رنج فلسطینیان در ژرفنای جدید

غزه در آستانه تبدیل به نخستین سرزمینی است که از نظر بین المللی به وضعیت بینوایی اسفبار رسیده و این امر با آگاهی، عدم مخالفت و بعضا- آن گونه که برخی اظهار می دارند- با ترغیب جامعه بین المللی صورت می گیرد. جامعه بین المللی که ادعای حفظ کرامت انسانی ابنای بشر را دارد نباید اجازه دهد این واقعه رخ دهد.
در سراسر این سرزمین باریک، که ۲۵ مایل طول دارد و عرض آن بیش از ۶ مایل نیست، تاریکی ژرفی در ساعت ۸ صبح ۲۱ ژانویه آغاز گردید یعنی هنگامی که چراغ ها برای ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار ساکن فلسطینی آن خاموش شد، مشخصه جدیدی برای رنج فلسطینیان آغاز گردید.
سه فشار اضافی بر مردم غزه وارد آمد، ابتدا اعلا م نتیجه انتخابات ژانویه ۲۰۰۶، سپس قبول کنترل موقت غزه به وسیله حماس در ژوئن گذشته و نهایتا تصمیم اسرائیل مبنی بر اعلا م غزه به عنوان سرزمین متخاصم در ماه سپتامبر که هر یک از آنها موجب ایجاد محدودیت هایی برای جابه جایی مردم و کالا به درون و خارج از غزه شده است. هر یک از این فشارها موجب اعمال اهانت بیشتر به عموم فلسطینیان شده و باعث آزردگی آنان نسبت به جهان خارج می گردد.
انسداد مرز غزه بدون سابقه پیشین است. فلسطینیان عملا محبوس شده اند. اکثریت آنان نه می توانند وارد غزه و نه از آن خارج شوند. بدون سوخت و قطعات یدکی وضعیت سلا مت عمومی به شدت در حال خراب شدن است در حالی که خدمات آب و فاضلا ب به سختی ارائه می گردد. برق رسانی گاه به گاه است و در روزهای گذشته با قطع سوخت رسانی، برق بیشتر قطع شده است. براساس گزارش صندوق کودکان ملل متحد یونیسف، عملکرد محدود ایستگاه پمپاژ شهر غزه بر ارائه آب سالم برای ۶۰۰ هزار فلسطینی تاثیر گذاشته است.
کمبود دارو وجود دارد و بیمارستان ها به دلیل قطع برق و نبود سوخت برای مولدهای برق فلج شده اند. اقلا م ساختاری و قطعات اساسی بیمارستان ها به طور هشدار دهنده ای به دلیل امکان محدود تعمیر یا نگهداری و به دلیل نبود قطعات یدکی در حال نابودی اند.
دیدن اثرات محاصره بر بیمارانی که نیازمند سفر به خارج از غزه برای دریافت مداوای پزشکی هستند، بسیار نومید کننده است. درخواست برای چنین درمان هایی به دلیل کاهش خدمات پزشکی در غزه روبه افزایش است و در عین حال صدور مجوز برای ارجاع پزشکی سخت تر شده است. بسیاری از درخواست های بیماران برای درمان یا رد گردیده یا به تاخیر افتاده که موجب بدتر شدن اوضاع سلا مت آنان و موجب مرگ هایی شده که قابل پیشگیری اند.
معیارهای زندگی در غزه در سطوح غیر قابل قبول در جهانی است که مروج های امحای فقر و رعایت حقوق بشر به عنوان اصول محوری است: ۳۵ درصد مردم غزه با درآمدی کمتر از ۲ دلا ر در روز زندگی می کنند، نرخ بیکاری حدودا ۵۰ درصد است و ۸۰ درصد از مردم غزه به نوعی از کمک های انسان دوستانه بهره می برند. سیمان به حدی کمیاب است که مردم نمی توانند قبر برای مردگان خود بسازند. از ملا فه های بیمارستان ها برای کفن استفاده می شود.
به عنوان رئیس آژانس انسان دوستانه و توسعه برای پناهندگان فلسطینی، اینجانب عمیقا نگرانی خود را از محاصره غیرانسانی و ناخوشایند غزه ابراز می نمایم. اینجانب از بی تفاوتی مشهود بسیاری از جهانیان نگران هستم در زمانی که صدها هزار فلسطینی شدیدا به خاطر اقداماتی تنبیه می شوند که در آن نقشی ندارند.
در راستای وظایف خود، آژانس امداد و اقدام سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک انواع خدمات را برای بهبود اوضاع زندگی و جنبه های خود اتکایی ارائه می دهد. زمانی که نیروهای اشغالگر سیاست «روشن، خاموش» یا «امروز اینجا، فردا جای دیگر» را در مرز غزه اجرا می کنند، انجام عملیات مداوم غیرممکن است. برای مثال این هفته ما در آستانه توقف برنامه توزیع غذا قرار گرفتیم. دلیل آن بسیار پیش پا افتاده بود: کیسه پلاستیکی، اسرائیل مانع ورود کیسه های پلاستیکی شد که در آنها بسته های جیره غذایی را توزیع می کردیم.
در غزه امروز ما چگونه شاهد روح میانه روی و مصالحه میان فلسطینیان باشیم یا اعتقاد به مذاکرات برای راه حل صلح آمیز را پرورش دهیم؟ قبلا شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه شدت محاصره به نفع آنانی است که هیچ میلی به صلح ندارند. ما این ریسک را با به خطر انداختن خود نادیده می گیریم.
حال آنچه ما باید انجام دهیم ارتقای میانه روی و تقویت آنانی است که معتقدند آینده حقانیت غزه درزندگی مسالمت آمیز با همسایگانش است. ما از تلاش های جدید برای حیات بخشیدن به فرآیند صلح، بازسازی اقتصاد فلسطین و ایجاد نهادها استقبال می کنیم. این ستون ها که بر آنها راه حلی بنا خواهد شد همان هایی هستند که در حال نابودی اند.
روز ۲۲ ژانویه مردم غزه موقتا مشمول لغو حکم محاصره موقتی شدند، یعنی بعد از اینکه نیروهای اشغالگر اجازه دادند سوخت و محموله ها وارد شوند: ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار لیتر سوخت هر هفته برای نیروگاه غزه و هر هفته ۵۰۰ هزار لیتر برای مصارف صنعتی، بیمارستان ها و درمانگاه ها. مطلع شده ایم که ورود به غزه تا حدودی آزاد خواهد شد و به پرسنل آژانس امداد و اقدام سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک و سایر سازمان ها اجازه داده خواهد شد روزانه ۵۰ کامیون به غزه وارد نمایند. کسی نمی داند این لغو حکم محاصره تا کی دوام بیاورد اگر موشک های قصام شلیک شوند که ما قویا این اقدام را محکوم کرده و معتقدیم موجب محاصره بیشتر می شود.
مردم غزه برای مدتی محدود از اضطراب شدید دیگری نجات یافتند. هرگز تا به این اندازه وضعیتی اضطراری برای اقدام از سوی جامعه بین المللی برای برقراری وضعیت عادی در غزه وجود نداشته است. جوامع گرسنه، ناسالم و خشمگین شرکای خوبی برای صلح نیستند.

نویسنده : کارن کونینگ ابوزید

منبع : روزنامه مردم سالاری