی دستور داده شد كه به هیچ وجه با خبرنگاران مصاحبه نكنند و تا امروز این راز سر به مهر، همچنان از نگاه مردم آمریكا دور نگهداشته شده است.
اما چه آن زمان و چه پس از آن، رسانه ها با وجود محدودیتها و مردم بویژه خانواده های قربانیان با افشای حقایق، پرده از جنایتهای اسراییلی ها علیه متحد خود آمریكا برداشتند و یك بار دیگر بی اختیار بودن رؤسای جمهور و دستگاههای حاكمه آمریكا را در مقابل منافع صهیونیستها به اثبات رساندند.

مترجم: قاسم بابایی
منبع: نیویورك تایمز

منبع : روزنامه قدس